Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب هجرت 21 Bible Online

هجرت 21 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

هجرت 21

¹څښتن حضرت موسیٰ ته وفرمايل: ”دا هغه قوانين دي چې ته يې بايد اسرائيليانو ته ورکړې:

²که چېرې تاسو يو عبرانی غلام په بيه واخلئ، هغه دې شپږ کاله ستاسو خدمت وکړي. مګر په اووم کال به پرته له دې چې څه بيه ورڅخه واخيستل شي هغه آزاد شي.

³که چېرې په هغه وخت کې چې هغه ستاسو غلام شوى ؤ واده يې نه ؤ کړی، هغه به د تګ په وخت کې خپله ښځه له ځانه سره نه بيايي. خو که چېرې په هغه وخت کې چې هغه ستاسو غلام شو واده يې کړی ؤ، هغه به خپله ښځه هم له ځانه سره بوزي.

⁴که چېرې بادار يې ورته ښځه وکړي او هغه ښځه ورته زامن يا لورګانې وزېږوي، هغه ښځه او د هغې ماشومان د بادار کيږي او يوازې هغه سړی دې آزاد شي.

⁵مګر که چېرې هغه غلام داسې اعلان وکړي چې زه د خپل بادار او د خپلې ښځې او ماشومانو سره مينه لرم او نه غواړم چې آزاد شم،

⁶بيا به يې خپل بادار د عبادت ځای ته بوزي. هغه دې هلته د دروازې يا د دروازې د چوکاټ په مخکې ودروي او په رينه باندې دې د هغه غوږ سوری کړي. بيا به دا سړی ټول عمر د هغه غلام وي.

⁷که چېرې يو سړی خپله لور د يوې غلامې په توګه خرڅوي، هغه دې د نارينه غلامانو په شان آزاده نشي.

⁸که چېرې هغه په يو داسې نفر باندې خرڅه شي چې داسې نيت ولري چې هغه خپله ښځه کړي، مګر هغه يې نه خوښيږي نو بيا دې هغه بېرته د خپل پلار له خوا په بيه واخيستل شي. د هغې بادار هغه په بېګانه خلکو باندې نشي خرڅولی، ځکه چې د هغې سره يې بې وفايي کړې ده.

⁹که چېرې يو سړی يوه غلامه واخلي چې خپل زوی ته يې وکړي، نو د هغې سره دې لکه د خپلې لور په شان رويه کوي.

¹⁰که چېرې يو سړی دوهم واده وکړي، نو بايد اولنۍ ښځه د خواړو، کاليو او د واده د حقونو څخه بې برخې نه کړي.

¹¹که چېرې هغې ته دا درې شيان نه برابروي، بايد آزاده يې کړي او هيڅ بيه دې وانخلي.

¹²هرڅوک چې يو بل سړی ووهي او ويې وژني، هغه بايد ووژل شي.

¹³خو که چېرې هغه دا کار په قصد سره نه وي کړی مګر د خدای له خوا ورته پېښه شي، هغه دې داسې ځای ته وتښتي چې زه يې ټاکم.

¹⁴مګر که چېرې يو سړی دسيسه جوړه کړي او په قصد سره بل سړی ووژني حتیٰ که چېرې هغه د خوندي پاتې کېدو دپاره زما د قربانۍ ځای ته هم وتښتي، بايد ووژل شي.

¹⁵هرڅوک چې خپل پلار يا خپله مور ووهي هغه بايد ووژل شي.

¹⁶هرڅوک چې يو بل نفر وتښتوي او هغه خرڅ کړي يا تر هغه وخته پورې ورسره وي چې هغه ونيول شي، هغه بايد ووژل شي.

¹⁷هرڅوک چې خپل پلار يا خپلې مور ته ښکنځلې وکړي، هغه بايد ووژل شي.

¹⁸۱۸‏-۱۹ که چېرې د دوه نفرو ترمنځ جګړه وي او يو نفر بل نفر په تيږه يا په سوک باندې ووهي خو هغه ونه وژني، نو بايد سزا ورته ورنه کړای شي. خو که چېرې هغه نفر چې وهل شوی دی بستر شي، مګر وروسته وکولی شي چې پاڅيږي او د خپلې امسا په کومک سره بيرون وګرځي، نو کوم سړي چې هغه يې وهلی دی بايد د هغه د وخت د ضايع کېدلو بيه ورکړي او ترڅو پورې چې هغه روغ شوی نه وي د هغه د علاج مصرف به ورکوي.

²⁰که چېرې يو سړی خپل غلام يا غلامه په کوتک باندې ووهي او هغه غلام ځای په ځای مړ شي، هغه ته بايد سزا ورکړل شي.

²¹مګر که چېرې دا غلام يوه يا دوه ورځې ژوندی پاتې شي نو هغه ته دې سزا نه ورکول کيږي، ځکه چې دا غلام د هغه خپله شتمني ده او د هغه دپاره دا تاوان بس دی.

²²که چېرې څو نفره سره جګړه کوي او يوه اميدواره ښځه داسې ژوبله کړي چې خپل ماشوم له لاسه ورکړي او بل ځای يې زخمي نشي، هر يوه چې هغه ژوبله کړې وي نو کومه جريمه چې د هغې ښځې مېړه يې غواړي او قاضيانو ته د تائيد وړ وي هغه دې ورکړي.

²³که چېرې په خپله دا ښځه زخمي شي، نو سزا به يې د ژوند په بدل کې ژوند وي،

²⁴د سترګې په بدل کې سترګه، د غاښ په بدل کې غاښ، د لاس په بدل کې لاس، د پښې په بدل کې پښه،

²⁵د سوزولو په بدل کې سوزول، د زخم په بدل کې زخم، د وهلو ټکولو په بدل کې وهل ټکول.

²⁶که چېرې يو څوک خپل غلام يا غلامه په سترګه باندې ووهي او سترګه يې له منځه يوسي، هغه دې غلام د سترګې د تاوان په توګه آزاد کړي.

²⁷که چېرې هغه د خپل غلام يا غلامې غاښ مات کړي، هغه دې د غاښ د تاوان په توګه هغه غلام آزاد کړي.

²⁸که چېرې يو غويی يو څوک په ښکر ووهي چې هغه مړ شي، غويی دې سنګسار شي او د هغه غوښه دې ونه خوړل شي. مګر د هغه خاوند ته به سزا نه ورکول کيږي.

²⁹مګر که چېرې هغه غويي د خلکو د وهلو عادت درلود او خاوند يې ورڅخه خبر ؤ او هغه دا غويی تړلی نه وي ساتلی، نو که چېرې هغه يو سړی يا يوه ښځه داسې ووهي چې مړ شي، نو سنګسار دې شي او د هغه خاوند دې هم ووژل شي.

³⁰خو که چېرې خاوند دا اجازه ولري چې د خپل د ژوند د ژغورلو دپاره تاوان ورکړي، نو هغه بايد پوره بيه ورکړي.

³¹که چېرې هغه غويی د چا زوی يا لور ووهي، همدا قانون عملي کيږي.

³²که چېرې هغه غويی يو غلام يا غلامه ووهي، د هغه خاوند بايد دېرش مثقاله سپين زر د غلام بادار ته ورکړي او غويی بايد سنګسار شي.

³³که چېرې يو سړی يوه کنده لوڅه کړي يا يوه کنده وباسي او هغه پټه نه کړي او يو غويی يا يو خر په کې وغورزيږي،

³⁴د کندې خاوند بايد د حيوان خاوند ته تاوان ورکړي او مړ حيوان به د کندې د خاوند شي.

³⁵که چېرې د يو سړي غويی د بل چا غويی زخمي کړي او هغه مړ شي، هغوی دې ژوندی حيوان خرڅ کړي او پيسې او مړ حيوان دواړه دې په خپل منځ کې سره مساوي ووېشي.

³⁶خو که چېرې دا معلومه شي چې هغه غويي د وهلو عادت درلود او بياهم د هغه خاوند هغه تړلی نه ؤ ساتلی، هغه خاوند بايد د حيوان په بدل کې حيوان ورکړي او مړ حيوان به د هغه خپل شي.