Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب مرقوس 5 Bible Online

مرقوس 5 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

مرقوس 5

¹اَؤ هغوئ دَ درياب بلے غاړے ته راغلل، دَ ګراسينيانو وطن ته.

²چه عيسىٰ دَ کِشتئ نه راکُوز شو نو يو سړے چه پيريانو نيولے وو اَؤ په قبرُونو کښے اوسيدو، راووتو اَؤ هغۀ له راغے.

³اَؤ هغه هيچا هم قابو کولے نۀ شو، عن تر دے چه په زنځيرُونو کښے هم نۀ شو تړلے کيدے.

⁴ځکه چه هغۀ ته ئے څو څو واره زنځيرُونه اَؤ ځولنے اچولے وے خو هغۀ زنځيرونه شلولى وُو اَؤ ځولنے ئے ماتے کړے وے اَؤ دومره طاقتور هيڅوک نۀ وو چه هغه ئے قابو کړے وَئے.

⁵اَؤ ورځ اَؤ شپه به هغۀ په قبرُونو اَؤ دَ غرُونو په خوا کښے چغے ويستے اَؤ ځان به ئے په ګټو ژوبلولو.

⁶هر کله چه هغۀ دَ ورايه عيسىٰ وليدلو نو هغۀ وردؤ کړل اَؤ سجده ئے ورته وکړه،

⁷اَؤ په چغو ئے ووئيل، ”اَئے عيسىٰ! دَ لوئے خُدائے زويه! تۀ زما نه څۀ غواړے؟ دَ خُدائے په رُوئے ما مه غذابوه.“

⁸دا ځکه چه عيسىٰ بيا دَۀ ته دا ووئيل، ”اَئے ناپاکه رُوحه! دَ دے سړى نه لرے شه.“

⁹عيسىٰ دَ هغۀ نه تپوس وکړو چه ”ستا څۀ نُوم دے؟“ هغۀ ووئيل چه ”زما نُوم لښکر دے، مُونږ ډير کسان يُو.“

¹⁰اَؤ هغۀ ورته ډيره زارى وکړه چه عيسىٰ به مُونږ دَ مُلک نه نۀ شړى.

¹¹نو هلته دَ غرۀ په خوا کښے دَ خنزيرانو يو لوئے کنډک څريدو.

¹²اَؤ پيريانو هغۀ ته دا سوال وکړو چه ”مُونږ خنزيرانو ته وليږه اَؤ ورننه وتو ته مو پريږده.“

¹³هغۀ اِجازت ورکړو اَؤ پيريان راووتل اَؤ په خنزيرانو کښے ورننوتل اَؤ خوا اَؤ شا دَ دوه زره خنزيرانو دغه کنډک له کمر نه ښکته په درياب کښے ورغُوپه شو اَؤ ډوب شو.

¹⁴دَ کنډک شپُونکى په تيښته لاړل اَؤ دا خبر ئے ښارئے اَؤ خوا اَؤ شا کلو ته ورسوو اَؤ خلق دَ دے واقعے تماشے له راووتل.

¹⁵هغوئ عيسىٰ له راغلل اَؤ هغه ليونے چه دَ پيريانو لښکر نيولے وو ئے وليدو چه هلته ناست وو اَؤ سم دم وو اَؤ هغوئ ټول ويرے واخستل.

¹⁶تماشه کوُونکو خلقو ته ووئيل چه څرنګ دغه سړے روغ شو اَؤ دَ خنزيرانو سره څۀ وشول.

¹⁷بيا هغوئ عيسىٰ ته ووئيل چه ”دَ دے علاقے نه لاړ شه.“

¹⁸څۀ وخت چه عيسىٰ کِشتئ ته ورختو نو کُوم سړے چه پيريانو نيولے وو، هغۀ هم ورسره دَ ملګرتيا دَ پاره سوال وکړو.

¹⁹عيسىٰ دَ دے اِجازت ورنۀ کړو اَؤ ورته ئے ووئيل چه ”کور ته لاړ شه اَؤ خپلو خلقو ته ووايه چه مالِک په خپل رحم ستا دَ پاره څۀ وکړل.“

²⁰هغه سړے لاړو اَؤ دِ کپولس په علاقه کښے ے دغه خبر خور کړو اَؤ هغه ټول حال ئے ووئيلو، څۀ چه عيسىٰ دَ هغۀ دَ پاره کړى وُو اَؤ ټول خلق حق حيران شول.

²¹کله چه عيسىٰ دَ درياب بلے غاړے ته په کشتئ ورپورے وتو نو يوه لويه ګڼه ترے بيا راچاپيره شوه. اَؤ هغه لا دَ درياب په غاړه وو

²²چه دَ عبادت خانے يو مشر چه يائير نُوم ئے وو ورله راغے اَؤ څۀ وخت چه ئے هغه وليدو نو سجده ئے ورته وکړه اَؤ سوال ئے وکړو.

²³اَؤ وئے وئيل، ”زما وړه لُور په مرګى حال ده. زَۀ درته دا سوال کوم چه تۀ راشه، هغے ته لاس وروړه، روغه ئے کړه اَؤ ژوند ئے بچ کړه.“

²⁴عيسىٰ دَ هغۀ سره لاړو. ډير خلق ورسره ملګرى وُو، ګڼه لا هم دومره زياته وه چه په هغۀ به ټيل راتلو.

²⁵په هغوئ کښے يوه ښځه هم وه چه دَ دولسو کالو راسے ئے وينه بهيدله.

²⁶اَؤ سره دَ ډيرو طبيبانو دَ دارو درملو چه هغے پرے خپل هر څۀ سره خلاص کړى وُو خو هيڅ فرق ئے نۀ وو کړے اَؤ مرض ئے رو رو لا سيوا کيدو.

²⁷هغے دَ عيسىٰ په حقله دَ خلقو خبرے آؤريدلے وے، نو هغه دَ شا دَ طرفه په ګڼه کښے راغله اَؤ دَ هغۀ چُوغے له ئے لاس وروړو.

²⁸ځکه چه هغے په زړۀ کښے دا وئيل، ”که زَۀ ئے ايله چُوغے ته هم لاس وروړم نو زَۀ به روغه شم.“

²⁹هم په هغه ساعت دَ ښځے وينه بنده شوه اَؤ په ځان پوهه شوه چه دَ عذاب نه خلاصه شوه.

³⁰په هغه ساعت عيسىٰ هم په ځان پوهه شو چه دَ هغۀ نه يو طاقت راووتو. ګڼے ته ئے مخ راواړوو اَؤ تپوس ئے وکړو چه ”زما جامو ته چا لاس وروړو؟“

³¹دَ هغۀ مُريدانو هغۀ ته ووئيل، ”تۀ دا ګڼه په خپله وينے چه ستا طرف ته ټيل وهى، اَؤ بيا هم دا تپوس کوے چه دا ما له چا لاس راؤړو؟“

³²هغۀ ګير چاپيره وکتل چه وګورى چه دا څوک وو.

³³اَؤ هغه ښځه چه په ځان پوهه شوه چه په هغے څۀ شوى دى، دَ ويرے نه رپيده راغله، هغۀ ته ئے سجده وکړه، ټول حال ئے ورته ووئيلو.

³⁴هغۀ ورته ووئيل، ”زما لُورے! ته خپلے عقيدے جوړه کړے. ځه، سلامته اوسه اَؤ دَ دے عذابه خلاصه يئے.“

³⁵عيسىٰ لا دا خبرے کولے چه دَ عبادت خانے دَ مشر دَ کوره هغۀ له خبر راغے چه ستا لُور مړه شوله، اوس اُستاذ له تکليف څله ورکوے؟

³⁶خو عيسىٰ چه دا خبره واؤريده نو دَ عبادت خانے مشر ته ئے ووئيل، ”ويريږه مه، خو يقين کوه.“

³⁷دَ دے نه پس هغۀ بغير دَ پطروس، يعقُوب اَؤ دَ يعقُوب ورور يوحنا نه بل څوک ځان سره بو نۀ تلل.

³⁸هغوئ دَ عبادت خانے دَ مشر کور ته ورغلل. هلته هغۀ ډير لوئے ماتم وليدلو چه په چغو چغو ئے ژړل اَؤ ځانُونه ئے وهل.

³⁹خو عيسىٰ دَ ننه ورغے اَؤ هغوئ ئے ته ووئيل، ”دا څۀ ژړا ګانے اَؤ وير ګډ دے؟ جينئ خو مړه نۀ ده، هغه خو اُوده ده.“

⁴⁰هغوئ ورپورے خندا وکړه. خو چه ټول خلق ئے بهر کړل نو هغۀ دَ جينئ پلار مور اَؤ خپل ملګرى دَ ځان سره کړل اَؤ هغه ځائے ته ورغلل چرته چه جينئ پرته وه.

⁴¹بيا ئے دَ لاسه ونيوه اَؤ هغے ته ئے ووئيل، ”تليتا قومى،“ چه مطلب ئے دا دے، پاڅه زما بچئ!

⁴²جينئ سمدستى پاڅيده اَؤ روانه شوه. هغه دَ دولسو کالو وه. په دے خبره هغوئ ټول اريان دريان شول.

⁴³هغۀ هغوئ ته په کلکه ووئيل چه ”ګورئ په دے څوک خبر نۀ شى،“ اَؤ هغوئ ته ئے ووئيل چه ”هغے ته څۀ ورکړئ چه وخورى.“