Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب اول سموئيل 14 Bible Online

اول سموئيل 14 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول سموئيل 14

¹یوه ورځ یوناتان هغه ځوان عسکر ته چې د هغه وسلې یې انتقالولې وویل: ”راځه چې د فلسطینیانو پوستې ته چې هغه بلې غاړې ته پرته ده ورشو.“ مګر خپل پلار شائول یې خبر نه کړ.

²شائول په مغرون کې د انار د ونې لاندې چې د جبعې څخه دومره لېرې نه وه خېمه درولې وه. نژدې شپږسوه نفره د هغه سره وو.

³(د هغوی په منځ کې اخیا کاهن هم ؤ، چې مقدس پېشبند یې اغوستی ؤ. هغه د ایخابود د ورور اخیطوب زوی ؤ. اخیطوب د فینحاس زوی او د عیلي لمسی ؤ، هغه عیلي چې په شیلوه کې د څښتن کاهن ؤ.) خلک خبر نه وو چې یوناتان تللی دی.

⁴د غاښي په هره خوا باندې چې یوناتان غوښتل د هغې لارې څخه د فلسطینیانو پوستې ته ور تېر شي دوه لوړ او ښویه ګټونه وو چې یو یې د بوصیص او بل یې د سنه په نوم یادېده.

⁵یوه د غاښي شمال خواته وه چې مخماس ته نژدې وه او بله یې د جنوب خواته وه چې جبع ته نژدې وه.

⁶یوناتان هغه ځوان عسکر ته چې د هغه وسلې یې انتقالولې وویل: ”راځه چې د دغو کافرو فلسطینیانو کمپ ته ورواوړو، کېدای شي چې څښتن زمونږ سره مرسته وکړي. که چېرې څښتن داسې وکړي، هیڅ شی د هغه مخه نه شي نیولی چې مونږ ته بری راکړي، پروا نه لري چې زمونږ شمېر څومره لږ وي.“

⁷د هغه وسله وړونکي وویل: ”هرڅه چې غواړې هغه وکړه. مخکې شه، زه د زړه له کومي ستا سره یم.“

⁸یوناتان وویل: ”واوره! مونږ به د دې خلکو خواته ورشو او ځان به هغوی ته وروښایو.

⁹که چېرې دوی مونږ ته ووایي: ودرېږئ ترڅو مونږ درشو، نو مونږ به په خپل ځای باندې ودرېږو او هغوی ته به نه ورځو.

¹⁰خو که چېرې دوی ووایي چې پورته زمونږ خواته راشئ نو مونږ به وروخېژو. ځکه چې دا به زمونږ دپاره یوه نښه وي چې څښتن هغوی مونږ ته راتسلیم کړي دي.“

¹¹نو دوی دواړو خپل ځانونه د فلسطینیانو پوستې ته ورښکاره کړل. فلسطینیانو وویل: ”وګورئ! ځینې عبرانیان د هغو سوریو څخه راوزي په کومو کې چې پټ شوي وو.“

¹²بیا هغوی یوناتان او هغه ځوان ته نارې کړې او ویې ویل: ”دلته راوخېژئ! مونږ به تاسې ته څه دروښایو!“ یوناتان هغه ځوان ته چې وسلې یې وړلې وویل: ”ما پسې راځه، فلسطینیان څښتن اسراییلو ته په لاس ورکړي دي.“

¹³یوناتان په خاپوړو باندې د غاښي څخه وروخوت او د ده وسله وړونکی ورپسې ؤ. یوناتان په فلسطینیانو باندې حمله وکړه او د هغه وسله وړونکي هغوی ووژل.

¹⁴په دې اولنۍ حمله کې یوناتان او د هغه وسله وړونکي شل نفره په نژدې یو جریب ځمکه کې ووژل.

¹⁵نو په ټول لښکر کې چې په کمپ، میدان، پوستو او یا د حمله کوونکو په منځ کې وو وېره راپیدا شوه او ځمکه ولړزېدله. هلته یوه لویه وارخطایي وه.

¹⁶د شائول پیره دارانو چې د بنیامین د سیمې په جبعه کې وو ولیدل چې فلسطینیان خپاره شول او اخوا او دېخوا یې منډې وهلې.

¹⁷نو شائول خپلو نفرو ته وویل: ”ځواکونه راغونډ کړئ او وګورئ چې څوک غیرحاضر دي.“ کله چې هغوی دا کار وکړ، نو یوناتان او د هغه وسلې وړونکی ځوان عسکر حاضر نه وو.

¹⁸شائول اخیا ته وویل: ”د خدای د لوظ صندوق راوړه.“ (په هغه وخت کې هغه صندوق د اسراییلو سره ؤ.)

¹⁹په داسې حال کې چې شائول د کاهن سره خبرې کولې د فلسطینیانو په کمپ کې ګډوډي مخ په زیاتېدو شوه، نو شائول هغه ته وویل: ”اوس صبر وکړه!“

²⁰هغه وخت شائول او د هغه ټول خلک سره راغونډ شول او د فلسطینیانو په ضد د جګړې دپاره روان شول. هغوی ولیدل چې فلسطینیان په وارخطایۍ سره یو او بل وژني.

²¹یو شمېر عبرانیان چې مخکې د فلسطینیانو سره وو او د هغوی سره کمپ ته تللي وو هم بېرته راستانه شول او د شائول او یوناتان سره یوځای شول.

²²نورو چې خپل ځانونه یې د افرایم په غونډیو کې پټ کړي وو، واورېدل چې فلسطینیان د تېښتې په حال کې دي نو هغوی هم په تعقیبولو کې یوځای شول.

²³نو جنګ د بیت آون پورې خواته ورسېده. په هغه ورځ څښتن اسراییل وژغورل.

²⁴په هغه ورځ اسراییلیان په مصیبت کې ؤ، ځکه چې شائول قوم ته قسم ورکړ، ویې ویل: ”د ماښام د رارسېدو پورې زه غواړم چې د فلسطینیانو څخه غچ واخلم. نو لعنت دې وي په هغه چا چې د هغې نه مخکې ډوډۍ خوري.“ نو هیچا ډوډۍ ونه خوړله.

²⁵ټول عسکر ځنګلي سیمې ته راورسېدل او وې لیدل چې په ځمکه باندې شات پراته دي.

²⁶کله چې هغوی ځنګل ته ننوتل، ویې لیدل چې شات څڅیږي مګر هیچا لاس خپلې خولې ته ورنه وړ، ځکه چې هغوی ټول د شائول له لعنت څخه وېرېدل.

²⁷مګر یوناتان اورېدلي نه وو چې د هغه پلار خلکو ته قسم ورکړی ؤ، نو د خپلې امسا څوکه یې چې د ده په لاس کې وه اوږده کړه او د شاتو په ګبین کې یې غوټه کړه. هغه لږ څه شات وخوړل او په سترګو یې رڼایي شوه.

²⁸د عسکرو څخه یو تن هغه ته وویل: ”ستا پلار لښکرو ته سخت قسم ورکړ ویې ویل: لعنت دې وي په هغه چا چې نن ورځ ډوډۍ وخوري! په دې خاطر خلک کمزوري شوي دي.“

²⁹یوناتان ځواب ورکړ: ”زما پلار زمونږ قوم ته څومره ناحقه زحمت ورکړی دی! وګورئ زه خپل ځان څومره ښه احساسوم، ځکه چې ما یو څه شات وخوړل!

³⁰څومره به ښه وای، که چېرې نن ورځ هغه څه چې خلکو د دښمنانو څخه لوټ کړي دي خوړلي وای. فکر وکړئ چې څومره نور فلسطینیان به هغوی وژلي وای!“

³¹په هغه ورځ اسراییلو د مخماس څخه تر ایالون پورې فلسطینیان ووژل او هغوی ډېر ستړي شول.

³²هغوی د غنیمت په مال باندې حمله وکړه. پسونه، غوایان او خوسي چې یې نیول، په هماغه ځای باندې یې حلالول او هغه یې د وینو سره خوړل.

³³چا شائول ته خبر ورکړ: ”ګورئ! خلک د څښتن په مقابل کې ګناه کوي ځکه چې هغوی غوښه د وینو سره خوري.“ هغه ځواب ورکړ: ”تاسو خیانت وکړ. یوه غټه تیږه په دې ځای کې زما خواته راورغړوئ.“

³⁴په دې وخت کې هغه وویل: ”ورشئ خلکو ته ووایئ: هر یو دې دلته خپل پسه او غویی راولي، حلال دې کړي او ودې خوري. د څښتن په مقابل کې ګناه مه کوئ او غوښه د وینې سره مه خورئ.“ نو په هغه شپه هر یو خپل څاروی راوست او هلته یې حلال کړ.

³⁵شائول د څښتن دپاره د قربانۍ ځای جوړ کړ، دا اول ځل ؤ چې هغه دا کار وکړ.

³⁶شائول خپلو خلکو ته وویل: ”راځئ چې کوز شو، د شپې له خوا په فلسطینیانو باندې حمله وکړو، د سهار تر رڼایۍ پورې هغوی لوټ کړو او هیڅوک هم ژوندی پرېنږدو.“ هغوی ځواب ورکړ: ”څه چې تاته ترټولو ښه ښکاري هماغه وکړه.“ مګر کاهن وویل: ”راشئ چې اول د خدای سره مشوره وکړو.“

³⁷نو شائول د خدای څخه پوښتنه وکړه: ”آیا زه په فلسطینیانو باندې حمله وکړم؟ آیا مونږ به په هغوی باندې بریالي کړې؟“ مګر په هغه ورځ خدای ځواب ورنه کړ.

³⁸له دې کبله شائول د قوم مشرانو ته وویل: ”دلته راشئ او معلومه کړئ چې نن څه ګناه شوې ده.

³⁹زه د ژوندي څښتن په نامه چې اسراییل ژغوري قسم خورم چې ګناهکار به ووژلی شي که هغه زما زوی یوناتان هم وي.“ مګر هیچا څه ونه ویل.

⁴⁰بیا شائول هغوی ته وویل: ”تاسو ټول هلته ودرېږئ او یوناتان او زه به دلته ودرېږو.“ هغوی ځواب ورکړ: ”څه چې تاته ترټولو ښه ښکاري هماغه وکړه.“

⁴¹شائول د اسراییلو څښتن خدای ته دعا وکړه وویل: ”ای څښتنه، ولې دې نن ماته ځواب رانکړ؟ ای د اسراییلو څښتن خدایه، ماته د سپېڅلو تیږو په وسیله ځواب راکړه. که چېرې ګناه د یوناتان یا زما وي د اوریم په وسیله ځواب راکړه، مګر که ګناه ستا په قوم اسراییلو کې وي د تمیم په وسیله ځواب راکړه.“ په ځواب کې یوناتان او شائول ته اشاره وشوه او قوم بې ګناه ؤ.

⁴²نو شائول وویل: ”زما او زما د زوی یوناتان ترمنځ پچه واچوئ.“ پچه د یوناتان په نامه وختله.

⁴³بیا شائول یوناتان ته وویل: ”ماته ووایه چې څه دې کړي دي.“ نو یوناتان هغه ته ځواب ورکړ: ”د خپلې امسا په څوکه مې یوازې لږ څه شات وڅکل. که زما دا کار ګناه وي، زه مرګ ته چمتو یم.“

⁴⁴شائول هغه ته وویل: ”خدای دې ما ووژني، که چېرې ته ونه وژل شې.“

⁴⁵مګر خلکو شائول ته وویل: ”آیا یوناتان چې د اسراییلو دپاره یې دا لوی بری ګټلی دی باید ووژل شي؟ دا ناممکنه ده چې هغه ووژل شي! مونږ د ژوندي څښتن په نامه قسم خورو چې د هغه د سر یو ویښته به هم کم نه شي. ځکه چې نن ورځ هغه دا کار د خدای په مرسته کړی دی.“ نو قوم یوناتان د مرګ څخه خلاص کړ.

⁴⁶له هغې وروسته شائول د فلسطینیانو تعقیبول بس کړل او فلسطینیان بېرته خپلې سیمې ته لاړل.

⁴⁷وروسته له دې چې شائول د اسراییلو پادشاهي ټینګه کړه، هغه د خپلو شاوخوا دښمنانو یعنې د موآبیانو، عمونیانو، ادومیانو، فلسطینیانو او د صوبه د پادشاهانو سره جنګ وکړ. په هر ځای کې یې چې جنګ کاوه هغه به بریالی ؤ.

⁴⁸هغه په مېړانه جنګ کاوه او عمالیقیانو ته یې ماتې ورکړه او اسراییلیان یې د هغو خلکو د لاسونو څخه ازاد کړل چا چې هغوی لوټ کړي وو.

⁴⁹د شائول زامن یوناتان، یشوي او ملکیشوع وو. د هغه د مشرې لور نوم میراب او د کشرې نوم یې میکال ؤ.

⁵⁰د شائول د ښځې نوم اخینوعم ؤ چې د اخیمعص لور وه. د شائول د لښکرو د قوماندان نوم ابنیر ؤ چې د نیر زوی ؤ. نیر د شائول تره ؤ.

⁵¹د شائول پلار قیس او د ابنیر پلار نیر د ابي ئیل زامن وو.

⁵²تر هغې پورې چې شائول ژوندی ؤ هغه د فلسطینیانو په ضد سخته جګړه کوله. نو کله به چې هغه یو قوي یا زړور سړی ولیده هغه به یې د خپلو لښکرو په لست کې نیوه.