Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب ايُوب 15 Bible Online

ايُوب 15 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

ايُوب 15

¹نو تيمانى اليفز جواب ورکړو:

²”يو هوښيار کس دې تشې خبرې وکړى څۀ، اوهغه دې هسې بې مطلبه خبرې وکړى څۀ؟

³هغوئ دې په بې فائدې خبرو باندې بحث کوى څۀ، يا په داسې خبرو باندې چې د هغې هيڅ مقصد نۀ وى؟

⁴خو تۀ د خُدائ پاک نه هيڅ يره نۀ لرې، او د خُدائ پاک د عِبادت لاره نيسې.

⁵ځکه چې ستا ګناه ستا ژبې ته ښودنه کوى، او تا د دوکه باز ژبه خوښه کړې ده.

⁶دا زۀ نۀ يم، خپله ژبه تا ته بد وائى، ستا خپله خولهٔ ستا خِلاف ګواهى ورکوى.

⁷تۀ د بنى آدم د نسل وړومبے پېدا شوے کس يې څۀ؟ تۀ د غرونو نه مخکښې پېدا شوے يې څۀ؟

⁸تا د خُدائ پاک د راز منصُوبې واوريدې څۀ؟ او ستا څۀ خيال دے ولې تۀ يواځې هوښيار يې څۀ؟

⁹ستا سره داسې څۀ علم دے چې زمونږ سره نشته؟ تۀ داسې په څۀ پوهېږې چې مونږ پرې نۀ پوهېږُو؟

¹⁰سپين ګيرى او بوډاګان زمونږ په طرف باندې دى، کوم چې ستا د پلار نه ډير مشران دى.

¹¹د خُدائ پاک تسلى ستا دپاره کمه ده څۀ؟ د هغۀ نرمې خبرې ستا دپاره کافى نۀ دے څۀ؟

¹²تۀ د خپلو جذباتو نه کار ولې اخلې؟ او ستا رنګ ولې دومره سور دے

¹³چې خُدائ پاک ته غصه يې؟ او ستا د خولې نه داسې ګډې وډې خبرې وځى؟

¹⁴بنى آدم څۀ وى، چې هغه صفا شى؟ او چې د ښځې نه پېدا شى، نوهغه صادق کېدے شى؟

¹⁵ګوره، خُدائ پاک په خپلو فرښتو باندې هم اعتبار نۀ کوى، او د هغۀ په نظر کښې آسمانونه هم صفا نۀ دى،

¹⁶نو بيا به بنى آدم نور هم ګنده او ګناه ګار وى، څوک چې هر وخت په ګناه کښې آخته وى!

¹⁷که تۀ زما خبرې ته غوږ کېږدې، نو زۀ به تا ته وښايم، او چې ما څۀ ليدلى وى نو زۀ به درته د هغې بيان وکړم.

¹⁸څۀ چې هوښيارانو وئيلى دى، نو د هغوئ پلار نيکۀ دا خبرې د هغوى نه پټى نۀ دې ساتلى،

¹⁹کومو مشرانو له چې ډيره موده مخکښې دا مُلک ورکړے شو نو په هغه وخت کښې لا غير قومونه نۀ وو راغلى.

²⁰بدعمله خلق ټول عمر په خپل درد کړېږى، د تکليف کالونه په ظالِمانو باندې راجمع شوى دى.

²¹د هغوئ په غوږُونو کښې يروُونکى آوازونه دى، د امن په وخت کښې به په هغوئ باندې تباهى راشى.

²²هغوئ تيارۀ ته د تلو همت نۀ شى کولے، د هغوئ ژوند هر وخت په خطره کښې وى.

²³ټپوسان انتظار کوى چې د هغوئ غوښې وخورى، او تباهى د هغوئ سر له راغلې ده،

²⁴پرېشانى او تکليف هغوئ ويروى، او دا څيزُونه په هغوئ باندې غالِب شى، داسې لکه چې يو بادشاه د جنګ دپاره تيار شى.

²⁵ځکه چې هغوئ خپل لاسونه د خُدائ پاک خِلاف اُوچت کړل، او هغوئ د خُدائ تعالىٰ نه بغاوت وکړو.

²⁶هغوئ د هغۀ خِلاف د سرکشۍ سره حمله کوى، او يو غټ ډال ورسره وى.

²⁷دا بدعمله خلق درانۀ او مالدار دى، د هغوئ سټونه په وازګه باندې غټ شوې دى.

²⁸هغوئ به په تباه شوى ښارونو کښې ژوند تېروى، او په داسې کورَنو کښې چې په هغې کښې هيڅ څوک هم نۀ اوسېږى، داسې کورونه چې په راغورزېدو بدل وى،

²⁹هغوئ به نۀ مالداره کېږى او د هغوئ مال دولت به نۀ پاتې کېږى، اوهغوئ به د زمکې د مخ نه ورک شى.

³⁰هغوئ به د تيارې نه ونۀ تښتى، لمبې به د هغوئ څانګې وسوزوى، او د هغوئ ژوند به داسې ختم شى لکه چې هوا د ګلونو غوټۍ ختموى.

³¹هغوئ دې نور خپل ځان په فانى مالدارۍ باندې نۀ دوکه کوى، ځکه چې هغوئ به تش لاس پاتې شى.

³²د ونو په شان، چې کله دا ښې شنې وى نو ووهلے شى، او د دې څانګې بيا هيڅ کله شنې نۀ شى.

³³او د هغوئ انګور چې لا کچه وى نو اوبه غورزيږى، او د زيتُونو د ونو په شان به خپلې د ګلونو غوټۍ ضائع کړى.

³⁴ځکه چې د خُدائ نه د منکرو خلقو اولاد به نۀ وى، او څوک چې د رشوت سره مينه کوى نو اور به د هغوئ کورونه سوزوى.

³⁵داسې خلق نورو ته د نقصان رسولو په سوچ کښې وى، هغوئ شيطانى کوى او د هغوئ زړونه د دوکې نه ډک وى.“