Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب متلونو 25 Bible Online

متلونو 25 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

متلونو 25

¹دا د سليمان نور متلونه دى، کوم چې د حزقياه کاتبانو د يهوداه بادشاه راجمع کړى دى.

²دا د خُدائ پاک شان دے چې يوه معامله په راز کښې ساتى، خو د يوې مسئلې ښکاره کول د بادشاه عزت څرګندوى.

³څومره چې آسمانونه اوچت او زمکه ژوره ده، هم دغه شان د بادشاهانو زړونه نامعلوم دى.

⁴د سپينو زرو نه ملاوټ لرې کړه ترڅو زرګر ترې نه يو ښائسته لوښے جوړ کړى.

⁵نو دغه شان د بادشاه د حضور نه بدکاران لرې کړه، نو د هغۀ حکومت به د صداقت په وجه قائم وى.

⁶د بادشاه په حضُور کښې د خپل ځان لوئى مۀ کوه، او مه د لويو خلقو په ځائ کښې وړاندې کښينه.

⁷دا به ښۀ وى چې هغه تا راوغواړى چې، ”دلته راشه،“ او نۀ دا چې هغه تا د مشرانو په وړاندې بې‌عزته کړى او ښکته دې کښينوى. څهٔ چې تا په خپلو سترګو ليدلى وى

⁸نو هغه په عدالت کښې په تېزۍ سره مه وړاندې کوه، نو تهٔ به په آخر کښې څهٔ کوې کۀ چرې ستا ګاونډى تا ملامته کړى او بيا دې وشرموى؟

⁹که تهٔ خپل ګاونډى سره په يوه مقدمه کښې بحث کوې، نو په هغه وخت کښې د بل انسان راز ورته مه څرګندوه.

¹⁰او کۀ چرې هغه دا واورى او تا وشرموى، نو بيا به تهٔ خپله دا بدنامى هيڅکله ختمه نهٔ کړې.

¹¹په ځائ خبره دا شان وى لکه چې د سپينو زرو په لوښى کښې د سرو زرو مڼه وى.

¹²د يو هوښيار سړى تنبيه د هغه غوږ دپاره څوک اوريدلے شى لکه د سرو زرو والۍ او يا د سوچه سرو زرو کالى په شان ده.

¹³يو باورى پېغام وړونکے لکه د لو په موسم کښې د واورې د يخوالې په شان دے د هغه چا دپاره څوک چې هغه استوى، او هغه د خپل مالِک زړهٔ يخوى.

¹⁴لکه د هغه وريځ او هوا په شان چې باران نهٔ وروى، هغه څوک دے چې د تحفو ورکولو وعده کوى او بيا ‎يې نهٔ ورکوى.

¹⁵د صبر په وجه مشر هم قائليږى، او يوه نرمه خبره هډُوکى هم ماتوى.

¹⁶کۀ چرې تا ته شهد مِلاو شى نو ضرورت نه زيات مه خوره، په زيات خوړلو به دا قے کړې.

¹⁷د خپلو ګاونډيانو کور ته کم ورځه، کۀ چرې تهٔ ډير ورځې نو کيدے شى چې ستا نه نفرت شروع کړى.

¹⁸څوک چې د خپل ګاونډى خلاف د دروغو ګواهى ورکوى هغوئ لکه د لَوړ، يا تورې يا د تيرهٔ غشى غوندې خطرناک وى.

¹⁹لکه په خراب غاښ خوړل يا په ګوډه پښه تلل کول داسې دى لکه په سخت وخت کښې چې په ناباوره کس توکل کوى.

²⁰يو خفه کس ته چې څوک د خوشحالۍ سندرې وائى، نو هغه به دا شان وى لکه چې د يو کس نه په يخ موسم کښې څادر اخوا کړى، او يا سرکه د هغهٔ په زخم واړوى.

²¹که ستا دشمنان اوږى وى، نو هغوى له خوراک ورکړه، کۀ چرې هغوى تږى وى، نو هغوى له اوبۀ ورکړه.

²²نو په داسې کولو سره تهٔ د هغهٔ په سر باندې به بل سکارۀ واړوې، او مالِک خُدائ به تا ته اجر درکړى.

²³لکه څنګه چې د شمال هوا باران راولى، نو دغه شان پشې شا خبرې کول د خلقو مخ د غصې نه تک سور کړى.

²⁴دا بهتره ده چې د کوټې دپاسه په يو ګوټ کښې ځانته ژوند کوې نه چې په کور کښې د ژبه ورې ښځې سره اوسيږې.

²⁵لکه يخې اوبۀ چې د ستړى زړهٔ دپاره ښې وى نو دغه شان يو ښۀ زيرے د لرې مُلک نه دے.

²⁶که يو صادِق انسان د بدکاره په سازش کښې راشى نو هغه بيا د ګنده چينې او يا خراب کوهى په شان وى.

²⁷دا ښهٔ نهٔ دے چې زيات شهد وخوړلے شې، او يا د ځان دپاره د حد نه زيات عزت وغواړې.

²⁸څوک چې خپل نفس نهٔ شى قابو کولے هغه د هغه ښار په شان بې وسه دے چې ديوالونه يې غورزيدلى وى.