Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب ايُوب 39 Bible Online

ايُوب 39 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

ايُوب 39

¹تا ته پته شته چې کله د غرۀ چېلۍ بچى راوړى؟ ولې تۀ پرې نظر ساتې چې کله هوسۍ بچى راوړى؟

²ولې تا ته پته شته چې دا بچى څو مياشې د هغوئ په ګيده وى؟ او تا ته د هغه وخت پته شته څۀ چې دا به کله پيدا شى

³کله چې هغوئ د اولاد د پېدا کېدو دپاره کښېنى، او د هغوئ بچى پېدا شى؟

⁴د هغوئ بچى تکړه شى او په ځنګل کښې لوئېږى، هغوئ ترې نه لاړ شى او واپس ورله نۀ راځى.

⁵ځنګلى خرونه چا پرېښې دى چې خوشى لاړ شى؟ دا چا آزاد پريښى دى چې ګرځى راګرځى؟

⁶ما دا په صحرا کښې پريښى دى، او د مالګې مُلک مې ورکړے دے چې په کښې اوسېږى؟

⁷هغه د ښار د شور نه نفرت کوى، او خرکار ورسره نشته چې په دې باندې آواز وکړى.

⁸دا غرونو ته ځى چې دا يې د څران زمکه شى، او هر يو شين بوتےد خوراک دپاره لټوى.

⁹ولې ځنګلى غوَيے به تا پريږدى چې کار ترينه واخلى؟ هغه به ستا په اخور کښې شپه تېره کړى څۀ؟

¹⁰ولې تۀ يو ځنګلى غوَيے د يوې دپاره تړلے شې؟ دا به ستا دپاره يو پټے يوه کړى څۀ؟

¹¹ولې تۀ د هغې لوئ طاقت باندې اعتبار کولے شې چې هغه به ستا مدد وکړى؟ تۀ په دې باندې دا يقين کولے شې څۀ چې دا به ستا دپاره کار وکړى؟

¹²تۀ په دې باندې دا يقين کوې چې دا به واپس راشى، او ستا درمند ته به ګېډى راوړى؟

¹³د شتر‌مرغ وزر ښائسته کولاو خورېږى، خو دا د زاڼې د وزرو برابر کېدے خو نۀ شى.

¹⁴شتر‌مرغ خپلې هګۍ په زمکه پرېږدى، د دې دپاره چې په زمکه باندې تودې شى،

¹⁵دا فکر نۀ کوى چې د څۀ پښې لاندې به راشى، او چې يو ځنګلى ځناور به يې زرې زرې کړى.

¹⁶دا په خپل بچى باندې داسې ظلم کوى، چې ګنى دا يې خپل نۀ وى، او که مرى نو پرواه يې نۀ ساتى،

¹⁷ځکه چې خُدائ پاک د هغې نه عقل اخستے دے، او هيڅ پوهه يې نۀ ده ورکړې.

¹⁸خو کله چې پاڅى او منډه کړى، نو بيا څوک چې په اس باندې ناست هم وى د دې نه مخکښې کيدے نۀ شى.

¹⁹ولې اس له طاقت تا ورکړے دے؟ د دې په څټ باندې وېښتۀ تا پېدا کړى دى؟

²⁰د دې د قحطۍ د مولخانو په شان ټوپ تا جوړ کړے دے؟ او يا د دې هغه د رُعب والا آوازونه تا جوړ کړى دى څۀ چې خلق يروى؟

²¹دا په پښه باندې زمکه ټکوى او په خپل طاقت باندې په هغه وخت خوشحاليږى چې د جنګ دپاره ولېږلے شى.

²²دا يرې پورې خندا کوى او نۀ بې‌حوصلې کېږى، او د تُورې نه نۀ شاته کېږى.

²³په دې باندې سورلئ سره د غشو تيلئ ځلېدونکې نېزه او وړه نېزه هم آواز پيدا کوى.

²⁴د جوش او د غصې له وجې دا په تېزۍ سره ځى، دا د بيګل د غږېدو پورې صبر نۀ شى کولے.

²⁵کله چې بيګل وغږېږى نو اَس يو هڼ آواز وکړى! د لرې ځائ نه دې له د جنګ بوئ ورځى، د جنګى مشرانو د تندر په شان آواز او چغې اورى.

²⁶ولې باښه ستا د عقل په وجه الوځى، چې خپل وزر خوارۀ کړى او د جنوب طرف ته والوځى؟

²⁷باز ستا په حُکم بره خېژى او خپله جاله په اُوچت ځائ باندې جوړوى؟

²⁸دا په اُوچت ګټ باندې اوسېږى او خپل کور جوړوى او د ګټ په سر باندې په يو محفوظ ځائ کښې شپه تېروى.

²⁹د هغه ځائ نه يې په ښکار باندې نظر وى، او د هغۀ سترګې ښکار د لرې ځائ نه وينى.

³⁰د دې بچى وينه څښى، او چې په کوم ځائ کښې مرداره وى، نو هغه په هغه ځائ کښې حاضر وى.“