Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب ايُوب 9 Bible Online

ايُوب 9 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

ايُوب 9

¹نو ايُوب ورته په جواب کښې ووئيل:

²”په حقيقت کښې ما ته پته ده چې دا هم داسې ده، خو بنى آدم د خُدائ په مخکښې څنګه صادق کېدے شى؟

³که يو کس د هغۀ سره لانجه کول وغواړى، نو هيڅ څوک به د هغۀ د زرګونو سوالونو نه د يو جواب هم ورنۀ کړى.

⁴ځکه چې هغه زورور او د حِکمت خاوند دے او څوک هم چې د هغۀ مخالفت کوى نو نقصان به اُوچتوى.

⁵هغه ناڅاپه غرونه خوزوى، او په غصه کښې يې تباه کوى،

⁶څوک چې په زمکه زلزله راولى، او د دې بنيادونه خوزوى،

⁷که هغه حُکم وکړى نو نمر به راونۀ خېژى، او ستورى به ونۀ ځلېږى،

⁸چا چې يواځې آسمانونه خوارۀ کړى دى چا چې د سمندر چپې ايسارې کړى دى،

⁹چا چې ټول ستورى جوړ کړى دى. په دې کښې دب اکبر، جبار او ثريا او جنوبى ستورى هم شامل دى.

¹⁰څوک چې د عقل نه بهر لوئ لوئ کارونه کوى، او بې شمېره عجيبه عجيبه کارونه کوى.

¹¹ګوره، هغه زما نه تېر شو، خو زۀ هغه نۀ وينم، هغه تېرېږى، خو زۀ د هغۀ په تلو نۀ پوهېږم.

¹²چې هغه روح وباڅى نو څوک يې منع کولے شى؟ څوک دا جرأت کولے شى چې ورته ووائى چې تۀ څۀ کوې؟

¹³خُدائ پاک به د خپلې غصې نه نۀ اوړى، هغۀ سمندرى بلاګانې هم د پښې لاندې چخڼى کړى دى.

¹⁴نو زۀ څوک يم چې هغۀ له جواب ورکړم، او زۀ څوک يم چې د هغۀ سره بحث وکړم؟

¹⁵اګر چې زۀ بې ګناه يم او زۀ هغۀ له جواب نۀ شم ورکولے، زۀ خپل قاضى ته صِرف د رحم درخواست کولے شم.

¹⁶که ما هغۀ ته آواز وکړو او هغۀ جواب راکړو، نو زما يقين نۀ دے چې هغه به زما فرياد واورى.

¹⁷ځکه چې هغۀ زۀ په طوفان وهلے يم، اوهغه بار بار ما زخمى کوى،

¹⁸هغه به ما ساه اخستو ته پرې نۀ ږدى، خو زما ژوند به د غمونو نه ډک کړى.

¹⁹که دا د زور خبره وى، نو هغه طاقتور دے! که دا د اِنصاف خبره وى، نو هغه عدالت ته څوک راغوښتے شى؟

²⁰اګر چې زۀ بې ګناه يم، خو زما خپله خولهٔ به ما مجرِم کړى، اګر چې زۀ بې داغه يم، خو خپله خولهٔ به ما ګناهګار ثابِتوى.

²¹زۀ بې داغه يم، زۀ خپل ځان هم نۀ پېژنم، زۀ خپل ژوند ته سپک ګورم.

²²ګناهګار او بې ګناه ټول د خُدائ پاک په نظر کښې يو شان دى نو ځکه زۀ وايم، هغه بې داغه او بدکاره دواړه تباه کوى.

²³کله چې آفت ناڅاپه مرګ راولى، نو هغه د بې ګناه په غم پورې ټوقې کوى.

²⁴ټوله دنيا د بدکاره په لاس کښې ورکړے شوې ده، خُدائ پاک د قاضيانو سترګې پټوى، که هغه دا نۀ کوى نو بيا يې څوک کوى، او دا څوک دے؟

²⁵زما ژوند د منډه وهُونکى نه تېز دے، دا په منډه راوان دے او هيڅ خوشحالى ورته نۀ ملاوېږى.

²⁶زما ژوند د تېزې کشتۍ په شان روان دے، داسې لکه چې باز په ښکار باندې غوټه شى.

²⁷که اراده وکړم چې خپل شکايت پرېږدم، نو زۀ به خپل خفګان په خوشحالۍ بدل کړم،

²⁸زۀ د خپلو ټولو تکليفُونو نه يرېدلے يم، ځکه چې ما ته پته ده چې تاسو به ما ته بې ګناه نۀ وايئ.

²⁹چې زۀ مجرِم ګنلے شم، نو زۀ بيا بې فائدې خوارى ولې کوم؟

³⁰که زۀ خپل ځان په واوره ووينځم او خپل لاسونه په صابون پاک کړم،

³¹خو تۀ به ما يوې ګنده کندې ته وروغورزوې، او زما خپلې جامې به زما نه نفرت کوى.

³²هغه زما په شان فانى انسان نۀ دے، نو ځکه نۀ ورسره بحث کولے شم او نۀ يې د جرګې ځائ ته بوتلے شم.

³³زمونږ په مينځ کښې روغه کوُونکے نشته، چې هغه زمونږ دواړو روغه جوړه وکړى.

³⁴که مينځګړے ما د خُدائ پاک د سزا نه بچ کړى نو زۀ به بيا په يره کښې ژوند نۀ تيروم.

³⁵بيا به زۀ ډاډه خبرې کوم چې د هغۀ يره زما په زړۀ کښې نۀ وى خو چې تر څو پورې دا يره وى نو زۀ نۀ شم کولے.