Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب ايُوب 31 Bible Online

ايُوب 31 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

ايُوب 31

¹ما د خپل ځان سره يو لوظ کړے دے چې يوې پېغلې ته به هم په غلط نظر باندې نۀ ګورم.

²پاس په آسمان کښې خُدائ پاک به زما دپاره څۀ کوى، او په هغۀ کښې به زما ميراث څۀ وى؟

³آفت په ګناهګارو خلقو نۀ راغورزېږى څۀ، او مصيبت په هغه خلقو چې څوک بدعمله وى؟

⁴زۀ چې څۀ هم کوم نو هغۀ ته پته ده، او زما په هر قدم باندې يې نظر دے.

⁵ما کله چا ته دروغ وئيلى دى څۀ، او يا مې چا له دوکه ورکړې ده څۀ؟

⁶نو زۀ دې د اِنصاف په تله کښې وتللے شم، چې خُدائ پاک ته زما د صداقت پته ولګى!

⁷که زما قدم د هغۀ د لارې نه اوړېدلے وى، او زما زړۀ زما د سترګو په خواهش پسې تلے وى، يا که د څۀ بل څۀ ګناه شوى وى،

⁸نو ما پرېږده چې څۀ وکَرم او نور يې وخورى، او زما کَرلے فصل دې تباه شى.

⁹که زۀ د ګاونډى په ښځه باندې مئين شم، او د هغې په دروازه کښې په طمع کښېنم،

¹⁰نو بيا دې زما ښځه د نورو دپاره مېچن وکړى، او پرېږده چې نور سړى د هغې سره څملى.

¹¹ځکه چې دا به د شرم نه ډک کار وى، او دا به د سزا حقدار جرم وى،

¹²ځکه چې دا به د دوزخ په شان تباه کوُونکے اور وى، او زما به هر څۀ تباه کړى.

¹³که زما وينځې يا غلام ما ته شکايت کړے وى، او ما د هغوئ سره اِنصاف نۀ وى کړے.

¹⁴نو بيا زۀ خُدائ پاک ته څنګه مخامخ کيدے شم؟ کله چې هغه حِساب کِتاب کوى نو زۀ څۀ جواب ورکړم؟

¹⁵هغه خُدائ پاک چې زۀ يې پېدا کړے يم، زما نوکران يې هم پېدا کړى دى.

¹⁶ما کله هم د غريبانانو مدد نۀ دے پرېښے، او نۀ مې کُنډې مايُوسه کړې دى،

¹⁷يا مې په روټۍ کښې د شومتوب نه کار اخستے وى، او دا مې يتيمانانو له نۀ وى ورکړې

¹⁸ځکه چې د ځوانۍ نه ما د يتيمانانو خيال لکه د يو پلار په شان ساتلے دے، او ټول عُمر مې په کُنډو پام کړے دے.

¹⁹که ما څوک په تکليف کښې ليدلے وى چې جامې يې نۀ وى، يا دومره غريب وى چې جامې نۀ شى اخستے،

²⁰نو ما ورله د کپړو دپاره د خپلو ګډو وړئ ورکړې ده چې ځان پکښې ګرم کړى، او هغوئ زما شکريه ادا کړې ده.

²¹که ما د يتيمانانو خِلاف خپل لاس اُوچت کړے وى، ځکه چې ما ته پته وه چې په عدالت کښې زما ملګرى شته دے،

²²نو زما لاسونه دې مات شى، او زما د تن نه دې پريکړے شى.

²³ځکه چې زۀ د خُدائ پاک د مصيبت نه په يره کښې وم، او زۀ د هغۀ د شان او شوکت په وړاندې نۀ شوم ودرېدلے.

²⁴که ما په سرو زرو يقين کړے وے، يا مې په سوچه سرو زرو باندې اعتبار کړے وے،

²⁵که ما د خپل مال دولت په وجه خوشحالى کړے وے، يا چې زما سره ډېر څۀ دى،

²⁶که ما په هغه وخت کښې نمر ته کتلے په کوم وخت کښې چې دا ځلېدو، يا مې سپوږمۍ ته کتلے چې د شان او شوکت سره روانه وى،

²⁷او که زما زړۀ په پټه د دې عِبادت شروع کړے وے، او د دعا دپاره مې ورته لاسونه اُوچت کړے وے،

²⁸دا به يو غلطى وے او قاضيانو به د دې په وجه سزا راکړے وے، ځکه چې زۀ به د خُدائ تعالىٰ مجرم وے.

²⁹که زۀ د هغه خلقو په تباهۍ باندې خوشحاله وے چا چې زما نه نفرت کولو، يا مې په هغه وخت کښې خوشحالى کولے چې بدعملى په هغوئ باندې غالِبه شوې وه،

³⁰ما په خپله خولهٔ باندې داسې ګناه نۀ ده کړې چې هغوئ ته مې د مرګ ښېرې کړے وے.

³¹زما په کورنۍ کښې هر يو کس ته پته ده، چې زما کور ته څوک هم راغلى دى نو د هغوئ ښۀ مېلمستيا شوې ده.

³²ما په پردو خلقو باندې هيڅ کله بې غورى نۀ ده کړې چې هغوئ په کوڅه کښې شپه تيره کړى، او ما مسافرو ته خپلې دروازې کولاو ساتلې دى،

³³که ما خپله ګناه د نورو خلقو په شان پټه کړې وې، او غلطى مې په خپل زړۀ کښې پټه ساتلې وې،

³⁴زۀ د ګڼې نه يا د خلقو د بې‌عزتۍ نه يرېدلے يم، چې غلے پاتې يم او د کور نه نۀ يم وتلے؟

³⁵داسې څوک نشته چې زۀ څۀ وايم چې هغې ته غوږ ونيسى؟ زۀ ليکلى درکوم چې هره يوه خبره رښتيا ده. او خُدائ تعالىٰ دې زما فرياد واورى، او زما مخالفين دې ليکلے الزام راوړى چې زۀ يې وګورم.

³⁶بې شکه زۀ به په فخر سره د اِلزام مقابله وکړم او زۀ به دا د تاج په شان په سر کړم.

³⁷زۀ به هغۀ له د خپل عمل حِساب کِتاب ورکړم، او د هغۀ په حضُور کښې به زړه ور ولاړ يم.

³⁸که ما هغه زمکه قبضه کړې وى چې کومه زۀ کرَم او دا مې د خپل اصلى مالِک نه اخستې وى،

³⁹که د دې پېداوار ما بغېر د پېسو نه خوړلے وى، او که ما د دې مالِکان وژلى وى،

⁴⁰نو پرېږده چې د غنمو په ځائ آزغى وشى، او د اوربشو په ځائ دې ګنده واښۀ وشى.“ د ايُوب خبرې ختمې شوې.