Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب يشعياه 5 Bible Online

يشعياه 5 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

يشعياه 5

¹راځئ چې زۀ د خپل محبوب دپاره سندره وايم، دا زما د دوست او د هغۀ د انګورو د باغ سندره ده: زما د دوست د انګورو يو باغ وو، چې دا باغ په يوه زرخېزه غونډۍ باندې وو.

²هغۀ زمکه وکنستله او د هغې نه يې کاڼى صفا کړل، هغۀ د بهترينو انګورو بوټى وکَرل. او د دې باغ په مينځ کښې يې د حِفاظت دپاره د څوکيدارۍ يو برج جوړ کړو، هغۀ د انګورو نه د رس ويستلو دپاره د کاڼې نه لنګرۍ جوړه کړه. هغۀ د ښُو انګورو د پخېدو انتظار وکړو، خو چې کله انګوران پاخۀ شول نو هغه ټول تراوۀ وُو.

³نو اوس، اے د يروشلم او د يهوداه اوسېدونکو خلقو، زما او زما د انګورو د باغ په مينځ کښې فېصله وکړئ.

⁴داسې څۀ شته چې ما د دې باغ دپاره نۀ وى کړى؟ نو بيا چې ما د دې باغ نه د خوږو انګورو توقع ساتله، نو دې تُرش ولې ونيول؟

⁵نو زۀ به اوس تاسو ته ووايم، چې زۀ به د دې خپل باغ سره څۀ کوم. د دې نه ګېرچاپېره چې کوم باړ دے هغه به ترې نه اخوا کړم، د دې د حِفاظت دېوالونه به راوغورزوم او ځناور به ورپرېږدم چې وې خورى او د پښو لاندې يې کړى.

⁶زۀ به د هغې زمکه شاړه کړم. نۀ به يې په بوټو کښې کهنچې کيږى او نۀ به ورته ګوډ کيږى، هلته به ازغى او مرکونډئ زرغونې شى. زۀ به وريځې هم منع کړم چې په دې باندې باران نۀ وروى.

⁷د بنى اِسرائيلو قوم د مالِک خُدائ رب‌الافواج د انګورو باغ دے، او د يهوداه خلق د انګورو هغه بوټى دى چې هغۀ په خوشحالۍ کَرلى دى. د هغۀ د دوئ نه طمع وه چې اِنصاف به کوى، خو په ځائ د دې هغوئ ظلمونه کول. هغۀ ترې نه د صداقت طمع لرله، خو په ځائ د دې هغۀ د ژړا چغې واؤريدى.

⁸په تاسو افسوس، تاسو نور نور کورونه او پټى اخلئ. خو په آخر کښې به د نورو خلقو دپاره ځائ پاتې نۀ شى او صرف تاسو به په هغه مُلک کښې اوسېږئ.

⁹ما اورېدلى دى چې مالِک خُدائ رب‌الافواج قسم خوړلے دے چې، ”يقيناً چې د ډيرو کورونو نه به کنډرې جوړې شى، او په دې غټو او ښائسته کورونو کښې به هيڅوک نۀ اوسيږى.

¹⁰په شل جيربه زمکه باندې چې کوم د انګور باغ کَرلے شوے وى نو هغه به صرف دوويشت ليټره شراب پېدا کوى. يو سل او شپېتۀ کيلو تخم به صرف شپاړس کيلو غله پېدا کوى.“

¹¹په تاسو افسوس څوک چې سحر وختى پاڅئ او په بير څښلو باندې شروع وکړئ او په ماښام کښې تر ناوخته پورې د انګورو شراب څښئ او ځانونه نشه کوئ.

¹²ستاسو په محفلونو کښې ستاسو سره رباب، بينجو، تمبلونه، شپېلۍ او شراب وى. دا خو ستاسو په خيال کښې هم نۀ راځى چې مالِک خُدائ څۀ کوى. او څۀ چې هغه کوى نو تاسو د هغې لحاظ نۀ کوئ.

¹³نو ځکه زما قوم به د خپلې ناپوهئ له وجې جلاوطن کړے شى. ستاسو مشران به د لوږې نه مړۀ شى او ستاسو عوام به د تندې نه مړۀ شى.

¹⁴تورو خاورو هغوئ ته خپله خولهٔ کولاو نيولې ده دپاره د دې چې د يروشلم غټ خلق او عوام، مست او شور جوړونکى خلق به ژوندى تېر کړى.

¹⁵هر يو کس به سپک کړے شى او څوک چې مغرور وى نو هغوئ ټول به عاجزان کړے شى.

¹⁶خو مالِک خُدائ رب‌الافواج د خپلې لويۍ اظهار د هغه کار په کولو سره کوى چې کوم د اِنصاف وى او د خُدائ پاک راستى به د هغۀ د پاکوالى څرګندونه کوى.

¹⁷د ښار په کنډرو کښې به ګډُورى واښۀ خورى او د چېلو بچو ته به په کښې د څران زمکه ملاوېږى.

¹⁸په تاسو افسوس څوک چې د دروغو مزې پورې خپل ګناهونه ځان پسې راکاږئ، او څوک چې د غوَيانو د ګاډى په شان خپله بدعملې ځان پسې راکاږئ.

¹⁹تاسو وايئ، ”مالِک خُدائ دې زر زر خپل کار وکړى چې مونږ دا وګورو. او چې د بنى اِسرائيلو مقدس ذات کومه منصُوبه جوړه کړې ده هغه دې زر سر ته ورَسوى چې مونږ ته د هغې پته ولګى.“

²⁰په تاسو افسوس دے! تاسو بدو ته ښۀ وايئ او ښو ته بد وايئ. تاسو تيارۀ نه رڼا جوړوئ او د رڼا نه تيارۀ جوړَوئ. کوم څيز چې تريخ وى نو د هغې نه خوږ جوړوئ او چې کوم خوږ وى نو د هغې نه تريخ جوړوئ.

²¹په تاسو افسوس دے! ستاسو خيال دا وى چې تاسو عقلمند يئ او خپل ځان ډېر زيات هوښيار ګڼئ.

²²په تاسو افسوس دے! د شرابو په څښلو کښې خو تاسو ډير تکړه يئ! او د شرابو په ګډولو کښې تاسو ښۀ ځوانى ښايئ!

²³خو د رشوت په وجه تاسو مجرِمان آزادوئ او د بې ګناه خلقو حقونه خورئ.

²⁴نو اوس، لکه څنګه چې خسڼى او اوچ واښۀ ټسېږى او په اور کښې ايرى کيږى، نو داسې ستاسو جرړې به ورستې شى او ستاسو غوټۍ به اوچې شى او هوا به يې يوسى. دا ځکه چې تاسو د مالِک خُدائ د رب‌الافواج شريعت رد کړے دے، او د بنى اِسرائيلو د مقدس ذات حکم ته مو سپک کتلى دى.

²⁵نو ځکه مالِک خُدائ خپلو خلقو ته سخت په قهر دے او خپل لاس يې اُوچت کړے د‌ے چې هغوئ له سزا ورکړى. غرونه به وښوزېږى او چې څوک مړۀ شى نو د هغوئ لاشونه به په کُوڅو کښې د ګند په شان پاتې شى. خو د مالِک خُدائ غصه به بيا هم نۀ وى سړه شوې او هغۀ به د سزا دپاره لاس اُوچت کړے وى.

²⁶هغه به يو لرې قوم ته د راغوښتلو دپاره اشاره وکړى. هغه هغوئ ته شپيلے ووهې چې د دنيا د لرې سر نه راشى. او هغوئ زر زر او په منډه منډه راشى!

²⁷د هغوئ يو کس به هم نۀ ستړے کېږى، او نۀ به تيندوکونه خورى. نۀ به هغوئ د خوب دپاره اودريږى او نۀ د آرام دپاره. نۀ به هغوئ ملابند سپړى او نۀ به هغوئ د خپل پيزار تسمې پرانيزى.

²⁸د هغوئ غشى به تېرۀ وى او د هغوئ ليندې به د ويشتلو دپاره تيارې وى. د هغوئ د اسونو د نالونو نه به بڅرکې الوځى او د هغوئ د جنګى ګاډو پايې به د هوا په شان تاوېږى.

²⁹هغوئ د ازمرو په شان غړمبېږى، د داسې ازمرو په شان غړمبېږى چې ښۀ په ژوبن کښې وى. هغوئ غړمبار سره خپل ښکار راونيسى او يو خوا ته يې وړى او هيڅ څوک هم نۀ وى چې يې ترينه خلاص کړى.

³⁰په دغه ورځ به هغوئ په خپل دشمن باندې وغړمبيږى داسې لکه چې د سمندر چپې شور کوى. که څوک هغه مُلک ته وګورى نو صرف تيارې او مصيبتونه به ورته ښکارى. او د وريځې د خوَرېدو په وجه به رڼا په تيارې بدله شى.