Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب پيدايښت 41 Bible Online

پيدايښت 41 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

پيدايښت 41

¹پُوره دوه کاله تېر شوى وُو چې د مِصر فِرعون خوب وليدو چې هغه د نيل درياب په غاړه ولاړ وو،

²چې کله اووۀ ښې ښائسته اؤ څربې غواګانې د درياب نه راوختلې اؤ په واښو کښې په څرېدلو شروع شوې.

³اووۀ نورې غواګانې هم راوختلې، دا کمزورې اؤ نرۍ وې. دا راغلې اؤ د درياب په غاړه د نورو غواګانو سره ودرېدلې،

⁴هغه نرو اؤ کمزورو غواګانو، ښائسته اؤ څربې غواګانې وخوړلې. بيا فِرعون راويښ شو.

⁵هغه بيا اُودۀ شو اؤ يو بل خوب يې وليدو. هغۀ د غلې اووۀ ډک اؤ پاخۀ وږى وليدل، چې په يو ډنډر باندې راشوى وُو.

⁶بيا هغۀ يو بل ډنډر وليدو چې په دې باندې اووۀ نور وږى راشوى وُو چې نرى وُو اؤ ګرمې هوا وچ کړى وُو،

⁷اؤ د غلې هغه نرو وږو هغه ډک اؤ پاخۀ وږى تېر کړل. فِرعون راويښ شو اؤ پوهه شو چې هغۀ خوب ليدلو.

⁸سحر هغه پرېشان وو، نو هغۀ د مِصر ټول نجوميان اؤ هوښيار خلق راوغوښتل. هغۀ ورته خپل خوبُونه ووئيل، خو هيچا هم هغۀ ته د دې تعبير نۀ شو ښودلے.

⁹بيا ساقى فِرعون ته ووئيل، ”صاحِبه! نن زۀ دا خبره څرګندوم چې زما نه غلطى شوې ده.

¹⁰يو ځل چې فِرعون خپلو خِدمت‌ګارانو ته غُصه شو نو زۀ اؤ مشر نانبائى يې د څوکيدارانو مشر د کور په قېد‌خانه کښې قېد کړُو.

¹¹يوه شپه مُونږ دواړو يو يو خوب وليدو اؤ د هغه خوبُونو بېل بېل مطلبُونه وُو.

¹²يو ځوان عبرانے هلته زمُونږ سره وو چې هغه د څوکيدارانو د مشر خِدمت‌ګار وو. مُونږ هغۀ ته خپل خوبُونه ووئيل اؤ هغۀ مُونږ ته د دې تعبيرُونه وښودل.

¹³چې څنګه هغۀ وئيلى وُو هم هغه شان وشول : تا زۀ بيا په خپل ځائ کښېنولم، خو نانبائى دې راځوړند کړو.“

¹⁴فِرعون يُوسف راوغوښتو اؤ هغه فوراً د قېد‌خانې نه راوستلے شو. چې هغۀ د سر اؤ ګيرې وېښتۀ کل کړل اؤ جامې يې بدلې کړې، نو هغه فِرعون ته پېش شو.

¹⁵فِرعون يُوسف ته ووئيل، ”ما يو خوب ليدلے دے اؤ هيڅ څوک هم د دې تعبير نۀ شى ښودلے. ما ته چا وئيلى دى چې تۀ په خوبُونو پوهېږى اؤ تعبير يې ښودلے شې.“

¹⁶يُوسف جواب ورکړو، ”صاحِبه! زۀ دا نۀ شم کولے، خو خُدائ پاک دې ښۀ تعبير درکړى.“

¹⁷فِرعون يُوسف ته ووئيل، ”ما خوب وليدلو چې زۀ د نيل درياب په غاړه ولاړ وم،

¹⁸چې کله اووۀ ښائسته اؤ څربې غواګانې د درياب نه راوختلې اؤ په واښو کښې په څرېدلو شروع شوې.

¹⁹بيا اووۀ نورې غواګانې راوختلې چې نرۍ اؤ کمزورې وې. ما په مِصر کښې دومره ډېرې بې‌کاره غواګانې چرته هم نۀ دى ليدلې.

²⁰بيا دې کمزورو غواګانو هغه څربې غواګانې وخوړلې،

²¹خو هيچا به داسې نۀ وې وئيلى چې هغه يې خوړلې دى، ځکه چې هم هغه شان کمزورې معلُومېدې لکه چې څنګه مخکښې وې. بيا زۀ راويښ شوم.

²²ما دا خوب هم وليدو چې په يو ډنډر باندې د غلې اووۀ ډک اؤ پاخۀ وږى راشوى وُو،

²³بيا د غلې اووۀ نور وږى راوشول، چې دا نرى اؤ د صحرا هوا سوزولى وُو،

²⁴اؤ د غلې اووۀ نرو وږو هغه ډک وږى تېر کړل. ما دا خوبُونه نجوميانو ته ووئيل، خو هيچا ما ته د دې تعبير نۀ شو ښودلے.“

²⁵يُوسف فِرعون ته ووئيل، ”صاحِبه! د دې دواړو خوبُونو هم يو مطلب دے، خُدائ پاک تا ته وښودل چې هغه به په راتلُونکى وخت کښې څۀ کوى.

²⁶دا اووۀ څربې غواګانې اووۀ کالونه دى اؤ دا د غلې اووۀ ډک وږى هم اووۀ کالونه دى، د دې دواړو هم يو مطلب دے.

²⁷هغه اووۀ نرۍ غواګانې چې کُومې وروستو راوختلې اؤ هغه اووۀ د غلې نرى وږى کُوم چې ګرمې هوا وچ کړل د قحط اووۀ کالونه دى.

²⁸لکه څنګه چې ما تا ته ووئيل، خُدائ پاک تا ته ښودلى دى چې هغه به په راتلُونکى وخت کښې څۀ کوى.

²⁹اووۀ کاله به د ټول مِصر په وطن کښې ښۀ ډېر پېداوار کېږى.

³⁰د هغې نه پس به اووۀ کاله د قحط وى اؤ هغه ټول آباد کالونه به مو هېر شى، ځکه چې قحط به وطن تباه کړى.

³¹آباد وخت به مو بېخى هېر شى، ځکه چې ورپسې کُوم قحط راځى هغه به ډېر سخت وى.

³²ستا د دوه ځل خوبُونو مطلب دا دے چې دا د خُدائ پاک فېصله ده اؤ زر به خُدائ پاک داسې وکړى.

³³اوس تاسو يو هوښيار اؤ ښۀ پوهه سړے ولټوئ اؤ هغه د مِصر د وطن مشر مُقرر کړئ.

³⁴تاسو له نور آفسران هم مُقررول په کار دى اؤ د آبادۍ په دې اووۀ کالونو کښې د فصلُونو پينځمه حِصه اخلئ.

³⁵نو هغوئ له حُکم ورکړئ چې راروان ښۀ کالونه دى چې د خوراک ټول څيزُونه راغونډ کړى اؤ هغوئ له اِختيار ورکړئ چې په ښارُونو کښې غله جمع کړى اؤ د هغې حِفاظت وکړى.

³⁶هغه خوراک به د دې وطن د پاره يوه ذخيره وى، د قحط د هغو اووۀ کالونو د پاره کُوم چې د مِصر په وطن راروان دى. نو داسې خلق به د لوږې نه نۀ مرى.“

³⁷د فِرعون اؤ د هغۀ د درباريانو په نظر کښې دا منصُوبه ښۀ راغله،

³⁸اؤ فِرعون هغوئ ته ووئيل، ”مُونږ ته به هيڅ کله هم د يُوسف نه ښۀ سړے مِلاؤ نۀ شى، يو داسې سړے چې په هغۀ کښې د خُدائ پاک رُوح وى.“

³⁹فِرعون يُوسف ته ووئيل، ”خُدائ پاک تا ته هر څۀ ښودلى دى، دا څرګنده خبره ده چې ستا نه لوئ هوښيار اؤ ښه پوهه لرُونکے کس بل نشته.

⁴⁰زۀ به تا د خپل وطن مشر جوړ کړم اؤ زما ټول خلق به ستا حُکم منى. تۀ به ما پسې دويم اِختيارمن سړے يې.

⁴¹زۀ اوس تا په ټول مِصر مشر مُقرروم.“

⁴²فِرعون خپله ګوته د لاس نه وويستله چې په هغې د بادشاهۍ مُهر لګېدلے وو اؤ يُوسف ته يې ورپه ګوته کړه. هغۀ ته يې د رېښمو يوه ښائسته چُوغه ورواغوستله اؤ د سرو زرو هار يې ورپه غاړه کړو.

⁴³هغۀ له يې د ګرځېدو د پاره هغه دويمه د اسُونو بادشاهى ګاډۍ ورکړه اؤ عِزت ورکوُونکى فوجيان د هغۀ نه مخکښې روان وُو اؤ چغې يې وهلې چې، ”لار پرېږدئ! مشر راروان دے.“ نو يُوسف په ټول مِصر مشر مُقرر شو.

⁴⁴بادشاه هغۀ ته ووئيل، ”زۀ فِرعون يم. اؤ ستا د اِجازت نه بغېر به په ټول مِصر کښې هيڅ څوک هم لاس خپه نۀ شى ښوزولے.“

⁴⁵په هغۀ يې د مِصريانو نُوم ”صافنت فعينح“ کېښودو اؤ هغۀ ته يې يوه ښځه آسِناتھ په نِکاح کړه، چې هغه د اُون د يو اِمام فوطيفرع لُور وه. يُوسف د دېرشو کالو وو چې هغۀ د مِصر د فِرعون خِدمت کول شروع کړل. هغه د فِرعون د دربار نه لاړو اؤ د مِصر ټول وطن يې وکتلو،

⁴⁶

⁴⁷د آبادۍ په هغو اووۀ کالونو کښې هغه وطن ډېره زياته غله وکړه،

⁴⁸هغه هر څۀ يُوسف راغونډ کړل اؤ په ښارُونو کښې يې ذخيره کړل. هغۀ په هر ښار کښې د ګېر‌چاپېره پټو نه خوراک راجمع کړو.

⁴⁹دا غله دومره زياته وه چې يُوسف يې تلل پرېښودل. دا د سمندر په غاړه د شګو په شان ډېره وه.

⁵⁰د قحط د کالونو نه مخکښې د يُوسف د آسِناتھ نه دوه زامن پېدا شول.

⁵¹هغۀ ووئيل، ”خُدائ پاک زما ټولې سختۍ اؤ زما د پلار ټوله کورنۍ زما نه هېره کړې ده“، نو يُوسف په خپل مشر زوئ منشه نُوم کېښودو.

⁵²هغۀ دا هم ووئيل، ”خُدائ پاک زما د تکليف په وطن کښې ما له بچى راکړى دى“، نو هغۀ په خپل دويم زوئ اِفرائيم نُوم کېښودو.

⁵³د مِصر د وطن د آبادۍ هغه اووۀ کالونه ختم شول،

⁵⁴اؤ د قحط اووۀ کالونه شروع شول هم هغه شان لکه چې څنګه يُوسف وئيلى وُو. په نورو ټولو وطنُونو کښې قحط وو، خو د مِصر په ټول وطن کښې خوراک وو.

⁵⁵چې کله مِصريان ډېر زيات وږى شول، دوئ فِرعون ته د خوراک د پاره فرياد وکړو. نو هغۀ هغوئ له حُکم ورکړو چې يُوسف ته لاړ شئ اؤ هم هغسې وکړئ چې څنګه هغه تاسو ته وائى.

⁵⁶قحط سخت شو اؤ په ټول وطن کښې خور شو، نو يُوسف ټول ګودامُونه کولاؤ کړل اؤ په مِصريانو به يې غله خرڅوله.

⁵⁷د يُوسف نه غله اخستلو د پاره د ټولې دُنيا نه خلق مِصر ته راتلل، ځکه چې قحط په هر ځائ کښې ډېر سخت وو.