Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب بادشاهانو دويم 6 Bible Online

بادشاهانو دويم 6 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

بادشاهانو دويم 6

¹يوه ورځ د اليشع د ډلې پېغمبران اليشع له ورغلل او هغوئ ورته ووئيل چې، ”په کوم ځائ کښې چې مونږ ستا د مشرۍ لاندې اوسېږُو نو هغه ځائ زمونږ دپاره ډېر وړُوکے دے!

²مونږ له اِجازت راکړه چې اُردن سيند ته لاړ شو نو مونږ هر يو به يو يو تير ووهُو، نو د اوسېدو دپاره به يو ځائ جوړ کړُو.“ اليشع ورته ووئيل، ”لاړ شئ.“

³په هغوئ کښې يو اليشع ته ووئيل چې صاحِبه، زمونږ سره لاړ شه، نو هغه ورسره لاړو،

⁴او هغوئ په يو ځائ روان شول. کله چې هغوئ د اُردن سيند ته ورسېدل، نو هغوئ ونې وهل شروع کړل.

⁵کله چې هغه يو په کښې يوه ونه وهله، نو ناڅاپه د هغۀ د تبر نه د اوسپنې سر په اوبو کښې وغورزېدو. هغۀ چغه کړه، ”زما نېکه! دا تبر مې د بل چا نه اخستے وو!“

⁶اليشع ترې نه تپوس وکړو، ”هغه په کوم ځائ کښې ورغورزېدو؟“ نو سړى ورته هغه ځائ وښودلو او اليشع يو لرګے پرې کړو او په اوبو کښې يې وغورزولو، نو د تبر سر راووتلو او د اوبو دپاسه ګرځېدو.

⁷هغۀ ورته ووئيل، ”دا بهر راوباسه.“ او هغه سړى خپل لاس وراُوږد کړو او را وايې خستلو.

⁸د شام بادشاه د بنى اِسرائيلو سره په جنګ وو. هغۀ د خپلو آفسرانو سره مشوره وکړه او يو ځائ يې خوښ کړو چې هلته خپلې خېمې ولګوى.

⁹خو اليشع د بنى اِسرائيلو بادشاه له خبردارے ورولېږلو چې هغه ځائ ته ورنزدې نۀ شى، ځکه چې شاميان هلته د حملې دپاره پټ وُو.

¹⁰نو د بنى اِسرائيلو بادشاه هغه خلقو له خبردارے ورکړو کوم چې په هغه ځائ کښې اوسېدل او د بنى اِسرائيلو بادشاه هغوئ د نظر لاندې ساتل. داسې څو څو ځلې وشول.

¹¹شامى بادشاه په دې باندې ډېر زيات خفه شو، هغۀ خپل آفسران راوغوښتل او تپوس يې ترې نه وکړو، ”ستاسو کوم يو کس د بنى اِسرائيلو د بادشاه طرفدارى کوى؟“

¹²يو په کښې ووئيل، ”بادشاه سلامت! هيڅ څوک هم نه. اليشع پېغمبر بنى اِسرائيلو ته ستا هغه خبرې هم کوى چې تۀ يې د څملاستو په کوټه کښې کوې.“

¹³بادشاه حُکم وکړو، ”هغه ولټوئ چې کسان ورولېږم او وې نيسم.“ کله چې هغۀ ته ووئيلے شول چې هغه په دوتين کښې دے،

¹⁴نو هغۀ هلته د اسونو او جنګى ګاډو سره يو لوئ لښکر ولېږلو. هغوئ د شپې هغه ښار ته ورسېدل او محاصره يې کړو.

¹⁵په ورپسې سحر وختى د اليشع نوکر پاڅېدو، د کور نه بهر لاړو او شامى لښکر او د هغوئ اسونه او جنګى ګاډۍ يې وليدې چې ښار يې محاصره کړے وو. هغه اليشع له واپس لاړو او ورته يې ووئيل، ”زما نيکه، غرق شُو څۀ وکړُو؟“

¹⁶اليشع ورته ووئيل، ”مۀ يرېږه، زمونږ سره چې څۀ دى نو دا د هغوئ د هر څۀ نه زيات دى.“

¹⁷بيا هغۀ دعا وکړه، ”اے مالِکه خُدايه! د هغۀ سترګې وغړوه نو چې هغه يې وګورى!“ مالِک خُدائ د هغۀ سوال واورېدو او د اليشع نوکر چې بره وکتل نو وليدل چې د اليشع نه ګېرچاپېره غر د اور په اسونو او جنګى ګاډو نه ډک وو.

¹⁸کله چې شاميانو حمله وکړه، نو اليشع دعا وکړه، ”اے مالِکه خُدايه! دا سړى ړاندۀ کړه!“ نو مالِک خُدائ د هغۀ سوال واورېدو او هغوئ يې ړاندۀ کړل.

¹⁹بيا اليشع هغوئ له ورَغلو او ورته يې ووئيل، ”تاسو په غلطه لار روان يئ، دا هغه ښار نۀ دے کوم چې تاسو لټوئ. په ما پسې راځئ او زۀ به مو هغه سړى له بوځم چې کوم تاسو لټوئ.“ نو هغۀ هغوئ سامريه ته بوتلل.

²⁰چې څنګه هغوئ ښار ته ورننوتل، نو اليشع دعا وکړه، ”اے مالِکه خُدايه! د هغوئ سترګې وغړوه چې هغوئ ليدل وکړى.“ نو مالِک خُدائ د هغۀ سوال واورېدو، هغۀ د هغوئ نظر ښۀ کړو او هغوئ وليدل چې هغوئ په سامريه کښې دننه وُو.

²¹کله چې د بنى اِسرائيلو بادشاه شاميان وليدل، نو هغۀ د اليشع نه تپوس وکړو، ”صاحِبه! زۀ هغوئ ووژنم؟ زۀ هغوئ ووژنم څۀ؟“

²²هغۀ ورته ووئيل، ”نه، هغه فوجيان مۀ وژنه. که هغوئ په جنګ کښې هم نيولے شوى وے نو هغوئ به دې نۀ وژلے. هغوئ ته روټۍ او اوبۀ کېږده، چې خوراک څښاک وکړى نو واپس دې خپل نېک له لاړ شى.“

²³نو د بنى اِسرائيلو بادشاه د هغوئ دپاره يوه لويه مېلمستيا وکړه، او چې هغوئ خوراک څښاک وکړو، نو هغوئ يې واپس د شام بادشاه له ولېږل. نو د هغه وخت نه شاميانو د بنى اِسرائيل په مُلک باندې حمله کول پرېښودل.

²⁴څۀ موده وروستو د شام بادشاه بِن‌حدد د بنى اِسرائيلو خِلاف خپل ټول فوج روان کړو او د سامريه ښار يې محاصره کړو.

²⁵نو د دې محاصرې په وجه په ښار کښې د خوراک کمے دومره زيات شو چې د خر يو سر د سپينو زرو په اتيا سيکو باندې خرڅېدو او د تقريباً يو پاو د ګوګوشتکې غل د سپينو زرو په پينځو سيکو باندې خرڅېدل.

²⁶د بنى اِسرائيلو بادشاه د ښار په دېوال باندې ګرځېدو چې يوې ښځې ورته چغه کړه، ”بادشاه سلامت! زما مدد وکړه.“

²⁷هغۀ ورته ووئيل، ”مالِک خُدائ چې ستا مدد نۀ کوى، نو زۀ دې څنګه مدد وکړم؟ زما سره درمند او د انګورو لنګرۍ شته څۀ؟

²⁸ستا مسئله څۀ ده؟“ هغې ورته ووئيل، ”هغه بله ورځ دې ښځې ما ته ووئيل چې مونږ به زما بچے وخورو او بيا بله ورځ به د هغې بچے وخورو.

²⁹نو مونږ زما زوئ پوخ کړو او ومو خوړو. په ورپسې ورځ ما هغې ته ووئيل چې مونږ به د هغې زوئ وخورو، خو هغې پټ کړو!“

³⁰چې دا يې واورېدل، نو بادشاه د خفګان نه خپلې جامې وشلولې او چې کوم خلق د دېوال سره نزدې وُو نو هغوئ وليدل چې هغۀ د خپلو جامو لاندې د ټاټ جامې اغوستې وې.

³¹هغۀ ووئيل، ”که نن ورځ د اليشع سر د بدن نه لرې نۀ شى نو خُدائ پاک دې ما د ورځې د ختمېدو سره ووژنى!“

³²نو هغۀ يو پېغام‌وړُونکے ولېږلو چې اليشع راولى. اليشع په کور کښې د يو څو مشرانو سره ملاقات کولو. د بادشاه پېغام وړُونکى د رارسېدو نه مخکښې، اليشع مشرانو ته ووئيل، ”هغه قاتِل زما د وژلو دپاره څوک رالېږلے دے! نو چې کله هغه دلته راورسېږى، نو دروازه بنده کړئ او دننه يې مۀ راپرېږدئ. بادشاه به په خپله په هغۀ پسې وى.“

³³نو هغۀ لا خبرې ختمې کړې نۀ وې، چې بادشاه راورسېدو او وې وئيل، ”دا مصيبت د مالِک خُدائ نه په مونږ باندې راغلے دے! زۀ دې نور د مالِک خُدائ په طمع کښې ولې پاتې شم؟“