Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب قاضيان 9 Bible Online

قاضيان 9 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

قاضيان 9

¹یوه ورځ د جدعون زوی ابیملک خپلو ماما ګانو ته چې په شکیم کې وو ورغی، هغوی او د خپلې مور ټولې طایفې ته یې وویل:

²”د شکیم د ټولو سړیو څخه پوښتنه وکړئ چې تاسو ته کومه یوه لاره ښه ده؟ چې اویا تنه یعنې د جدعون ټول زامن په تاسو باندې پادشاهي وکړي او که یوازې یو نفر؟ په یاد ساتئ، ابیملک ستاسو خپل هډوکی او خپله وینه ده.“

³کله چې د هغه ماماګانو دا ټولې خبرې د شکیم خلکو ته وکړې، نو هغوی پرېکړه وکړه چې د ابیملک څخه پیروي وکړي، ځکه چې هغه یې خپلوان ؤ.

⁴هغوی هغه ته د بعل بریت له بتخانې څخه اویا مثقاله سپین زر ورکړل او په هغو باندې یې لنډغران اجیر ونیول چې د هغه سره یوځای شي.

⁵هغه د خپل پلار کور ته چې په عفره کې ؤ لاړ او د یوې تیږې په سر باندې یې خپل اویا ناسکه ورونه ووژل. خو یوتام چې د جدعون کشر زوی ؤ ځان ورڅخه پټ کړ او ژوندی پاتې شو.

⁶بیا د شکیم او بیت ملو ټول سړي سره راغونډ شول او د څېړۍ مقدسې ونې ته چې په شکیم کې وه ورغلل او د ابیملک په سر یې د پادشاهۍ تاج کېښود.

⁷کله چې یوتام له دې څخه خبر شو، هغه د جرزیم د غره سرته وخوت او هغوی ته یې چیغې کړې: ”د شکیم خلکو ماته غوږ ونیسئ نو خدای به تاسو ته غوږ ونیسي.

⁸یو وخت ونې سره راټولې شولې چې د ځانونو دپاره یو پادشاه وټاکي. هغوی د زیتون ونې ته وویل: ته زمونږ پادشاه شه.

⁹خو د زیتون ونې په ځواب کې وویل: آیا زه په تاسو باندې د پادشاهۍ کولو په خاطر د خپلو تېلو د تولیدولو څخه چې د خدایانو او انسانانو د احترام دپاره استعمالیږي، لاس واخلم؟

¹⁰بیا ونو د اینځر ونې ته وویل: ته زمونږ پادشاه شه.

¹¹مګر د اینځر ونې په ځواب کې وویل: آیا زه په تاسو باندې د پادشاهۍ کولو په خاطر د خپلې ښې او خوږې مېوې له تولیدولو څخه لاس واخلم؟

¹²بیا ونو د انګورو تاک ته وویل: راځه زمونږ پادشاه شه.

¹³خو تاک هم په ځواب کې وویل: آیا زه په تاسو باندې د پادشاهۍ کولو په خاطر د خپلو شرابو د تولیدولو څخه چې خدایان او انسانان خوشالوي، لاس واخلم؟

¹⁴په پای کې ټولو ونو د اغزیو بوټي ته وویل: راځه ته زمونږ پادشاه شه.

¹⁵د اغزیو بوټي په ځواب کې وویل: که چېرې تاسو په رښتیا غواړئ چې زه ستاسو پادشاه شم، بیا راشئ او زما د سیوري لاندې پناه واخلئ. که نه، نو زما د اغزینو څانګو څخه به د اور لمبه پورته شي او حتیٰ د لبنان د صبر ونې به هم وسوزوي.

¹⁶۱۶‏-۱۸ زما پلار جدعون ستاسو په خاطر خپل ژوند په خطر کې واچاوه، ستاسو دپاره یې جنګ وکړ او تاسو یې د مدیانیانو څخه وژغورلئ. آیا تاسو هغه ته په بدل کې د هغه د کورنۍ سره مهرباني وښودله؟ نه، تاسو داسې ونه کړل. تاسو د هغه د کورنۍ په مقابل کې راپورته شوئ او په هغې تیږې باندې مو د هغه اویا زامن ټول ووژل. آیا دا صحیح کار ؤ چې تاسو ابیملک خپل پادشاه کړ؟ هغه فقط زما د پلار د وینځې زوی دی. خو یوازې په دې خاطر چې هغه ستاسو خپلوان دی، هغه مو د شکیم پادشاه کړ.

¹⁷

¹⁸

¹⁹نو که چېرې هغه کار چې تاسو نن د جدعون او د هغه د کورنۍ سره وکړ، د اخلاص او صداقت له مخې وي، نو بیا تاسو دې د ابیملک څخه خوشاله اوسئ او هغه دې ستاسو څخه خوشاله اوسي.

²⁰که نه، نو له ابیملک څخه دې د اور لمبه راووزي او د شکیم او بیت ملو سړي دې وسوزوي. او د شکیم او بیت ملو له سړیو څخه دې د اور لمبه راووزي او ابیملک دې وسوزوي.“

²¹بیا یوتام وتښتېده او لاړ چې په بئیر کې واوسیږي، ځکه چې هغه د خپل ورور ابیملک څخه وېرېده.

²²ابیملک په اسراییلو باندې درې کاله حکومت وکړ.

²³بیا خدای د ابیملک او د شکیم د خلکو ترمنځ دښمني پیدا کړه او هغوی د ابیملک په مقابل کې خیانت وکړ.

²⁴دا کار د دې دپاره وشو ترڅو ابیملک او د شکیم خلک چې د هغه سره یې د جدعون د اویا زامنو په قتلولو کې مرسته کړې وه، د خپلو عملونو سزا وویني.

²⁵د ابیملک په خلاف د شکیم خلکو په غونډیو باندې نفر په کمین کې کېنول او هرڅوک چې به له هغه ځایه تېرېده هغه به یې لوټاوه او ابیملک له دې کار څخه خبر شو.

²⁶په دې وخت کې جعل د عابد زوی د خپلو ورونو سره شکیم ته کډه وکړه او د هغه ځای اوسېدونکو په هغه باندې اعتبار وکړ.

²⁷د انګورو د حاصلاتو وخت راورسېده او د شکیم خلک خپلو باغونو ته ورننوتل او انګور یې راټول کړل. د هغو څخه یې شراب جوړ کړل او جشن یې ونیوه. بیا هغوی د خپل خدای عبادتخانې ته لاړل، هلته یې خوراک وکړ او شراب یې وڅښل او په ابیملک باندې یې ملنډې ووهلې.

²⁸جعل وویل: ”مونږ د شکیم خلک څه ډول خلک یو؟ ولې مونږ د ابیملک خدمت کوو؟ هغه څوک دی؟ آیا هغه د جدعون زوی او زبول د هغه مرستیال نه دی؟ مګر مونږ ولې د هغه خدمت وکړو؟ خپل نیکه حمور ته چې ستاسو د طایفې بنسټ یې کېښود، وفادار اوسئ.

²⁹کاشکې زه ستاسو مشر وای، نو تاسو به مې د ابیملک له شر څخه خلاص کړي وای. ما به هغه ته ویلي وای چې خپل ټول لښکر دې راوغواړه او جنګ ته راووزه!“

³⁰کله چې د ښار والي زبول د جعل دا خبره واورېده، هغه ډېر په قهر شو.

³¹هغه په پټه ابیملک ته استازي ولېږل او استازو ورته وویل: ”د عابد زوی جعل د خپلو ورونو سره شکیم ته راغلی دی او هغوی ستا په ضد د ښار اوسېدونکي راپاروي.

³²ته باید د خپلو نفرو سره د شپې راشې او په پټیو کې پټ شې.

³³سبا سهار د لمر خاته په وخت کې پاڅه او په ښار باندې یوه ناڅاپه حمله وکړه. کله چې جعل د خپلو نفرو سره ستا په مقابل کې جګړې ته راووزي، نو ته د هغوی سره په خپل ټول قوت مقابله وکړه.“

³⁴نو د شپې له خوا ابیملک او د هغه لښکرې روانې شوې، هغوی په څلورو ډلو کې سره تقسیم شول او د شکیم څخه دباندې پټ شول.

³⁵کله چې ابیملک او د هغه نفرو ولیدل چې جعل راوتلی او د ښار د دروازې په خولې کې ولاړ دی، نو هغوی د خپلو پټو ځایونو څخه راووتل.

³⁶جعل هغوی ولیدل او زبول ته یې وویل: ”ګوره، د غرونو له څوکو څخه خلک راښکته کیږي.“ زبول په ځواب کې وویل: ”هغه سړي نه دي، هغه یوازې د غرونو سیوري دي.“

³⁷جعل بیا وویل: ”ګوره! خلک د غره څخه راښکته کیږي او بله ډله یې د څېړۍ د ونې په لاره چېرته چې خلک فال ګوري راروانه ده!“

³⁸بیا زبول هغه ته وویل: ”اوس ستا لافې چېرته دي؟ تا به پوښتنه کوله چې ولې باید د ابیملک خدمت وکړو. دا هغه نفر دي چې تا ورباندې ملنډې وهلې. اوس لاړ شه او جګړه ورسره وکړه.“

³⁹جعل د شکیم نفر راوویستل او له ابیملک سره یې جګړه وکړه.

⁴⁰جعل وتښتېد او ابیملک ورپسې شو. د ښار د دروازې تر خولې پورې ډېر نفر ټپیان پراته وو.

⁴¹ابیملک په ارومه کې سکونت اختیار کړ. زبول، جعل او د هغه ورونه له شکیم څخه وویستل، نو هغوی ونه شو کولی چې نور هلته واوسیږي.

⁴²بله ورځ ابیملک خبر شو چې د شکیم خلک غواړي چې پټیو ته ووزي.

⁴³نو هغه خپل نفر په دریو ډلو ووېشل او هغوی په پټیو کې پټ شول او انتظار یې کاوه. کله چې هغه ولیدل چې خلک له ښار څخه راوزي، نو هغوی د پټېدلو د ځای څخه راووتل او د شکیم په خلکو باندې یې حمله وکړه.

⁴⁴ابیملک د خپلو نفرو سره په بیړه مخکې لاړ چې د ښار دروازه ونیسي، په دې وخت کې نورو دوو ډلو په هغو خلکو باندې چې په پټیو کې وو حمله وکړه او ټول یې ووژل.

⁴⁵جنګ ټوله ورځ دوام وموند. هغوی ښار ونیوه او د هغه ځای خلک یې ووژل. ښار یې وران کړ او په ځمکه باندې یې مالګه وشیندله.

⁴⁶د دې خبرې په اورېدلو سره کوم ښاریان چې د شکیم په برج کې وو د بعل بریت د بتخانې کلا ته ننوتل.

⁴⁷کله چې ابیملک خبر شو چې هغوی هلته راټول شوي دي،

⁴⁸نو د خپلو ټولو نفرو سره د صلمون غره ته وخوت. هغه تبر واخیست او یو څو څانګې یې پرې کړې او په خپلو اوږو یې کېښودلې. هغه په خپلو نفرو باندې حکم وکړ: ”ژر شئ! کوم کار چې زه یې کوم تاسو یې هم وکړئ!“

⁴⁹نو هر سړي له ونې څخه یوه یوه څانګه پرې کړه، بیا هغوی ابیملک پسې روان شول او هغه لرګي یې د کلا په دېوالونو باندې کېښودل او هغه کلا یې وسوزوله. نو د شکیم د کلا ټول خلک چې تقریباً زر تنه نارینه او ښځې وې، مړه شول.

⁵⁰بیا ابیملک د تاباز په ښار باندې حمله وکړه. ښار یې محاصره کړ او هغه یې ونیوه.

⁵¹دننه په ښار کې یو قوي برج ؤ چې د ښار ټول سړي او ښځې د مشرانو سره هغه ته وروتښتېدل. د خپلو ځانونو پسې یې دروازې وتړلې او بام ته وختل.

⁵²کله چې ابیملک راغی چې په برج باندې حمله وکړي، نو دروازو ته ورغی چې برج ته اور واچوي.

⁵³مګر یوې ښځې د بام له سر څخه د هغه په سر باندې د مېچنې پل راوغورزاوه او د هغه کوپړۍ یې ماته کړه.

⁵⁴ابیملک په چالاکۍ سره خپل عسکر ته چې وسلې یې ورسره انتقالولې غږ وکړ: ”خپله توره راوباسه او ما ووژنه. زه نه غواړم چې خلک ووایي چې ابیملک د یوې ښځې له لاسه ووژل شو.“ نو هغه ځوان د هغه په ګېډه کې توره ورومنډله او هغه مړ شو.

⁵⁵کله چې اسراییلیانو ولیدل چې ابیملک مړ دی، نو ټول خپلو کورونو ته لاړل.

⁵⁶په دې ډول خدای د ابیملک څخه د هغه جرم بدله واخیسته کوم چې هغه د خپل پلار په مقابل کې کړی ؤ او خپل اویا ورونه یې وژلي وو.

⁵⁷همدارنګه خدای د شکیم د خلکو څخه د هغوی د ټولو بدو کارونو بدله واخیسته او د جدعون د زوی یوتام لعنت په هغوی باندې راغی.