Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب پيدايښت 43 Bible Online

پيدايښت 43 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

پيدايښت 43

¹نو په کنعان کښې قحط نور هم سخت شو،

²اؤ چې کله د يعقُوب کورنۍ ټوله غله وخوړله کُومه چې د مِصر نه راوړلے شوې وه، يعقُوب خپلو زامنو ته ووئيل، ”بيا لاړ شئ اؤ زمُونږ د پاره لږه نوره غله راوړئ.“

³يهُوداه هغۀ ته ووئيل، ”هغه سړى مُونږ ته په ټينګه خبردارے راکړے دے چې مُونږ د ځان سره خپل ورور نۀ وى راوستلے مُونږ د هغۀ په دربار کښې نۀ شُو حاضرېدلے.

⁴کۀ تۀ زمُونږ سره زمُونږ ورور لېږل غواړې، نو مُونږ به لاړ شُو اؤ ستا د پاره به خوراک واخلُو.

⁵اؤ کۀ تۀ نۀ غواړې، نو مُونږ به نۀ ځُو، ځکه چې هغه سړى مُونږ ته وئيلى دى چې زمُونږ سره خپل ورور نۀ وى نو مُونږ د هغۀ په دربار کښې نۀ شُو حاضرېدلے.“

⁶يعقُوب ورته ووئيل، ”تاسو زۀ په دومره سخت تکليف کښې ولې آخته کړے يم چې هغه سړى ته مو ووئيل چې زمُونږ بل ورور هم شته؟“

⁷هغوئ جواب ورکړو، ”هغه سړى زمُونږ اؤ زمُونږ د کورنۍ په باره کښې تپوسُونه کول چې، ستاسو پلار تر اوسه پورې ژوندے دے څۀ؟ ستاسو بل ورور شته څۀ؟ مُونږ خو صِرف د هغۀ د تپوسُونو جواب ورکولو. مُونږ ته څۀ پته وه چې هغه به مُونږ ته وائى چې تاسو د ځان سره خپل ورور هم راولئ؟“

⁸يهُوداه خپل پلار ته ووئيل، ”دا هلک ما سره ولېږه اؤ مُونږ به سمدستى لاړ شُو. هسې نه چې زمُونږ ماشُومان اؤ مُونږ د لوږې نه مړۀ شُو.

⁹زۀ به په خپله د هغۀ حِفاظت کوم اؤ تۀ د هغۀ ذِمه وارى زما په غاړه کولے شې. کۀ زۀ دا تا له واپس روغ اؤ سلامت رانۀ ولم، نو زۀ به همېشه تا ته ملامته يم.

¹⁰کۀ مُونږ دومره وخت ضائع کړے نۀ وے، نو مُونږ هلته تلې شوُو اؤ تر اوسه پورې دوه ځل واپس هم راتلے شوُو.“

¹¹خپل پلار هغوئ ته ووئيل، ”کۀ هم دغه شان کېږى، نو د دې وطن د ټولو نه ښۀ څيزُونه په خپلو بوجو کښې کېږدئ اؤ هغه مشر له يې په تُحفه کښې يوسئ : لږ عطر، شات، خوشبُودارې مصالحې، پسته اؤ بادام.

¹²د خپل ځان سره يو په دوه روپۍ هم يوسئ، ځکه چې کُومې روپۍ ستاسو د بوجو په خُلو کښې واپس کړے شوے وې هغه به يې خامخا ستاسو نه واپس اخلى. کېدے شى چې په غلطۍ سره داسې شوى وى.

¹³خپل ورور روان کړئ اؤ سمدستى هغه سړى له واپس ورشئ.

¹⁴قادر خُدائ پاک دې هغه سړے په تاسو مِهربانه کړى، نو هغه به بنيامين تاسو له درکړى اؤ هغه بل ورور به هم تاسو ته واپس کړى. کۀ زما بچى خامخا مړۀ کېږى، نو مړۀ دې شى.“

¹⁵نو هغه کسانو هغه تُحفې اؤ يو په دوه روپۍ واخستلې اؤ مِصر ته د بنيامين سره روان شول. اؤ هلته د يُوسف په حضُور کښې پېش شول.

¹⁶چې کله يُوسف بنيامين د هغوئ سره وليدلو، نو هغۀ د خپل کور مشر خِدمت‌ګار ته ووئيل، ”دا سړى زما کور ته بوځه. د غرمې ډوډۍ به دوئ زما سره خورى، نو يو څاروے حلال کړه اؤ تيار يې کړه.“

¹⁷نو خِدمت‌ګار هم هغه شان وکړل چې څنګه ورته حُکم شوے وو اؤ هغه کسان يې د يُوسف کور ته بوتلل.

¹⁸چې کله يې هغوئ کور ته راروان کړى وُو، هغوئ ويرېدل اؤ فکر يې کولو چې، ”مُونږ ته په وړومبى ځل چې کُومې روپۍ واپس کړے شوې وې د هغې په وجه يې دلته راروان کړى يُو. دوئ به ناڅاپى په مُونږ حمله وکړى، زمُونږ خرۀ به بوځى اؤ مُونږ به خپل غُلامان کړى.“

¹⁹نو د کور د دروازې سره هغوئ مشر خِدمت‌ګار ته ووئيل،

²⁰”اے صاحِبه! مُونږ دلته يو ځل مخکښې د خوراک اخستلو د پاره راغلى وُو.

²¹مُونږ چې کله سرائى ته ورسېدو، مُونږ خپلې بوجۍ کولاؤ کړې، نو هر يو کس خپلې ټولې روپۍ د خپلې خپلې بوجۍ په خُله کښې ومُوندلې. مُونږ هغه د ځان سره واپس راوړې دى.

²²مُونږ د ځان سره د نور خوراک اخستلو د پاره نورې روپۍ هم راوړې دى. مُونږ ته پته نشته چې هغه روپۍ زمُونږ په بوجو کښې چا واپس ايښې وې.“

²³د خِدمت‌ګارانو مشر ورته ووئيل، ”خېر به شى، مۀ يرېږئ. ستاسو اؤ ستاسو د پلار خُدائ پاک درله هغه روپۍ ستاسو په بوجو کښې ايښې وې. ستاسو روپۍ ما ته مِلاؤ شوې.“ بيا هغۀ شمعُون هغوئ له راوستلو.

²⁴هغه خِدمت‌ګار دوئ دننه کور ته بوتلل اؤ هغوئ له يې د خپو وينځلو د پاره اوبۀ ورکړې اؤ د هغوئ خرُونو ته يې واښۀ واچول.

²⁵هغوئ خپلې تُحفې تيارې کړې چې يُوسف ته يې پېش کړى چې کله هغه د غرمې راورسېږى، ځکه چې هغوئ ته وئيلى شوى وُو چې هغوئ به د هغۀ سره ډوډۍ خورى.

²⁶چې کله يُوسف کور ته راغلو، هغوئ تُحفې دننه کور ته هغۀ له يوړې اؤ د هغۀ په مخکښې زمکې ته ټيټ شول.

²⁷هغۀ د هغوئ نه د خېر خېريت پوښتنه وکړه اؤ بيا يې ورته ووئيل، ”تاسو ما ته د خپل ضعيف پلار په باره کښې وئيلى وُو، هغه څنګه دے؟ هغه ژوندے دے؟“

²⁸هغوئ ورته ووئيل، ”زمُونږ پلار ستاسو خِدمت‌ګار تر اوسه پورې ژوندے دے اؤ روغ جوړ دے.“ اؤ هغوئ د هغۀ په مخکښې خپل سرُونه ټيټ کړل.

²⁹چې کله يُوسف د خپلې مور زوئ، خپل سکه ورور بنيامين وليدو، هغۀ ووئيل، ”نو دا ستاسو کشرے ورور دے، چې تاسو د هغۀ په باره کښې ما ته وئيلى وُو؟ زما زويه! خُدائ پاک دې په تا مِهربانه شى.“

³⁰بيا يُوسف فوراً لاړو، ځکه چې د خپل ورور په ليدو د هغۀ زړۀ نرم شو. اؤ د ژړا نه يې سترګې ډکې شوې، نو هغه خپلې کوټې ته لاړو اؤ وې ژړل.

³¹د هغې نه پس چې کله هغۀ مخ ووينځلو، هغه بهر راغلو اؤ خپل زړۀ يې کلک کړو، هغۀ حُکم وکړو چې ډوډۍ راوړئ.

³²يُوسف په يو دسترخوان ډوډۍ ته ناست وو اؤ په بل باندې د هغۀ ورُوڼه ناست وُو. اؤ چې کُومو مِصريانو هلته ډوډۍ خوړله، هغوئ ته يې په بل ځائ کښې ډوډۍ کېښودله، ځکه چې هغوئ د عبرانيانو سره ډوډۍ خوړل حرام ګڼل.

³³د هغۀ ورُوڼه په دسترخوان ناست وُو، د هغوئ د عُمر په حِساب سره د مشر نه کشر پورې يُوسف ته مخامخ کښېنولے شوى وُو. چې کله هغوئ ته پته ولګېده چې هغوئ څنګه کښېنولے شوى دى، نو دوئ په حېرانتيا سره يو بل ته کتل.

³⁴د يُوسف د دسترخوان نه هغوئ له ډوډۍ ورکولے شوه اؤ د بنيامين د نورو نه يو په پينځۀ زياته مېلمستيا وشوله. نو هغوئ د يُوسف سره خوړل څښل وکړل اؤ ښۀ په سُر کښې شول.