Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب تيموتيوس دويم 2 Bible Online

تيموتيوس دويم 2 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

تيموتيوس دويم 2

¹نو اَئے زما زويه! ته په هغه فضل چه په مسيح عيسىٰ کښے دے، مظبُوط شه.

²اَؤ کُومے خبرے چه تا دَ ډيرو ګواهانو په وړاندے زما نه آؤريدلى دى هغه دَ داسے ديانتدارو سړو په حواله کړه څوک ئے چه نورو ته دَ ښودنے لائق وى.

³دَ مسيح عيسىٰ دَ يو ښۀ سپاهى په شان ما سره په سختو زغملو کښے شريک شه.

⁴يو سپاهى چه جنګ له ځى نو هغه دَ دُنيا په معاملو کښے ځان نۀ نښلوى دَ دے دَ پاره چه خپل افسر خوشحاله کړى.

⁵لوبغاړى هم تر څو چه په قانُونى طور لوبه ګټلے نۀ وى نو دَ ګټے سهره ورته نۀ شى به سر کيدے.

⁶کُوم دهقان چه محنت کوى نو دَ فصل وړُومبئ حِصه هغۀ ته ورکول په کار وى.

⁷څۀ چه زَۀ وايم په هغے باندے غور وکړه ځکه چه مالِک به تا ته دَ ټولو خبرو پوهه درکړى.

⁸عيسىٰ مسيح ياد ساته چه دَ مړو نه راژوندے شوے دے اَؤ دَ داؤد دَ نسل نه دے، يعنے زما دَ زيرى په مُطابق،

⁹دَ چا دَ پاره چه زَۀ دَ يو بد کار په شان سختئ زغمم تر دے چه قيد هم يم، خو دَ خُدائے کلام قيد نۀ دے.

¹⁰په دے وجه زَۀ دَ غوره شوو دَ خاطره دا هر څۀ په ځان تيروم دَ دے دَ پاره چه هغوئ هم دَ هغه خلاصُون چه دَ مسيح عيسىٰ په وسيله دے دَ آبدى جلال سره خاوندان شى.

¹¹دا خبرے رښتيا دى چه : ”که مُونږ دَ هغۀ سره مړۀ شوُو نو دَ هغۀ سره ژوندى هم شوُو.

¹²که مُونږ سختئ وزغمُو نو دَ هغه سره به بادشاهى هم کوُو، که مُونږ هغه رد کړو نو هغه به مُونږ هم رد کړى.

¹³که مُونږ بے وفا شُو خو هغه به وفادار پاتے شى، ځکه چه هغه دَ خپل ذات نه خلاف هيڅ نۀ شى کولے.“

¹⁴دا خبرے هغوئ ته وريادے کړه اَؤ دَ مالِک په وړاندے پرے دا تاکيد وکړه چه لفظى تکرار دِ ونۀ کړى، ځکه چه دَ دے نه هيڅ نۀ جوړيږى بلکه آؤريدُونکى پرے ورانيږى.

¹⁵خپل ځان دَ خُدائے په وړاندے مقبُول اَؤ دَ يو داسے کار کُن په شان دَ پيش کولو کوشِش وکړه چه دَ خپل کار نه نۀ شرميږى، اَؤ څوک چه دَ حق کلام تعليم په صحيح طور ورکوى.

¹⁶اَؤ دَ فضُولو خبرو نه ځان ساته چه داسے سړے نور هم په بے دينئ کښے ترقى کوى.

¹⁷اَؤ دَ هغوئ خبرے لکه دَ شينى په شان ګزک زياتوى، اَؤ هُميناوس اَؤ فيلِتوس داسے خلق دى

¹⁸اَؤ چه هغوئ په دے وينا چه قيامت شوے دے دَ حق نه ګُمراه شوى دى اَؤ دَ بعضو خلقو ايمان خرابوى.

¹⁹خو بيا هم هغه بُنياد چه خُدائے ايښے دے، مظبُوط دے اَؤ په هغۀ دا ليکلى دى چه مالِک خپل خلق پيژنى، اَؤ څوک چه دَ مالِک نُوم آخلى، هغه دِ دَ شرارت نه ځان وساتى.

²⁰په لوئے کور کښے نۀ يواځے دَ سرو سپينو لوښى وى بلکه دَ لرګى اَؤ خاورين لوښى هم وى، چه څۀ خاص اَؤ څۀ عام وى.

²¹پس هغه څوک چه دَ دے نه خپل ځان جُدا اَؤ پاک ساتى هغه به دَ خاص لوښى شى اَؤ مُقدس کيږى به اَؤ دَ مالِک دَ کار لائق اَؤ هر نيک کار ته به تيار ولاړ وى.

²²دَ ځوانئ دَ خواهشاتو نه تيښته کوه، اَؤ څوک چه په پاک زړۀ دَ مالِک نه دُعا غواړى، دَ هغوئ سره دَ صداقت، ايمان اَؤ مينے اَؤ دَ صُلحے طلب ګار اوسه.

²³خو دَ بے وقوفئ اَؤ ناپوهئ دَ بحثُونو نه ځان په ډډه ساته، ځکه چه تا ته معلُومه ده چه دَ دوئ نه جګړے جوړيږى.

²⁴اَؤ دا مُناسب نۀ دى چه دَ مالِک خادم دِ جګړے کوى، بلکه هغه دِ دَ ټولو سره نرمى کوى اَؤ دَ تعليم ورکولو لائق اَؤ صبرناک دِ وى.

²⁵اَؤ مُخالفت کوُونکى دِ په نرمئ سمولے کيدے شى، چه خُدائے هغوئ ته دَ توبے ويستو طاقت ورکړى اَؤ هغوئ حق وپيژنى.

²⁶په دے وجه به پوه شى اَؤ دَ ابليس دَ دام نه بچ شى چه هغۀ دَ خپلے مرضئ دَ پُوره کولو دَ پاره نيولى دى.