Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب دوهم سموئيل 19 Bible Online

دوهم سموئيل 19 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

دوهم سموئيل 19

¹یوآب ته خبر ورسېد چې داود پادشاه ژاړي او د ابشالوم دپاره ویر کوي.

²نو د ټول لښکر دپاره د هغې ورځې بری په غم باندې بدل شو. ځکه چې هغوی واورېدل چې داود د خپل زوی دپاره ویر کوي.

³هغوی د هغو عسکرو په شان چې د جګړې څخه تښتېدلي وي او شرمیږي په خاموشۍ سره بېرته ښار ته ورننوتل.

⁴پادشاه خپل مخ پټ کړ او په لوړ اواز سره یې چیغې ووهلې: ”ای زما زویه! زما زویه ابشالومه! ابشالومه زما زویه!“

⁵یوآب د پادشاه کور ته ورغی او هغه ته یې وویل: ”تا نن د خپلو ټولو نفرو چې ستا ژوند، ستا د زامنو ژوند او ستا د لورګانو او ستا د ښځو او وینځو ژوند یې وژغوره، سپکاوی وکړ.

⁶ته د هغه چا سره مینه کوې چې ستا څخه کرکه کوي او د هغه چا څخه کرکه کوې چې ستا سره مینه کوي. تا نن دا وښودله چې قوماندانان او د هغوی نفر ستا دپاره هیڅ معنیٰ نه لري. زه پوه شوم چې که ابشالوم نن ژوندی وای او مونږ ټول مړه وای نو ته به خوشاله وای.

⁷اوس ووځه او هغه څه چې هغوی کړي دي د هغو په خاطر ورڅخه مننه وکړه! او که داسې ونه کړې، نو زه د څښتن په نوم قسم خورم چې سبا سهار به حتیٰ یو سړی هم پاتې نه شي چې ستا پلوي وکړي. دا به ستا په ټول ژوند کې د هغو ټولو بدبختیو څخه چې په تا باندې راغلي دي ډېره بدتره وي.“

⁸نو پادشاه پاڅېد، لاړ او د ښار د دروازې تر څنګ کښېناست. د هغه نفرو واورېدل چې پادشاه هلته دی، نو هغوی ټول د هغه حضور ته راټول شول. <h>داود اورشلیم ته ستنیږي</h> په همدې وخت کې ټول اسراییلیان خپلو کورونو ته تښتېدلي وو.

⁹د اسراییلو په ټولو قبیلو کې خلکو یو د بل سره بحث کاوه او ویل یې: ”داود پادشاه مونږ د خپلو دښمنانو څخه خلاص کړي یو. هغه مونږ د فلسطینیانو څخه ژغورلي یو، مګر اوس هغه د ابشالوم څخه تښتېدلی دی او وطن یې پریښی دی.

¹⁰مونږ ابشالوم د خپل پادشاه په توګه ټاکلی ؤ، مګر هغه په جګړه کې وژل شوی دی. نو بیا ولې څوک د دې کوښښ نه کوي چې داود پادشاه بېرته راولي؟“

¹¹هر هغه څه چې د اسراییلو خلکو ویلي وو، هغه د داود پادشاه غوږ ته رسېدلي وو. نو داود پادشاه صادوق او ابیاتار کاهنانو ته پیغام ورولېږه چې د یهودا سپین ږیرو ته ووایي: ”ولې د پادشاه په بېرته راوستلو کې د هغه خپلې ماڼۍ ته د ټولو څخه وروسته یئ؟

¹²تاسو زما ورونه یئ، زما خپل هډوکي او خپله وینه یئ، نو ولې باید زما په بېرته راوستلو کې د ټولو څخه وروسته اوسئ؟“

¹³داود هغوی ته دا هم وویل چې عماسا ته ووایي: ”ته زما خپل یې، له همدا اوس څخه تا د یوآب په ځای د لښکرو مشر ټاکم. که زه دا کار ونه کړم نو خدای دې ما ووژني!“

¹⁴د داود په خبرو د یهودا خلک ډېر ژر بېرته د هغه ملاتړي شول او هغوی پادشاه ته پیغام ورولېږه چې د خپلو ټولو نفرو سره بېرته راستون شي.

¹⁵نو پادشاه بېرته په ستنېدو پیل وکړ. څنګه چې هغه د اردن سیند ته ورسېده، نو د یهودا خلک جلجال ته راغلل چې د پادشاه مخې ته ورشي او هغه د سیند څخه راپورې باسي.

¹⁶په همدې وخت کې شمعي د بنیامیني جیرا زوی چې د بحوریم څخه ؤ په بیړه سیند ته ورغی چې د داود پادشاه سره لیدنه کتنه وکړي

¹⁷او د هغه سره زر تنه بنیامینیان وو. صیبا د شائول د کورنۍ خدمتګار هم د خپلو پنځلس زامنو او شلو نوکرانو سره په بیړه د پادشاه څخه مخکې سیند ته ورسېدل.

¹⁸هغوی د سیند په ګودر باندې پورې وتل چې د پادشاه کورنۍ او ډله راپورې باسي او هرڅه چې پادشاه غواړي ویې کړي. <h>داود شمعي بخښي</h> کله چې د جیرا زوی شمعي د اردن څخه پورې وت هغه د پادشاه په مخ کې په ځمکه باندې پړمخې پرېوت

¹⁹او هغه ته یې وویل: ”اعلیحضرت دې ما ګناهکار ونه ګڼي. هغه غلطي هېره کړئ چې ما په هغه ورځ کړې وه چې تاسو د اورشلیم څخه تللئ. تاسو هغه غلطي له خپل ذهن څخه وباسئ.

²⁰باداره! زه پوهېږم چې ما ګناه کړې ده نو ځکه نن ورځ د شمالي قبیلو څخه زه لومړی راغلم چې تاسو اعلیحضرت سره لیدنه کتنه وکړم.“

²¹ابیشای د زرویه زوی وویل: ”شمعي باید ووژل شي ځکه چې هغه چاته یې ښکنځلې کړې دي چې څښتن هغه د پادشاه په توګه غوره کړی دی.“

²²مګر داود ابیشای او د هغه ورور یوآب ته وویل: ”زه ستاسو په شان نه یم! تاسو نن زما د دښمنانو په شان عمل کوئ. اوس زه یو ځل بیا د اسراییلو پادشاه یم او نن ورځ به د اسراییلو څخه هیڅوک ونه وژل شي.“

²³نو پادشاه شمعي ته وویل: ”زه قسم خورم چې ته به ونه وژل شې.“

²⁴د شائول لمسی مفیبوشت هم د پادشاه سره د لیدنې کتنې دپاره راغی. له هغې ورځې څخه چې پادشاه تللی ؤ تر دې ورځې پورې چې هغه په خیر سره راستون شو، هغه نه خپلې پښې مینځلې وې، نه یې خپله ږیره جوړه کړې وه او نه یې خپل کالي مینځلي وو.

²⁵کله چې هغه د اورشلیم څخه د پادشاه د لیدنې دپاره راغی، پادشاه د هغه څخه پوښتنه وکړه: ”ای مفیبوشته، ولې زما سره لاړ نه شوې؟“

²⁶هغه ځواب ورکړ: ”لکه څنګه چې تاسو اعلیحضرت پوهېږئ زه شل یم. ما وویل: زه به په خپل خره باندې کته واچوم او په هغه باندې به سپور شم ترڅو وکولی شم چې پادشاه سره لاړ شم. مګر زما خدمتګار صیبا زما سره خیانت وکړ.

²⁷هغه تاسو، اعلیحضرت ته زما په باره کې دروغ ویلي دي. مګر تاسو د خدای د فرښتې په شان یئ، نو هرڅه چې تاسو ته ښه ښکاري هماغه وکړئ.

²⁸ځکه زما د نیکه ټول اولادونه د دې وړ وو چې تاسو اعلیحضرت وژلي وای. مګر تاسو ماته د هغو خلکو په منځ کې ځای راکړ چې ستاسو په دسترخوان باندې ډوډۍ خوري. زه حق نه لرم چې ستاسو اعلیحضرت څخه د نورو نېکیو غوښتنه وکړم.“

²⁹پادشاه هغه ته وویل: ”نورې خبرې مه کوه. ما پرېکړه کړې ده چې ته او صیبا په خپل منځ کې ځمکه ووېشئ.“

³⁰مفیبوشت پادشاه ته وویل: ”پرېږدئ چې هغه هرڅه واخلي، زما دپاره دا بس دی چې تاسو اعلیحضرت په خیر سره کور ته راغلئ.“

³¹جلعادي برزلای هم د روجلیم څخه راغلی ؤ چې د پادشاه سره د اردن د سیند څخه پورې وزي او له هغه ځای څخه یې په خپله لاره رخصت کړي.

³²برزلای ډېر زوړ سړی او د اتیا کالو په عمر ؤ. هغه ډېر شتمن ؤ او هغه وخت چې پادشاه په محنایم کې اوسېده نو د هغه اړتیاوې به یې پوره کولې.

³³پادشاه برزلای ته وویل: ”زما سره د اردن د سیند څخه پورې وزه او په اورشلیم کې راسره اوسېږه، زه به ستا دپاره هرڅه برابر کړم.“

³⁴مګر برزلای ځواب ورکړ: ”زما د ژوند موده ډېره اوږده نه ده، چې زه تاسو اعلیحضرت سره اورشلیم ته لاړ شم.

³⁵زه اوس د اتیا کالو په عمر یم او نور د هیڅ شي څخه خوند نه شم اخیستلی. څه چې خورم او یا یې څښم د هغو په مزه باندې نه پوهېږم او د سندرغاړو اوازونه نه شم اورېدلی، که سړي وي یا ښځې. زه به تاسو اعلیحضرت دپاره یوازې یو بار یم.

³⁶زه د داسې لوی انعام وړ نه یم. خو زه به د اردن د سیند نه اخوا لږ غونډې ستاسو سره لاړ شم.

³⁷بیا ماته اجازه راکړئ چې بېرته خپل کور ته لاړ شم او په خپل ښارګوټي کې د خپل مور او پلار په هدیره کې ښخ شم. دا دی زما زوی کمهام چې ستاسو خدمت به کوي. اعلیحضرته! هغه ځان سره بوځئ او هرڅه چې تاسو ته ښه ښکاري د هغه دپاره یې وکړئ.“

³⁸پادشاه وویل: ”کمهام به ځان سره بوځم او هرڅه چې ستا خوښه وي زه به یې د هغه دپاره وکړم. هرڅه چې زما څخه غواړې ستا دپاره به یې وکړم.“

³⁹نو ټول خلک د اردن د سیند څخه پورې وتل او وروسته بیا پادشاه پورې وت. پادشاه برزلای ښکل کړ او د هغه دپاره یې برکت وغوښت او برزلای خپل کور ته ستون شو.

⁴⁰کله چې پادشاه د سیند څخه پورې وت او جلجال ته روان شو، کمهام هم د هغه سره لاړ. د یهودا ټول عسکر او د اسراییلو نیم لښکر پادشاه پورې ویست.

⁴¹نو بیا ټول اسراییلیان پادشاه ته ورتلل او هغه ته یې ویل: ”اعلیحضرته! ولې زمونږ ورونه، یعنې د یهودا خلکو تاسو په پټه بیولي یئ او تاسو، ستاسو کورنۍ او ستاسو نفر یې بدرګه کړي دي او د اردن د سیند څخه یې پورې ایستلي دي؟“

⁴²د یهودا خلکو په ځواب کې وویل: ”مونږ ځکه دا کار وکړ چې پادشاه زمونږ خپلوان دی. تاسو په دې کار باندې ولې په قهر یئ؟ مونږ د پادشاه څخه نه څه خوړلي دي او نه مو د ځان دپاره څه شی اخیستی دی!“

⁴³اسراییلیانو ځواب ورکړ: ”مونږ لس قبیلې لرو ځکه په داود پادشاه کې لس چنده زیات حق لرو. نو ولې تاسو زمونږ سره سپکه رویه کوئ؟ تاسو دا مه هېروئ چې مونږ هغه لومړي خلک وو چې د پادشاه د بېرته راوستلو خبره مو کړې وه!“ مګر د یهودا د خلکو ځواب د اسراییلو د خلکو د ځواب په پرتله ډېر سخت ؤ.