Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب يشعياه 38 Bible Online

يشعياه 38 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

يشعياه 38

¹په هغه ورځو کښې حزقياه بادشاه دومره بيمار شو چې مرګى حاله شو. د آموص زوئ يشعياه پېغمبر هغۀ سره مِلاوېدو له ورَغلو او هغۀ ته يې ووئيل، ”مالِک خُدائ تا ته فرمائى چې تۀ خپل کارونه سر ته ورسوه ځکه چې تۀ به نۀ ښۀ کېږې. د مرګ تيارے وکړه.“

²د دې اورېدو سره حزقياه مخ دېوال ته واړولو او مالِک خُدائ ته يې سوال وکړو،

³”مالِکه خُدايه، هغه راياد کړه، چې ما په وفادارۍ سره ستا خِدمت کړے دے او هغه عمل مې کړے دے چې ستا په نظر کښې صحيح وى.“ او هغۀ ډېر په چغو چغو وژړل.

⁴بيا د مالِک خُدائ دا کلام يشعياه له راغلو:

⁵”حزقياه له واپس لاړ شه او هغۀ ته ووايه، ما يعنې مالِک خُدائ، ستا د پلار نيکۀ داؤد خُدائ پاک ستا دعا اورېدلې ده او ستا اُوښکې مې لېدلى دى. زۀ به تا پينځلس کاله نور ژوندې وساتم.

⁶او زۀ به تا او د يروشلم دا ښار د اسور بادشاه نه بچ کړم او هم زۀ به د دې ښار حِفاظت کوم.“

⁷دا پېغام يې حزقياه ته واورولو او يشعياه ورته دا هم ووئيل، ”مالِک خُدائ به درته يوه نښه وښائى چې هغه به خپله وعده پوره کوى:

⁸ګوره، زۀ به د احاز د نمر د ګهړۍ سورے لس قدمه ورستو بوځم.“ نو هم داسې وشول سورے لس قدمه وروستو لاړو.

⁹کله چې حزقياه د بيمارۍ نه روغ شو، نو هغۀ دا حمد‌و‌ثناء وليکل:

¹⁰ما وئيل چې د ژوند په ښۀ دور کښې زۀ د مړو دنيا ته روان يم، زما د ژوند باقى ټول کالونه زما نه اخستے شوى دى.

¹¹ما وئيل چې د ژوندو په دې دنيا کښې به زۀ بيا هيڅ کله مالِک خُدائ ونۀ وينم او نۀ به د دې دنيا په اوسيدونکو کښې يو سړے ووينم.

¹²زما ژوند په ختمېدو وو، د شپانو د هغه خېمې په شان چې راکُوزه کړے شوې وى، د هغه قالين په شان چې مکمل کړے شوے وى او د کډۍ نه کټ کړے شوې وى. ما وئيل چې خُدائ پاک زما ژوند ختموى.

¹³ټوله شپه ما د درد په وجه چغې وهلې، دا داسې وُو لکه چې زمرے زما هډُوکى ماتوى. ما وئيل چې خُدائ پاک زما ژوند ختموى.

¹⁴زما آواز نرے او کمزورے شوے وو د طوطاګرکې او بلبلې په شان مې چينګارے کولو، او د ګوګوشتکې په آواز مې فرياد کولو. آسمان ته په کتلو سره زما سترګې ستړې شوې. اے مالِکه خُدايه، په ما باندې ظلم کيږى. زما مدد وکړه.

¹⁵خو زۀ څۀ وئيلے شم؟ مالِک خُدائ ما سره خبرې کړى دى او هغۀ دا هر څۀ په ما پخپله کړى دى. اوس به زۀ خپل ژوند په عاجزۍ سره تيروم ځکه چې زۀ په دې پرېشانۍ باندې غالب شوے يم.

¹⁶اے مالِکه خُدايه، ستا تنبيه ښۀ ده، ځکه چې هم دا انسان د صحت او ژوند طرفته بوځى. تۀ ما روغ کړه او ژوندې مې پرېږده.

¹⁷يقيناً چې دا سختى زما دپاره ښۀ وه. ځکه چې تا زۀ د مرګ نه بچ کړم او زما ټول ګناهُونه دې شاته وغورزول.

¹⁸خو په قبر کښې هيڅ څوک ستا ثناء صِفت نۀ شى کولے، مړى ستا د وفادارۍ طمع نۀ شى لرلے.

¹⁹صرف ژوندى ستا ثناء صِفت کولے شى، لکه څنګه چې زۀ ستا ثناء صِفت کوم. پلار خپلو بچو ته ستا وفادارى ښائى.

²⁰مالِک خُدائ زما روغولو ته تيار دے. مونږ به رباب غږوُو او ستا ثناء صِفت به کوُو، او چې تر څو پورې مونږ ژوندى يُو نو ستا په کور کښې به ستا ثناء صِفت کوُو.

²¹يشعياه د حزقياه نوکرانو ته وئيلى وُو، ”د اينځر نه مرهم جوړ کړئ او په ناسور يعنې دانه يې ورله وتړئ، نو هغه به روغ شى.“

²²او حزقياه تپوس کړے وو، ”کومه نښه به دا ثابته کړى چې زۀ به بيا د مالِک خُدائ کور ته لاړ شم؟“