Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب نحمياه 13 Bible Online

نحمياه 13 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

نحمياه 13

¹کله چې د موسىٰ شريعت خلقو ته په اُوچت آواز لوستلے شو، نو هغوئ دې آيتُونو ته راغلل چې وائى يو عمونى او موآبى ته به هم دا اِجازت نۀ وى چې د خُدائ پاک په ډله کښې داخِل شى.

²دا د هغې په وجه کله چې بنى اِسرائيل د مِصر نه بهر په لار روان وُو نو عمونيانو او موآبيانو هغوئ له اوبۀ او روټۍ نۀ وه ورکړې. او د دې په ځائ بلعام له يې پېسې ورکړې چې په بنى اِسرائيلو باندې لعنت ووائى، خو زمونږ خُدائ پاک هغه لعنت په برکت بدل کړو.

³کله چې بنى اِسرائيلو دا حُکم واوريدو نو هغوئ د قوم نه د پردى مُلک ټول خلق وويستل.

⁴اِلياسب اِمام کوم چې د خُدائ پاک د ګودامونو مشر وو، هغه د ډېرې مودې نه د طوبياه ملګرے وو.

⁵هغۀ طوبياه له دا اِجازت ورکړو چې هغه لويه کوټه استعمالوى چې به مخکښې پکښې د غلې نذرانو او خوشبويۍ نذرانو د جمع کولو او د خُدائ پاک په کور کښې د اِستعمالېدونکى سامان دپاره، د اِمامانو د نذرانو دپاره، د غلې د لسمې حصې، د انګورو شرابو او د زيتُونو هغه تېلو دپاره مخصُوصه وه کومه به چې ليويانو، د خُدائ پاک د کور موسيقارانو او د خُدائ پاک د کور څوکيدارانو دپاره وه.

⁶کله چې داسې کېدل، نو زۀ په يروشلم کښې نۀ وم، ځکه چې د بابل بادشاه ارتخششتا د بادشاهۍ په دوه دېرشم کال زۀ هغۀ له واپس ورغلے وم چې خبر ورورسوم. څۀ وخت وروستو ما ته د هغۀ نه اِجازت مِلاو شو چې واپس يروشلم ته تلے شى.

⁷کله چې يروشلم ته راواپس شوم نو ما ته د دې بدعملۍ پته ولګېده چې اِلياسب طوبياه له اِجازت ورکړے دے چې د خُدائ پاک په کور کښې يوه کوټه استعمالوى.

⁸زۀ سخت غصه شوم او د طوبياه ټول سامان مې بهر وغورزولو.

⁹ما حُکم ورکړو چې د کوټو د پاکوالى رسم دې ادا کړے شى او د خُدائ پاک د کور د سامان د غلې نذرانې او خوشبوئى دې بيا واپس په خپل ځائ باندې کېښودلے شى.

¹⁰ما ته دا پته هم ولګېده چې د خُدائ پاک د کور موسيقاران او نور ليويان د يروشلم نه تلى دى او خپلو پټو ته واپس شوى دى، دا ځکه چې هغوئ دومره خوراک نۀ ورکولو چې ګزاره ورباندې کېدله.

¹¹ما آفسران ورټل او ورته مې ووئيل چې د خُدائ پاک د کور خيال ولې نۀ د‌ے ساتلے شو‌ے. او ما ليويان او موسيقاران واپس د خُدائ پاک کور ته راوستل او بيا مې په کار لګيا کړل.

¹²بيا ټول بنى اِسرائيليان يو ځل بيا شروع شول چې د خُدائ پاک د کور ګودامونو ته خپل د غلې لسمه حصه، د انګورو شراب او د زيتُونو تېل راوړى.

¹³ما دا سړى د ګودامونو مشران مقرر کړل: سلمياه، چې يو اِمام وو، صدوق، چې د شريعت يو عالِم وو، او فداياه ليوے. د متنياه نمسے او د زکور زوئ حنان د هغوئ مدد ګار وو. دا اعتبارى کسان وُو. او دا د هغوئ ذمه وارى وه چې په ليويانو باندې د سامان په تقسيمولو کښې د ايماندارۍ نه کار واخلى.

¹⁴زما خُدايه پاکه! ياد ساته چې ما دا هر څۀ ستا د کور او د دې د عِبادت دپاره کړى دى او دا مۀ هېروه.

¹⁵په هغه وخت کښې ما وليدل چې په يهوداه کښې خلقو د سبت په ورځ د انګورو لنګرۍ استعمالوله. او نورو په خپلو خرونو باندې غله، د انګورو شراب، انګور، اينځر او نور څيزُونه بار کول او يروشلم ته يې اوړل، ما هغوئ له خبردارے ورکړو چې د سبت په ورځ دې هيڅ نۀ خرڅوى.

¹⁶د صور ښار څۀ خلق په يروشلم کښې اوسېدل او هغوئ کبان او د هر قِسم سامان ښار ته د دې دپاره راوړو چې د سبت په ورځ يې زمونږ په خلقو باندې خرڅ کړى.

¹⁷ما د يهُوديانو مشران ورټل او ورته مې ووئيل، ”تاسو خپل دې بد عمل ته وګورئ! تاسو د سبت د ورځې سپکاوے کوئ.

¹⁸دا بالکل هم هغه کار دے چې خُدائ پاک پرې ستاسو پلار نيکۀ له سزا ورکړه چې کله هغۀ په ښار باندې تباهى راوستله. او تاسو نور زور هم کوئ چې د بنى اِسرائيل په مُلک باندې د خُدائ پاک نور قهر هم نازل شى ځکه چې د سبت د ورځې سپکاوے کېږى.“

¹⁹نو ما حُکم ورکړو چې د هر سبت د شروع کېدو نه وړاندې د ښار دروازې په ماښامى کښې بندولے شى او د سبت د ورځې د ختمېدو نه وړاندې دې نۀ شى کولاوولے. ما خپل يو څو سړى په دروازو باندې د دې دپاره ودرول چې دا خبره يقينى شى چې د سبت په ورځ به ښار ته هيڅ هم نۀ شى راوړلے.

²⁰يو يا دوه ځل سامان خرڅوُونکو او سوداګرو د خالى شپه د ښار د دېوالونو نه بهر تېره کړه.

²¹ما هغوئ له خبردارے ورکړو، ”تاسو د دې دېوال سره شپه ولې تېروئ که تاسو بيا داسې وکړل، نو زۀ به تاسو خراب تُراب کړم.“ نو د دې نه پس هغوئ د سبت په ورځ بيا رانۀ غلل.

²²ما ليويانو له حُکم ورکړو چې خپل ځانونه پاک کړئ او لاړ شئ او د دروازو څوکيدارى وکړئ چې د سبت ورځ مقدسه پاتې شى. خُدايه پاکه! ما د دې پاره هم ياد ساته او د خپلې لوئې مينې په وجه مې بچ کړه.

²³په هغه وخت کښې ما ته دا پته هم ولګېده چې څۀ يهُودى سړو د اشدود، عمون او د موآب د ښځو سره ودونه کړى دى.

²⁴د هغوئ نيم اولاد د اشدود ژبه او يا څۀ بله ژبه وئيله او هغوئ زمونږ ژبه نۀ شوه وئيلے.

²⁵ما هغه سړو له خبردارے ورکړو، په هغوئ مې لعنت ووئيلو، ومې وهل او وېښتۀ مې ترې نه وويستل. بيا مې ترې نه د خُدائ پاک په نوم باندې دا قسم واخستلو چې هغوئ او د هغوئ بچى به هيڅ کله د پردى مُلک د خلقو سره ودونه نۀ کوى.

²⁶ما ورته ووئيل، ”سليمان د پردى مُلک د ښځو په وجه ګناه وکړه. هغه داسې سړے وو چې هغه د نورو قومونو د هر يو بادشاه نه لوئ وو. خُدائ پاک د هغۀ سره مينه کوله او هغه يې د بنى اِسرائيلو په ټول مُلک باندې بادشاه جوړ کړے وو، خو بيا هم هغه د پردې مُلک ښځو په ګناه باندې اخته کړو.

²⁷نو مونږ به بيا د ګناهِ کبيرا داسې عمل څنګه وکړُو چې د خُدائ پاک سره بې وفائى وکړُو او د پردى مُلک ښځو سره ودونه وکړُو؟“

²⁸يويدع د مشر اِمام اِلياسب زوئ وو، خو د يويدع يو زوئ د بيت‌حورون د ښار د سنبلط د لور سره وادۀ وکړو، نو ما يويدع دې ته مجبور کړو چې يروشلم پرېږدى.

²⁹خُدايه پاکه! هغه راپه ياد کړه چې دې خلقو د اِمامت او د هغه تړون سپکاوے څنګه وکړه چې کوم تړون تا د اِمامانو او ليويانو سره کړے وو.

³⁰نو ما خلق د پردى مُلک د هر يو څيز نه صفا کړل، ما د اِمامانو او ليويانو دپاره اصُول ځکه جوړ کړل چې هر يو کس خپله خپله ذِمه وارى وپېژنى،

³¹ما د لرګو بندوبست وکړو چې هغه به د هغه نذرانو په سوزولو کښې اِستعمالېدل چې کومې نذرانې به په صحيح وخت راوړلے شوې، دا کار مې هم وکړو چې خلق د خپلې وړومبۍ غلې او خپلې وړومبۍ پخې شوې مېوې راوړى. خُدايه پاکه! دا مۀ هېروه او ما له يې اجر راکړه.