Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب اول پادشاهان 17 Bible Online

اول پادشاهان 17 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول پادشاهان 17

¹یو نبي چې ایلیا نومېده او د جلعاد د تشبي څخه ؤ، اخاب پادشاه ته وویل: ”د اسراییلو د ژوندي څښتن خدای په نامه چې زه یې خدمت کوم قسم خورم چې تر هغې پورې چې زه یې ونه وایم په راتلونکي څو کلونو کې به نه پرخه او نه به باران وي.“

²بیا څښتن ایلیا ته وویل:

³”دا ځای پرېږده، ختیځ خواته لاړ شه او خپل ځان د اردن د سیند په ختیځ د کریت د خوړ په غاړه کې پټ کړه.

⁴د خوړ څخه به اوبه څښې او کارغانو ته مې امر کړی دی چې هلته به ډوډۍ درته راوړي.“

⁵ایلیا د څښتن حکم قبول کړ، لاړ او د اردن په ختیځ کې د کریت د خوړ په غاړه کې اوسېده.

⁶هغه به د خوړ اوبه څښلې او کارغانو به ورته هر سهار او هر ماښام ډوډۍ او غوښه راوړله.

⁷څه موده وروسته خوړ وچ شو، ځکه چې په هېواد کې باران نه ؤ.

⁸هغه وخت څښتن ایلیا ته وویل:

⁹”اوس د زرفت ښارګوټي ته چې صیدون ته نژدې دی لاړ شه او هلته پاتې شه. ما یوې کونډې ښځې ته چې هلته اوسیږي امر کړی دی چې خواړه درکړي.“

¹⁰نو ایلیا زرفت ته لاړ او څنګه چې هغه د ښارګوټي دروازې ته ورسېد، یوه کونډه ښځه یې ولیدله چې د سوزولو لرګي یې راټولول. هغې ته یې غږ وکړ او ورته ویې ویل: ”آیا ماته به په جام کې لږې اوبه راوړې چې ویې څښم؟“

¹¹څنګه چې هغه روانه شوه چې اوبه راوړي ایلیا ورباندې غږ وکړ: ”مهرباني وکړه لږه ډوډۍ هم راته راوړه.“

¹²هغې ځواب ورکړ: ”زه ستا د ژوندي څښتن خدای په نامه قسم خورم چې ما سره هیڅ ډوډۍ نشته. ما سره په منګي کې یوازې یو موټی اوړه او په کوزړۍ کې لږ د زیتونو تېل پاتې دي. دلته راغلې یم چې د سوزولو دپاره یو څه لرګي راټول کړم، کور ته یې یوسم او د خپل ځان او د خپل زوی دپاره خواړه تیار کړم. دا به زمونږ آخرني خواړه وي او بیا به له لوږې مړه شو.“

¹³ایلیا هغې ته وویل: ”مه وېرېږه، کور ته لاړه شه او خپله ډوډۍ تیاره کړه. مګر اول هغه څه چې درسره شته د هغې څخه یوه کوچنۍ ډوډۍ پخه کړه، ماته یې راوړه او وروسته بیا د خپل ځان او خپل زوی دپاره یو څه تیار کړه.

¹⁴ځکه چې د اسراییلو څښتن خدای داسې وایي: تر هغې ورځې پورې چې زه څښتن باران ونه وروم، د منګي اوړه او د کوزړۍ تېل به دې خلاص نه شي.“

¹⁵کونډه ښځه لاړه او څنګه چې ایلیا ورته ویلي وو هماغسې یې وکړل او هغوی درې واړو د ډېرو ورځو دپاره پوره خواړه درلودل.

¹⁶لکه څنګه چې څښتن د ایلیا نبي په وسیله وعده کړې وه، د منګي اوړه او د کوزړۍ تېل خلاص نه شول.

¹⁷څه موده وروسته د کور د خاوندې، یعنې د کونډې زوی ناروغ شو. د هغه حال د بدو څخه بدتر شو او آخر هغه مړ شو.

¹⁸هغې ایلیا ته وویل: ”ای د خدای نبي، ولې دې زما سره داسې وکړل؟ آیا د دې دپاره دلته راغلی یې چې زما ګناهونه خدای ته ور په یاد کړې او زما د زوی د مړینې سبب وګرځې؟“

¹⁹ایلیا ځواب ورکړ: ”زوی دې ماته راکړه.“ ایلیا هغه د مور د غېږې څخه واخیست، هغه یې هغې بالا خانې ته یووړ چې هغه په کې اوسېده او په خپله بستره باندې یې څملاوه.

²⁰وروسته بیا هغه څښتن ته فریاد وکړ: ”ای زما څښتن خدایه، ولې دې په دې کونډې باندې چې زه ورسره اوسېږم دا غم راوست او د هغې زوی دې وواژه؟“

²¹بیا ایلیا درې ځلې په هغه هلک باندې ځان وروغزاوه او زارۍ یې وکړه: ”ای زما څښتن خدایه، دا هلک بېرته راژوندی کړه!“

²²څښتن د ایلیا دعا او زارۍ قبوله کړه، په هلک کې ساه راپیدا شوه او هغه بېرته راژوندی شو.

²³ایلیا هغه ماشوم راپورته کړ او لاندې یې راکوز کړ. هغه یې خپلې مور ته ورکړ او ویې ویل: ”وګوره، ستا زوی ژوندی دی!“

²⁴هغې په ځواب کې وویل: ”اوس زه پوه شوم چې ته د خدای نبي یې او څښتن په رښتیا سره ستا په وسیله خبرې کوي.“