Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب زبور 104 Bible Online

زبور 104 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

زبور 104

¹اے زما روحه، د مالِک خُدائ ثناء صفت ووايه. اے مالِکه خُدايه، تهٔ ډیر لوئ يې زما پاکه خُدايه، تا د شان او شوکت او لویئ جامې اچولې دی.

²هغهٔ خپل ځان نه نور لکه د جامو راتاو کړے دے، هغهٔ آسمانونه لکه د پړدې په شان غوړولې دی

³هغه د خپل پاس کور تیرونه د اوبو دپاسه ږدی. هغه د وريځو نه جنګى ګاډئ جوړوی او د هوا په وزرو سوریږی.

⁴هوا د هغهٔ پېغام رسوونکی جوړیږی، او د اور لمبې د هغۀ خِدمتګارانې دی.

⁵هغه زمکه په خپلو بنيادونو باندې مضبوطوی، چې هیڅکله به نهٔ ښوزیږی.

⁶تا زمکه په سیلاب باندې لکه د جامو پټه کړې ده، او اوبۀ د غرونو دپاسه اودریدلې دى.

⁷ستا په رټنه اوبۀ وتښتيدلې، ستا د آواز په تندر سره وتښتيدلې.

⁸د غرونو نه ښکته وبهیدلې، او لاندې درو ته لاړلې، او هغه ځایونو ته چې کوم تا ورته مقرر کړی وُو.

⁹تا ورته حد مقرر کړو د هغې نه وړاندې نۀ ځی، هيڅ کله به بیا زمکه پټه نۀ کړی.

¹⁰تۀ په درو کښې د چینو نه اوبۀ راوباسې، چې د غرونو په مينځ کښې بهيږی.

¹¹او د بیابان ټول ځناور ترې نه اوبۀ څښی، او ځنګلی خرونه ورباندې خپله تنده ماتوی.

¹²مارغان د روانو اوبو په خوا کښې جالې جوړوی، او د څانګو په مينځ کښې سندرې وائی.

¹³او تهٔ د خپل آسمانى کور نه غرونه اوبۀ کوې، او ستا د کارونو د میوو په وجه زمکه معموریږی.

¹⁴تۀ د څارو دپاره ګياه شنه کوې، او تۀ د بنيادمو دپاره شنۀ بوټی راټوکوې، او د زمکې نه خوراک پیدا کوې.

¹⁵تۀ د بنیادم د خوشحالو دپاره شراب پیدا کوې، او تۀ تیل د هغهٔ د مخ د تازه والی دپاره پیدا کوې، او تۀ ډوډۍ پيدا کوې کومه چې اِنسان ته طاقت ورکوی.

¹⁶د مالِک خُدائ ونې ښې سیرابه شوې، د لبنان دیار کوم چې هغهٔ کرلی دی.

¹⁷هلته مارغان په کښې ځان ته جالې جوړوی، او ډینګان د چلغوزو ونو کښې اوسيږی.

¹⁸په لوړو غرونو کښې ځنګلی چيلۍ اوسيږی، په لویو ګړنګونو کښې د صحرا سویی اوسيږی.

¹⁹تا سپوږمئ د موسم د مقررولو دپاره جوړه کړه، نمر په دې پوهیږی چې کله ښکته شی.

²⁰تهٔ تیارهٔ راولې نو بیا شپه شی، او ټول ځنګلی ځناور په کښې په ګشت شی.

²¹نو بيا ځوانان زمری په خپل ښکار پسې غړمبيږی او د خُدائ پاک نه خپل خوراک غواړى.

²²خو چې کله د سحر نمر راښکاره شی، نو بیا هغوئ په خپلو غارونو کښې اودهٔ شی.

²³نو بیا بنيادم خپلو کارونو پسې ځی، چې تر ماښامه خپله مزدورى وکړی.

²⁴اے مالِکه خُدايه، تا د مختلفو ځناورو څومره قسمونه پیدا کړی دی، ټول دې په عقلمندئ سره جوړ کړی دی، زمکه ستا د مخلوق نه ډکه شوې ده.

²⁵په دومره پراخه او لوئ سمندر کښې چې تا پیدا کړے دے. چې د بې شمېره مخلوق نه ډک دے، چې غټ او واړۀ ژوندی څیزونه په کښې دی.

²⁶وګوره بيړۍ په کښې ځی راځی، سمندرى بلاګانې تا جوړى کړې چې په کښې لوبې کوی.

²⁷دا هر څۀ ستا نه طمع کوی چې دوئ ته په خپل وخت سره خوراک ورکړې

²⁸کله چې تهٔ دوئ ته ورکوې نو دوئ يې راغونډوی، او چې خپل لاس کولاو کړې نو دوئ په ښهٔ څیزونو ماړۀ شی.

²⁹نو کله چې تهٔ د دوئ نه خپل مخ واړوې نو دوئ يرېږی، کله چې تهٔ د دوئ نه ساه واخلې نو دوئ مړهٔ او دوباره خاورې شی.

³⁰کله چې تهٔ خپل روح راولیږې مخلوق راپيدا شی، او تۀ د زمکې مخ دوباره تازه کوې.

³¹د مالِک خُدائ جلال دې تر ابده قائم وی، مالِک خُدائ دې په خپل کار خوشحاله وی.

³²کله چې هغه زمکې ته وګوری نو په لړزان شی، او چې غرونو ته لاس وروړی نو په لوګی بدل شی.

³³زهٔ به د مالِک خُدائ سندرې په خپل ټول ژوند کښې وایم، تر څو چې ژوندې يم د خُدائ پاک ثناء به وايم.

³⁴زما خيالونه او سوچونه دې هغه خوشحاله کړی، لکه چې زهٔ په مالِک خُدائ کښې خوشحالی کوم.

³⁵خو ګناهګاران دې د زمکې نه فنا شی او بدعمله دې نور پاتې نهٔ شی. د مالِک خُدائ ثناء ووایه اے زما روحه. د مالِک خُدائ ثناء صفت ووایه.