Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب پيدايښت 32 Bible Online

پيدايښت 32 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

پيدايښت 32

¹چې يعقُوب څنګه خپل وطن ته لاړو، د خُدائ پاک څۀ فرِښتې ورسره مِلاؤ شوې.

²چې هغه يې وليدلې، نو وې وئيل، ”دا د خُدائ پاک لښکر دے.“ نو په هغه ځائ يې محنايم نُوم کېښودو.

³يعقُوب د خپل ځان نه مخکښې د ادوم په وطن کښې د شعير په علاقه کښې خپل ورور ته پېغام وړُونکى ولېږل.

⁴هغۀ ورته ووئيل چې زما نېک عيساؤ ته دا پېغام ورسوئ : ”زۀ ستا تابعدار خِدمت‌ګار يعقُوب يم، چې د ډېر وخت نه د لابن سره د يو مُسافر په شان دېره يم،

⁵زۀ غوَيى، خرۀ، ګډې، چېلۍ اؤ نوکران لرم. نېکه! زۀ تا ته خبر درلېږم، د دې د پاره چې ستا په نظر کښې ښۀ راشم.“

⁶کله چې هغه پېغام وړُونکى يعقُوب ته واپس راغلل، هغوئ ووئيل، ”مُونږ ستا ورور عيساؤ له لاړُو اؤ هغه د مخکښې نه تا سره مِلاوېدو د پاره راروان دے. څلور سوه کسان ورسره دى.“

⁷يعقُوب سخت ويرېدو اؤ پرېشانه شو. د هغۀ سره چې کُوم خلق اؤ رَمې، غواګانې اؤ اُوښان وُو هغه يې په دوه ډلو کښې تقسيم کړل.

⁸د هغۀ خيال دا وو، ”کۀ عيساؤ راشى اؤ هغه وړومبۍ ډله ختمه کړى نو هغه بله ډله چې کُومه پاتې وى هغه به وتښتى.“

⁹بيا يعقُوب دُعا وکړه، ”زما د نيکۀ اِبراهيم خُدايه پاکه اؤ زما د پلار اِسحاق خُدايه پاکه! زما سوال واوره، مالِکه خُدايه! تا ما ته ووئيل چې خپل وطن اؤ خپلوانو ته لاړ شه اؤ تۀ به زما د پاره هر څۀ سم کړې.

¹⁰تا چې خپل خِدمت کوُونکى ته، کُومه مِهربانى اؤ وفادارى ښودلې ده زۀ د هغې قابِل نۀ يم، زۀ چې د اُردن سيند نه پورېوتم نو زما سره هيڅ هم نۀ وُو صِرف يوه امسا وه اؤ اوس زما نه دوه ډلې جوړې شوې دى.

¹¹زۀ تا ته سوال کوم چې ما د خپل ورور عيساؤ نه بچ کړه. زۀ يرېږم هسې نه چې هغه په مُونږ حمله وکړى نو مُونږ به سره د ښځو اؤ ماشُومانو ټول تباه کړى.

¹²هغه وعده راياده کړه چې تا زما سره کړې وه چې زما د پاره به هر څۀ سم کړې اؤ ما له به دومره اولاد راکړې چې څوک به يې شمېرلے نۀ شى، دومره ډېر لکه چې د سمندر په غاړه شګې دى.“

¹³هلته د شپې تېرولو نه پس، يعقُوب د خپلو څاروو نه د خپل ورور عيساؤ د پاره تُحفې خوښې کړې : دوه سوه چېلۍ اؤ شل چېلى، دوه سوه ګډې اؤ شل ګډان، دېرش هغه اُوښې چې پئ ورکوى د بچو سره، څلوېښت غواګانې اؤ لس غوَيى، شل خرې اؤ لس خرۀ.

¹⁶هغۀ دا په دوه ډلو کښې تقسيم کړل اؤ د خپلو نوکرانو نه يې يو يو په هره ډله مشران مُقرر کړل. هغۀ ورته ووئيل، ”زما نه مخکښې لاړ شئ اؤ د مخکښې ډلې اؤ ورپسې راروانې ډلې په مېنځ کښې فاصله وساتئ.“

¹⁷هغۀ وړومبى نوکر له حُکم ورکړو، ”زما ورور عيساؤ چې درسره ملاوېږى اؤ تپوس کوى چې، ستا نېک څوک دے؟ تۀ چرته ځې؟ ستا نه مخکښې دا ځناور د چا دى؟

¹⁸نو ته ورته وايه چې دا ستا د خِدمت‌ګار يعقُوب دى. هغه دا خپل نېک عيساؤ له په تُحفه کښې لېږى. اؤ يعقُوب په خپله په مُونږ پسې راروان دے.“

¹⁹هغۀ دويم اؤ دريم له هم دغه شان حُکم ورکړو اؤ هغه ټولو له چې کُوم د ډلو مشران وُو : ”تاسو به خامخا داسې وايئ چې کله تاسو د عيساؤ سره مِلاوېږئ.

²⁰تاسو به خامخا وايئ چې ستا خِدمت‌ګار يعقُوب په خپله په مُونږ پسې راروان دے.“ د يعقُوب خيال دا وو چې، ”زۀ به د دې تُحفو سره د هغۀ غُصه سړه کړم اؤ چې کله ورسره مخامخ شم کېدے شى چې هغه ما ته په خېر راغلے ووائى.“

²¹هغۀ هغه تُحفې د ځان نه مخکښې ولېږلې اؤ هغه شپه په محنايم کښې پاتې شو.

²²هم په هغه شپه يعقُوب پاڅېدو، هغۀ خپلې دوه نِکاح کړې ښځې، د هغۀ دوه نورې ښځې اؤ خپل يولس زامن روان کړل اؤ د يبوق په سيند کښى هغه ځائ کښې پورې وتل چرته چې اوبۀ کمى وى.

²³هغۀ هغوئ روان کړل اؤ پورې يې ويستل، د هغۀ سره چې څۀ وُو هغه يې هم پورې ولېږل،

²⁴خو هغه يواځې پاتې شو. بيا يو سړے راغلو اؤ د هغۀ سره يې د سحر د رڼا پورې کُشتى وکړه.

²⁵چې کله هغه سړى ته پته ولګېده چې مُقابله يې نۀ شوه ګټلے، نو هغۀ يعقُوب په پتُون ووهلو اؤ پتُون يې د بند نه ووتلو.

²⁶هغه سړى ووئيل، ”د سحر رڼا شوه، ما پرېږده چې لاړ شم.“ يعقُوب ورته ووئيل، ”زۀ به تا کله هم نۀ پرېږدم، چې تر څو پورې دې ما له برکت نۀ وى راکړے.“

²⁷هغه سړى ترې تپوس وکړو، ”ستا څۀ نُوم دے؟“ نو هغۀ ورته ووئيل، ”يعقُوب.“

²⁸هغه سړى ورته ووئيل، ”د نن نه پس به ستا نُوم يعقُوب نۀ وى. تا د خُدائ پاک اؤ د اِنسان سره مُقابله کړې ده اؤ تا ګټلې ده، د اوس نه به ستا نُوم اِسرائيل وى.“

²⁹يعقُوب ورته ووئيل، ”اوس تۀ ما ته خپل نُوم وښايه.“ خو هغۀ ورته ووئيل، ”تۀ ولې زما د نُوم تپوس کوې؟“ بيا هغۀ يعقُوب له برکت ورکړو.

³⁰يعقُوب ووئيل، ”ما خُدائ پاک مخامخ ليدلے دے اؤ بيا هم لا ژوندے پاتې يم“، نو په هغه ځائ يې فنى‌اېل نُوم کېښودو.

³¹نمر راختلو چې يعقُوب د فنى‌اېل نه تلو اؤ د خپل پتُون په وجه ګُډ ګُډ روان وو.

³²تر نن ورځې پورې د اِسرائيل اولاد هغه پله نۀ خورى کُومه چې د پتُون په بند پورې وى، ځکه چې د پتُون د بند هم په دې ځائ هغه سړى يعقُوب وهلے وو.