Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب متلونو 21 Bible Online

متلونو 21 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

متلونو 21

¹د بادشاه زړۀ د مالِک خُدائ په لاس کښى دے، کوم ځائ چې د دهٔ خوښه وى هلته يې لکه د نِهرونو د اوبو غوندې بوځى.

²هر سړى ته خپلې ټولې لارې په خپل نظر کښې صحيح ښکارى، خو مالِک خُدائ د زړُونو جاج اخلى.

³صداقت او اِنصاف کول مالِک خُدائ دا د قربانۍ نه زيات خوښوى.

⁴مغروره سترګې او مغرور زړۀ د بدعملو چراغ او ګناه ده.

⁵د محنتى انسان منصُوبې د آبادئ باعث ګرځى، خو په يقين سره جلد بازى انسان د غربت سره مخ کوى.

⁶کوم مال دولت چې په دروغژنه ژبه وګټلے شى نو دا د ختميدونکې دوند او وژونکې دام په شان دے.

⁷بدکاران به د خپل ظلم زياتى په وجه جاړو شى، ځکه چې هغوئ د هر هغه کار نه انکار کوى کوم چې صحيح وى.

⁸د ګناه ګار لاره کږه وږه وى، خو د پاکانو لاره نېغه وى.

⁹دا بهتره ده چې د کوټې دپاسه په يو ګوټ کښې ځانته ژوند کوى نه چې په کور کښې د ژبه ورې ښځې سره اوسيږى.

¹⁰بدکاره انسان د بدۍ خواهشمند وى، د هغهٔ ګاونډيان هم هيڅ قِسمه رحم د هغهٔ نه نهٔ وينى.

¹¹کله چې يو مسخره کوونکې ته سزا ورکړے شى، نو ساده هم ترې نه عقل زده کړى، خو کله چې د هوښيار لارښوونه وشى، نو هغه ترې نه نور علم حاصلوى.

¹²صادِقه خُدائ هغه هر څهٔ وينى کوم چې د بدکاره په کور کښې کيږى، او په بدکاره به هغه تباهى راولى.

¹³که يو سړے د غريب ژړا فرياد ته خپل غوږونه بند کړى، نو د هغهٔ خپله ژړا فرياد به څوک نهٔ اورى.

¹⁴په پرده کښې تحفه ورکول غصه نرموى، په پټه رشوت ورکول انسان د غټ قهر نه ساتى.

¹⁵هرکله چې اِنصاف وشى، نو په دې صادِق خوشحاليږى، خو بدکاره ترې نه يريږى.

¹⁶څوک چې د حِکمت د لارې نه بې لارې شى، نو هغه به د مړو په ډله کښې شمار شى.

¹⁷څوک چې د عياشۍ سره مينه کوى نو هغه به غريب شى، څوک چې د شرابو او غوړو زيړو سره مينه کوى هغه به مالداره نهٔ شى.

¹⁸د صادقانو په ځائ بدکاران سزا وار شو، او د هغوئ په ځائ د نافرمانو فديه ورکړے شوه.

¹⁹د جنګيالئ او سرتېزه ښځې سره د اوسيدو نه په صحرا کښې اوسيدل ښۀ دى.

²⁰د هوښيارانو په کور کښې ښۀ خوراکونه ډير تير وى، خو کم عقل چې څهٔ ګټى هغه څټى.

²¹څوک چې صداقت او شفقت پسې ګرځى، هغه به ژوندون، آبادى او عزت پيدا کړى.

²²يو هوښيار انسان په يو طاقتور ښار حمله کولے شى، او هغه قوى ديوالونه راغورزولے شى په کومو چې هغوئ ملاتړى.

²³څوک چې خپله خولهٔ او ژبه په قابو کښې ساتى، خپل ځان د مصيبت نه خلاصوى.

²⁴مغروره او ځان ښولے سړے چې مسخره کوونکے يې نوم دے، هغه هر کار د تکبر سره کوى.

²⁵د ناراسته خواهش هغه د مرګ طرف ته بوځى، ځکه چې هغه د کار کولو نه انکار کوى.

²⁶ټوله ورځ دے د نورو خواهش کوى، خو نېکان تل په سخاوت کښې لګيا وى.

²⁷د بدکاره د قربانۍ نه مالِک خُدائ کرکه کوى، نو د هغې نه به نور څومره کرکه کوى کومه چې په بدنيتئ سره کيږى.

²⁸دروغژن ګواه به تباه شى، او څوک چې رښتيا وائى هغه به د تل دپاره خبرې کوى.

²⁹يو بدکاره انسان خپل ځان تکړه ښائى خو صادِق انسان په خپلو لارو باندې سوچ کوى.

³⁰هيڅ قسمه حِکمت، عقل او منصُوبه نشته چې د مالِک خُدائ په خلاف کامياب شى.

³¹اَس د جنګ د ورځې دپاره تيارولے شى، خو کاميابى د مالِک خُدائ په لاس کښې ده.