Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب متلونو 30 Bible Online

متلونو 30 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

متلونو 30

¹د ياقه د زوئ اجور پيغام چې د خُدائ کلام دے. دې سړى پيغام ورکړو ائيتيل ته او ائيتيل اوکال ته.

²بې شکه چې زهٔ په ټولو انسانانو کښې بې وقوفه يم، ما کښې د انسان په شان عقل نشته.

³ما عقل او حِکمت نهٔ دے زده کړے، او نه ما ته د مقدس ‌‌‌ذات په حقله پته شته.

⁴آسمان ته څوک تلے او بيا راغلے دے؟ هوا چا په موټې کښې بنده کړې ده؟ او سمندر چا په خپل څادر کښې راګير کړے دے؟ او د دنيا حدونه چا مقرر کړى دى؟ د هغهٔ نوم څهٔ دے او د هغهٔ د زوئ نوم څهٔ دے؟ که تا ته پته وى نو ما ته يې راوښايه.

⁵د خُدائ پاک هره خبره قابل اعتماد ده، هغه د هغوئ دپاره ډال دے څوک چې په هغهٔ کښې پناه اخلى.

⁶د هغهٔ د کلام سره اضافه مه کوه ځکه چې هغه به دې ورټى او دروغژن به دې ثابت کړى.

⁷اے مالِکه خُدايه، زهٔ د خپل مرګ نه وړاندې ستا نه دوه خواستونه کوم زما خواستونه مه ردکوه:

⁸ما د دروغو او د چل ول نه وساته مۀ ما غريب کړه او مۀ مې مالداره کړه، خو ما ته صرف خپله د هرې ورځې روټۍ راکړه.

⁹هسې نه چې زهٔ مالداره شم او تا ونهٔ پيژنم او ووايم چې، ”مالِک خُدائ څوک دے؟“ او که يا زهٔ غريب شم او غلا وکړم، او داسې د مالِک خُدائ د نوم بې‌عزتى وکړم.

¹⁰د يو نوکر غيبت د هغهٔ نېک ته مه کوه هسې نه چې د هغهٔ لعنت هغه په تا ووائى او دا به ستا دپاره تکليف جوړ کړى.

¹¹داسې انسانان هم شته چې په خپلو پلارانو لعنت وائى او په خپلو ميندو بد رد وائى،

¹²خو هغوئ ته خپل ځان صفا ښکارى نو تر اوسه پورې د هغوئ هغه ګندګى لا صفا شوې نهٔ ده،

¹³خو د هغوئ سترګې هر وخت د کبر نه ډکې وى، او نورو ته په سپک نظر ګورى.

¹⁴د هغوئ غاښونه د تورو په شان دى او د هغوئ ژامنې د چړو په شان دى تر څو چې غريبان پرې د زمکې نه تير کړى، او د انسانانو نه ضرورتمند ختم کړى.

¹⁵جوکه دوه لوڼه لرى او هر وخت وائى چې، ”راکوه، راکوه.“ په دنيا کښې درې څيزونه دى چې کله هم نهٔ مړيږى، څلور څيزونه دى چې کله هم ”بس“ نهٔ وائى:

¹⁶قبر، او د شنډې رحم، او اوچه زمکه، او تېز اور.

¹⁷هغه سترګې چې د خپل پلار پورې ټوقې کوى، او خپلې مور ته سپک ګورى، نو د صحرا په ټپوسانو به راويستلې شى، او لاش به يې د صحرا د ګنجئ خوراک شى.

¹⁸په دنيا کښې درې څيزونه دى چې هغه زما دپاره د حيرانتيا دى، او څلور څيزونه داسې دى چې په هغوئ زهٔ پوهه نهٔ شوم:

¹⁹په هوا کښې د باز الوتل، او په ګټ باندې د مار تلل، او په سمندر کښې د کشتئ اوړيدل، او د سړى مينه د ښځې سره پيدا کيدل.

²⁰دا د زناکارې ښځې طريقه ده چې کله زنا وکړى او بيا ولامبى او سراسر منکره شى او وائى چې، ”ما خو څهٔ غلطى نهٔ ده کړې.“

²¹زمکه د دريو څيزونو په وجه لړزيږى، او څلور څيزونه برداشت کولے نهٔ شى.

²²هغه غلام چې بادشاه شى، هغه کم عقل چې په ګيډه موړ شى،

²³ترخه ښځه چې وادهٔ شى، او کومه وينځه چې د خپلې بى‌بى بن جوړه شى.

²⁴څلور څيزونه دى چې په زمکه واړۀ دى، خو دوئ ډير زيات هوښيار دى:

²⁵مېږى خو کمزورے مخلوق دے، خو بيا هم په ګرمۍ کښې خپل ځان ته خوراک راټولوى،

²⁶ځنګلى سوه خو کمزورے مخلوق دے خو په ګټانو او ګړنګونو کښې ځانته کور جوړوى،

²⁷د مُلخانو بادشاه نۀ وى، خو د لښکر په شان روان وى.

²⁸چرمښکئ په لاس کښې هم رانيولے کيدے شى، خو دا د بادشاهانو په محلونو کښې ګرځى.

²⁹داسې درې بلکه څلور څيزُونه دى چې په ناز ناز قدم اخلى:

³⁰زمرے، چې په ځناورو کښې د ټولو نه زيات تکړه دے او د يو څيز نه هم نۀ يريږى،

³¹هغه چرګ چې ځان ببر کړى، نر چېلے، او بادشاه چې خپل فوجيان ورسره وى.

³²که تا کم عقلتوب وکړو او خپل ځان دې لوئ کړو، او يا دې خرابې منصُوبې جوړې کړې نو په خپلې خولې دې لاس کيږده!

³³دغه شان که شملې وشاربې نو د شملو نه کُچ جوړيږى، لکه څنګه چې پوزه زور کړى او وينه ترې نه راوځى، غصه شاربل هم جنجال جوړوى.