Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب مرقوس 6 Bible Online

مرقوس 6 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

مرقوس 6

¹عيسىٰ دَ هغه ځايه روان شو اَؤ خپل کلى ته دَ خپلو مُريدانو سره لاړو.

²هر کله چه دَ سبت ورځ راغله نو هغۀ په عبادت خانه کښے تعليم شروع کړو اَؤ ډيرو خلقو چه دَ هغۀ تعليم واؤريدلو نو حيران شول اَؤ وئے وئيل چه ”هغۀ دا خبرے دَ کُومه زده کړے؟ اَؤ دا پوهه دَۀ ته څنګه ورکړے شوه؟ اَؤ دَئے دا مُعجزے څنګه ښئى؟

³دا هغه ترکاڼ نۀ دے، دَ مريمے زوئے، دَ يعقُوب، دَ يُوسف، دَ يهوداه اَؤ دَ شمعُون ورور نۀ دے؟ اَؤ يا دَ دَۀ خويندے دلته مُونږ سره نۀ دى؟“ دغه شان هغوئ دَ هغۀ په حقله تيندک وخوړو.

⁴عيسىٰ هغوئ ته ووئيل چه ”نبى به هميشه هر چرته عزت مُومى خو په خپل کلى اولس اَؤ خپلو خپلوانو کښے نه.“

⁵هغۀ هلته هيڅ مُعجزے ښکاره نۀ کړے بے دَ دے چه خپل لاسُونه ئے په يو څو رنځُورانو راکښل اَؤ هغوئ ئے روغ کړل.

⁶اَؤ هغه دَ هغوئ په بے اِعتقادئ حيران شو. <h>دَ دولسو مُريدانو ليږل </h> <h>متى ۱۰ : ۵ ـ ۱۵، لُوقا ۹ : ۱ ـ ۶</h> په ګير چاپير کلو کښے عيسىٰ ګرزيدو اَؤ تعليم ئے ورکړو.

⁷هغۀ دولس مُريدان راوبلل اَؤ دوه دوه تنه ئے په مُهم آستول شروع کړل اَؤ په پيريانو ئے ورله اِختيار ورکړو.

⁸اَؤ ورته ئے ووئيل چه ”دَ سفر دَ پاره دَ يوے امسا نه بغير دَ ځان سره بل هيڅ څيز وانۀ خلئ، نۀ ډوډئ، نۀ کڅوړه اَؤ نۀ په هميانى کښے پيسے ټکے.

⁹څپلئ خو په پښو کړئ خو دويم قميص مه آخلئ.“

¹⁰اَؤ ورته ئے ووئيل چه ”کله تاسو يو کور ته ننوزئ نو تر هغے هلته پاتے شئ تر څو دَ هغه ځايه رُخصت شوى نۀ يئ.

¹¹اَؤ چه په کُوم ځائے کښے خلق تاسو قبول نۀ کړى اَؤ غوږ درته نۀ ږدى نو دَ خپلو پښو نه دُوړے وڅنډئ چه دَ هغو دَ پاره شاهدى شى.“

¹²نو هغوئ بهر لاړل اَؤ کلام ئے آؤرولو چه توبه ګار شئ.

¹³هغوئ ډير پيريان وويستل اؤ ډير رنحُوران ئے په تيلو غوړ کړل اَؤ جوړ ئے کړل.

¹⁴نو هيروديس بادشاه دَ عيسىٰ په باب کښے واؤريدل ځکه چه دَ عيسىٰ نُوم مشهور شوے وو اَؤ ځنى خلقو دا وئيل چه ”بپتسمه ورکوُونکے يحيىٰ بيا راژوندے کړے شوے دے ځکه خو ورسره داسے مُعجزے دى.“

¹⁵نورو وئيل چه ”دا اِلياس دے“ اَؤ ځنو دا وئيل چه ”دا دَ زړو نبيانو په شان يو نبى دے.“

¹⁶خو چه هيروديس دا واؤريدل نو وئے وئيل چه ”دا هغه يحيىٰ دے چه ما ئے سر پريکړے وو اَؤ بيا راژوندے شوے دے.“

¹⁷ځکه چه هم دے هيروديس يحيىٰ دَ خپل ورور فيليپوس دَ ښځے هيرودياس په وجه قيد کړے وو کُومه چه هغۀ وادۀ کړے وه.

¹⁸يحيىٰ هيروديس ته وئيلى وُو چه ”دا ستا دَ پاره ناروا ده چه دَ خپل ورور ښځه په نکاح واخلے.“

¹⁹ځکه خو هيرودياس ورسره کينه لرله اَؤ غوښتل ئے چه هغه قتل کړى خو کولے ئے نۀ شو.

²⁰ځکه چه هيروديس دَ يحيىٰ نه په دے ويريدو چه هغۀ ته معلومه وه چه دَئے پاک اَؤ ښۀ سړے دے، ځکه ئے دَ هغۀ ساتنه وکړله. هيروديس دا غوښتل چه دَ هغۀ خبرے واؤرى خو دَ هغۀ خبرو هغه ډير شکمن کړے وو.

²¹هيرودياس دا موقعه هغه وخت بيا مُونده کله چه هيروديس په خپله سالګره خپلو اميرانو، فوځى افسرانو اَؤ دَ ګليل غټانو ته ډوډئ کړى وه.

²²دَ هغۀ لُور دَ ننه راغلله اَؤ ګډه شوه اَؤ هيروديس اَؤ دَ هغۀ ميلمانۀ ئے دومره خوشحاله کړل چه بادشاه جينئ ته ووئيل، ”وغواړه څۀ چه غواړے اَؤ زَۀ به ئے درکړم“

²³اَؤ هغهٔ هغے ته قسم وخوړو، ”هر څهٔ چه غواړے زَهٔ به ئے درکړم ترخپلے نيمے بادشاهئ پورے.“

²⁴هغه بهر ووتله اَؤ خپلے مور ته ئے ووئيل چه ”زَۀ ترے څۀ وغواړم؟“ خو هغے جواب ورکړو، ”دَ بپتسمه ورکوُونکى يحيىٰ سر.“

²⁵جينئ سمدستى بادشاه له ورغله اَؤ سوال ئے وکړو، ”زَۀ غواړم چه تۀ ما ته دلته په دے ساعت دَ بپتسمه ورکوُونکى يحيىٰ سر په رکابئ کښے راکړے.“

²⁶بادشاه ډير زهير شو خو دَ خپلو سوګندُونو اَؤ دَ ميلمنو له مخه ئے دا نۀ غوښتل چه دَ هغے سره بے لوظى وکړى.

²⁷نو بادشاه پهريدار سپاهى ته حُکم ورکړو چه ”لاړ شه، دَ يحيىٰ سر راؤړه.“

²⁸سپاهى لاړو په قيد خانه کښے ئے دَ هغۀ سر پريکړو اَؤ په يو تالئ کښے ئے راؤړو اَؤ جينئ ته ئے پيش کړو اَؤ هغے خپلے مور له ورکړو.

²⁹دَ يحيىٰ مُريدان چه دَ دے نه خبر شول نو راغلل دَ هغۀ لاش ئے واخستو اَؤ په قبر کښے ئے ښخ کړو.

³⁰رسُولان بيا عيسىٰ ته راټول شول اَؤ هر څۀ چه ئے کړى اَؤ ښودلى وُو هغه ئے ترے خبر کړو.

³¹هغۀ هغوئ ته ووئيل چه ”تاسو ماپسے راځئ چه چرته خوشى ځائے ته لاړ شُو چه تاسو لږ آرام وکړئ.“ ځکه چه دومره خلق تلل راتلل چه هغوئ ډوډئ خوړلو ته هم نۀ وزګاريدل.

³²بيا هغوئ جُدا په کشتئ کښے کښيناستل اَؤ يو خوشى ځائے ته لاړل.

³³خو ډيرو خلقو هغوئ په تلو کښے وليدل اَؤ وئے پيژندل اَؤ دَ وچے په لاره دَ ټولو ښاريو نه هغه ځائے ته وروچليدل اَؤ هغوئ نه وړاندے ورسيدل.

³⁴هغه چه غاړے ته ورسيدلو نو ډيره ګڼه ئے وليده اَؤ زړۀ ئے پرے وسوزيدلو ځکه چه هغوئ دَ داسے ګډو په مِثال وُو چه شپُون ئے نۀ وى اَؤ هغۀ هغوئ ته ډير تعليم ورکړو.

³⁵هر کله چه ورځ په تيريدو شوه دَ هغۀ مُريدان هغۀ له ورغلل اَؤ وئے وئيل چه ”دا يو خوشے ځائے دے اَؤ ناوخته کيږى.

³⁶دا خلق ګير چاپيره کلو بانډو ته رُخصت کړه چه ځان له څۀ دَ خوراک څيزُونه په بيعه واخلى.“

³⁷هغۀ ورته ووئيل چه ”تاسو ورله په خپله څۀ ورکړئ چه وئے خورى.“ هغوئ جواب ورکړو، ”آيا مُونږ لاړ شُو اَؤ دَ دوؤ سوو روپو ډوډئ دَ دوئ دَ پاره واخلُو؟“

³⁸هغۀ ووئيل چه ”تاسو سره څومره ډوډئ دى؟ لاړ شئ اَؤ وئے ګورئ.“ هغوئ لاړل، وئے کتلے اَؤ هغۀ ته ئے ووئيل چه ”پنځه ډوډئ دى اَؤ دوه کبان هم.“

³⁹هغۀ هغوئ ته حُکم ورکړو چه ”په شين کبل دا خلق په ډلو ډلو کښے کښينوئ.“

⁴⁰اَؤ هغوئ په قطارُونو کښے کښيناستل اَؤ په هره ډله کښے سل سل پنځوس پنځوس تنه.

⁴¹نو بيا هغۀ پنځه ډوډئ اَؤ دوه کبان واخستل، آسمان ته ئے وکتل، شکر ئے وويستو اَؤ ډوډئ ئے ماتے کړے. بيا ئے مُريدانو ته ورکړے چه تقسيم ئے کړى. هغۀ هغه دوه کبان هم په هغوئ وويشل.

⁴²هغو ټولو په مړه ګيډه خوراک وکړو.

⁴³اَؤ دولس ډکے شکرئ ئے دَ ټُکړو راغونډے کړے اَؤ دَ کبانو نه هم څۀ پاتے شوى وُو.

⁴⁴چا چه دا ډوډئ خوړلے وه هغه پنځه زره سړى وُو.

⁴⁵خو سمدستى عيسىٰ خپل مُريدان مجبُور کړل چه هغوئ کِشتئ ته وخيژى اَؤ دَ هغۀ نه مخکښے بيتِ صيدا ته پورے وزى اَؤ په خپله ئے خلق رُخصت کړل.

⁴⁶چه هغوئ ئے رُخصت کړل نو په خپله غر ته وختو چه دُعا وکړى.

⁴⁷ناوخته شوے وو اَؤ کِشتئ په اوبو کښے لرے وتے وه اَؤ هغه په وچه يکى يواځے وو.

⁴⁸عيسىٰ وليدل چه هغوئ په چپو وهلو عذابيږى ځکه چه باد مُخالف وو اَؤ عيسىٰ قريبًا دَ شپے څلورم پهر دَ اوبو دَ پاسه دَ هغوئ په لور روان شو. هغه په هغوئ تيريدو

⁴⁹چه دَ هغوئ پرے نظر شو چه دَ اوبو دَ پاسه روان دَے، نو وئے ګڼل چه دا ګنى پيرے دے نو چغے ئے کړے.

⁵⁰ځکه چه هغوئ ټولو دَئے وليدلو اَؤ ويرے واخستل. خو سمدستى ئے ورته ووئيل چه ”زړُونه کلک کړئ! دا زَۀ يم، ويره مه کوئ.“

⁵¹بيا هغه دَ هغوئ سره کِشتئ ته وختلو اَؤ باد بند شو. په دے هغوئ بيخى حيران شول،

⁵²ځکه چه هغوئ لا دَ ډوډئ په هغه واقعه پوهه نۀ وُو، دَ هغوئ زړُونه سخت شوى وُو.

⁵³چه هغوئ پورے غاړے ته ورسيدل نو ګينسرت ته راغلل اَؤ هلته ئے کِشتئ په ګُودر وتړله.

⁵⁴هر کله چه هغوئ په غاړه کُوز شول نو خلقو سمدستى عيسىٰ وپيژندو.

⁵⁵اَؤ خلق په ګيرچاپيره وطن کښے په شلګونو وزغليدل اَؤ دَ هرے خوا نه ئے مريضان په بانګو کښے ورته راؤړل.

⁵⁶اؤ هر چرته چه به هغه تلو، کلو ته، ښارونو ته، يا بانډو ته، هغوئ به په بازارُونو اَؤ چو کُونو کښے ورته مريضان کښينول اَؤ مِنت به ئے ورته کولو چه تش دَ هغۀ چُوغے له لاس وروړى، اَؤ چا چه هغۀ له لاس وروړو نو هغوئ ټول روغ شول.