Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب پيدايښت 24 Bible Online

پيدايښت 24 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

پيدايښت 24

¹اِبراهيم اوس د ډېر عُمر وو. مالِک خُدائ هغۀ له په هر کار کښې برکت ورکړے وو.

²يوه ورځ، اِبراهيم خپل مشر نوکر راوغوښتو اؤ هغۀ ته يې ووئيل، ”زما سره يو پوخ لوظ وکړه،

³د مالِک خُدائ په نُوم زۀ تا له قسم درکوم، د هغه خُدائ پاک چې په آسمان اؤ زمکه بادشاهى کوى، چې تۀ به زما زوئ اِسحاق د پاره د دې ځائ د کنعان د وطن خلقو کښې ښځه نۀ خوښوې.

⁴په ځائ د دې، واپس هغه وطن ته لاړ شه چې چرته زۀ پېدا شوے وم. اؤ زما زوئ اِسحاق له زما په خپلوانو کښې ښځه وګوره.“

⁵خو نوکر ترې نه تپوس وکړو، ”کۀ هغه پېغله چې کُومه زۀ خوښه کړم، دې وطن ته زما سره نۀ راځى، نو زۀ څۀ اِسحاق هغه وطن له واپس ولېږم چې د کُوم نه تۀ راغلے يې؟“

⁶اِبراهيم جواب ورکړو، ”نه، خيال کوه چې تۀ زما زوئ واپس هلته بونۀ ځې.

⁷مالِک خُدائ هغه خُدائ پاک چې د آسمانُونو بادشاه دے زۀ د هغه وطن نه چې چرته زۀ پېدا شوے وم دلته راوستم، ما ته يې ووئيل اؤ تړون يې راسره وکړو چې هغه به زما اولاد له دا زمکه ورکوى. چې کله تۀ هلته ځې، نو مالِک خُدائ به ستا نه مخکښې خپله يوه فرِښته زما د زوئ د پاره ښځه لټولو کښې ستاسو مدد له راولېږى.

⁸کۀ هغه ښځه تاسو سره د راتلو نه اِنکار کوى، نو خېر دے تۀ د تړون نه آزاد يې. خو زما زوئ به هلته نۀ بوځې.“

⁹نو نوکر د اِبراهيم سره پوخ تړون وکړو چې هغه هر څۀ به وکړى چې هغۀ ته يې د کولو د پاره وئيلى وُو.

¹⁰د دې نه پس، هغه نوکر د اِبراهيم لس اُوښان د ښو تُحفو سره بار کړل. بيا د شام شمال په طرف هغه ښار ته روان شو، چرته چې د اِبراهيم ورور ناحور اوسېدو.

¹¹کله چې هغه هلته ورسېدو، هغۀ د ښار نه بهر د چينې سره نزدې اُوښان کښېنول. دا د مازيګر وخت وو، چې کله ښځې اوبو وړلو له راووتلې.

¹²نوکر دُعا وکړه : ”تۀ مالِک خُدائ، زما د نېک اِبراهيم خُدائ پاک يې ما نن کامياب کړه اؤ زما د نېک سره خپله وعده پُوره کړه.

¹³زۀ دلته د هغه چينې سره يم چې چرته به د ښار پېغلې اوبۀ وړلو له راځى.

¹⁴چې کُومې جينۍ ته زۀ وايم چې لږ منګے راټيټ کړه، چې اوبۀ وڅښم، کۀ هغه ووائى چې وڅښه اؤ زۀ به ستا اُوښانو له هم اوبۀ راوړم، چې دا هم هغه وى چې تا خپل خِدمت کوُونکى اِسحاق له خوښه کړې ده. کۀ داسې وشى، نو ما ته به پته ولګې چې تا زما د نېک سره خپله وعده پُوره کړې ده.“

¹⁵د دُعا ختمولو نه مخکښې، رِبقه چې د هغې په ولى منګے وو راووتله. هغه د بتو‌اېل لُور وه، چې هغه د اِبراهيم د ورور ناحور اؤ د هغۀ د ښځې مَلِکه زوئ وو.

¹⁶هغه ډېره ښائسته جينۍ وه اؤ لا وادۀ شوې نۀ وه. هغه لاندې چينې ته لاړه، منګے يې ډک کړو اؤ راوختله.

¹⁷د اِبراهيم نوکر د مِلاوېدو د پاره هغې له ورمنډه کړل اؤ ورته يې ووئيل، ”ستا د منګى نه ما له لږې اوبۀ راکړه.“

¹⁸هغې ووئيل، ”وڅښه، صاحِبه!“ اؤ هغې زر د خپل ولى نه منګے راټيټ کړو اؤ چې هغۀ اوبۀ څښلې نو منګے يې ورته نيولے وو.

¹⁹چې کله هغې اوبۀ ورکړلې، هغې ووئيل، ”زۀ به ستا اُوښانو له هم اوبۀ راوړم تر هغه پورې چې تنده يې ماته شى.“

²⁰هغې زر زر د څاروو د اوبو په ډيګۍ کښې منګے تشولو اؤ چينې ته به د نورو اوبو د پاره په منډه تله، تر دې پورې چې ټولو اُوښانو ښۀ وڅښلې.

²¹د هغه سړى په هغې باندې نظر وو اؤ غلے ولاړ وو، چې معلُوم کړى چې مالِک خُدائ هغۀ له په سفر کښې کاميابى ورکړې ده کۀ نه.

²²چې کله اُوښانو اوبۀ وڅښلې، هغه سړى د سرو زرو يوه قيمتى نتکۍ هغې ته ورپه پوزه کړه اؤ دوه درنې د سرو زرو کَړى يې ورپه لاس کړې.

²³هغۀ ووئيل، ”ما ته ووايه چې ستا پلار څوک دے، د هغۀ په کور کښې زمُونږ د شپې تېرولو ځائ شته؟“

²⁴هغې جواب ورکړو، ”زما پلار بتو‌اېل دے، چې د ناحور اؤ مَلِکه زوئ دے.

²⁵مُونږ سره ډېر بُوس اؤ واښۀ شته اؤ ستاسو د پاتې کېدو د پاره حُجره هم شته.“

²⁶بيا هغه سړى خپل سر ټيټ کړو اؤ د مالِک خُدائ عِبادت يې وکړو.

²⁷هغۀ ووئيل، ”د مالِک خُدائ ثناء دې وى، چې زما د نېک اِبراهيم خُدائ پاک دے، چې هغۀ په رښتيا سره زما د نېک سره خپله وعده پُوره کړې ده. مالِک خُدائ زما د نېک خپلوانو ته زۀ نيغ راوستلم.“

²⁸جينۍ کور ته منډه کړه اؤ خپلې مور اؤ نورو ټولو ښځو ته يې ټوله قيصه تېره کړه.

²⁹د رِبقې يو ورور وو چې نُوم يې لابن وو، هغۀ بهر د چېنې طرف ته منډه کړه چې چرته د اِبراهيم نوکر وو.

³⁰لابن د خپلې خور په پوزه نتکۍ اؤ د هغې په لاسُونو کَړې ليدلې وې. اؤ رِبقې دا خبره کوله چې لابن واؤرېدل څۀ چې هغه سړى وئيلى وُو. هغه د اِبراهيم نوکر له ورَغلو چې هغه د خپلو اُوښانو سره د چينې سره ولاړ وو،

³¹اؤ لابن ورته ووئيل، ”زما سره کور ته لاړ شه. تۀ هغه سړے يې چې مالِک خُدائ برکت درکړے دے. تۀ دلته بهر ولې ولاړ يې؟ ما په خپل کور کښې ستا د پاره ځائ تيار کړے دے اؤ هلته ستا د اُوښانو د پاره هم ځائ شته.“

³²نو هغه سړے دننه کور ته لاړو اؤ لابن د اُوښانانو نه بارُونه کُوز کړل اؤ بُوس اؤ واښۀ يې ورته واچول. بيا هغۀ د اِبراهيم د نوکر اؤ د هغۀ د سړو د پاره اوبۀ راوړې چې خپلې خپې ووينځى.

³³چې ډوډۍ يې کله راوړه، هغه سړى ووئيل، ”تر هغه پورې به زۀ خوراک نۀ کوم چې تر کُومې پورې ما هغه څۀ وئيلى نۀ وى چې څۀ وئيل غواړم.“ لابن ووئيل، ”ټيک ده ووايه.“

³⁴هغۀ خبره شروع کړه، ”زۀ د اِبراهيم نوکر يم.

³⁵مالِک خُدائ زما نېک له ډېر زيات برکت ورکړے دے اؤ هغه يې ډير مالدار کړے دے. هغۀ له يې د ګډو اؤ چېلو رَمې، څاروى، سپين زر، سرۀ زر، غُلامان اؤ وينځې، اُوښان اؤ خرۀ هم ورکړى دى.

³⁶زما د نېک د ښځې ساره نه چې کله هغه بُوډۍ وه د هغۀ يو زوئ وشو اؤ زما نيک هغۀ له خپل هر څۀ ورکړى دى.

³⁷زما نېک زما نه دا پوخ لوظ اخستے دے چې د هغۀ حُکم به منم. هغۀ ووئيل، د کنعان د وطن د پېغلو نه زما زوئ له ښځه مۀ خوښوه.

³⁸خو زما د پلار خلقو، زما خپلوانو ته لاړ شه اؤ د هغۀ د پاره ښځه خوښه کړه.

³⁹اؤ ما د خپل نېک نه تپوس وکړو، فرض کړه کۀ هغه ښځه زما سره نۀ راځى نو بيا؟

⁴⁰هغۀ جواب راکړو چې مالِک خُدائ، چې د کُوم ما همېشه فرمانبردارى کړې ده، هغه به خپله فرِښته تا ته درولېږى اؤ کاميابى به درکړى. تۀ به زما د زوئ د پاره زما د خپلو خلقو نه، زما د پلار د کورنۍ نه، يوه ښځه پېدا کړې.

⁴¹ستا د پاره صِرف يوه لار شته چې د تړون نه آزاد شې : هغه دا چې کۀ تۀ زما خپلوانو ته لاړ شې اؤ هغوئ تا ته اِنکار وکړى، نو بيا به تۀ آزاد يې.

⁴²چې نن زۀ چينې ته راغلم، ما مالِک خُدائ ته سوال وکړو، اے مالِکه خُدايه، زما د نېک اِبراهيم خُدايه پاکه! ما له په سفر کښې کاميابى راکړه.

⁴³زۀ دلته د چينې سره يم، کله چې يوه جينۍ اوبو وړلو له راشى، نو زۀ به ورته ووايم چې ما له د خپل منګى نه لږې اوبۀ راکړى.

⁴⁴کۀ هغه ما له اؤ زما اُوښانو له هم اوبۀ ورکول وغواړى، چې دا هم هغه ښځه وى چې تا زما د نېک زوئ د پاره خوښه کړې ده.

⁴⁵د هغې نه مخکښې چې ما پټه په زړۀ کښې دُعا ختمه کړې وه، رِبقه چې د هغې په ولى منګے وو راغله اؤ لاندې چينې ته لاړه. ما هغې ته ووئيل چې، څښلو له لږې اوبۀ راکړه.

⁴⁶هغې زر د خپل ولى نه منګے راټيټ کړو اؤ وې وئيل، اوبۀ وڅښه اؤ زۀ به ستا اُوښانو له هم اوبۀ ورکړم. نو ما هم اوبۀ وڅښلې اؤ اُوښانو له يې هم ورکړې.

⁴⁷ما د هغې نه تپوس وکړو، ستا پلار څوک دے؟ نو هغې جواب راکړو، زما پلار بتو‌اېل دے چې د ناحور اؤ مَلِکه زوئ دے. بيا ما هغې له نتکۍ ورپه پوزه کړه اؤ کَړى مې ورپه لاس کړې.

⁴⁸ما خپل سر ټيټ کړو اؤ د مالِک خُدائ عِبادت مې وکړو. ما د مالِک خُدائ ثناء ووئيله، چې زما د نېک اِبراهيم خُدائ پاک دے، چې هغۀ زۀ سيدها زما د نېک خپلوانو ته روان کړے وم، چرته چې ما د خپل نېک د زوئ د پاره د هغۀ د ورور لُور ومُوندله.

⁴⁹نو کۀ تۀ زما د نېک سره خپله ذِمه وارى پُوره کول غواړې اؤ ښۀ سلُوک ورسره کوې، نو ما ته ووايه اؤ کۀ نۀ وى نو هم ووايه، بيا به زۀ فېصله وکړم چې ما له څۀ کول په کار دى.“

⁵⁰لابن اؤ بتو‌اېل جواب ورکړو، ”دا خبره د مالِک خُدائ نه راپېښه ده اؤ مُونږ ورته ښۀ يا بد نۀ شُو وئيلے.

⁵¹دا رِبقه ده، د ځان سره يې بوځه. هغه دې ستا د نېک د زوئ ښځه شى، لکه چې څنګه مالِک خُدائ په خپله وئيلى دى.“

⁵²چې کله د اِبراهيم نوکر دا خبره واؤرېده، هغه ټيټ شو اؤ د مالِک خُدائ عِبادت يې وکړو.

⁵³بيا هغۀ ورله جامې، سپين زر اؤ د سرو زرو کالى راوويستل اؤ رِبقې له يې ورکړل. هغۀ د هغې ورور اؤ مور له هم قيمتى تُحفې ورکړې.

⁵⁴د دې نه پس، د اِبراهيم نوکر اؤ د هغۀ سره نورو سړو خوراک څښاک وکړو اؤ هلته يې شپه تېره کړه. چې کله هغوئ سحر پاڅېدل، هغۀ ووئيل، ”ما خپل نېک له واپس ولېږه.“

⁵⁵خو د رِبقې ورور اؤ د هغې مور ووئيل، ”کم از کم لسو ورځو له دې هغه زمُونږ سره ايساره شى، نو بيا دې لاړه شى.“

⁵⁶خو هغۀ ووئيل، ”مُونږ مۀ ايساروئ. مالِک خُدائ زما سفر کامياب کړے دے، ما خپل نېک له واپس ولېږئ.“

⁵⁷هغوئ جواب ورکړو، ”مُونږ به رِبقه راوغواړُو اؤ د هغې نه به تپوس وکړُو چې هغه څۀ وائى.“

⁵⁸نو هغوئ رِبقه راوغوښته اؤ تپوس يې ترې وکړو، ”تۀ د دې سړى سره تلل غواړې څۀ؟“ هغې جواب ورکړو، ”اؤ زۀ به لاړه شم.“

⁵⁹نو هغوئ رِبقه اؤ د کور يوه زَړه خِدمت‌ګاره د اِبراهيم د نوکر اؤ د هغۀ د سړو سره ولېږل.

⁶⁰اؤ دوئ د رِبقې د پاره برکت وغوښتلو اؤ ورته يې ووئيل چې : ”خورې تۀ دې د زرګُونو مور شې، ستا اولاد دې د خپلو دُښمنانو په ښارُونو بريالے شى.“

⁶¹بيا رِبقه اؤ د هغې نوکرانې تيارې شوې اؤ په اُوښانو سورې شوې چې د اِبراهيم د نوکر سره لاړې شى اؤ دوئ ټول روان شول.

⁶²اِسحاق د ”بير‌لحى‌روئ“ نه راغلے وو. اؤ د کنعان صحرا کښې ايسار وو.

⁶³هغه ماښام په پټو کښې چکر لګولو له ووتلو اؤ څۀ ګورى چې اُوښان راروان وُو.

⁶⁴چې کله رِبقې اِسحاق وليدلو، هغه د خپل اُوښ نه کُوزه شوه

⁶⁵اؤ د اِبراهيم نوکر نه يې تپوس وکړو، ”هغه سړے چې په پټى کښې زمُونږ طرف ته راروان دے څوک دے؟“ نوکر جواب ورکړو، ”هغه زما نېک دے.“ نو هغې څادر واخستلو اؤ خپل مخ يې پټ کړو.

⁶⁶نوکر هغه هر څۀ اِسحاق ته ووئيل چې څۀ يې کړى وُو.

⁶⁷بيا اِسحاق رِبقه خپلې هغه خېمې له راوستله چې د هغۀ مور ساره په کښې اوسېدلې وه اؤ هغه يې ښځه شوه. اِسحاق د رِبقه سره مينه کوله، نو هغۀ ته د خپلې مور د مرګ نه پس آرام مِلاؤ شو.