Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب مُکاشفه 11 Bible Online

مُکاشفه 11 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

مُکاشفه 11

¹ما ته دَ ګز په شان يوه اُوږده لښته راکړے شوه اَؤ راته ئے ووئيل چه ”اوس پورته شه اَؤ دَ خُدائے کور اَؤ قُربان ګاه کچ کړه اَؤ دَ عبادت کوُونکو تعداد شمار کړه.

²خو دَ خُدائے دَ کور بهرنے غولے مه کچ کوه ځکه چه هغه غيرو قومُونو له ورکړے شوے دے اَؤ هغوئ به دا پاک ښار تر دوؤ څلويښتو مياشتو پورے پايمال کړى.

³اَؤ زَۀ به خپل دوه ګواهان دَ ټاټ جامے آغوستے دَ پيشن ګوئى دَ پاره مقرر کړم اَؤ دوئ به تر دولس سوه شپيتۀ ورځو پورے نبوت کوى.“

⁴دا هغه دوه دَ ښونۀ ونے اَؤ دوه ډيوټُونه دى کُوم چه دَ مزکے دَ مالِک دَ وړاندے ولاړ دى.

⁵که څوک دوئ ته نُقصان رسول غواړى نو دَ دوئ دَ خُلے نه اور راوريږى اَؤ دَ دوئ دُښمنان به ونغړى اَؤ دغه شان به هغه هر څوک چه دوئ ته نقصان رسول غواړى، مړۀ شى.

⁶دوئ اِختيار لرى چه آسمان بند کړى چه بيا دَ دوئ دَ نبوت په دور کښے باران ونۀ شى، اَؤ دوئ هم اِختيار لرى چه له اوبو نه وينے جوړے کړى اَؤ په مزکه دَ خپلے مرضئ په مُطابق آفتُونه راولى.

⁷اَؤ چه دوئ خپله ګواهى پُوره کړى نو دَ عالم ارواح نه به ځنګلى ځناور راوزى اَؤ دَ دوئ سره به جنګ ونښلوى اَؤ غالب به شى اَؤ مړۀ به ئے کړى.

⁸اَؤ دَ هغوئ لاشُونه به دَ لوئے ښار په کُوڅو کښے پراتۀ وى، چرته چه دَ هغوئ مالِک هم په سولئ شوے وو، چه دَ مِثال په طور ورته صدوم اَؤ مصر وئيلے شى.

⁹تر درے نيمو ورځو پورے به خلق، دَ هر خيل، دَ هرے ژبے اَؤ دَ هر قوم دَ دوئ لاشُونو ته ګورى اَؤ دَ دوئ دَ لاشُونو دَ ښخولو اِجازت به ورنۀ کړى.

¹⁰دَ مزکے ټول خلق به ورته په سترګو کښے خاندى اَؤ خوشحالئ به کوى اَؤ يو بل ته به ډالئ ورکوى ځکه چه دغو دوو نبيانو دَ مزکے ټول خلق عذابول.

¹¹خو دَ درے نيمو ورځو نه پس خُدائے په هغوئ کښے دَ ژوندُون رُوح واچولو اَؤ هغوئ په خپلو پښو ودريدل اَؤ چا چه دا وليدل، هغه ټول ويريدل.

¹²بيا دوئ يو اُوچت آواز له آسمان نه واؤريدو چه وئيل ئے چه ”دلته راشئ!“ اَؤ هغوئ په وريځو کښے آسمان ته لاړل اَؤ دُښمنانو هغوئ ته کتل.

¹³هم په دغه وخت يوه سخته زلزله راغله، دَ ښار لسمه حصه راوغورزيدله اَؤ اُووۀ زره کسان په دے زلزله کښے هلاک شول اَؤ نورو په ويره کښے دَ آسمانى خُدائے ثنا وئيله.

¹⁴دويم اَفسوس تير شو خو دريم زر راتلُونکے دے.

¹⁵بيا اُوومے فرښتے خپله سُرنا وغږوله اَؤ په آسمان کښے په زوره دا چغے واؤريدے شوے چه : ”دَ دُنيا بادشاهى زمُونږ دَ رب اَؤ دَ هغۀ دَ مسيح ده اَؤ هغه به تل تر تله حُکومت کوى!“

¹⁶اَؤ هغه څليريشت مشران چه دَ خُدائے دَ وړاندے په خپلو تختُونو ناست وُو، هغوئ پړمخے په سجده پريوتل اَؤ دَ خُدائے دا ثنا ئے ووئيله چه :

¹⁷”اَئے ربه خُدايه! القادره! مُونږ ستا شکر کوُو، تۀ چه ئے اَؤ چه وے، ځکه چه تا خپل لوئے طاقت اَؤ بادشاهى په لاس کښے واخيسته.

¹⁸قومُونه په قهر شول ځکه چه ستا دَ قهر وخت راغلے دے، دَ مړو دَ عدالت کولو وخت راغلے دے، ستا دَ خادمانو نبيانو دَ اَجر وخت راغلے دے، اَؤ ستا دَ پاکانو اَؤ دَ هغه ټولو لويو اَؤ وړو وخت چا چه ستا دَ نُوم عزت کولو. اَؤ دَ هغو دَ تباه کيدلو وخت راغلے دے چه ئے مزکه تباه کوى.“

¹⁹په آسمان کښے دَ خُدائے کور پرانستے شو اَؤ په هغۀ کښے دَ هغۀ دَ وعدے صندُوق ښکاره شو، نو بيا دَ بريښنا شُغلے، دَ تندر ګړزا، زلزله اَؤ دَ ږلئ طُوفان راغے.