Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب اول سموئيل 20 Bible Online

اول سموئيل 20 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول سموئيل 20

¹وروسته داود د نایوت څخه چې په رامه کې ؤ وتښتېد، یوناتان ته ورغی او پوښتنه یې ورڅخه وکړه: ”ما څه کړي دي؟ زما جرم څه دی؟ ما څه ګناه کړې ده چې ستا پلار زما د وژلو هڅه کوي؟“

²یوناتان ځواب ورکړ: ”خدای دې نه کوي! ته به هیڅ کله ونه وژل شې! ګوره، زما پلار چې هرڅه کوي که هغه مهم وي یا نه، ماته یې وایي، نو ولې به هغه زما څخه دا خبره پټه کړي؟ دا رښتیا نه ده!“

³مګر داود قسم وخوړ او ویې ویل: ”ستا پلار په دې ښه پوهیږي چې زه په تا باندې ګران یم. هغه داسې پرېکړه کړې ده هغه پلان چې زما په اړه یې لري ته باید ورڅخه خبر نه شې، ځکه چې ته به خواشینی شې. زه د ژوندي څښتن په نوم او ستا په ژوندون قسم خورم چې زما او مرګ ترمنځ یوازې یو قدم فاصله پاتې ده.“

⁴یوناتان وویل: ”هرڅه چې ته غواړې زه به یې ستا دپاره وکړم.“

⁵نو داود وویل: ”ګوره، سبا د نوې میاشتې اختر دی او زه باید د پادشاه سره ډوډۍ وخورم، مګر اجازه راکړه چې لاړ شم او د دریمې ورځې تر ماښامه پورې په پټیو کې خپل ځان پټ کړم.

⁶که چېرې ستا پلار زه یاد کړم ورته ووایه چې داود زما څخه ډېره هیله وکړه چې په بیړه خپل ښار بیت لحم ته لاړ شي. هلته د هغه د ټول خېل دپاره د کلنۍ قربانۍ کولو وخت دی.

⁷که چېرې هغه ووایي: ډېره ښه ده نو زما خیر به په کې وي، خو که چېرې هغه ډېر په قهر شو نو ته به پوه شې چې هغه نیت لري چې ماته زیان ورسوي.

⁸زما سره احسان وکړه او په هغه تړون باندې چې د څښتن په نوم دې زما سره کړی ؤ ودرېږه، مګر که چېرې زه ګناهکار یم نو ته مې په خپله ووژنه! خپل پلار ته دې ولې ما ورولې چې ووژل شم؟“

⁹یوناتان وویل: ”داسې فکر مه کوه! که چېرې زه پوه شوی وای چې زما پلار نیت لري چې تاته زیان درورسوي آیا تاته به مې خبر نه وای درکړی؟“

¹⁰داود پوښتنه وکړه: ”که چېرې ستا پلار تاته سخت ځواب درکړي څوک به ماته خبر راکړي؟“

¹¹یوناتان ځواب ورکړ: ”راځه چې پټیو ته لاړ شو“، نو هغوی یوځای هلته لاړل.

¹²بیا یوناتان داود ته وویل: ”زه د څښتن، د اسراییلو د خدای په حضور کې تاته وعده درکوم، سبا نه بل سبا تر همدې وخته پورې به زه د خپل پلار نیت معلوم کړم. که چېرې د هغه رویه ستا په هکله ښه وه، زه به تاته خبر درولېږم.

¹³که چېرې هغه تاته د زیان رسولو اراده لري نو څښتن دې ماته سخته جزا راکړي که تاته مې په دې هکله خبر درنه کړ او ته مې په سلامتۍ سره لېرې ونه لېږلې. څښتن دې ستا سره وي لکه څنګه چې زما د پلار سره ؤ.

¹⁴۱۴‏-۱۵ ستا دې په یاد وي، وروسته له دې چې څښتن ستا ټول دښمنان د ځمکې له مخ څخه ورک کړل، د څښتن په شان دوستي او مهرباني نه یوازې ماته بلکه له ما نه وروسته زما اولادې ته هم ښکاره کړې.“

¹⁵

¹⁶نو یوناتان د داود د کورنۍ سره تړون وکړ، ویې ویل: ”که چېرې دا تړون مات شي، څښتن دې هغو خلکو ته سزا ورکړي چې دا تړون یې مات کړی دی.“

¹⁷یوناتان یو ځل بیا داود مجبور کړ چې خپل قسم تائید کړي چې د هغه سره مینه لري. ځکه چې په یوناتان باندې داود دومره ګران ؤ لکه څنګه چې خپل ځان ورباندې ګران ؤ.

¹⁸هغه وخت یوناتان هغه ته وویل: ”څرنګه چې سبا د نوې میاشتې اختر دی، نو خلک به خبر شي، ځکه چې ستا ځای به په دسترخوان کې خالي وي.

¹⁹سبا نه بل سبا ماښام هغه ځای ته ژر لاړ شه چېرته چې ته مخکې پټ شوی وې او هلته د تیږو د ډېرۍ تر شا انتظار کوه.

²⁰زه به درې غشي د هغې په څنګ کې دروولم چې داسې ګمان وشي چې زه یوه نښه ولم.

²¹بیا به زه یو هلک ولېږم او ورته به ووایم: لاړ شه او غشي راپیدا کړه. که هغه ته مې وویل چې ګوره، غشي تاته نه دي رسېدلي، ورشه هغه دلته راوړه، زه د ژوندي څښتن په نوم قسم خورم چې تاته به خطر نه وي.

²²مګر که زه هغه ته داسې ووایم چې غشي ستا څخه تېر شوي دي، نو دا به دا معنیٰ ولري چې څښتن غواړي چې تا لېرې ولېږي، نو ته باید لاړ شې.

²³هغه تړون چې زما او ستا ترمنځ شوی دی یاد ساته. څښتن به تر ابده پورې زما او ستا ترمنځ شاهد وي.“

²⁴نو داود په پټیو کې پټ شو. کله چې د نوې میاشتې اختر راورسېد، پادشاه د ډوډۍ خوړلو دپاره راغی

²⁵او هغه د خپل عادت له مخې د دېوال سره په خپل ځای کې کښېناست. یوناتان مخامخ او ابنیر د شائول تر څنګ ناست وو، مګر د داود ځای خالي ؤ.

²⁶خو شائول په هغه ورځ هیڅ ونه ویل، ځکه هغه فکر کاوه: ”داود ته خامخا څه پېښ شوي دي چې هغه یې د دود له مخې ناپاک کړی دی. په یقین سره هغه ناپاک دی.“

²⁷مګر په راتلونکې ورځ چې د میاشتې دوهمه ورځ وه، د داود ځای بیا خالي ؤ. نو شائول د خپل زوی یوناتان څخه پوښتنه وکړه: ”د یسي زوی ولې نه پرون ډوډۍ ته راغی او نه نن؟“

²⁸یوناتان په ځواب کې وویل: ”هغه زما څخه هیله وکړه چې اجازه ورته ورکړم چې بیت لحم ته لاړ شي.

²⁹داود وویل: ماته اجازه راکړه چې لاړ شم، ځکه چې زمونږ کورنۍ په ښار کې قرباني کوي او زما ورور ماته حکم کړی دی چې هلته واوسم. که ته زما څخه خوشاله یې، ما پرېږده چې لاړ شم ترڅو خپل خپلوان ووینم. نو ځکه هغه د پادشاه دسترخوان ته نه دی راغلی.“

³⁰شائول په یوناتان باندې ډېر په قهر شو او هغه ته یې وویل: ”ته زما زوی نه یې، ته خاین یې! زه پوهېږم چې ستا دا خوښه ده چې د یسي زوی ته وفادار واوسې. وشرمېږه! او ستا مور دې هم وشرمیږي چې ته یې زېږولی یې.

³¹آیا په دې نه پوهېږې تر هغه چې د یسي زوی ژوندی وي، ته به هیڅکله د دې ملک پادشاه نه شې؟ نو اوس څوک ولېږه او هغه دلته راوله، ځکه چې هغه باید ووژل شي!“

³²یوناتان پوښتنه وکړه: ”هغه ولې ووژل شي؟ هغه څه ګناه کړې ده؟“

³³په دې وخت کې شائول خپله نېزه په یوناتان پسې ګوزاره کړه چې هغه ووژني او یوناتان پوه شو چې په رښتیا د ده پلار پرېکړه کړې ده چې داود ووژني.

³⁴یوناتان په ډېر قهر د دسترخوان څخه پاڅېد او د میاشتې په دوهمه ورځ یې ډوډۍ ونه خوړله، ځکه چې هغه په دې باندې غمجن شو چې د ده پلار داود سپک کړ.

³⁵لکه څنګه چې دوی یو د بله سره موافقه کړې وه، د بلې ورځې په سهار یوناتان پټیو ته لاړ چې د داود سره وګوري. یوناتان یو ځوان هلک د ځان سره یووړ

³⁶او هغه ته یې وویل: ”منډه کړه او هغه غشي چې زه یې ولم راپیدا کړه.“ هلک منډه کړه او یوناتان یو غشی وویشت چې د هلک څخه تېر شو.

³⁷کله چې هلک هغه ځای ته ورغی چې غشی په کې لوېدلی ؤ، یوناتان په هلک باندې غږ وکړ: ”آیا غشی ستا څخه تېر شوی نه دی؟“

³⁸بیا یوناتان د هغه هلک پسې چیغې کړې: ”بیړه وکړه! ژر لاړ شه! مه ودرېږه!“ هلک غشی راپورته کړ او خپل بادار ته راستون شو.

³⁹هلک پوه نه شو چې دا څه معنیٰ لري. یوازې یوناتان او داود پوهېدل.

⁴⁰نو یوناتان خپلې وسلې هغه هلک ته ورکړې او ورته ویې ویل: ”لاړ شه او دا ښار ته یوسه.“

⁴¹وروسته له هغې چې هلک لاړ، داود د تیږو د ډېرۍ له شا راپاڅېده، په ځمکه باندې پړمخې پرېوت او درې ځله د درناوي په خاطر یوناتان ته ټیټ شو. کله چې هغوی یو بل ښکلول نو هغوی دواړو ژړل، د داود خفګان د یوناتان نه هم زیات وو.

⁴²یوناتان داود ته وویل: ”په خیر لاړ شه، ځکه چې مونږ یو د بله سره د څښتن په نوم د دوستۍ قسم خوړلی دی او ویلي مو دي چې څښتن دې تر ابده پورې زما او ستا ترمنځ او زما د اولادې او ستا د اولادې ترمنځ شاهد وي.“ له هغې وروسته داود لاړ او یوناتان بېرته ښار ته ستون شو.