Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب شمېر 11 Bible Online

شمېر 11 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

شمېر 11

¹د اسرائيلو قوم د خپلو تکليفونو په هکله شکايت کول پيل کړل. کله چې څښتن د هغوی شکايت واورېد، هغه په قهر شو او په قوم باندې يې اور نازل کړ. د هغوی په منځ کې اور بلېده او د کمپ يوه څنډه يې له منځه يوړله.

²کله چې قوم حضرت موسیٰ ته د مرستې دپاره زاري وکړه، هغه څښتن ته دعا وکړه او اور مړ شو.

³نو هغه ځای د تبعيره * په نوم ياد شو، ځکه چې هلته د هغوی په منځ کې د څښتن له خوا اور بل شوی ؤ.

⁴ځينې بېګانه خلک ؤو چې د اسرائيليانو سره راغلي ؤو. د هغوی غوښې ته ډېر سخت زړه کېده او حتیٰ په خپله اسرائيليانو هم په شکايت کولو پيل وکړ او ويې ويل: ”کاشکې مونږ ته د خوراک دپاره لږه غوښه وای!

⁵څومره ماهيان چې مونږ غوښتل په مصر کې مو وړيا خوړلی شول او هلته بادرنګ، هندوانې، ګندنه، پياز او هوږه هم وه.

⁶مګر دلته زمونږ اشتها له منځه لاړه، بغير له دې من څخه مونږ بل هيڅ شی ونه ليد.“

⁷من د دڼيا د تخم په شان ؤ، خو رنګ يې سپين بخن ؤ.

⁸۸‏-۹ هغه د شپې له خوا د پرخې سره يوځای په کمپ باندې اورېده. په سهار کې به خلک ګرځېدل او هغه به يې راټولاوه، په مېچن کې به يې ميده کاوه او يا به يې په اونګ کې ټکاوه او بيا به يې په لوښو کې ايشاوه او ډوډۍ به يې ورڅخه تيارولې. خوند يې د هغې ډوډۍ په شان ؤ چې د زيتونو په تېلو کې پخيږي.

¹⁰حضرت موسیٰ د هرې کورنۍ د خلکو ژړا چې هر يو د خپلې خېمې د دروازې په خوله کې ولاړ ؤ او ژړل يې، واورېدله. څښتن ډېر زيات په قهر شو او په دې باندې حضرت موسیٰ خفه شو.

¹¹هغه څښتن ته وفرمايل: ”خپل خدمتګار دې ولې د داسې تکليف سره مخامخ کړی دی؟ ما څه کړي دي چې له ما څخه ناراضه شوی يې او د ټول قوم پېټی دې زما په اوږو باندې ايښی دی؟

¹²هغوی ما نه دي پيدا کړي او نه مې هغوی زېږولي دي! ولې زما څخه غواړې چې د يوې دايي په شان کار وکړم او هغوی لکه د ماشومانو په شان په ټوله لار کې په غېږ کې واخلم او هغه وطن ته يې بوزم چې د هغوی د نيکونو سره دې وعده کړې وه؟

¹³هغوی ماته ژاړي چې مونږ ته غوښه راکړه چې ويې خورو. د دې ټول قوم دپاره غوښه له کوم ځای څخه راپيدا کړم؟

¹⁴دا کار زما دپاره ډېر سخت دی. زه يوازې څنګه کولی شم چې د دغو ټولو خلکو مسئوليت په غاړه واخلم؟

¹⁵که چېرې ته زما سره دا ډول رويه کوې، نو په ما باندې رحم وکړه او همدا اوس مې مړ کړه او دا بدبخته ژوند مې پای ته ورسوه!“

¹⁶څښتن حضرت موسیٰ ته وفرمايل: ”اويا تنه عزتمن خلک چې د قوم د مشرانو په توګه پېژندل شوي وي راغونډ کړه. هغوی ماته مقدسې خېمې ته راوله او ورته ووايه چې ستا په څنګ کې ودريږي.

¹⁷زه به درکوز شم او هلته به ستا سره خبرې وکړم او د هغه روح څخه به چې تاته مې درکړی دی لږ واخلم او هغوی ته به يې ورکړم. بيا هغوی کولی شي چې ستا سره د دغو خلکو دپاره د مسئوليت په درلودلو کې مرسته وکړي او ته به مجبور نه يې چې يوازې ته دا مسئوليت په غاړه واخلې.

¹⁸اوس قوم ته ووايه: د سبا دپاره خپل ځانونه پاک کړئ، تاسو به غوښه وخورئ. څښتن اورېدلي دي چې تاسو فرياد کوئ او وايئ چې کاشکې زمونږ سره لږه غوښه وای او مونږ په مصر کې ډېر ښه ؤو. اوس به څښتن تاسو ته غوښه درکړي او تاسو به يې وخورئ.

¹⁹تاسو به هغه يوازې يوه، دوه، پنځه، لس يا حتیٰ شل ورځې نه،

²⁰بلکه پوره يوه مياشت به يې وخورئ ترڅو ستاسو د سپېږمو څخه راووزي او زړه مو ورڅخه تور شي. داسې به وشي، ځکه چې تاسو د څښتن څخه چې ستاسو په منځ کې حاضر دی منکر شوي يئ او دا شکايت مو کړی دی چې بايد هيڅکله له مصر څخه وتلي نه وای.“

²¹حضرت موسیٰ په ځواب کې وفرمايل: ”دلته زما سره لږ تر لږه شپږ لکه نفره دي. نو څنګه فرمايلی شې چې د هغوی دپاره به دا غوښه پوره يوه مياشت کفايت وکړي؟

²²حتیٰ که چېرې ټولې رمې او پادې هم حلالې شي يا د درياب ټول ماهيان هم ونيول شي، د هغوی دپاره به کفايت ونه کړي.“

²³څښتن په ځواب کې وفرمايل: ”زه هرڅه کولی شم! ته به ژر ووينې چې زما خبرې به رښتيا شي.“

²⁴نو حضرت موسیٰ له مقدسې خېمې څخه راووت او څه چې څښتن فرمايلي ؤو هغه يې قوم ته بيان کړل. هغه اويا تنه مشران راغونډ کړل او د خېمې شاوخوا يې ودرول.

²⁵بيا څښتن په ورېځ کې راکوز شو او د حضرت موسیٰ سره يې خبرې وکړې. څښتن د هغه روح څخه چې حضرت موسیٰ ته يې ورکړی ؤ، لږ واخيست او اويا مشرانو ته يې ورکړ. کله چې د څښتن روح په هغوی باندې نازل شو نو هغوی د نبيانو په شان په نبوت پيل وکړ، مګر دا کار يې يوازې د يو ځل دپاره وکړ.

²⁶الداد او ميداد دوه مشران ؤو چې په کمپ کې پاتې ؤو او خېمې ته تللي نه ؤو. مګر کله چې په هغوی باندې هم روح نازل شو، نو په کمپ کې يې نبوت پيل کړ.

²⁷يو ځوان حضرت موسیٰ ته ورمنډه کړه او د الداد او ميداد په هکله يې ورته خبر ورکړ.

²⁸د نون زوی يوشع چې د خپلې ځوانۍ له وخت څخه د حضرت موسیٰ مرستيال ؤ، وويل: ”ای موسیٰ زما باداره، هغوی منع کړه!“

²⁹مګر حضرت موسیٰ په ځواب کې وفرمايل: ”آيا ستا سره دا اندېښنه ده چې هغوی به په ما باندې څه وکړي؟ کاشکې څښتن خپل روح په خپل ټول قوم باندې نازل کړي نو هرڅوک به نبي شي.“

³⁰بيا حضرت موسیٰ او د اسرائيلو اويا مشران بېرته کمپ ته لاړل.

³¹له هغې وروسته څښتن يو قوي باد رانازل کړ چې مړزان يې د درياب څخه راوړل. هغه د ځمکې څخه د يو متر څخه په کمه فاصله کې پورته الوتل ترڅو د اسرائيليانو په کمپ او د هغه په شاوخوا باندې د څو څو کيلومترو په فاصله له هرې خوا څخه راښکته شول.

³²نو خلکو ټوله ورځ او ټوله شپه او ټوله راتلونکې ورځ مړزان ونيول. هيچا د زرو کيلوګرامو څخه کم نه ؤو راټول کړي. هغه يې د وچېدلو دپاره د کمپ شاوخوا ته وغوړول.

³³مګر د غوښې د خوراک د شروع سره سم څښتن په قوم باندې په قهر شو او په کمپ باندې يې سخته وبا نازله کړه.

³⁴هغه ځای د قبروت هتاوه (د حريصانو د قبرونو) په نوم ياد شو، ځکه چې په هغه ځای کې هغه خلک ښخ شول چې غوښې ته به يې سخت زړه کېده.

³⁵له هغه ځای څخه قوم حضيروت ته سفر وکړ او هلته يې خېمې ودرولې.