Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب زبور 109 Bible Online

زبور 109 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

زبور 109

¹اے پاکه خُدايه، د چا چې زهٔ ثناء صفت کوم، تهٔ خاموشه مه پاتې کېږه،

²ځکه چې بدعملو او دوکه بازو زما په خلاف خپله خولهٔ خلاصه کړې ده، او دوئ زما په حقله دروغ وائی.

³د نفرتونو ګیره يې زما نه راتاو کړې ده، دوئ هيڅ بې هيڅه په ما حمله کړې ده.

⁴زما د مينې په بدل کښې يې په ما الزامونه ولګول، خو زۀ د هغوئ دپاره دعا کوم.

⁵زما د ښو په بدله کښې ما سره بد کوی، دوئ زما د مينې په بدله کښې ما نه نفرت کوی.

⁶اے خُدايه، تهٔ په دوئ باندې خراب خلق مقرر کړه چې دوئ ملامته کړی، په دهٔ الزام لګونکے دې د دهٔ ښى لاس ته ودریږی.

⁷او هغه دې په عدالت کښې مجرم وګرځولے شی، او د هغهٔ دعا ګانې دې ورته په ګناه حساب شی.

⁸او د هغهٔ عُمر دې لنډ شی، د هغۀ د مشرئ مقام دې نورو خلقو ته حواله شی.

⁹د هغهٔ بچى دې يتيمانان شی د هغهٔ ښځه دې کُنډه شی.

¹⁰د هغهٔ بچى دې ملنګان او خیرماران شی، او د خپلو ورانو کنډرو نه دې وويستلے شی.

¹¹قرض‌خوا دې د هغۀ نه هر څۀ واخلی، او د هغهٔ د مزدورئ میوه دې پردی خلق لوټ کړی.

¹²هغهٔ سره دې څوک ښېګړه ونهٔ کړی او نۀ دې څوک د هغهٔ په یتیمانانو بچو رحم وکړی.

¹³په دنيا کښې دې د هغهٔ نسل ختم شی، او په راتلونکې نسل کښې دې د هغهٔ نوم ختم شی.

¹⁴مالِک خُدائ دې د هغهٔ د پلار نيکۀ ګناهونه نهٔ هیروی، او نۀ دې د هغهٔ د مور ګناهونه وروبخښى.

¹⁵او د هغوئ ګناهونه دې د تل دپاره د مالِک خُدائ په وړاندې وی، نو چې دغه شان د هغوئ يادګار د زمکې نه ورک کړی.

¹⁶ځکه چې هغۀ کله په چا باندې د رحم کولو سوچ هم نهٔ دے کړے، خو تل د غریب او حاجتمند او د مایوسه د مرګ بندوبست کوى.

¹⁷د هغۀ د لعنت کولو سره مینه وه خو دا دې په هم دهٔ راواپس شی، د هغهٔ برکت ورکول نۀ خوښېدل نو برکت دې هغهٔ نه لرې شی.

¹⁸لعنت يې لکه د جامو اغوستے وو، دا د دهٔ بدن ته لکه د اوبو ورننوتے وو، او هډوکو ته يې لکه د تیلو ورننوتے وو.

¹⁹د چوغې په شان دې دا لعنت د هم دهٔ نه راتاو شی، او د کمربند په شان دې د تل دپاره د ملا نه تاو وی.

²⁰څوک چې په ما الزام لګوی هغوئ ته دې دغه سزا ورکړی، او هغوئ ته هم څوک چې زما غیبت کوی.

²¹خو تهٔ، اے قادر مطلق مالِکه خُدايه، د خپل نوم په خاطر دې هم ما سره ښۀ وکړه، او د خپلې مينې د ښۀ والى په خاطر دې هم ما بچ کړه.

²²ځکه چې زهٔ غریب او ضرورتمند یم، او زړهٔ په ما کښې دننه زخمى دے.

²³زهٔ لکه د مازیګر د سوری په شان په ختمیدو یم، او زهٔ لکه د مولخ په شان شړلے شوے یم.

²⁴زما ګوډې د روژو په وجه کمزورې شوى دی، او زما نه د هډوکو تشه ډانچه جوړه شوې ده.

²⁵زهٔ د خپلو دشمنانو د خندا شوم، کله چې هم ما ګوری نو خپل سرونه خوزوی.

²⁶اے مالِکه خُدايه، زما پاکه خُدايه ما سره مدد وکړه، د خپلې ابدى مينې په خاطر ما بچ کړه.

²⁷هغوئ ته دې معلومه شى چې دا ستا لاس وو، چې دا هر څهٔ تا وکړل اے مالِکه خُدايه.

²⁸دوئ به لعنت کوی خو تۀ به برکت ورکوې، کله چې دوئ حمله وکړی نو تهٔ به يې وشرموې، خو ستا خدمتګار به خوشحاله وی.

²⁹په ما الزام لګونکی دې په شرم پټ شی شرم کښې دې د چُوغې په شان پټ شی.

³⁰زهٔ به په خپله ژبه د مالِک خُدائ لوئى بيان کړم، او زهٔ به په لویه ډله کښې د هغهٔ ثنا صفت وکړم.

³¹ځکه چې هغه د حاجتمندو مددګار دے، چې د هغه چا نه يې وساتى څوک چې دوئ مجرموی.