Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب اول سموئيل 17 Bible Online

اول سموئيل 17 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول سموئيل 17

¹فلسطینیانو خپلې لښکرې د جنګ دپاره د یهودا په سوکوه کې راټولې کړې. د سوکوه او عزیقې ترمنځ یې په افس دمیم کې خېمې ودرولې.

²شائول او اسراییلیان سره راغونډ شول، د ایله په دره کې یې خېمې ودرولې او د فلسطینیانو په مقابل کې یې خپلې جنګي کرښې جوړې کړې.

³په یوه غونډۍ باندې فلسطینیان او په بله غونډۍ باندې اسراییلیان ودرېدل او د هغوی په منځ کې دره وه.

⁴د جت د ښار څخه یو اتل چې جلیات نومېده د فلسطینانو د کمپ څخه د اسراییلیانو د مقابلې دپاره راووت. د هغه قد نژدې درې متره ؤ.

⁵هغه برنجي زغرې اغوستې وې چې اووه پنځوس کیلوګرامه وزن یې درلود او برنجي خولۍ یې په سر وه.

⁶د هغه پښې هم د برنجي زغرو په وسیله خوندي وې او د ولو په منځ یې برنجي توره ځوړنده وه.

⁷د هغه نېزه د اوبدلو د کارګاه د میلې په شان پنډه وه او د هغې څوکه چې د اوسپنې وه اووه کیلوګرامه وزن درلود. یو عسکر د ده په مخکې روان ؤ او د هغه سپر یې یووړ.

⁸جلیات ودرېد او په اسراییلو باندې یې غږ وکړ ویې ویل: ”تاسو دلته څه کوئ؟ ولې د جګړې دپاره په قطار ولاړ یاست؟ زه فلسطینی یم او تاسو د شائول غلامان یاست! د خپلو نفرو څخه یو تن غوره کړئ چې دلته راشي او زما سره وجنګیږي.

⁹که چېرې هغه وکولی شي چې زما سره وجنګیږي او ما ووژني، نو مونږ به ستاسو غلامان شو. مګر که چېرې زه په هغه باندې غالب شوم او هغه ووژنم نو تاسو به زمونږ غلامان شئ او زمونږ خدمت به کوئ.

¹⁰نن زه اسراییلیان جګړې ته رابولم، زه تاسو دې ته هڅوم چې یو نفر غوره کړئ چې زما سره جګړه وکړي!“

¹¹کله چې شائول او د اسراییلو لښکر د جلیات دا خبرې واورېدلې هغوی بې زړه شول او ډېر ووېرېدل.

¹²داود د یهودا د بیت لحم د افراتي یسي زوی ؤ. یسي اته زامن درلودل او هغه د شائول د پادشاهۍ په وخت کې ډېر زوړ شوی ؤ.

¹³د هغه درې مشران زامن د شائول سره جنګ ته تللي ‎وو، مشر یې الیاب، بل یې ابیناداب او دریم یې شمه ؤ.

¹⁴داود د یسي په زامنو کې تر ټولو کشر زوی ؤ. درې مشران ورونه یې د شائول سره پاتې کېدل.

¹⁵خو کله کله به داود د شائول څخه بیت لحم ته ستنېده چې د خپل پلار پسونه وڅروي.

¹⁶تر څلوېښت ورځو پورې به جلیات هر سهار او ماښام مخکې کېده او خپله بلنه به یې ورکوله.

¹⁷یوه ورځ یسي داود ته وویل: ”لس کیلوګرامه نینې شوې غلې دانې او لس ډوډۍ واخله او په بیړه یې خپلو ورونو ته د شائول قرارګاه ته یوسه.

¹⁸لس کلچې پنیر د هغوی قوماندان ته یوسه، وګوره چې ستا ورونه څنګه دي او بېرته د هغوی څخه یوه نښه راوړه.“

¹⁹شائول د خپلو ټولو عسکرو سره او هم د داود ورونه د ایله په دره کې وو او د فلسطینیانو سره جنګېدل.

²⁰داود سهار وختي پاڅېد او یو نفر یې د پسونو د ساتنې دپاره د مسئول په توګه پرېښود. داود ډوډۍ واخیسته او څنګه چې یسي هغه ته ویلي وو هغه لاړ. دی هغه وخت قرارګاه ته ورسېد چې اسراییل خپلې جنګي کرښې ته وتل او د جګړې نارې یې وهلې.

²¹د اسراییلیانو او فلسطینیانو لښکرې د جګړې دپاره یو بل ته مخامخ ځای په ځای شوې.

²²داود خپل شیان د لوازمو ساتونکي ته پرېښودل، د جګړې کرښې ته یې ورمنډه کړه او د خپلو ورونو د احوال پوښتنه یې وکړه.

²³په داسې حال کې چې داود د هغوی سره خبرې کولې، فلسطینی اتل جلیات چې د جت څخه ؤ د خپلو کرښو څخه راووت. د مخکې په شان یې جګړې ته د رابللو چیغې ووهلې او داود هغه واورېدلې.

²⁴کله چې اسراییلیانو جلیات ولید، هغوی ټول له ډېرې وېرې د هغه څخه وتښتېدل.

²⁵اسراییلو به ویل: ”تاسو وینئ چې دا سړی څنګه راوزي چې اسراییل د جګړې دپاره راوپاروي؟ هغه څوک چې دا سړی ووژني شائول پادشاه به ورته ډېره شتمني ورکړي. هغه به هم خپله یوه لور هغه ته په نکاح کړي او د هغه د پلار کورنۍ به د مالیې ورکولو څخه معاف کړي.“

²⁶داود د هغو نفرو څخه پوښتنه وکړه چې د ده سره نژدې ولاړ وو: ”څوک چې دغه فلسطینی ووژني او اسراییل د دې رسوایۍ څخه خلاص کړي څه به تر لاسه کړي؟ آخر دا کافر فلسطینی څوک دی چې د ژوندي خدای لښکرې جګړې ته راپاروي؟“

²⁷دوی تکرار کړل چې شائول د هغه چا دپاره چې جلیات ووژني څنګه انعام ایښی دی.

²⁸کله چې د داود مشر ورور الیاب د هغو خلکو سره د داود خبرې واورېدې، هغه په داود باندې له قهره سور شو او ویې ویل: ”دلته څه کوې؟ څوک په دښته کې ستا د هغه څو پسونو ساتنه کوي؟ زه د ستا د زړه په مغرورۍ او بد نیت باندې پوهېږم، ته یوازې د جګړې د تماشې دپاره راغلی یې.“

²⁹داود وویل: ”اوس ما څه کړي دي؟ آیا د خبرو کولو حق هم نه لرم؟“

³⁰بیا هغه بل سړي ته مخ ورواړاوه او د هغه څخه یې هم هماغه پوښتنه وکړه. هر وخت چې هغه پوښتنه کوله نو هماغه ځواب به یې ترلاسه کاوه.

³¹ځینو خلکو د داود خبرې واورېدې او هغوی شائول خبر کړ او هغه یې راوغوښت.

³²داود شائول ته وویل: ”اعلیحضرته، هیڅوک باید د دې فلسطیني څخه ونه وېریږي! ستاسو غلام به لاړ شي او د هغه سره به وجنګیږي.“

³³شائول ځواب ورکړ: ”ته به د هغه سره څنګه وجنګېږې؟ ته یو بې تجربې ځوان یې او هغه د ځوانۍ څخه یو جنګیالی دی.“

³⁴مګر داود شائول ته وویل: ”ستاسو غلام د خپل پلار د پسونو ساتنه کوي. کله چې زمری یا ایږه راځي او د رمې څخه وری تښتوي،

³⁵زه د هغه پسې ورځم، هغه وهم او وری د هغه د خولې څخه خلاصوم. که چېرې هغه وحشي حیوان په ما باندې راوګرځي، هغه له ستوني نیسم او تر مرګه یې وهم.

³⁶ما زمري او ایږې دواړه وژلي دي او د دې کافر فلسطیني سره به چې د ژوندي خدای لښکرې جګړې ته راپاروي هماغه شان عمل وکړم.

³⁷هغه څښتن چې زه یې د زمریو او ایږو د منګلو څخه ژغورلی یم هغه به مې د دې فلسطیني له لاسه هم وژغوري.“ شائول ومنله او داود ته یې وویل: ”لاړ شه او څښتن دې ستا سره مل وي.“

³⁸بیا شائول داود ته خپل جنګي کالي ورواغوستل. خپلې زغرې یې د هغه په تن کړې او برنجي خولۍ یې ورپه سر کړه.

³⁹داود د شائول توره په جنګي کالیو باندې وتړله او د روانېدو کوښښ یې وکړ، خو هغه نه شو تللی، ځکه چې دی د هغو سره عادت نه ؤ. هغه شائول ته وویل: ”زه د دې کالیو سره عادت نه یم او په دې کې نه شم جنګېدلی.“ نو ټول یې وویستل.

⁴⁰بیا هغه خپله امسا په لاس کې واخیسته، د ویالې څخه یې پنځه ښویه تیږې د خپل ځان دپاره غوره کړې او هغه یې د خپل شپونتوب په کڅوړه کې کېښودلې. مچنوغزه یې په لاس کې وه او هغه فلسطیني ته ورنژدې شو.

⁴¹په همدې وخت کې هغه فلسطینی چې سپر وړونکی یې ترې مخکې ؤ راروان ؤ. هغه داود ته ورنژدې کېده.

⁴²هغه داود ته په ځیر وکتل او ویې لیدل چې هغه یو ښایسته او روغ رمت ځوان دی نو هغه ورته سپک ښکاره شو.

⁴³هغه داود ته وویل: ”دا ډانګ د څه دپاره دی؟ آیا ته فکر کوې چې زه سپی یم؟“ هغه د خپلو خدایانو په نامه په داود باندې لعنت ووایه.

⁴⁴هغه داود ته وویل: ”راشه! زه به ستا غوښې په مرغانو او په ځناورو باندې وخورم!“

⁴⁵داود جلیات ته ځواب ورکړ: ”ته زما په مقابل کې د تورې، نېزې او خنجر سره راځې. خو زه ستا په مقابل کې د مطلق قادر څښتن، یعنې د اسراییلو د لښکرو د خدای په نوم چې تا جګړې ته راپارولې دي درځم.

⁴⁶دا هغه ورځ ده چې څښتن به تا ماته تسلیم کړي او زه به تا ووژنم او ستا سر به پرې کړم. زه به د فلسطینیانو د عسکرو مړي مرغانو او ځناورو ته واچوم چې ویې خوري. نو ټوله نړۍ به په دې پوه شي چې د اسراییلو خدای شته.

⁴⁷هرڅوک به دلته وګوري چې څښتن د خپل قوم د ژغورلو دپاره تورو یا نېزو ته اړتیا نه لري. دا د څښتن جنګ دی او هغه به تاسې ټول مونږ ته راتسلیم کړي.“

⁴⁸یو ځل بیا جلیات د داود خواته ورنژدې کېده او داود د هغه د مقابلې دپاره په چټکۍ سره د جګړې د کرښې په لور ورمنډه کړه.

⁴⁹داود خپل لاس خپلې کڅوړې ته وراوږد کړ، یوه تیږه یې راوویسته، په مچنوغزې باندې یې ګوزاره کړه او جلیات یې په تندي باندې وویشت. تیږه د هغه په تندي کې ورننوتله او هغه پړمخې په ځمکه باندې پرېوت.

⁵⁰نو داود بې له تورې جلیات ته ماتې ورکړه او د مچنوغزې او تیږې په وسیله یې هغه وواژه.

⁵¹داود منډه کړه او د جلیات سرته ودرېد، د هغه توره یې د هغه د پوښ څخه راوویستله، هغه یې وواژه او سر یې ورڅخه پرې کړ. کله چې فلسطینیانو ولیدل چې د دوی اتل مړ شو دوی وتښتېدل.

⁵²د اسراییلو او یهودا خلکو چیغې وهلې او مخ په وړاندې یې منډې کړې. فلسطینیان یې د جت او د عقرون تر دروازو پورې تعقیب کړل او د هغوی مړي د شعرایم په لاره کې د جت او عقرون پورې پراته وو.

⁵³کله چې اسراییلیان د فلسطینیانو د تعقیبولو څخه راستانه شول، د هغوی قرارګاه یې لوټه کړه.

⁵⁴داود د جلیات سر راواخیست او اورشلیم ته یې یووړ، مګر د هغه وسلې یې په خپله خېمه کې کېښودلې.

⁵⁵کله چې شائول ولیدل چې داود د جلیات سره د جنګ دپاره وروزي هغه د خپلو لښکرو د قوماندان ابنیر څخه پوښتنه وکړه: ”ای ابنیره، هغه د چا زوی دی؟“ ابنیر ځواب ورکړ: ”اعلیحضرته! زه ستا په سر قسم خورم چې زه نه پوهېږم.“

⁵⁶پادشاه وویل: ”دا معلومه کړه چې دا ځوان د چا زوی دی.“

⁵⁷نو څنګه چې داود د جلیات د وژلو څخه راستون شو، ابنیر هغه شائول ته راوست. داود لا د جلیات سر په لاس کې نیولی ؤ.

⁵⁸شائول د هغه څخه پوښتنه وکړه: ”ای ځوانه، ته د چا زوی یې؟“ داود ځواب ورکړ: ”زه ستاسو د خدمتګار یسي بیت لحمي زوی یم.“