Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب مرقوس 10 Bible Online

مرقوس 10 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

مرقوس 10

¹دَ هغه ځائے نه چه عيسىٰ روان شو نو دَ يهوديه اَؤ اُردن دَ سيند پورے غاړے ته راغے اَؤ هر کله چه ډير خلق بيا ترے راچاپير شول نو دَ دستور په مُطابق هغۀ بيا ورته تعليم شروع کړو.

²نو فريسيان ورغلل اَؤ ترے دَ آزميښت په طور ئے دا تپوس وکړو، ”آيا يو سړى له دا روا دى چه خپله ښځه طلاقه کړى؟“

³هغۀ په جواب کښے تپوس وکړو چه ”مُوسىٰ تاسو ته څۀ حُکم کړے وو؟“

⁴هغوئ جواب ورکړو چه ”مُوسىٰ سړى ته دا اِجازت ورکړے دے چه طلاق نامه دِ وليکى اَؤ ښځه دِ پريږدى.“

⁵عيسىٰ هغوئ ته ووئيل چه ”دا حُکم هغۀ ستاسو دَ زړۀ دَ سختوالى په وجه وليکو.

⁶خو دَ دُنيا دَ پيدائښت نه خُدائے دوئ ”نر اَؤ ښځه پيدا کړل.“

⁷”په دے وجه به سړے خپل مور پلار پريږدى اَؤ دَ خپلے ښځے سره به يو ځائے شى.

⁸اَؤ دواړه به يو وجُود شى“ اَؤ پس له هغے به دوئ يو وجُود وى اَؤ بيلتون به په کښے نۀ وى.

⁹هر څۀ چه خُدائے يو کړى وى بنى آدم دِ ئے نۀ جُدا کوى.“

¹⁰اَؤ بيا چه دوى کورته ننوتل نو مُريدانو ترے په دے حقله تپوس وکړو.

¹¹هغۀ هغوئ ته ووئيل، ”هر څوک چه خپله ښځه طلاقه کړى اَؤ بله وادۀ کړى نو هغه دَ اولنئ ښځے خلاف زِنا کوى.

¹²اَؤ دغه شان که يوه ښځه خاوند طلاق کړى اَؤ بل ميړۀ وکړى نو هغه زِنا کوى.“

¹³بيا خلقو دَ دے دَ پاره عيسىٰ له ماشُومان راوستل چه لاس پرے کيږدى خو مُريدانو هغوئ ورټل.

¹⁴ولے عيسىٰ چه دا وليدل نو خفه شو اَؤ هغوئ ته ئے ووئيل چه ”دا ماشُومان ما ته راپريږدئ چه راشى، دوئ مه منع کوئ ځکه چه دَ خُدائے بادشاهى دَ دغسے خلقو ده.

¹⁵زَۀ تاسو ته دا وايم چه هر څوک چه دَ خُدائے بادشاهى دَ ماشُوم په شان قبُوله نۀ کړى هغه به په کښے هيڅ کله ورداخل نۀ شى.“

¹⁶بيا ئے دَ هغوئ نه لاسُونه راچاپيره کړل اَؤ خپل لاسُونه ئے پرے کيښودل اَؤ برکت ئے ورکړو.

¹⁷عيسىٰ بيا په سفر روانيدو چه يو سړى رادَؤ کړو اَؤ دَ هغۀ دَ وړاندے په زنګنُونو شو اَؤ تپوس ئے وکړو، ”اَئے نيکه اُستاذه! زَۀ دَ تل ژوندُون وارث کيدو دَ پاره څۀ وکړم.“

¹⁸عيسىٰ هغۀ ته ووئيل، ”تۀ ما ته نيک ولے وايئے؟ دَ خُدائے نه بغير بل هيڅوک نيک نِشته.

¹⁹تا ته دا حکمونه معلُوم دى چه ”قتل مه کوه، زِنا مه کوه، غلا مه کوه، دَ دروغو ګواهى مه کوه، ټګى مه کوه اَؤ دَ خپل مور اَؤ پلار عزت کوه.““

²⁰خو هغۀ جواب ورکړو، ”اُستاذه! ما دَ هلکوالى راسے په دے هر څۀ عمل کړے دے.“

²¹بيا عيسىٰ هغۀ ته نيغ وکتل، په هغۀ ئے مينه راغله اَؤ وئے وئيل چه ”په تا کښے دَ يو څيز کمے دے، لاړ شه اَؤ څۀ چه درسره دى هغه خرڅ کړه اَؤ په خوارانو ئے وويشه، نو ستا خزانه به په آسمان کښے جوړه شى اَؤ بيا راځه په ما پسے شه.“

²²په دے خبره هغه غمژن شو اَؤ په مات زړۀ لاړو ځکه چه ډير مالدار سړے وو.

²³عيسىٰ ګير چاپير خپلو مُريدانو ته وکتل اَؤ ورته ئے ووئيل، ”دولت مند به څومره په ګرانه دَ خُدائے په بادشاهئ کښے داخليږى!“

²⁴هغوئ دَ هغۀ په دے خبره حق حيران شول خو عيسىٰ په تاکيد سره ووئيل، ”بچو! دا څومره ګرانه خبره ده چه دَ خُدائے بادشاهئ ته څوک ورداخل شى.

²⁵دَ يو دولتمند سړى دَ خُدائے په بادشاهئ کښے دَ داخليدو نه دَ يو اُوښ دَ ستنے له سُوم نه تيريدل آسان دى.“

²⁶هغوئ دَ مخکښے نه هم زيات حيران شول اَؤ يو بل ته ئے ووئيل، ”نو بيا به څوک خلاصے ومُومى؟“

²⁷عيسىٰ هغوئ ته وکتل اَؤ وئے وئيل، ”دَ اِنسان دَ پاره دا نامُمکنه ده خو دَ خُدائے دَ پاره نه، ځکه چه خُدائے هر څۀ کولے شى.“

²⁸بيا پطروس وئيل شروع کړل، ”مُونږ هر څۀ پريښى دى اَؤ تا پسے روان شوى يُو.“

²⁹عيسىٰ ورته ووئيل، ”زَۀ تاسو ته دا وايم چه داسے هيڅوک نِشته چه زما اَؤ دَ زيرى دَ خاطره ئے کور، ورُوڼه، خويندے، مور پلار، اولاد يا مزکه پريښى وى،

³⁰چه هغوئ ته به په دے جهان کښے يو په سل اَجر ورنۀ کړے شى، کورُونه، وروُڼه، خويندے، ميندے، اولاد اَؤ مزکه اَؤ ورسره ربړيدل اَؤ په راتلُونکى جهان کښے دَ تل ژوندون.

³¹خو ډير چه وړُومبى دى هغه به ورستى شى اَؤ ورستى به وړُومبى شى.“

³²دوئ دَ بيتُ المُقدس په لار روان وُو اَؤ عيسىٰ ترے وړاندے وو اَؤ مُريدان هيبت آخستى وُو اَؤ څوک چه ورپسے روان وُو هغوئ ويريدل. هغۀ هغه دولس مُريدان ډډے ته کړل اَؤ ورته ئے ووئيل چه هغۀ ته څۀ پيښيدُونکى دى.

³³هغۀ ورته ووئيل، ”مُونږ اوس بيتُ المُقدس ته ځُو اَؤ اِبن آدم به مشرانو کاهنانو اَؤ دَ شرعے عالمانو ته حواله کړے شى. هغوئ به پرے دَ قتل حُکم وکړى اَؤ غير قومُونو ته به ئے وسپارى.

³⁴په هغۀ پورے به ملنډے وکړے شى اَؤ تُوکاڼى به پرے وتُوکلے شى، په کروړو به ووهلے شى اَؤ قتل به ئے کړى، خو درے ورځے پس به هغه بيا ژوندے پاڅى.“

³⁵دَ زبدى زامن يعقُوب اَؤ يوحنا ورغلل اَؤ ورته ئے ووئيل، ”اُستاذه! تۀ زمُونږ سره يوه مهربانى وکړه.“

³⁶هغۀ ورته ووئيل چه ”تاسو زما نه څۀ غواړئ؟“

³⁷هغوئ جواب ورکړو، ”مُونږ ته دا اِجازت راکړه چه مُونږ هم ستا په لوئى کښے تا سره، يو ستا ښى لاس ته اَؤ بل ګس لاس ته يو ځائے کښينو“

³⁸عيسىٰ هغوئ ته ووئيل، ”تاسو چه څۀ غواړئ په هغے نۀ پوهيږئ. کُومه دَ مصيبت پيالئ چه زَۀ څښم، آيا هغه تاسو څښلے شئ؟ يا هغه بپتسمه آخستلے شئ چه پرے زما بپتسمه کيږى؟“

³⁹هغوئ جواب ورکړو، چه ”هو، مُونږ ئے کولے شُو.“ عيسىٰ ورته ووئيل چه ”کُومه پياله چه زَۀ څښم، تاسو به ئے وڅښئ، اَؤ په کُومه بپتسمه چه به زما بپتسمه کيږى، په هغے به ستاسو بپتسمه هم کيږى.

⁴⁰خو دا اِختيار زما نۀ دے چه څوک دِ زما ښى يا ګس لاس ته کښينى، دا دَ هغه چا دَ پاره دے څوک چه دَ مخکښے نه په دے مُقرر شوى دى.“

⁴¹هر کله چه نورو لسو دا واؤريدل نو هغوئ دَ يعقُوب اَؤ يوحنا نه خفه شول.

⁴²عيسىٰ هغوئ ځان ته راوبلل اَؤ ورته ئے ووئيل، ”تاسو خبر يئ چه منلى شوى بادشاهان په خپل رعيت حکُومت کوى اَؤ اميران ئے پرے خپل اِختيار ښئى.

⁴³خو ستاسو دَ پاره داسے نۀ دى. په تاسو کښے چه څوک مشرى غواړى هغه دِ ستاسو خدمتګار شى.

⁴⁴اَؤ څوک چه په تاسو کښے اَول کيدل غواړى هغه دِ دَ ټولو غُلام شى.

⁴⁵ځکه چه اِبن آدم هم دَ دے دَ پاره نۀ دے راغلے چه خدمت واخلى بلکه دَ دے دَ پاره راغلے دے چه دَئے دَ نورو خدمت وکړى اَؤ چه خپل ژوندُون دَ ډيرو په بدل کښے په فديه ورکړى.“

⁴⁶هغوئ يريحو ته راغلل اَؤ عيسىٰ دَ ښاريئے نه وتو اَؤ ګڼ خلق اَؤ مُريدان ورسره وُو، نو دَ تميائ زوئے برتيمائ څوک چه يو ړُوند فقير وو دَ لارے په غاړه ناست وو.

⁴⁷چه په دے خبر شو چه دا عيسىٰ ناصرى دے نو هغۀ چغے کړے، ”اَئے عيسىٰ دَ داؤد زويه! په ما رحم وکړه!“

⁴⁸ډيرو خلقو ورته ووئيل چه ”چپ شه،“ خو هغۀ چغے نورے هم زياتے کړے، ”اَئے دَ داؤد زويه! په ما رحم وکړه!“

⁴⁹عيسىٰ ودريدلو اَؤ وے وئيل، ”دَئے راوبلئ.“ نو هغوئ هغه ړُوند سړے راوبللو اَؤ ورته ئے ووئيل، ”پاڅۀ! زړۀ ور شه، هغه دِ غواړى.“

⁵⁰په دے هغۀ خپله چُوغه وغورزوله، سمدستى پورته شو اَؤ عيسىٰ ته راغے.

⁵¹عيسىٰ هغۀ ته ووئيل، ”زَۀ ستا څۀ خدمت وکړم؟“ هغه سړى جواب ورکړو، ”اُستاذه! زَۀ بينا کيدل غواړم.“

⁵²عيسىٰ هغۀ ته ووئيل، ”ځه! خپل ايمان تۀ جوړ کړلے،“ نو سمدستى هغه بينا شو اَؤ په هغۀ پسے روان شو.