Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب تاريخ دويم 18 Bible Online

تاريخ دويم 18 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

تاريخ دويم 18

¹نو يهوسفط ډېر دولتمند او عزتمند شو او يهوسفط خپل زوئ له د اخى‌اب لور وادۀ کړه نو داسې هغه د اخى‌اب ملګرے شو.

²يو څو کاله وروستو يهوسفط د اخى‌اب سره مِلاوېدو دپاره د سامريه ښار ته لاړو. د يهوسفط او د هغۀ د کسانو په درناوى کښې اخى‌اب د يوې مېلمستيا په توګه ډېر ګډان او څاروى حلال کړل. هغۀ يهوسفط دې ته جوړولو چې په رامات جلعاد ښار باندې دواړه په يو ځائ باندې حمله وکړى.

³هغۀ ورنه تپوس وکړو، ”تۀ به رامات باندې د حملې کولو دپاره زما سره لاړ شې؟“ يهوسفط جواب ورکړو، ”کله چې تۀ تيار شې نو زۀ او زما فوج تيار يُو. مونږ به ستا سره ملګرى شُو.“

⁴بيا هغۀ بادشه ته دا هم ووئيل، ”خو اول لږه د مالِک خُدائ سره مشوره وکړه.“

⁵نو اخى‌اب پېغمبران راوغوښتل چې تقريباً څلور سوه وُو او د هغوئ نه يې تپوس وکړو، ”ما له رامات ته تلل په کار دى او که نه؟“ هغوئ ورته ووئيل، ”حمله پرې وکړه، خُدائ پاک به تا له فتح درکړى.“

⁶خو يهوسفط ترې نه تپوس وکړو، ”داسې يو بل پېغمبر نشته څۀ چې د هغۀ په ذريعه مونږ د مالِک خُدائ سره مشوره وکړُو؟“

⁷اخى‌اب ورته ووئيل، ”يو بل پېغمبر هم شته دے چې د اِمله زوئ ميکاياه دے. خو زۀ د هغۀ نه نفرت کوم ځکه چې هغۀ هيڅ کله زما دپاره ښۀ پېشګوئې نۀ ده کړې، هغه همېشه بده پېشګوئې ورکوى.“ يهوسفط ورته ووئيل، ”تا له داسې وئيل نۀ دى په کار!“

⁸نو اخى‌اب بادشاه د دربار يو آفسر راوغوښتلو او ورته يې ووئيل چې لاړ شه او سمدستى ميکاياه راوله.

⁹هغه دوه بادشاهان د سامريه د دروازې نه لږ بهر په درمند کښې په خپلو تختُونو باندې ناست وُو چې خپلې شاهى چُوغې يې اغوستې وې او ټولو پېغمبرانو د هغوئ په مخکښې پېشګويۍ ورکولې.

¹⁰د هغوئ نه يو پېغمبر د کنعانه زوئ صدقياه د اوسپنې ښکر جوړ کړى وُو او اخى‌اب ته يې ووئيل، ”مالِک خُدائ داسې وائى چې په دې ښکرونو به د شام خلق وهى چې برباد شى.“

¹¹نورو ټولو پېغمبرانو هم دغه شان ووئيل. هغوئ ووئيل، ”د رامات خِلاف روان شه او تۀ به فتح ومومې، مالِک خُدائ به تا له فتح درکړى.“

¹²په دې دوران کښې کوم آفسر چې د ميکاياه د راوستلو دپاره تلے وو نو هغۀ ورته ووئيل، ”ټولو پېغمبرانو د بادشاه د کاميابۍ پېشګوئې ورکړې ده، نو ستا دپاره به ښۀ وى چې تۀ هم داسې وکړې.“

¹³خو ميکاياه ورته ووئيل، ”زۀ د ژوندى مالِک خُدائ په نوم قسم کوم چې زۀ به هم هغه څۀ وايم چې څۀ ما ته خُدائ پاک وائى!“

¹⁴کله چې هغه د اخى‌اب په مخکښې حاضر شو نو بادشاه ترې نه تپوس وکړو، ”ميکاياه! يهوسفط بادشاه او زۀ په رامات باندې د حملې کولو دپاره لاړ شو او که نه؟“ نو هغۀ جواب ورکړو، ”او، حمله پرې وکړه، تۀ به کامياب شې، هغوئ به ستا لاندې راشى.“

¹⁵خو اخى‌اب ورته ووئيل، ”کله چې تۀ زما سره د مالِک خُدائ په نوم خبرې کوې نو رښتيا رښتيا وايه! دا به زۀ تا ته څو ځلې وايم؟“

¹⁶ميکاياه ورته ووئيل، ”زۀ د بنى اِسرائيلو لښکر ګورم چې په غرونو باندې داسې خور وور دے لکه چې د شپون نه بغېر ګډې خورې ورې وى. او مالِک خُدائ ووئيل چې د دې سړو مشر نشته، نو هغوئ پرېږده چې په خېر سره کورونو ته لاړ شى.“

¹⁷اخى‌اب يهوسفط ته ووئيل، ”ما تا ته وئيلى دى چې هغۀ زما دپاره هيڅ کله هم ښۀ پېشګوئې نۀ ده کړې، هغه همېشه بده پېشګوئې ورکوى!“

¹⁸ميکاياه دا هم ووئيل چې، ”اوس چې څۀ مالِک خُدائ وائى نو هغې ته غوږ ونيسئ! ما وليدل چې مالِک خُدائ په آسمان کښې په خپل تخت باندې ناست دے او د هغۀ ټولې فرِښتې د هغۀ يو طرف او بل طرفته ولاړې دى.

¹⁹مالِک خُدائ تپوس وکړو چې اخى‌اب به څوک دوکه کړى چې هغه لاړ شى او په رامات کښې ووژلے شى؟ نو څۀ فرښتو يو څۀ ووئيل او هغه نورو بل څۀ ووئيل،

²⁰نو په دې کښې يو روح وروړاندې شو او مالِک خُدائ ته ورنزدې شو او وې وئيل چې زۀ به هغه دوکه کړم. او مالِک خُدائ ترې نه تپوس وکړو چې څنګه؟

²¹هغه روح ورته ووئيل چې زۀ به لاړ شم او د اخى‌اب په ټولو پېغمبرانو به دروغ ووايم. مالِک خُدائ ووئيل چې لاړ شه او هغه دوکه کړه. تۀ به کامياب شې.“

²²او ميکاياه په آخِر کښې دا ووئيل چې، ”مالِک خُدائ ستا پېغمبران مجبور کړى دى چې دروغ ووائى. خو هغۀ په خپله دا اِعلان کړے دے چې په تا باندې به يو آفت راشى!“

²³بيا صدقياه پېغمبر ميکاياه له ورَغلو، هغۀ له يې په مخ څپېړه ورکړه او تپوس يې ترې نه وکړو، ”د کوم وخت نه د مالِک خُدائ روح زما نه تلے دے او تا سره خبرې کوى؟“

²⁴ميکاياه ورته ووئيل، ”تا ته به هغه وخت پته ولګى چې کله تۀ شا ته په يوه کوټه کښې پټ شې.“

²⁵بيا اخى‌اب بادشاه خپل يو آفسر له حُکم ورکړو، ”ميکاياه ونيسه او د ښار حاکِم امون او يوآس شهزاده له يې بوځه.

²⁶او هغوئ ته ووايه چې هغه په قېدخانه کښې واچوى او چې تر څو پورې زۀ په خېر سره راغلے نۀ يم نو چې هغۀ له د اوبو او روټۍ نه بغېر هيڅ ورنۀ کړى.“

²⁷ميکاياه په اُوچت آواز سره ووئيل، ”که تۀ په خېر سره واپس راغلې، نو بيا به مالِک خُدائ زما په ذريعه کلام نۀ وى کړے!“ او هغۀ دا هم ووئيل، ”ما چې څۀ وئيلى دى ټول هغه واورئ!“

²⁸بيا د بنى اِسرائيلو بادشاه اخى‌اب او د يهوداه بادشاه يهوسفط په رامات جلعاد ښار باندې د حملې دپاره لاړل.

²⁹اخى‌اب يهوسفط ته ووئيل، ”کله چې مونږ جنګ له لاړ شو، نو زۀ به خپل شکل بدل کړم، خو تۀ خپل شاهى لِباس واغونده.“ نو د بنى اِسرائيلو بادشاه جنګ له لاړو او خپل شکل يې بدل کړے وو.

³⁰د شام بادشاه د خپلو جنګى ګاډو مشرانو له حُکم ورکړے وو چې د بنى اِسرائيلو د بادشاه نه بغېر په هيچا باندې حمله ونۀ کړئ.

³¹نو کله چې هغوئ يهوسفط بادشاه وليدو، نو د هغوئ ټولو خيال دا وو چې ګنى هغه د بنى اِسرائيلو بادشاه وو او هغوئ په هغۀ باندې د حملې کولو دپاره ورغلل. خو يهوسفط يوه چغه ووهله او مالِک خُدائ، خُدائ پاک هغه بچ کړو او د هغۀ نه يې حمله بل خوا وړوله.

³²د جنګى ګاډو مشرانو ته پته ولګېده چې هغه د بنى اِسرائيلو بادشاه نۀ وو، نو هغوئ په هغۀ پسې نور لا نۀ ړل.

³³خو يو شامى فوجې يو غشے د بنى اِسرائيلو په لښکر ورګزار کړو او اتفاقاً اخى‌اب د هغۀ د زغرې د جوړ په مينځ باندې ولګېدو. نو هغۀ د خپلې جنګى ګاډۍ چلوُونکى ته آواز وکړو، ”زۀ زخمى شوم، واپس شه او د جنګ نه ووځه!“

³⁴کله چې جنګ سخت وو، نو اخى‌اب بادشاه په خپله جنګى ګاډۍ کښې ايسار وو او تکيه يې وهلې وه او شاميانو ته يې مخ وو. خو په ماښام کښې هغه مړ شو.