Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب يشعياه 37 Bible Online

يشعياه 37 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

يشعياه 37

¹څنګه چې حزقياه بادشاه د هغوئ بيان واورېدو، نو هغۀ د خفګان نه خپلې جامې وشلولې، د ټاټ جامې يې واغوستلې او د مالِک خُدائ کور ته ننوتو.

²هغۀ د محل مشر آفسر اِلياقيم، د دربار منشى شبناه او مشران اِمامان، د آموص زوئ يشعياه پېغمبر له ولېږل. هغوئ هم د ټاټ جامې اغوستې وې.

³هغوئ هغۀ ته ووئيل، ”حزقياه بادشاه وائى، نن د خفګان، ملامتيا او شرم ورځ ده. مونږ د هغه ښځې په شان يُو چې ماشوم يې پېدا کېدونکے وى، خو د پېدا کېدو زور نۀ لرى.

⁴شايد چې مالِک خُدائ ستاسو خُدائ پاک به هغه د مشر آفسر خبرې آوريدلې وى څوک چې خپل مالِک د اسور بادشاه راليږلے وو چې د ژوندى خُدائ پاک په حق کښې يې ګستاخى کړې ده. کله چې مالِک خُدائ ستاسو خُدائ پاک دا واورى نو کيدے شى چې هغۀ له د دې سزا ورکړى څۀ چې هغۀ وئيلى دى. نو د هغوئ دپاره دعا کوئ کوم خلق چې تر اوسه پورې ژوندى پاتې دى.“

⁵کله چې يشعياه ته د حزقياه بادشاه پېغام مِلاو شو،

⁶نو هغۀ دا جواب ورولېږلو، ”مالِک خُدائ تا ته وائى چې کومې خبرې تا اورېدلې دى د هغې په وجه مۀ يرېږه، هغه خبرې چې د اسور بادشاه نوکرانو کړى دى په هغې کښې يې زما، يعنې د مالِک خُدائ ګستاخى کړې ده.

⁷ګوره! زۀ به د هغۀ ذِهن بدل کړم او چې کله هغه يوه افواه واورى نو هغه به خپل مُلک ته راواپس شى، او هلته به يې په تُوره باندې د وژلو سبب وګرځم.“

⁸د اسور مشر آفسر خبر شو چې بادشاه د لکيس نه تلے دے او د لِبناه ښار خِلاف جنګ کوى، نو هغه هلته ورَغلو چې مشوره ترې واخلى.

⁹بيا اسوريانو بادشاه له دا خبر ورورسېدو چې مِصرے لښکر په هغوئ باندې د حملې کولو دپاره راروان دے چې مشرى يې د ايتهوپيا ترهاقه بادشاه کوى. کله چې هغه د دې نه خبر شو، نو هغۀ د يهوداه بادشاه حزقياه له دا پېغام ولېږلو

¹⁰چې هغۀ ته داسې ووائى، ”په کوم خُدائ چې تاسو يقين کوئ هغۀ تاسو ته وئيلى دى چې يروشلم به زما په قبضه کښې نۀ راځئ، خو چې په هغۀ باندې دوکه نۀ شئ.

¹¹ګورئ، تاسو ته پته ده چې د اسور بادشاهانو ټول مُلکونو سره څۀ کړى دى، هغوئ يې مکمل تباه کړى دى، نو تاسو به څنګه خلاص شئ؟

¹²زما پلار نيکۀ د جوزان، حاران او رصف ښارونه تباه کړل، او د بيت عدن خلق يې ووژل چې کوم په تلسار کښې اوسېدل او يو قوم هم خپلو معبودانو بچ نۀ کړے شو.

¹³د حمات، ارفاد، سفروائم، هينع او عِواه ښارونو بادشاهان چرته دى؟“

¹⁴حزقياه بادشاه د پېغام‌ وړُونکو نه خط واخستلو او وې ولوستلو. بيا هغه د مالِک خُدائ کور ته لاړو او خط يې هلته د مالِک خُدائ په حضُور کښې کېښودو،

¹⁵او حزقياه مالِک خُدائ ته دعا وکړه چې،

¹⁶”اے مالِکه خُدايه، رب‌الافواجه، د بنى اِسرائيلو خُدايه پاکه، ستا تخت د وزرو والا مخلوق دپاسه دے، يواځې تۀ هغه خُدائ پاک يې، چې د دنيا په ټولو بادشاهانو باندې حکومت کوى. تا زمکه او آسمان پېدا کړى دى.

¹⁷اوس، مالِکه خُدايه، مونږ ته غوږ ونيسه او چې په مونږ څۀ کېږى هغې ته وګوره. هغه ټولې خبرې واوره چې سينحرب يې د ژوندى خُدائ پاک ته د بې‌عزتۍ دپاره کوى.

¹⁸اے مالِکه خُدايه، دا رشتيا دى چې د اسور بادشاهانو ډېر قومونه تباه کړى دى او د هغوئ زمکې يې شاړې کړې دى،

¹⁹او د هغوئ معبودان يې سوزولى دى، خو دا رښتونې خُدايان نۀ وُو او تش د لرګى او کاڼې بُتان وُو چې انسانانو جوړ کړى وُو،

²⁰نو اوس، اے مالِکه خُدايه، زمونږ خُدايه پاکه، مونږ د اسوريانو بادشاه نه بچ کړه، نو داسې د دنيا ټولو قومونو ته به پته ولګى چې صرف تۀ خُدائ پاک يې.“

²¹بيا د آموص زوئ يشعياه، حزقياه له يو پېغام ولېږلو چې، ”مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک وائى: په دې وجه چې تاسو ما ته د اسور د بادشاه سنحيرب په حقله دعا کړې ده،

²²دا د مالِک خُدائ کلام دے چې د سنحيرب خلاف يې ووئيلو: د صيون خلق تا ته سپک ګورى او درپورې خندا کوى، د يروشلم لور د خندا نه سر خوزوى چې کله تاسو تښتئ.

²³تا چا پورې خندا وکړه او د چا بې‌عزتى دې وکړه؟ تا د چا خلاف آواز اوچت کړو؟ تا چا ته د غرور په نظر وکتل؟ دا د بنى اِسرائيلو مقدس ذات وو.

²⁴د خپلو پېغام وړُونکو په زريعه تا د مالِک خُدائ سپکاوے کړے دے. تا دا لافې وهلې چې ما د بې شماره جنګى ګاډو سره د لبنان د ټولو نه اُوچت غرونه فتح کړى دى. ما هلته د دِيار لوړې ونې او د نختر ښې ونې راوغورزولې دى او زۀ د ځنګلو هغه ګڼو برخو ته رسېدلے يم.

²⁵ما کُوهى وکنستل او په پردو مُلکونو کښې مې اوبۀ وڅښلې او زما فوجيانو د پښو سره د نيل درياب اوچ کړو.

²⁶ولې تا ته پته نۀ وه چې ما د دې هر څۀ منصُوبه ډېره د مخکښې نه جوړه کړې وه؟ او اوس مې داسې وکړل او تا له مې دا طاقت درکړو چې د پَخو دېوالونو ښارونه د خاورو په ډېرو بدل کړې.

²⁷کوم خلق چې هلته اوسېدل هغوئ بې وسه وُو، هغوئ يرېدلى وُو او مازغو يې کار نۀ کولو. هغوئ د وښو په شان کمزورى وُو، د هغه وښو په شان چې په چت باندې په خپله رازرغون شوى وى او چې کله ګرمه هوا اوچليږى نو يک دم مړاوى شى.

²⁸خو ما ته ستا د هر څۀ پته ده، چې څۀ کوې او چرته ځې راځې. ما ته پته ده چې تۀ زما خِلاف څومره غضبناک يې.

²⁹ستا د غضب او غرور نه زۀ خبر يم او اوس به زۀ ستا په پوزه کښې پيزوان او ستا په خولهٔ کښې کيزه واچوم او چې په کومه لار راغلے يې نو په هغې به دې واپس ولېږم.“

³⁰بيا يشعياه حزقياه بادشاه ته ووئيل، ”زۀ چې څۀ وايم هغه رښتيا دى او دا د هغې ثبوت دے. په دې کال او په بل کال به تۀ صِرف هغه غله خورې کومه به چې په خپله راشوې وى، خو په دريم کال به تۀ غله کَرې او فصلونه به ريبې او د انګورو باغونه به کرې او د هغې انګور به خورې.

³¹په يهوداه کښې چې کوم کسان ژوندى پاتې دى، نو هغوئ به د هغه بوټو په شان آباد شى چې جرړې يې په زمکه کښې ژورې ځى او مېوه نيسى.

³²نو ځکه د يروشلم نه به زما باقى ژوندى پاتې خلق راوځى، او د صِيون په غرۀ باندې ژوندى پاتې خلق به خوارۀ شى. د مالِک خُدائ رب‌الافواج غيرت به دا هر څۀ کوى.

³³مالِک خُدائ د اسور بادشاه په باره کښې داسې وئيلى دى: هغه به دې ښار ته نۀ ننوځى او نۀ به د دې خِلاف يو غشے وولى. يو فوجى به هم د ډال سره دې ښار ته نِزدې رانۀ شى او د دې ګېرچاپېره محاصرې دپاره به د خاورو ډېرى جوړ نۀ کړے شى.

³⁴هغه چې په کومه لار راغلے وى نو په هغې به واپس لاړ شى او دې ښار ته به نۀ شى ننوتے. مالِک خُدائ داسې وئيلى دى.

³⁵زۀ به د خپل ځان او خپل خِدمت کوُونکى داؤد د خاطره د دې ښار دِفاع او حِفاظت کوم، او دا به بچ کوم.“

³⁶په هغه شپه د مالِک خُدائ يوه فرِښته د اسوريانو خېمو ته ننوتله او يو لاکھ پينځۀ اتيا زره فوجيان يې ووژل. او چې کله سحر وختى خلق پاڅيدل نو هر طرفته مړى پراتۀ وُو!

³⁷بيا د اسور بادشاه سينحرب خيمې وويستلې او واپس خپل مُلک ته لاړو. هغه نينيوه ته ورسيدو او هلته ايسار شو.

³⁸يوه ورځ چې هغۀ د خپل خُدائ نسروک په عِبادتخانه کښې عِبادت کولو، نو د هغۀ دوو زامنو ادرم مُلک او شراضر هغه د خپلو تُورو سره ووژلو او هغوئ بيا د اراراط مُلک ته وتښتېدل. د هغۀ يو بل زوئ اسرحدون د هغۀ نه پس بادشاه جوړ شو.