Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب قاضيان 8 Bible Online

قاضيان 8 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

قاضيان 8

¹د افرایم خلکو جدعون ته وویل: ”تا ولې زمونږ سره داسې رویه وکړه؟ تا ولې مونږ د مدیانیانو سره د جګړې په وخت کې راونه غوښتلو؟“ او هغه یې سخت ملامت کړ.

²خو جدعون په ځواب کې وویل: ”ما چې کوم کار کړی دی هغه ستاسو د کار په پرتله هیڅ هم نه دی. حتیٰ هغه وړوکی کار چې تاسو د افرایم خلکو کړی دی هغه زمونږ د ټولې طایفې د کارونو څخه زیات ارزښت لري.

³تاسو د خدای په مرسته د مدیانیانو دوه مشران یعنې غراب او زیب ووژل. ما څه کړي دي چې ستاسو سره یې مقایسه کړم؟“ په دې خبره د هغوی قهر سوړ شو.

⁴وروسته بیا جدعون د خپلو درې سوه نفرو سره د اردن د سیند څخه تېر شو. که څه هم هغوی ډېر ستومانه شوي وو، خو بیاهم د خپلو دښمنانو پسې وو.

⁵کله چې هغوی سوکوت ته ورسېدل، جدعون د ښارګوټي خلکو ته وویل: ”مهرباني وکړئ زما نفرو ته د خوړلو دپاره یو څه ورکړئ. هغوی ډېر ستړي دي خو مونږ د مدیانیانو پادشاهان زبح او صلمونع تعقیبوو.“

⁶خو د سوکوت مشرانو وویل: ”تاسو تر اوسه پورې زبح او صلمونع نه دي نیولي، نو مونږ ولې ستا لښکرو ته ډوډۍ ورکړو؟“

⁷جدعون وویل: ”ښه ده! کله چې څښتن زبح او صلمونع ماته په لاس راکړل، نو بیا به زه بېرته راشم او ستاسو غوښې به د صحرا په اغزو باندې وشکوم.“

⁸جدعون له هغه ځای څخه فنوعیل ته لاړ او د هغه ځای له خلکو څخه یې خواړه وغوښتل خو د فنوعیل خلکو هم د سوکوت د خلکو په شان هغه ته ځواب ورکړ.

⁹جدعون د فنوعیل خلکو ته وویل: ”کله چې زه په سلامتۍ سره بېرته راشم، نو ستاسو برج به راوغورزوم!“

¹⁰په دې وخت کې زبح او صلمونع تقریباً د پنځلس زره عسکرو سره په قرقور کې وو. د دښتې د قومونو د ټولو لښکرو څخه یوازې هم دومره نفر پاتې شوي وو، ځکه چې یو لک او شل زره عسکر په جګړه کې وژل شوي وو.

¹¹جدعون د کاروان د تېرېدلو په لاره باندې چې د نوبح او یجبها په ختیځ کې وه لاړ او یوناڅاپه یې د مدیانیانو په لښکرو باندې حمله وکړه.

¹²د مدیانیانو دوه پادشاهان زبح او صلمونع وتښتېدل، خو جدعون په هغوی پسې شو، ویې نیول او د هغوی ټول لښکر یې سخت وارخطا کړ.

¹³له جګړې څخه وروسته جدعون کور ته روان شو. هغه د حارس په غاښي باندې روان ؤ

¹⁴او یو ځوان یې چې د سوکوت اوسېدونکی ؤ ونیوه او پوښتنه یې ورڅخه وکړه چې د سوکوت مامورین او سپین ږیري څوک دي. هغه ځوان ورته د سوکوت د اووه اویا نفرو نومونه ولیکل.

¹⁵بیا جدعون لاړ او د سوکوت خلکو ته یې وویل: ”تاسو ماته پېغور راکاوه او ویل مو چې تا تر اوسه پورې زبح او صلمونع نه دي نیولي، نو مونږ ولې ستاسو ستړي شویو لښکرو ته ډوډۍ ورکړو؟ دا دی وګورئ زبح او صلمونع دلته دي.“

¹⁶بیا هغه د دښتې اغزي راواخیستل او د سوکوت مشران یې په اغزیو باندې ووهل او سزا یې ورته ورکړه.

¹⁷همدارنګه هغه د فنوعیل برج وران کړ او د ښارګوټي ټول سړي یې ووژل.

¹⁸بیا هغه له زبح او صلمونع څخه پوښتنه وکړه: ”هغه خلک چې تاسو په تابور کې ووژل، هغه څه ډول خلک وو؟“ هغوی په ځواب کې وویل: ”هغوی ستا په شان وو، هر یو لکه د شاهزاده په شان ؤ.“

¹⁹جدعون وویل: ”هغوی زما سکه ورونه وو. زه د څښتن په نوم قسم خورم، که چېرې تاسو هغوی نه وای وژلي نو ما به هم تاسو نه وای وژلي.“

²⁰بیا هغه خپل مشر زوی یتر ته وویل: ”پورته شه او هغوی ووژنه!“ مګر هغه خپله توره راونه ایستله ځکه چې هغه لا هلک ؤ او ووېرېده.

²¹بیا زبح او صلمونع جدعون ته وویل: ”راشه ته په خپله مونږ ووژنه. د هلک څخه د سړي کار مه غواړه.“ نو جدعون هغوی دواړه ووژل او کوم زېورات چې د هغوی د اوښانو په غاړو کې وو هغه یې واخیستل.

²²له هغې وروسته اسراییلیانو جدعون ته وویل: ”ته زمونږ پادشاه شه او ستا څخه وروسته دې ستا اولاده په مونږ باندې پادشاهي وکړي. ځکه چې تا مونږ له مدیانیانو څخه ژغورلي یو.“

²³جدعون په ځواب کې وویل: ”نه به زه او نه به زما زوی ستاسو پادشاه شي. څښتن به ستاسو پادشاه وي.

²⁴خو زه ستاسو څخه یوه غوښتنه کوم. تاسو هر یو ماته له خپل غنیمت څخه یوه یوه غوږوالۍ راکړئ.“ (د دښمن عسکر چې اسماعیلیان وو د سرو زرو غوږوالۍ به یې اچولې.)

²⁵خلکو په ځواب کې وویل: ”مونږ په خوشالۍ سره خپلې غوږوالۍ تاته درکوو.“ نو هغوی یوه چپنه وغوړوله او هر نفر په کې خپلې غوږوالۍ چې په غنیمت کې یې نیولې وې واچولې.

²⁶د سرو زرو د غوږوالیو وزن چې جدعون واخیستلې شل کیلوګرامه ؤ، پرته له ګاڼو، غاړکیو او د مدیانیانو د پادشاهانو د شاهانه کالیو او هغو ځنځیرونو څخه چې د هغوی د اوښانو په غاړو کې وو.

²⁷جدعون له هغو سرو زرو څخه یو بت جوړ کړ او هغه یې په خپل ښارګوټي یعنې عفره کې کېښود. ټولو اسراییلیانو خدای پرېښود او د بت د عبادت دپاره هلته لاړل. دا کار د جدعون او د هغه د کورنۍ دپاره یو دام شو.

²⁸نو مدیانیان د اسراییلیانو په مقابل کې کمزوري شول او نور یې نه شو کولی چې سر راپورته کړي. د جدعون په ژوندانه کې څلوېښت کاله په هغه خاوره کې ارامي وه.

²⁹جدعون بېرته خپل کور ته ستون شو او هلته اوسېده.

³⁰جدعون اویا زامن درلودل ځکه چې ډېرې ښځې یې درلودلې.

³¹هغه یوه وینځه هم درلودله چې په شکیم کې اوسېدله، هغې هم د هغه دپاره یو زوی وزېږاوه او جدعون ورباندې ابیملک نوم کېښود.

³²جدعون د یوآش زوی په پوخ عمر کې مړ شو او د خپل پلار په هدیره کې یې په عفره یعنې د ابیعزر د طایفې په ښارګوټي کې ښخ کړ.

³³څنګه چې جدعون مړ شو، د اسراییلو قوم یو ځل بیا د خدای سره بې وفایي وکړه او د بعل د بتانو عبادت یې پیل کړ. هغوی د بعل بریت څخه خپل خدای جوړ کړ

³⁴او خپل څښتن خدای یې چې هغوی یې د خپل شاوخوا ټولو دښمنانو څخه ژغورلي وو، هېر کړ.

³⁵سره له دې چې یروبعل (جدعون) د اسراییلیانو دپاره ښه ښه کارونه کړي وو، خو هغوی د هغه له کورنۍ سره وفاداري ونه ښودله.