Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب پيدايښت 48 Bible Online

پيدايښت 48 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

پيدايښت 48

¹څۀ موده وروستو يُوسف خبر شو چې د هغۀ پلار بيمار دے. نو هغۀ خپل دوه زامن، منشه اؤ اِفرائيم روان کړل اؤ د خپل پلار پوښتنې له ورَغلو.

²چې يعقُوب خبر شو چې خپل زوئ يې پوښتنې له راغلے دے، هغۀ خپل ځان تکړه کړو اؤ په کټ کښې نېغ کښېناستو.

³يعقُوب يُوسف ته ووئيل چې، ”قادر خُدائ پاک د کنعان د وطن په لُوز کښې ما ته راڅرګند شو اؤ برکت يې راکړو.“

⁴هغۀ ما ته ووئيل، ”زۀ به تا له ډېر اولاد درکړم، نو داسې ستا د اولاد نه به ډېر قومُونه جوړ شى. زۀ به ستا اولاد له دا وطن ورکوم چې همېشه د پاره د هغوئ شى.“

⁵”نو اوس يُوسفه! چې ستا کُوم دوه زامن زما د راتلو نه مخکښې په مِصر کښې پېدا شوى دى، دوئ هم زما بچى دى، اِفرائيم اؤ منشه زما د خپلو بچو روبين اؤ شمعُون په شان دى.

⁶خو کۀ ستا نور زامن پېدا کېږى، نو هغوئ به زما نۀ شى ګڼلے، هغوئ به د اِفرائيم اؤ د منشه نه ميراث اخلى.

⁷زۀ داسې ستا د مور راحيل په خاطر کوم. چې کله زۀ د ميسوپوتاميه نه واپس راتلم، نو هغه اِفرات ته نزدې د کنعان په وطن کښې زما د ډېر غم سره وفات شوه. ما هغه د اِفرات د لارې په غاړه ښخه کړه.“ اِفرات اوس د بيت‌لحم په نُوم مشهُور دے.

⁸چې کله يعقُوب د يُوسف زامن وليدل، هغۀ تپوس وکړو، ”دا څوک دى؟“

⁹نو يُوسف خپل پلار ته ووئيل، ”دا زما زامن دى، کُوم چې خُدائ پاک ما له دلته په مِصر کښې راکړى دى.“ يعقُوب ووئيل، ”دوئ ما له راوله چې د دوئ د پاره برکت وغواړم.“

¹⁰د ډېر عُمر په وجه د يعقُوب نظر کمزورے شوے وو اؤ د هغۀ نظر سم نۀ لګېدو. يُوسف هغۀ له زامن راوستل اؤ هغوئ يې غاړه ويستل اؤ ښُکل يې کړل.

¹¹يعقُوب يُوسف ته ووئيل، ”ما هيڅ کله هم دا ګُمان نۀ وو کړے چې زۀ به بيا تا ووينم اؤ اوس خُدائ پاک راباندې ستا بچى هم وليدل.“

¹²بيا يُوسف هغوئ د هغۀ د غېږ نه واخستل اؤ د هغۀ په مخکښې يې د عِزت نه سر زمکې ته ټيټ کړو.

¹³يُوسف اِفرائيم د يعقُوب ګڅ طرف ته اؤ منشه د هغۀ ښى طرف ته نزدې راوستل.

¹⁴نو يعقُوب خپل لاسُونه اُوږدۀ کړل اؤ خپل ښے لاس يې د اِفرائيم په سر کېښودو، اګرچې هغه کشر وو اؤ خپل ګڅ لاس يې د منشه په سر کېښودو، چې هغه مشر وو.

¹⁵بيا هغۀ يُوسف د پاره برکت وغوښتلو اؤ وې وئيل : ”د کُوم خُدائ پاک چې زما پلار نيکۀ اِبراهيم اؤ اِسحاق خِدمت کړے دے هغه دې، دې هلکانو له برکت ورکړى! کُوم خُدائ پاک چې تر ننه پورې ټول عُمر زما ساتنه کړې ده!

¹⁶هغه فرِښته دې دوئ له برکت ورکړى، چې هغې زۀ د هرې بدۍ نه بچ ساتلے يم! د دې هلکانو په ذريعه دې زما اؤ زما د پلار نيکۀ اِسحاق اؤ اِبراهيم نُوم ژوندے وساتلے شى! اؤ په زمکه دې د دوئ ډېر اولاد پېدا شى!“

¹⁷چې کله يُوسف دا وليدل چې د هغۀ پلار خپل ښې لاس د اِفرائيم په سر ايښے دے، هغه په دې خفه شو، نو هغۀ د خپل پلار لاس اُوچت کړو اؤ د اِفرائيم د سر نه يې د منشه سر له يوړو.

¹⁸اؤ يُوسف خپل پلار ته ووئيل، ”داسې نه، زما پلاره! دا مشر دے. خپل ښے لاس دۀ له په سر کېږده.“

¹⁹د هغۀ پلار اِنکار وکړو اؤ وې وئيل، ”ما ته پته شته، زما زويه! ما ته پته ده چې د منشه اولاد به هم يو لوئ قوم شى. خو خپل کشر ورور به د هغۀ نه لوئ وى اؤ د هغۀ د اولاد نه به ډېر لوئ قومُونه جوړ شى.“

²⁰نو هغۀ هغوئ له په هغه ورځ برکت ورکړو، وې وئيل، ”اِسرائيليان به ستاسو نومُونه استعمالوى چې کله هغوئ د برکت نُوم اخلى. هغوئ به وائى، خُدائ پاک دې تاسو د اِفرائيم اؤ منشه په شان کړى.“ نو داسې يعقُوب اِفرائيم د منشه نه مخکښې کړو.

²¹بيا يعقُوب يُوسف ته ووئيل، ”ګوره! زۀ مرګ ته نزدې يم، خو خُدائ پاک به ستا مل وى اؤ تا به واپس د خپل پلار نيکۀ وطن ته بوځى.

²²د شِکم هغه آباده علاقه چې ما د اموريانو نه د تُورې اؤ ليندې په زور اخستې ده زۀ هغه ستا ورُوڼو له نۀ ورکوم بلکې تا له يې درکوم.“