Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب پيدايښت 22 Bible Online

پيدايښت 22 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

پيدايښت 22

¹څۀ موده وروستو خُدائ پاک د اِبراهيم اِمتحان واخستو، هغۀ ته يې ووئيل، ”اِبراهيمه!“ نو اِبراهيم جواب ورکړو، ”زۀ حاضر يم.“

²خُدائ پاک ورته ووئيل، ”خپل زوئ روان کړه، خپل يکى يو زوئ اِسحاق، د کُوم سره چې تۀ ډېره مينه کوې اؤ د مورياه وطن ته لاړ شه. هلته په يو غر باندې چې زۀ به يې درته ښايم، هغه ما ته د قُربانۍ په توګه پېش کړه.“

³نو اِبراهيم سحر وختى پاڅېدو، خپل خر يې کته کړو اؤ خپل دوه ځوانان سړى اؤ اِسحاق يې ځان سره روان کړل، هغۀ د سوزېدُونکې قُربانۍ د پاره لرګى پرې کړل اؤ روان شو اؤ هغه ځائ ته لاړو کوم چې خُدائ پاک ورته ښودلے وو.

⁴په دريمه ورځ چې اِبراهيم وکتل نو د لرې نه يې هغه ځائ وليدو.

⁵نو هغۀ نوکرانو ته ووئيل، ”دلته د خرۀ سره ايسار شئ. دا هلک اؤ زۀ به هلته لاړ شُو اؤ مُونږ به عِبادت وکړُو اؤ واپس به تاسو له راشُو.“

⁶اِبراهيم په اِسحاق د قُربانۍ لرګى يوړل اؤ په خپله يې يوه چاړۀ اؤ ژوندى سکارۀ د اور بلولو د پاره يوړل. چې کله دوئ مزل کولو،

⁷نو اِسحاق ووئيل، ”پلاره!“ هغۀ جواب ورکړو، ”اؤ! زما زويه؟“ اِسحاق ترې تپوس وکړو، ”ما ته پته ده چې تا سره سکارۀ اؤ لرګى شته، خو د قُربانۍ د پاره ګډُورے چرته دے؟“

⁸اِبراهيم جواب ورکړو، ”زما زويه، خُدائ پاک به په خپله د يو ګډ بندُوبست وکړى.“ اؤ دوئ دواړه روان وُو.

⁹کله چې هغه ځائ ته ورسېدل کُوم چې ورته خُدائ پاک ښودلے وو، اِبراهيم يوه قُربان‌ګاه جوړه کړه اؤ لرګى يې پرې سم کېښودل. هغۀ خپل زوئ وتړلو اؤ په قُربان‌ګاه کښې يې د لرګو د پاسه کېښودو.

¹⁰بيا اِبراهيم د خپل زوئ حلالولو د پاره چاړۀ راواخستله.

¹¹خو ناڅاپه د مالِک خُدائ فرِښتې د آسمان نه هغۀ ته آواز وکړو، ”اِبراهيمه، اِبراهيمه!“ هغۀ جواب ورکړو، ”زۀ حاضر يم.“

¹²فرِښتې ووئيل، ”هلک له چې هيڅ تکليف ورنۀ کړې اؤ نۀ ورته څۀ ووائې. ما ته پته ده چې تۀ د خُدائ پاک نه يرېږې، ځکه چې تا هغۀ ته خپل يکى يو زوئ هم پېش کړو.“

¹³اِبراهيم څۀ ګورى چې يو ګډ د ښکرو نه په غنو کښې اِنښتے وو. هغه لاړو اؤ را وې نيوو اؤ د خپل زوئ په ځائ يې د سوزېدُونکې قُربانۍ په توګه پېش کړو.

¹⁴اِبراهيم په هغه ځائ ”مالِک خُدائ بندُوبست کوى“ نُوم کېښودو. اؤ د تر ننه پورې خلق وائى، ”د مالِک خُدائ په غر به بندُوبست کېږى“.

¹⁵د مالِک خُدائ فرِښتې په دويم ځل د آسمان نه اِبراهيم ته آواز وکړو چې،

¹⁶”مالِک خُدائ وائى چې زۀ مالِک خُدائ په خپل نُوم قسم کوم چې زۀ به تا له ډېر زيات برکت درکړم. ځکه چې تا دا وکړل اؤ خپل يکى يو زوئ دې هم زما نه بچ ونۀ ساتلو،

¹⁷زۀ دا وعده کوم چې زۀ به تا له دومره ډېر اولاد درکړم لکه چې په آسمان کښې څومره ستورى دى اؤ چې د سمندر په غاړه څومره شګې دى. ستا اولاد به خپلو دُښمنانو له شکست ورکړى.

¹⁸ټول قومُونه به ما ته سوال کوى چې هغوئ له داسې برکت ورکړم لکه چې ما ستا اولاد له برکت ورکړے دے. ځکه چې تا زما حُکم ومنلو.“

¹⁹اِبراهيم خپلو نوکرانو ته واپس لاړو اؤ دوئ په يو ځائ بيرسبع ته لاړل، چې چرته اِبراهيم اوسېدو.

²⁰څۀ موده وروستو اِبراهيم خبر شو چې د خپل ورور ناحور يې د مَلِکه نه اتۀ بچى پېدا شوى دى :

²¹مشرے عُوض، د هغۀ ورور بُوز، د ارام پلار قمو‌اېل،

²²کَسِد، حزو، فِلداس، اِدلاف اؤ بتو‌اېل، د رِبقه پلار. د اِبراهيم د ورور ناحور، د ښځې مَلِکه نه دا اتۀ زامن پېدا شول.

²⁴د ناحور دويمې ښځې، رُومه نه، طِبح، جاحم، تخص اؤ معکه پېدا شول.