Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب يعقُوب 1 Bible Online

يعقُوب 1 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

يعقُوب 1

¹دَ خُدائے اَؤ دَ مالِک عيسىٰ مسيح غُلام دَ يعقُوب له طرفه، هغه دولسو واړو قبيلو ته چه ځائے په ځائے اوسيږى، ټولو ته دِ سلام وى.

²اَئے زما ورُوڼو! هر کله چه تاسو په قِسما قِسم آزميښتُونو کښے راګير شوئ نو ډير په خوشحالئ ئے زغمئ.

³ځکه چه تاسو ته معلُومه ده چه دا ستاسو دَ ايمان په آزميښت کښے صبر پيدا کوى.

⁴اَؤ صبر خپل کار پُوره کوى دَ دے دَ پاره چه تاسو پُوره اَؤ کامِلان شئ اَؤ په تاسو کښے دِ دَ هيڅ خبرے کمے پاتے نۀ شى.

⁵خو که په تاسو کښے په چا کښے دَ حِکمت کمے وى نو هغه دِ ئے دَ خُدائے نه غواړى چه بغير دَ ملامتولو نه ئے هر چا ته پُوره په فياضئ ورکوى، نو هغۀ ته به هم ورکولے شى.

⁶خو سوال دِ په ايمان سره کوى اَؤ هيڅ شک دِ نۀ کوى ځکه چه شک کوُونکے دَ سمندر دَ هغه چپو په مِثال دے کُومے چه دَ هوا په زور ښکته اَؤ پورته کيږى.

⁷داسے سړے دِ دا نۀ ګڼى چه ګنى ما ته به دَ مالِک نه څۀ په لاس راشى.

⁸هغه سړے دوه زړيه وى اَؤ هغه په خپلو خبرو ټينګ نۀ وى.

⁹غريب ورور دِ په خپله اُوچته مرتبه فخر وکړى،

¹⁰اَؤ دولتمند دِ په خپل ادنىٰ حالت، ځکه چه هغه به لکه دَ وښو دَ ګُل تير شى.

¹¹ځکه چه دَ نمر په راختو نمر تاؤجن وى چه واښۀ اَؤ ګُلونه ريژوى اَؤ دَ هغے ښائيست نۀ پاتے کيږى، دغه شان دولتمند به هم سره دَ خپل کاروبار دَ خاورو سره خاورے شى.

¹²بختور دے هغه سړے چه آزميښت زغمى، هر کله چه هغه وآزمائيلے شو نو دَ ژوندُون هغه تاج به حاصلوى چه مالِک دَ خپلو مئينو سره وعده کړے وه.

¹³هر کله چه څوک وآزمئيلے شى نو دا دِ ونۀ وائى چه ”په ما دا آزميښت دَ خُدائے دَ طرفه وو،“ ځکه چه نۀ خو خُدائے په بدئ آزمئيلے شى اَؤ نۀ خُدائے څوک آزمئى.

¹⁴په حقيقت کښے هر سړے هغه وخت آزمائيلے شى کله چه دَ هغۀ خپل بد خواهش په دوکه ورکولو هغه ونښلوى.

¹⁵نو بيا دَ هغۀ بد خواهش اُميدوار شى اَؤ ګُناه ترے نه پيدا شى، اَؤ چه ګُناه زياته شى نو مرګ پيدا کوى.

¹⁶اَئے زما خواږو ورُوڼو! غُليږئ مه.

¹⁷هر ښۀ بخشش اَؤ هر کامِل اِنعام دَ آسمان نه راځى اَؤ دَ خُدائے نه مُوندلے کيږى چه دَ نمر سپوږمئ اَؤ دَ ستورو پيدا کوُونکے دے. په هغۀ کښے نۀ خو څۀ تبديلى راځى اَؤ نۀ دَ ګردش له عمل روښانه کيږى اَؤ نۀ تيارۀ کيږى.

¹⁸هغۀ په خپله مرضئ مُونږ دَ حق کلام په وسيله پيدا کړلُو چه دَ هغۀ په مخلُوقاتو کښے مُونږ يو قِسم وړُومبئ ميوه شو.

¹⁹اَئے زما ورُوڼو! دا خبره تاسو ته معلُومه ده، نو هر څوک دِ په آؤريدو کښے تيز آو په وينا کښے قلاره اَؤ په غُصه کښے سوړ وى.

²⁰ځکه چه دَ اِنسان قهر دَ خُدائے دَ صداقت کار نۀ شى کولے.

²¹تاسو ځکه ټول پليتوالے اَؤ دَ بدئ ګند لرے کړئ، اَؤ هغه کلام ډير په عاجزئ سره قبُول کړئ چه په زړۀ کښے کرلے شوے اَؤ تاسو له خلاصُون درکولے شى.

²²خو په کلام عمل کوُونکى جوړ شئ، نۀ چه تش آؤريدُونکى چه ځان په دوکه کښے ساتى.

²³ځکه چه هغه څوک چه دَ کلام آؤريدُونکى دى اَؤ عمل پرے نۀ کوى، هغه دَ هغه سړى په شان دے څوک چه خپل شکل په آئينه کښے وګورى.

²⁴هر کله چه هغه خپل ځان ووينى اَؤ لاړ شى نو سمدستى دا هير کړى چه زَۀ څنګه وم.

²⁵خو کُوم سړے چه دَ آزادئ په کامل شريعت په غور سره ګورى، هغه به خپل کار کښے بختور وى، ځکه چه هغه چه څۀ واؤرى نو هيروى ئے نه، خو عمل پرے کوى.

²⁶څوک چه ځان دينداره ګڼى اَؤ بيا هم خپله ژبه په قابُو کښے نۀ ساتى، هغه خپل ځان ته دوکه ورکوى، نو دَ هغۀ ديندارى باطله ده.

²⁷زمُونږ دَ خُدائے اَؤ پلار په نِزد خالصه اَؤ بے عيبه ديندارى دا ده چه دَ يتيمانو اَؤ دَ کونډو دَ مُصيبت په وخت دَ هغوئ پالنه وکړئ اَؤ خپل ځان دَ دُنيا نه بے داغه ساتئ.