Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب اِستَر 1 Bible Online

اِستَر 1 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

اِستَر 1

¹۱‏-۲ د فارس په مرکزى ښار سوسه کښې اخسويرس بادشاه د خپل شاهى تخت د هندوستان نه تر ايتهوپيا پورې په يو سل او اوويشتو صُوبو باندې حکومت کولو.

³د هغۀ د بادشاهۍ په دريم کال هغۀ خپلو ټولو آفسرانو او وزيرانو له يوه لويه مېلمستيا وکړه. د فارس او د مادى فوجى آفسران هم موجود وُو او داسې د صُوبو حکمرانان او عزتمند سړى هم موجود وُو.

⁴په پوره شپږو مياشتو کښې هغۀ د شان او شوکت او عظمت سره د شاهى دربار د ټول دولت نمائش وکړو.

⁵د هغې نه پس، بادشاه ټولو خلقو ته د سوسه په مرکزى ښار کښې يوه لويه مېلمستيا وکړه، چې مالداره او غريبانان په کښې يو شان شامِل وُو. دا مېلمستيا پوره يوه هفته جارى وه او دا د شاهى محل په باغونو کښې شوې وه.

⁶دربار د آسمانى رنګ او د سپين رنګ د مالوچو جوړو شوو پړدو باندې ښائسته کړے شوے وو، د سنګِ مرمرو په ستنو باندې د سپينو زرو د کَړو سره د بانجانى رنګ د ښې لټې د مزو سره تړلے شوې وې. د سرو زرو او سپينو زرو کټُونه په دربار کښې ايښى شوى وُو، د دربار فرش د سپين سنګِ مرمر، سور قيمتى کاڼى، د ځلېدونکې ملغلرو او د آسمانى رنګ د فېروزو نه جوړ شوے وو.

⁷د سرو زرو په پيالو کښې شراب ورکول چې هره يوه پيالۍ به د بلې په شان نۀ وه او بادشاه به په شاهى شرابو کښې د سخاوت نه کار اخستلو.

⁸د شرابو په څښلو کښې حد مقرر نۀ وو، بادشاه د محل نوکرانو له حُکم ورکړے وو چې د هر چا زړۀ چې څومره غواړى نو هغه څښلے شى.

⁹هم په دې دوران کښې، د شاهى محل دننه مَلِکه وشتى د ښځو دپاره مېلمستيا کړې وه.

¹⁰د خپلې مېلمستيا په اوومه ورځ باندې بادشاه په نشه کښې وو او ښۀ په سور کښې وو، نو هغۀ اووۀ هيجړاګان راوغوښتل کوم چې د هغۀ ذاتى خِدمت‌ګاران وُو، مهُومان، بِزتا، خربونا، بِګتا، ابګتا، زتار او کرکس.

¹¹بادشاه هغوئ ته حُکم وکړو چې مَلِکه وشتى دننه راولئ چې شاهى تاج يې په سر وى. مَلِکه يوه ښائسته ښځه وه او بادشاه غوښتل چې د هغې حُسن آفسرانو او خپلو ټولو مېلمنو ته وښائى.

¹²خو کله چې خِدمت‌ګارانو مَلِکه وشتى ته د بادشاه د حُکم په باره کښې ووئيل، نو هغې د راتلو نه اِنکار وکړو. نو په دې باندې بادشاه د غصى نه تک سور شو.

¹³نو دا د بادشاهانو رِواج وو چې د قانون او حُکمونو د سوالونو په باره کښې يې د ماهِرانو رايې معلوموله، نو هغۀ خپل هغه مشيران راوغوښتل، چې هغوئ ته به پته وه چې څۀ کول په کار دى.

¹⁴کوم مشيران به چې بادشاه له ورتلل نو هغه کارشينا، شتر، ادماتا، ترسيس، مرس، مرسنا او مموکان وُو، دا اووۀ د فارس او مادى هغه آفسران وُو چې په بادشاهۍ کښې يې د ټولو نه اُوچتې مرتبې لرلې.

¹⁵بادشاه دې سړو ته ووئيل، ”ما، يعنې اخسويرس بادشاه، خپل هيجړاګان د يو حُکم سره مَلِکه وشتى ته ولېږل او هغې د دې حُکم د منلو نه اِنکار وکړو! قانون د دې په باره کښې څۀ وائى چې مونږ د هغې سره څۀ وکړُو؟“

¹⁶نو مموکان بادشاه او د هغۀ آفسرانو ته ووئيل، ”مَلِکه وشتى نۀ صِرف د بادشاه بې‌عزتى کړې ده بلکه هغې د آفسرانو او د ټول قوم بې‌عزتى يې کړې ده!

¹⁷د بادشاهۍ هره يوه ښځه چې خبر شى چې مَلِکه څۀ کړى دى نو هغه به خپل خاوند ته سپک کتل شروع کړى. هغوئ به وائى چې اخسويرس بادشاه مَلِکه وشتى له حُکم ورکړو چې راشه، خو هغې اِنکار وکړو.

¹⁸نن چې د فارس او مادى د شاهى آفسرانو ښځې د مَلِکه د دې کار نه خبر شى نو هغوئ به هم د خپلو خاوندانو سره هم دغه شان د بې‌عزتۍ سلوک کوى او داسې به دا معامله ډيره خرابه شى.

¹⁹بادشاه سلامت! که ستا رضا وى، نو شاهى فرمان جارى کړه چې وشتى دې بيا هيڅ کله د بادشاه په مخکښې نۀ حاضرېږى. دا حُکم وکړه چې دا د فارس او مادى په قانون کښې وليکلے شى، نو داسې به هيڅوک هم دا نۀ شى بدلولے. بيا د هغې د مَلِکه عُهده د هغې نه حقدارې ښځې له ورکړه.

²⁰کله چې ستا د دې فرمان پته په دې لويه بادشاهۍ کښې ولګى، نو هره ښځه به د خپل خاوند ښۀ عزت کوى، که هغه مالداره وى او که غريب وى.“

²¹د بادشاه او د هغۀ د وزيرانو دا خبره خوښه شوه او مموکان چې کومه مشوره ورکړې وه نو بادشاه هم هغه شان وکړل.

²²هغۀ هرې شاهى صُوبې ته د هغه صُوبې په ژبه او رسم‌الخط کښې يو پېغام ولېږلو، چې په کښې وئيلى شوى وُو چې هر يو خاوند به د خپل کور مشرى کوى.