Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب مُکاشفه 16 Bible Online

مُکاشفه 16 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

مُکاشفه 16

¹بيا ما دَ خُدائے له کور نه يو اُوچت آواز واؤريدو چه هغه اُوو فرښتو ته ئے وئيل چه ”لاړے شئ اَؤ دَ خُدائے دَ قهر اُووۀ جامُونه په مزکه توئ کړئ.“

²نو اوله فرښته لاړه اَؤ په مزکه ئے خپل جام توئے کړو اَؤ دَ ناسور خوراکى دانے په هغه خلقو ښکاره شوے چه دَ ځنګلى ځناور نخښه ئے لرله اَؤ هغه بُت ته ئے سجده کړے وه.

³اَؤ دويمے فرښتے خپل جام په سمندر کښے توئے کړو اَؤ دَ هغۀ اوبۀ دَ مړى دَ وينے په شان شوے اَؤ په سمندر کښے هر زنده سړے مړ شو.

⁴اَؤ دريمے فرښتے خپل جام په دريابُونو اَؤ په چينو کښے توئے کړو اَؤ وينے شول.

⁵بيا ما واؤريدل چه دَ اوبو فرښتے ووئيل چه ”اَئے قُدوسه خدايه! تۀ چه يئے اَؤ وے، تۀ په خپل عدالت کښے صادِق يئے.

⁶ځکه چه هغوئ دَ پاکانو اَؤ ستا دَ نبيانو وينے توئے کړے دى اَؤ تا هغوئ ته دَ څښلو دَ پاره وينے ورکړے، هغوئ دَ دے لايق دى.“

⁷اَؤ ما دَ قُربانګاه چغه واؤريده، هو مالِکه خُدايه! تۀ په ټولو قادر يئے، ستا ټولے فيصلے رښتينے اَؤ په حقه دى.

⁸اَؤ څلورمے فرښتے خپل جام په نمر توئے کړو اَؤ دا اِختيار ورله ورکړے شو چه په خپلو شُغلو خلق وسيزى.

⁹اَؤ هغوئ بد بد وسوزيدل خو هغوئ دَ خُدائے په نُوم کُفر ووئيل چه دَ دے آفتُونو دَ نازلولو اِختيار لرى، اَؤ هغوئ دَ توبه ايستلو نه اِنکارى شول اَؤ نۀ ئے دَ هغۀ ثنا ووئيله.

¹⁰اَؤ پينځمے فرښتے دَ ځنګلى ځناور په تخت خپل جام توئے کړو اَؤ دَ هغۀ په بادشاهئ کښے تيارۀ شوه. اَؤ خلقو دَ دړد نه خپلے ژبے چيچلے،

¹¹خو هغوئ دَ خپل دړد اَؤ دَ ناسُور په وجه آسمانى خُدائے ته کُفر ووے، اَؤ څۀ چه هغوئ کړى وُو، له هغے نه ئے توبه ونۀ کړله.

¹²اَؤ شپږمے فرښتے خپل جام دَ فرات په لوئے درياب کښے توئے کړو اَؤ دَ هغۀ اوبۀ وچے شوے چه دَ نمر خاتۀ دَ بادشاهانو دَ پاره لار تياره شى.

¹³بيا ما وليدل چه دَ اژدها دَ ځنګلى ځناور اَؤ دَ دروغژن نبى دَ خُلے نه دَ چيندخانو په شان درے ناپاک رُوحُونه راووتل.

¹⁴دا ناپاک رُوحُونه وُو چه مُعجزے ښئى، هغوئ دَ دے دَ پاره ځى چه دَ دُنيا ټول بادشاهان دَ خُدائے القادر دَ لوئے ورځے دَ جنګ دَ پاره راجمع کړى.

¹⁵”ګورئ، دَ غل په شان درځم! بختور دے هغه چه بيدار وى اَؤ جامے ئے آغوستے وى ځکه چه هغه به بربنډ نۀ شى اَؤ خلق به دَ هغۀ شرم ونۀ وينى!“

¹⁶نو هغوئ بادشاهان هغه ځائے ته راجمع کړل چه په عبرانئ کښے ورته ارمِګدون وائى.

¹⁷بيا اُوومے فرښتے خپل جام په باد توئے کړو اَؤ دَ خُدائے دکور له تخت نه يو اُوچت آواز راغے چه هغۀ وئيل چه ”دا وشوه!“

¹⁸له دے نه پس دَ بريښنا شُغلے اَؤ دَ تندر ګړزا اَؤ يوه دومره سخته زلزله راغله چه دَ بنى آدم دَ پيدايښت راسے چرے هم نۀ وه راغلے.

¹⁹اَؤ هغه لوئے ښار په درے ځايه تقسيم شو اَؤ دَ دُنيا ښارُونه ونړيدل، اَؤ خُدائے ته لوئے بابل راياد شو بلکه دَ خپل غضب اَؤ قهر دَ شرابو نه ډکه پياله ئے هغۀ له ورکړه.

²⁰هره يوه جزيره غايبه شوه اَؤ يو غر هم ليدے نۀ شو.

²¹اَؤ په بنى آدمو له آسمان نه تقريباً پنځوس کيلو وزن برابر ږلئ ووريدله اَؤ هغوئ دَ ږلئ په آفت خُدائے ته کُفر ووئيل ځکه چه هغه آفت ډير سخت وو.