Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب لوقا 10 Bible Online

لوقا 10 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

لوقا 10

¹له هغې وروسته عیسی نور دوه اویا شاګردان وټاکل او هغوی یې دوه دوه تنه د خپل ځان نه مخکې هر ښار او کلي ته چې غوښتل یې هلته لاړ شي ولېږل.

²هغوی ته یې وویل: «فصل ډېر دی خو مزدوران لږ دي، نو تاسو د فصل د خاوند څخه وغواړئ چې د حاصلاتو د راټولولو دپاره نور مزدوران راولیږي.

³لاړ شئ، خو ګورئ، زه تاسو لکه د وریو په شان د لیوانو منځ ته لېږم.

⁴د ځان سره د پیسو کڅوړه یا خورجین او یا څپلۍ مه وړئ. او په لاره کې د چا سره خبرې مه کوئ.

⁵کله چې کوم کور ته ننوځئ، نو لومړی داسې ووایئ: «په دې کور کې دې خیریت او سلامتي وي.»

⁶که چېرې هلته کوم سوله خوښوونکی کس وي، نو ستاسو سلام به په هغه باندې وي او که نه، نو هغه سلام به بېرته تاسو ته راوګرځي.

⁷په هماغه کور کې پاتې شئ او هغوی چې هرڅه درکوي ویې خورئ او ویې وڅښئ، ځکه چې مزدور د خپلې مزدورۍ حقدار دی. کور په کور مه ګرځئ.

⁸کله چې تاسو کوم ښار ته ننوځئ او هغوی درته هرکلی ووایي نو څه چې یې ستاسو په مخکې کېښودل هغه وخورئ.

⁹د هغه ځای ناروغان روغ کړئ او خلکو ته ووایئ چې د خدای پادشاهي تاسو ته نږدې شوې ده.

¹⁰خو کله چې تاسو کوم ښار ته ورننوځئ او هغوی درته هرکلی ونه وایي، نو د هغه ښار کوڅو ته ووځئ او ووایئ:

¹¹«مونږ به ستاسو د ښار خاورې هم چې زمونږ په پښو باندې پرېوتې دي وڅنډو او دا به ستاسو په خلاف شاهدي ورکوي. خو په دې پوه شئ چې د خدای پادشاهي نږدې شوې ده.»

¹²زه تاسو ته وایم چې د قیامت په ورځ به د سدوم د خلکو سزا د دی ښار د خلکو د سزا څخه کمه وي.

¹³افسوس دې وي په تا ای د خورزین ښاره! افسوس دې وي په تا ای د بیت صیدا ښاره! ځکه که چېرې دا معجزې چې په تاسو کې وښودل شوې، که هغه په صور او صیدون کې ښودل شوې وای نو هغوی به ډېر پخوا د ویر کالي اغوستي وای، په خپلو سرونو باندې به یې ایرې بادولې او توبه به یې ویستلې وای.

¹⁴خو د قیامت په ورځ به د صیدون او صور د خلکو سزا ستاسو د سزا څخه کمه وي‎.

¹⁵خو ای کفرناحومه! تا غوښتل چې آسمان ته پورته کړای شې؟ خو ته به دوزخ ته وغورځول شې.»

¹⁶عیسی خپلو شاګردانو ته وویل: «څوک چې ستاسو خبرو ته غوږ نیسي، هغوی زما خبرو ته غوږ نیسي. څوک چې تاسې نه قبلوي، هغوی ما نه قبلوي او څوک چې ما نه قبلوي نو هغه څوک نه قبلوي چې زه یې رالېږلی یم.»

¹⁷بیا هغه دوه اویا شاګردان په خوشحالۍ سره بېرته راستانه شول او ویې ویل: «استاده! حتی پېریان هم ستا د نوم په یادولو سره زمونږ تابع کیږي.»

¹⁸عیسی هغوی ته په ځواب کې وویل: «ما ولیدل چې شیطان څنګه لکه د برېښنا په شان له آسمانه راوغورځېد.

¹⁹واورئ! ما تاسو ته اختیار درکړی چې ماران او لړمان تر پښو لاندې کړئ او د دښمن ټول قوت مات کړئ. هیڅ شی تاسو ته زیان نه شي رسولی.

²⁰خو په دې دومره مه خوشحالیږئ چې پېریان تاسو ته تابع کیږي، بلکې په دې خوشحاله اوسئ چې ستاسو نومونه په جنت کې لیکل شوي دي.»

²¹په هغه وخت کې عیسی په روح القدس کې خوشحالي وکړه او ویې ویل: «ای پلاره، ای د ځمکې او آسمان څښتنه! زه ستا شکر کوم چې دا خبرې دې د پوهو او هوښیارو خلکو څخه پټې کړې او ناپوهو خلکو ته دې ښکاره کړي دي. هو پلاره، دا ستا رضا وه.

²²زما پلار هرڅه ما ته راسپارلي دي. هیڅوک له پلاره پرته زوی نه پېژني او نه څوک پلار بې له زويه پيژنی او پرته له هغه چا چې زوی وغواړي ورته ویې ښایي.»

²³کله چې هغوی یوازې وو نو عیسی هغوی ته مخ راواړولو او ورته ویې ویل: «بختورې دي هغه سترګې چې هغه څه ویني چې تاسو یې وینئ.

²⁴زه تاسو ته وایم چې ډېرو پیغمبرانو او پادشاهانو دا ارمان درلود چې هغه څه وویني چې تاسو یې وینئ، خو ویې نه لیدل او هغه څه واوري چې تاسو یې اورئ، خو هغوی وانه ورېدل.»

²⁵یوه ورځ د شریعت یو عالم راغی او د عیسی څخه یې د ازمایښت دپاره یو سوال وکړ: «استاده! زه باید څه وکړم چې تلپاتې ژوندون وګټم؟»

²⁶عیسی هغه ته ځواب ورکړ: «په شریعت کې یې څه لیکلي دي؟ هغه څنګه تعبیروې؟»

²⁷هغه ورته ځواب ورکړ: «د خپل څښتن خدای سره د زړه له کومي، په خپل ټول روح او خپل ټول قوت او ټول عقل سره سره مینه کوه او د خپل ګاونډي سره د خپل ځان په شان مینه کوه.»

²⁸عیسی ورته وویل: «تا سم ځواب ورکړ. همداسې کوه نو ته به ژوندی اوسې.»

²⁹خو د دې دپاره چې د شریعت عالم دا وښایي چې هغه په حقه دی نو د عیسی څخه یې پوښتنه وکړه: «زما ګاونډی څوک دی؟»

³⁰عیسی داسې ځواب ورکړ: «په یو وخت کې یو سړی د اورشلیم څخه اریحا ته روان ؤ چې په لاره کې داړه مارانو ته په لاس ورغی. غلو هغه سړی لوڅ کړ، ویې واهه او د مرګ په حالت کې یې پرېښود او لاړل.

³¹ناڅاپه یو کاهن په هغه لاره تېرېده، کله یې چې هغه سړی ولید نو خپله لاره یې پرېښوده او ورڅخه تېر شو.

³²همدا رنګه یو لاوي چې کله هغه ځای ته راورسېد او هغه سړی یې ولید، نو هغه هم ترې په بله خوا تېر شو او لاړ.

³³خو یو سامري چې په هغه لاره تېرېده هغه ته ورغی او کله یې چې هغه سړی ولیده نو زړه یې ورباندې وسوځېد.

³⁴هغه ته ورغی، زخمونه یې ورته په الکولو ومینځل او تېل یې ورباندې واچول او پټۍ یې ورباندې کیښودله. بیا یې هغه په خپل خره باندې سپور کړ او یوې مسافرخانې ته یې یووړ او هلته یې ورباندې پام کاوه.

³⁵سبا سهار هغه د سپینو زرو دوه سکې واخیستې او د مسافرخانې خاوند ته یې ورکړې او ورته ویې ویل: «په هغه باندې پام کوه، که نورې پیسې دې ورباندې ولګولې نو کله چې بېرته راغلم هغه به هم درکړم.»

³⁶بیا عیسی پوښتنه وکړه: «اوس څه فکر کوې چې په دې درې واړو کې د هغه سړي چې د داړه مارانو لاس ته ورغلی ؤ، ګاونډی څوک دی؟»

³⁷د شریعت عالم ځواب ورکړ: «هغه څوک چې په هغه باندې یې رحم وکړ.» عیسی ورته وویل: «لاړ شه او ته هم همداسې کوه.»

³⁸کله چې عیسی او شاګردان یې په خپله لاره روان شول، هغوی یو کلي ته ورسېدل او هلته یوې ښځې چې مرتا نومیدله عیسی په خپل کور کې میلمه کړ.

³⁹هغې د مریم په نوم یوه خور درلودله، هغه راغله او د عیسی پښو ته کښیناستله او د هغه خبرو ته یې غوږ نیولی ؤ.

⁴⁰مرتا د ډېرو کارونو له لاسه ستړې او پرېشانه شوه نو عیسی ته راغله او ورته ویې ویل: «ای استاده! ستا دې ته پام نه دی چې ټول کارونه زه کوم او خور مې راسره مرسته نه کوي؟ هغې ته ووایه چې راشي او مرسته راسره وکړي.»

⁴¹عیسی هغې ته ځواب ورکړ: «مرتا، مرتا! ته د ډېرو شیانو دپاره اندیښنه کوې او ناآرامه یې،

⁴²خو یوازې یو شی ضروري دی. څه چې مریم خوښ کړي دي هغه ښه دي او دا به له هغې څخه وانه خیستل شي.»