Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب بادشاهانو دويم 4 Bible Online

بادشاهانو دويم 4 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

بادشاهانو دويم 4

¹د پېغمبرانو د يوې ډلې د يو پېغمبر کُنډه اليشع له لاړه او ورته يې ووئيل، ”صاحِبه! زما خاوند مړ دے. لکه څنګه چې تا ته پته ده چې هغه د مالِک خُدائ نه يرېدو، نو ما له يو کس راغلے وو چې په قرض کښې زما دوه زامن بوځى او خپل غلامان يې جوړ کړى.“

²هغۀ ترې نه تپوس وکړو، ”زۀ ستا دپاره څۀ وکړم؟ ما ته ووايه چې ستا په کور کښې څۀ شته؟“ هغې ورته ووئيل، ”د زيتُونو تېلو د يو وړُوکى لوښى نه بغېر هيڅ هم نۀ نشته.“

³اليشع هغې ته ووئيل، ”خپلو ټولو ګاونډيانو کره لاړه شه او چې څومره ډېر کېدے شى د هغوئ نه خالى لوښى وغواړه.

⁴بيا تۀ او ستا زامن کور ته لاړ شئ، دروازه بنده کړئ او په لوښو کښې تېل اچول شروع کړئ. چې يو لوښے ډکېږى نو هغه يو طرف ته ايږدئ.“

⁵نو هغه ښځه خپلو زامنو سره کور ته دننه لاړه، دروازه يې بنده کړه، د زيتُونو هغه وړُوکے لوښے يې واخستلو او تېل يې په لوښو کښې اچول او د هغې زامنو ورله لوښى راوړل.

⁶کله چې هغوئ ټول لوښى ډک کړل، نو هغې ترې نه تپوس وکړو چې نور شته. نو يو زوئ ورته ووئيل، ”نور نشته.“ نو د تېلو بهېدل بند شول.

⁷هغه واپس اليشع پېغمبر له لاړه او هغۀ ورته ووئيل، ”د زيتُونو تېل خرڅ کړه او خپل ټول قرض ختم کړه او چې پېسې پاتې شى نو په هغې باندې تۀ او ستا زامن خپله خرچه کوئ.“

⁸يوه ورځ اليشع شونيم ته لاړو، چرته چې يوه مالداره ښځه اوسېده. هغې هغۀ له د روټۍ دعوت ورکړو، بيا چې هغه کله هم شوينم ته تلو نو د هغې په کور کښې به يې روټۍ خوړله.

⁹هغې خپل خاوند ته ووئيل، ”دلته چې کوم سړے اکثر راځى نو زما دا يقين دے چې هغه د خُدائ پاک خِدمتګار دے.

¹⁰راځه چې په چت باندې يوه وړه کوټه جوړه کړُو، يو کټ، مېز، کُرسۍ او يوه ډيوه به په کښې کېږدو او چې هغه کله مونږ له راځى نو هلته به پاتې کېږى.“

¹¹يوه ورځ هغه راغلو او د آرام دپاره خپلې کوټې ته وختلو.

¹²نو هغۀ خپل نوکر جيحازى ته ووئيل چې لاړ شه او هغه شونيمى ښځه راوغواړه. کله چې هغه راغله،

¹³نو هغۀ جيحازى ته ووئيل، ”هغې ته ووايه چې زمونږ د ضرورتُونو پوره کولو دپاره يې کوم تکليف کړے دے نو د دې په بدل کښې زۀ د هغې دپاره څۀ وکړم. کېدے شى چې هغه ما ته ووائى چې بادشاه يا د فوج مشر له لاړ شم او د هغې سفارش وکړم.“ هغې ورته ووئيل، ”زما خلق زما خيال ساتى.“

¹⁴اليشع د جيحازى نه تپوس وکړو، ”نو زۀ د هغې دپاره څۀ وکړم؟“ هغۀ ورته ووئيل، ”خبره دا ده چې د هغې بچى نشته او د هغې خاوند يو بوډا سړے دے.“

¹⁵اليشع حُکم وکړو، ”هغې ته ووايه چې دلته راشى.“ نو هغه راغله او د دروازې په خولهٔ کښې ودرېدله،

¹⁶اليشع هغې ته ووئيل، ”په راتلونکى کال کښې هم په دې وخت کښې به تا په خپل غېږ کښې يو زوئ نيولے وى.“ هغې ووئيل، ”صاحِبه! ما ته دروغ مۀ وايه. تۀ د خُدائ پاک خِدمتګار يې!“

¹⁷خو لکه چې څنګه اليشع وئيلى وُو، په ورپسې کال تقريباً هم هغه وخت د هغې يو زوئ پېدا شو.

¹⁸کله چې هلک لوئ شو نو يوه ورځ هغه بهر خپل پلار له ووتلو، پلار يې د لَوګرو سره په پټى کښې وو.

¹⁹ناڅاپه هغۀ خپل پلار ته چغه کړه، ”زما په سر څۀ وشول! زما سر خوږېږى!“ پلار يې يو نوکر ته ووئيل، ”هلک خپلې مور له بوځه.“

²⁰هغه نوکر هلک واپس خپلې مور له بوتلو، او تر هغې پورې يې په غېږ کښې نيولے وو، چې د غرمې په وخت هغه مړ شو.

²¹هغې هغه د اليشع کوټې له يوړو، هغه يې په کټ کېښودو او لاړه، دروازه يې ورپسې بنده کړه.

²²بيا يې خپل خاوند راوغوښتلو او ورته يې ووئيل، ”يو نوکر د خر سره دلته راولېږه چې زۀ زر زر د خُدائ پاک خِدمتګار له لاړه شم او بيا واپس راشم.“

²³خاوند ترې نه تپوس وکړو، ”تۀ نن ولې روانه شوې؟ نن خو نۀ د سبت ورځ ده او نۀ د نوې مياشتې اختر دے!“ هغې ورته ووئيل، ”خېر به شى.“

²⁴بيا هغې خر کته کړو او نوکر له يې حُکم ورکړو، ”څومره تېز چې خر تلے شى نو بو يې ځه او چې ما درته وئيلى نۀ وى نو چې په مزه يې نۀ کړې.“

²⁵نو هغه روانه شوه او د کرمل غر ته لاړه، چرته چې اليشع وو. اليشع هغه د لرې ځائ نه وليده چې راروانه وه او خپل نوکر جيحازى ته يې ووئيل، ”ګوره! هغه ښځه د شونيم نه راغله!

²⁶هغې له تېز ورشه او دا معلوم کړه چې هغه د هغې خاوند د هغې زوئ په خېر دى.“ هغه ښځې جيحازى ته ووئيل، ”او، مونږ ټول په خېر يُو.“

²⁷خو چې کله هغه اليشع له راغله نو هغه د اليشع په مخکښې ټيټه شوه او هغۀ ته په پښو پرېوته. جيحازى هغې له ديکه ورکوله چې اليشع ورته ووئيل، ”هغه پرېږده. تۀ دا نۀ ګورې چې ډېره زياته خفه ده؟ او مالِک خُدائ ما ته نۀ دى وئيلى چې څۀ شوى دى.“

²⁸ښځې هغۀ ته ووئيل، ”صاحِبه! ما ستا نه زوئ غوښتلے وو څۀ؟ ما تا ته نۀ وُو وئيلى چې زما اُميدونه مۀ راپاڅوه؟“

²⁹اليشع جيحازى له مخ راوړولو او ورته يې ووئيل، ”ځان تيار کړه! زما امسا واخله او لاړ شه. په لاره باندې د چا سره سلام دعا مۀ کوه او که په تا څوک سلام اچوى نو جواب هم مۀ ورکوه. هغه کور ته سيدها لاړ شه او زما امسا د هلک په مخ باندې کېږده.“

³⁰د هلک مور اليشع ته ووئيل، ”زما دې په ژوندى مالِک خُدائ او ستا په سر قسم وى چې زۀ به ستا نه بغېر لاړه نۀ شم!“ نو اليشع د هغې سره لاړو.

³¹جيحازى وړاندې لاړو او د هلک په مخ يې امسا کېښوده، خو هيڅ آواز يا د ژوند څۀ علامت په کښې نۀ وو. نو هغه د اليشع سره مِلاوېدو دپاره واپس لاړو او ورته يې ووئيل، ”هغه هلک خو پا نۀ څېدو.“

³²کله چې اليشع ورورسېدو، نو هغه کوټې ته يواځې دننه لاړو او وې ليدل چې هلک په کټ باندې مړ پروت دے.

³³هغۀ دروازه بنده کړه او مالِک خُدائ ته يې سوال وکړو.

³⁴بيا هغه کټ له لاړو او په هلک ورپرېوتلو، خپله خولهٔ يې د هلک په خولهٔ کېښوده، سترګې د هغۀ په سترګو او لاسونه يې د هلک په لاسونو کېښودل. بيا هغه د هلک د پاڅه څملاستو، نو هلک ګرمېدو.

³⁵اليشع پاڅېدو، په کوټه کښې وګرځېدو او واپس لاړو او په هلک باندې څملاستو. هلک اووۀ ځل انتروشى واچول او بيا يې سترګې وغړولې.

³⁶اليشع جيحازى راوغوښتلو او ورته يې ووئيل چې د هلک مور راوغواړه. کله چې هغه راغله، نو هغۀ ورته ووئيل، ”زوئ دې واخله.“

³⁷نو هغه د اليشع په پښو پرېوتله، زمکې ته ټيټه شوه، او بيا هغې خپل زوئ واخستلو او لاړه.

³⁸کله چې اليشع جِلجال ته راواپس شو، نو په هغه مُلک کښې قحط وو. د پېغمبرانو يوه ډله د هغۀ په وړاندې ناسته وه، هغۀ خپل نوکر ته ووئيل چې په اور باندې يو غټ لوښے کېږده او د هغوئ دپاره ښوروه تياره کړه.

³⁹د هغوئ نه يو پټو ته لاړو او څۀ بوټى يې راټول کړل. هغۀ د ځنګلى کدو يو بوټے وموندلو او د ځنګلى کدوانو نه يې يوه غېږه راټوله کړه. هغۀ دا راوړل پرې يې کړل او په ښوروه کښې يې واچول، خو په دې نۀ پوهېدو چې دا څۀ شے دے.

⁴⁰ښوروه هغه سړو ته واچولے شوه چې وې خورى، خو چې څنګه يې دا وڅَکله نو هغوئ اليشع ته ووئيل، ”اے د خُدائ پاک خِدمتګاره! په دې لوښى کښې خو زهر دى!“ او هغوئ دا نۀ شوه خوړلے.

⁴¹اليشع څۀ اوړۀ راوغوښتل، لوښى کښې يې واچول او وې وئيل، ”هغوئ ته لږه نوره ښوروه واچوه.“ نو په هغه لوښى کښې ښورواه ټيک شوه.

⁴²يو بل ځل، د بعل سليسه نه يو سړے راغلو، اليشع له يې شل روټۍ راوړې چې په هغه کال د اوربشو د اول فصل نه تيارې شوې وې او څۀ تازه وږى يې هم راوړل. اليشع خپل نوکر ته ووئيل چې د پېغمبرانو ډلې له دا خوراک ورکړه،

⁴³خو هغۀ ورته ووئيل، ”سلو سړو ته دا خوراک څنګه کېږدم؟“ اليشع ورته ووئيل، ”هغوئ له يې ورکړه چې وې خورى، ځکه چې مالِک خُدائ وائى چې هغوئ به ورباندې ماړۀ شى او ترې نه پاتې به هم شى.“

⁴⁴نو نوکر روټۍ د هغوئ په مخکښې کېښوده او لکه چې څنګه مالِک خُدائ وئيلى وُو، هغوئ ټولو روټۍ وخوړه او څۀ ترې نه پاتې هم شوه.