Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب اِستَر 9 Bible Online

اِستَر 9 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

اِستَر 9

¹د ادر مياشتې ديارلسمه ورځ راغله، دا هغه ورځ وه چې په دې باندې شاهى فرمان عملى کول وُو، هغه ورځ چې د يهُوديانو دشمنانو دا اُميد لرلو چې يهُوديان به د خپل طاقت لاندې راولى. خو يهُوديانو ورباندې فتح وموندله.

²د يهُوديانو د بادشاهۍ د هر ښار په علاقه کښې يهُوديانو خپل ځانونه د هغه هر چا خِلاف منظم کړل چې چا د هغوئ خِلاف د حملې کولو کوشش کولو. د هر ځائ خلق د هغوئ نه ويرېدل او هيچا د هغوئ مقابله نۀ شوه کولے.

³د صُوبو ټولو آفسرانو، حُکمرانانو، وزيرانو او شاهى نمائندګانو د يهُوديانو مدد په دې وجه وکړو چې هغوئ د مردکى نه يرېدل.

⁴په ټوله بادشاهۍ کښې دا ښۀ مشهُوره وه چې مردکى اوس په محل کښې يو تکړه سړے وو او نور هم تکړه کېدو.

⁵نو يهُوديانو د خپلو دشمنانو سره د خپلې مرضۍ په مطابق عمل وکړو. يهُوديانو ورباندې په تُورو حمله وکړه او وې وژل.

⁶د سوسه په مرکزى ښار کښې يهُوديانو پينځۀ سوه کسان ووژل.

⁷۷‏-۱۰ په هغوئ کښې د همداتا د زوئ همان لس زامن هم وژلے شوى وُو، چې هغوئ د يهُوديانو دشمنان وُو او نومونه يې دا دى: پرشنداتا، دلفون، اسپاتا، پورتا، ادلياه، اردتا، پرمشتا، اريسى، ارِدى او ويزاتا، دا ټول مړۀ شول خو لوټ مار ونۀ شو.

¹¹هم په هغه ورځ بادشاه خبر کړے شو چې په سوسه کښې څومره کسان وژلے شوى دى.

¹²بيا بادشاه مَلِکه اِستَر ته ووئيل، ”صِرف د سوسه په قلعه کښې يهُوديانو پينځۀ سوه کسان وژلى دى، چې په دې کښې د همان زامن هم شامِل دى. چې دلته دومره زيات وژلے شوى دى نو په صُوبو کښې به څۀ شوے وے! اوس تۀ څۀ غواړې؟ تۀ ووايه که نور څۀ هم غواړې نو دربه کړے شى.“

¹³اِستَر ورته په جواب کښې ووئيل، ”بادشاه سلامت! که ستا رضا وى، نو يهُوديانو له سبا په سوسه کښې يو ځل بيا د نن په شان اِجازت ورکړه. او دا حُکم ورکړه چې د همان د لسو زامنو لاشونه په دار باندې ځوړند کړے شى.“

¹⁴نو بادشاه حُکم وکړو چې داسې دې وشى او په سوسه کښې دا فرمان جارى شو. د همان د لسو زامنو لاشونه په دار راځوړند کړے شول.

¹⁵د ادر مياشتې په څوارلسمه ورځ د سوسه يهُوديان يو ځل بيا يو ځائ شول او په ښار کښې يې درې سوه نور کسان ووژل. خو هغوئ بيا هم څۀ لوټ مار ونۀ کړو.

¹⁶يهُوديان په صُوبو کښې هم د خپلو ځانونو د حِفاظت دپاره راغونډ شول. هغوئ د خپلو دشمنانو نه داسې ځانونه خلاص کړل چې پينځۀ اويا زره يې هغه کسان ووژل چا چې د هغوئ نه نفرت کولو. خو هغوئ لوټ مار ونۀ کړو.

¹⁷دا د ادر د مياشتې په ديارلسمه ورځ باندې وشول. په ورپسې ورځ يعنې په څوارلسمه ورځ باندې نور قتلونه ونۀ شول او هغوئ په دې ورځ د خوشحالۍ مېلمستيا وکړه.

¹⁸خو د سوسه يهُوديانو پينځلسمه ورځ د چُهټۍ ورځ ورګرځوله، ځکه چې هغوئ په ديارلسمه او څوارلسمه ورځ باندې خپل دشمنان وژلى وُو او په پينځلسمه ورځ يې وژل بس کړى وُو.

¹⁹نو په دې وجه هغه يهُوديان کوم چې په کلو کښې اوسېږى هغوئ د ادر د مياشتې په څوارلسمه ورځ د خوشحالۍ چُهټى کوى، په دې وخت باندې هغوئ مېلمستيا کوى او يو بل له د خوراک دپاره تُحفې ورکوى.

²⁰مردکى دا واقعې ليکلې وې او د فارس په ټول سلطنت کښې نزدې او لرې ټولو يهُوديانو له يې خطُونه ليږلى وُو،

²¹هغوئ ته يې وئيلى وُو چې هر کال د ادر مياشتې په څوارلسمه او پينځلسمه ورځ اختر کوئ.

²²دا هغه ورځې وې چې په هغې باندې يهُوديانو د خپلو دشمنانو نه ځانونه خلاص کړل، دا هغه مياشت وه چې د غم او د خفګان وخت نه په خندا او خوشحالۍ باندې بدله شوې وه. هغوئ ته وئيلے شوى وُو چې په دې ورځو باندې خوشحالى او مېلمستيا وکړئ او يو بل او غريبانانو له د خوراک دپاره تُحفې ورکړئ.

²³نو يهُوديانو د مردکى په اصُولو باندې عمل وکړو او دا اختر د هر کال رِواج جوړ شو.

²⁴د همداتا زوئ همان چې د اجاج د اولاد نه وو او د يهُوديانو دشمن وو، هغۀ پچه واچوله چې دا پوريم بللے شوه، دا د دې دپاره وه چې د يهُوديانو د تباهۍ ورځ معلومه کړى، هغۀ دا منصُوبه جوړه کړې وه چې هغوئ صفا ختم کړى.

²⁵خو اِستَر بادشاه له لاړه او بادشاه د دې نتيجې سره يو ليکلے فرمان جارى کړو چې همان د يهُوديانو دپاره کومه منصُوبه جوړه کړې وه نو هغه ورته اُلټه راوګرځېده او هغه او د هغۀ زامن په دار باندې پهانسى کړے شول.

²⁶نو ځکه هغې ته د پوريم اختر وائى، پخوا زمانه کښې به دا لفظ د پچى اچولو دپاره استعماليدو. د مردکى د خطُونو په وجه او د هغه هر څۀ په وجه چې په هغوئ شوى وُو،

²⁷يهُوديانو د خپلو ځانونو، د خپل اولاد او د هغه چا دپاره دا اصُول جوړ کړو چې څوک يهُودى شى، نو هر کال به په صحيح وخت باندې دا دوه ورځې په باقاعدګۍ سره د مردکى د اصُولو په مطابق مناووى.

²⁸دا فېصله شوې وه چې د يهُوديانو د کورنۍ راتلونکے هر يو نسل چې په هره صُوبه يا ښار کښې وى په راتلونکى ټولو وختُونو کښې به د پوريم دا ورځې يادې ساتى او دا ورځې به مناووى.

²⁹بيا د ابى‌خېل لور مَلِکه اِستَر هم، د مردکى سره يو خط وليکلو او چې مردکى کوم خط د پوريم په باره کښې مخکښې ليکلے وو د هغې د تصديق دپاره هغې خپل ټول ليکلے اِختيار هم شامِل کړو.

³⁰دا خط د ټولو يهُوديانو دپاره وو او د دې نقلونه د فارس سلطنت ټولو يو سل او اوويشتو صُوبو ته ليږلے شوى وُو. په دې کښې د يهُوديانو خېر او آمن غوښتے شوے وو

³¹او هغوئ او د هغوئ اولاد ته يې دا نصيحت کړے وو چې په صحيح وخت باندې د پوريم ورځې هم هغه شان مناو کړى، لکه څنګه چې هغوئ د روژو د نيولو او د غم د وخت اصُول خپل کړى دى. د دې حُکم مردکى او مَلِکه اِستَر دواړو کړے وو.

³²د اِستَر هغه حُکم کوم چې د پوريم د اصُولو پوره کېدل وُو هغه په يو کِتاب کښې ليکلے شوے وو.