Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب اَعمال دَ رسُولانو 7 Bible Online

اَعمال دَ رسُولانو 7 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

اَعمال دَ رسُولانو 7

¹نو بيا مشر کاهن دَ ستِفانوس نه تپوس وکړو چه ”دا داسے ده څۀ؟“

²نو ستِفانوس جواب ورکړو، ”اَئے زما ورُوڼو اَؤ دَ قوم پلارُونو! زما خبره واؤرئ! دَ جلال خاوند خُدائے زمُونږ بابا اِبراهيم ته هغه وخت ښکاره شو چه هغه لا دَ حاران په ښار کښے نۀ اوسيدو بلکه دَ ميسوپوتاميه په ملک کښے اوسيدو.

³نو خُدائے ورته ووئيل : ”خپل ملک اَؤ خپل خپلوان پريږده اَؤ هغه ملک ته لاړ شه چه زَۀ ئے درته ښيم.“

⁴په دے هغه دَ کلدانيانو دَ ملک نه ووتو اَؤ په حاران کښے ديره شو. دَ اِبراهيم دَ پلار دَ مرګ نه پس خُدائے هغه دے ځائے ته راوستو چرته چه اوس تاسو اوسيږئ.

⁵خو خُدائے ورته يو ګز قدرے ځائے هم داسے ورنۀ کړو چه هغه ئے خپل وبولى، خو دا وعده ئے ورسره وکړه چه دا به دَ دۀ اَؤ دَ دۀ نه پس دَ دۀ دَ اَؤلاد په قبضه کښے ورکړى، سره دَ دے چه هغه وخت ئے اَؤلاد لا نۀ وو.

⁶خُدائے ورته داسے ووئيل چه : ”دَ اِبراهيم اَؤلاد به په پردى ملک کښے دَ مُسافرو په شان اوسيږى اَؤ تر څلورو سوو کالو پورے به ورسره زياتے کيږى اَؤ غُلامان به وى.“

⁷اَؤ خُدائے ووئيل چه : ”زَۀ به هغه قوم ته چه دوئ ئے غُلامان وى حُکم وکړم اَؤ دَ هغے نه پس به هغوئ آزاد شى اَؤ په دے ځائے کښے به زما عبادت کوى.“

⁸نو بيا خُدائے دَ اِبراهيم سره دَ سُنت وعده وکړله. اَؤ چه له اِبراهيم نه اِسحاق پيدا شو نو هغۀ په اتمه ورځ سُنت کړو اَؤ هغه شان اِسحاق دَ خپل زوئے يعقُوب، اَؤ يعقُوب دَ خپلو زامنو چه وروستو دَ دولسو قبيلو مشران شول.

⁹خو دَ يُوسف ورُوڼو دَ حسد په وجه يُوسف خرڅ کړو اَؤ دغه شان هغه مصر ته ورسيدو. خو خُدائے دَ هغۀ مل وو،

¹⁰اَؤ هغه ئے دَ خپلو ټولو تکليفونو نه خلاص کړو. اَؤ خُدائے هغۀ ته داسے فضل اَؤ حِکمت ورکړو چه دَ مِصر دَ فرعون په وړاندے مقبُول شو اَؤ فرعون دَئے دَ ټول مصر اَؤ خپلے شاهى کورنئ واکدار کړو.

¹¹خو په ټول مِصر اَؤ دَ کنعان په ملک قحط راغے اَؤ سخته تنګسيا راغله اَؤ زمُونږ دَ پلارُونو سره دَ خوراک هيڅ شے نۀ وو.

¹²خو کله چه يعقُوب واؤريدل چه هلته په مِصر کښے غله شته نو هغۀ زمُونږ پلارُونه په اول ځل هلته واستول.

¹³په دويم ځل يُوسف خپلو ورُوڼو ته خپل ځان څرګند کړو اَؤ فرعون ته دَ هغۀ دَ خاندان په حقله پته ولګيده.

¹⁴نو يُوسف خپل پلار يعقُوب اَؤ خپلو ټولو رشته دارانو ته چه شمار کښے ټول ټال پينځۀ اؤيا کسان وُو، بلنه ورکړه.

¹⁵اَؤ بيا يعقُوب مِصر ته لاړو اَؤ هلته هغه اَؤ زمُونږ پلارُونه نيکُونه مړۀ شول.

¹⁶اَؤ دَ هغوئ لاشُونه بيا شِکم ښار ته يووړے شول اَؤ هلته په قبرونو کښے ښخ کړے شول، کُوم چه اِبراهيم دَ بنى همور نه په شِکِم ښار کښے په بيعه اخستے وو.

¹⁷کله چه دَ اِبراهيم سره دَ خُدائے هغه کړے وعده دَ پُوره کيدو وخت رانزدے شو نو زمُونږ قوم په مصر کښے په شمير زيات شو.

¹⁸آخر دا چه په مصر کښے يو بل بادشاه په تخت کښيناستو چا چه يُوسف نۀ پيژندو.

¹⁹هغۀ زمُونږ دَ قوم سره ټګى وکړله اَؤ زمُونږ مشران ئے په ظُلم دے ته مجبور کړل چه خپل بچى بهر وغورزوى چه ژوندى پاتے نۀ شى.

²⁰هم په دغه وخت مُوسىٰ پيدا شو. هغه يو ښکلے ماشوم وو اَؤ دَ خُدائے خوښ وو اَؤ تر دريو مياشتو پورے هغه دَ خپل پلار په کور کښے وساتلے شو.

²¹اَؤ هر کله چه هغه وغورزولے شو نو دَ فرعون لُور په خپله هغه واخستو اَؤ دَ خپل زوئے په شان ئے وساتلو.

²²نو مُوسىٰ دَ مصريانو دَ ټول حکمت اَؤ پوهے تعليم ومُوندو اَؤ هغه په کارُونو اَؤ کلام کښے ښۀ قابل شو.

²³مګر چه هغه دَ څلويښتو کالو شو، نو دَ هغۀ په زړۀ کښے دا خيال پيدا شو چه هغه دَ خپلو وطنيانو اِسرائيليانو سره ليدۀ کاتۀ وکړى.

²⁴هغۀ وکتل چه په هغوئ کښے دَ يو سره بد سلُوکى وشوه نو هغه دَ هغۀ دَ مدد دَ پاره ورغلو اَؤ دَ مظلُوم بدل ئے دَ مِصرى نه واخستو اَؤ مړ ئے کړو.

²⁵اَؤ دَ هغۀ خيال وو چه دَ دَۀ وطنيان به په دے پوهه شى چه دَ دَۀ په وسيله خُدائے ورته خلاصُون ورکوى، خو هغوئ پوهه نۀ شول.

²⁶بله ورځ هغۀ دوه داسے کسان وليدل چه سره جنګيدل، اَؤ دَ هغوئ دَ جګړے دَ ختمولو کوشش ئے وکړو. مُوسىٰ ورته ووئيل چه : ”اَئے زلمو! تاسو خو ورُوڼه يئ، نو ولے تاسو دَ يو بل سره بد سلُوکى کوئ؟“

²⁷خو کُوم يو زلمى چه دَ خپل ګاونډى سره ظلم کولو نو دَئے ئے ديکه کړو اَؤ وئے وئيل چه ”دا تۀ لا چا په مُونږ حاکم اَؤ مُنصف جوړ کړے؟

²⁸آيا تۀ ما هم دَ پرونى مِصرى په شان مړ کول غواړے څۀ؟“

²⁹مُوسىٰ دَ دے خبرے په آؤريدو دَ ملک نه وتښتيدو اَؤ دَ ميديانو په ملک کښے ديره شو. هلته دَ هغۀ دوه زامن پيدا شول.

³⁰کله چه څلويښت کاله پُوره شول نو دَ سينا دَ غر په صحرا کښے يو دَ اور لمبے وهُونکى بوټى دَ شُغلو نه يوه فرښته ورته ښکاره شوه.

³¹مُوسىٰ دَ هغے په ليدو حيران شو خو چه هغه دَ ښۀ ليدو دَ پاره ورنزدے شو نو دَ رب آواز ئے واؤريدو چه :

³²”زَۀ ستا دَ پلارُونو نيکُونو خُدائے يم، دَ اِبراهيم اَؤ دَ اِسحاق اَؤ دَ يعقُوب خُدائے يم.“ اَؤ مُوسىٰ دَ ويرے نه رپيدو اَؤ ورته ئے کتلے نۀ شول.

³³بيا رب هغۀ ته ووئيل : ”خپل پيزار وباسه، په کُوم ځائے چه تۀ ولاړ يئے، دا پاکه مزکه ده.

³⁴ما بے شکه ليدلى دى چه زما خلق په مِصر کښے څومره په تکليف کښے دى. دَ هغوئ اسويلى مے آؤريدلى دى اَؤ زَۀ دَ هغوئ دَ خلاصُون دَ پاره راکُوز شوے يم. نو اوس پاڅه چه زَۀ تا مصر ته وليږم.“

³⁵دا مُوسىٰ چه اِسرائيليانو په دے ټکو رد کړے وو چه تۀ چا زمُونږ حاکم اَؤ مُنصف جوړ کړے يئے؟ هم دغه سړے خُدائے په خپله حاکم اَؤ خلاصوُونکے مُقرر کړو. دَ هغه فرښتے په وسيله ئے وليږلو چه ورته په بوټى کښے ښکاره شوے وه.

³⁶هم دغه مُوسىٰ وو چه هغوئ ئے دَ مصر نه بهر وويستل اَؤ په مصر اَؤ په بحرِ قُلزم کښے اَؤ تر څلويښتو کالو پورے ئے په صحرا کښے عجيبه کارُونه اَؤ نخښے ښکاره کولے.

³⁷دا هم هغه مُوسىٰ دے چه اِسرائيليانو ته ئے ووئيل : ”خُدائے به تاسو ته دَ خپل قوم نه ستاسو دَ پاره زما په شان يو نبى پيدا کړى.“

³⁸کله چه دوئ په صحرا کښے راغونډ شوى وُو نو دغه مُوسىٰ دَ سينا په غرۀ دَ فرښتے سره اَؤ زمُونږ دَ پلارُونو نيکُونو سره ئے خبرے وکړے، اَؤ دَ خُدائے هغه ژوندے کلام ئے ومُوندو چه مُونږ ته ئے راورسوى.

³⁹خو زمُونږ پلارُونو نيکُونو دَ هغۀ مشرى ونۀ منله. هغوئ هغه رد کړو اَؤ هغوئ دا غوښتل چه مصر ته بيرته لاړ شى.

⁴⁰اَؤ هارُون ته ئے ووئيل چه : ”مُونږ له داسے خدايان جوړ کړه چه زمُونږ نه وړاندے ځى. هغه مُوسىٰ چه مُونږ ئے دَ مِصر نه راويستلو، خبر نۀ يو چه په هغۀ څۀ وشول.“

⁴¹نو هغه وخت هغوئ دَ سخى په شکل يو بُت جوړ کړو اَؤ هغه بُت ته ئے قُربانى وکړه اَؤ دَ خپلو لاسُونو جوړ شوى څيز دَ پاره ئے خُوشحالى وکړله.

⁴²خو خُدائے دَ هغوئ نه مخ واړولو اَؤ هغوئ ئے پريښودل چه دَ آسمان دَ لښکر عبادت وکړى لکه چه دَ نبيانو په کتاب کښے ليکلى دى : ”اَئے اِسرائيليانو! آيا تاسو ما ته په صحرا کښے دَ هغه څلويښتو کالو قُربانئ پيش کړے؟

⁴³نه! تاسو خو دَ مولک خيمه اَؤ دَ رفان خُدائے ستورے ځان ته واخستلو، هغه بُتان چه تاسو دَ سجدو دَ پاره جوړ کړى وُو. نو زَۀ به تاسو دَ بابل نه هغه خوا بوزم.“

⁴⁴زمُونږ دَ پلارُونو نيکُونو سره په صحرا کښے دَ شهادت خيمه وه، لکه چه مُوسىٰ ته خُدائے حُکم کړے وو چه په هغه رنګ ئے جوړه کړه په کوُمه نمُونه چه هغۀ ليدلے وه.

⁴⁵اَؤ پلارُونو نيکُونو دَ يشوع سره هغه خيمه راؤړه، کله چه هغوئ دَ هغه قومُونو په ملک قبضه وکړه کُوم چه دَ دوئ په وړاندے خُدائے وويستل. دا خيمه دَ داؤد تر ورځو پورے وه.

⁴⁶په داؤد دَ خُدائے فضل وو چه دا سوال ئے وکړو چه دَ يعقُوب دَ خُدائے دَ پاره دَ ديرے جوړولو اِجازت راکړه.

⁴⁷خو سليمان دَ هغۀ دَ پاره کور جوړ کړو.

⁴⁸سره دَ دے چه الاعلىٰ دَ سړو په جوړ کړو کُورُونو کښے نۀ اوسى، لکه چه نبى وائى :

⁴⁹”آسمان زما تخت دے اَؤ مزکه زما دَ پښو تکيه ده تاسو به زما دَ پاره څۀ قِسم کور جوړ کړئ؟ رب وائى چه زما دَ آرام ځائے چرته دے؟

⁵⁰آيا دا ټول څيزُونه ما نۀ دى جوړ کړى؟“

⁵¹تاسو څومره سرکښ يئ! په زړُونو کښے لا تر اوسه کافر اَؤ رښتياؤ ته کاڼۀ يئ! تاسو هميشه دَ رُوحُ القُدس سره جنګيږئ لکه چه ستاسو پلارُونو نيکُونو کول!

⁵²داسے يو نبى هم شته چه ستاسو پلارُونو نۀ وى عذابولے؟ هغوئ هغه نبيان ووژل چه دَ صادِق دَ راتلو پيشن ګوئى ئے کړے وه. اَؤ اوس تاسو په هغه صادِق مُخبرى وکړه اَؤ مړ مو کړو.

⁵³تاسو ته دَ خُدائے دَ فرښتے په وسيله شريعت درکړے شو خو تاسو امانت ونۀ ساتلو!“

⁵⁴دَ جرګے دَ خلقو په دے خبره زړُونه سُورى شول اَؤ په غُصه کښے ئے غاښُونه چيچل.

⁵⁵اَؤ ستِفانوس چه په رُوحُ القُدس معمُور وو اَؤ آسمان ته ئے ځير وکتل نو هغۀ دَ خُدائے جلال وليدو اَؤ عيسىٰ دَ خُدائے ښى لاس ته ولاړ وو.

⁵⁶هغۀ ووئيل چه ”ګورئ! آسمان پرانستے دے اَؤ زَۀ اِبن آدم دَ خُدائے په ښى لاس ولاړ وينم!“

⁵⁷په دے هغوئ په زوره چغے کړے اَؤ خپل غوږُونه ئے بند کړل. بيا هغوئ په هغۀ ورمنډے کړے،

⁵⁸اَؤ هغه ئے دَ ښار نه بهر وويستو اَؤ سنګسار ئے کړو. اَؤ ګواهانو خپلے جامے دَ ساؤل نُومے يو ځوان سړى په پښو کښے کيښولے.

⁵⁹نو هغوئ ستِفانوس سنګسار کړو اَؤ چه هغوئ داسے وکړل نو هغۀ چغے کړے چه ”اَئے مالِکه عيسىٰ! زما رُوح قبُول کړه!“

⁶⁰بيا هغه په زنګُنونو شو اَؤ په زوره ئے چغے کړے، ”مالِکه! دوئ په دے ګُناه مه نيسه!“ اَؤ دا وئيلو سره ئے ساه ورکړه.