Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب دوهم سموئيل 1 Bible Online

دوهم سموئيل 1 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

دوهم سموئيل 1

¹د ساول د مرګ نه پس چې داؤد په عماليقيانو باندې فتح وموندله نو راغلو او دوه ورځې په صِقلاج کښې ايسار شو.

²په دريمه ورځ د ساول د کېمپ نه يو ځلمے راورسېدو. د دې دپاره چې خپل غم څرګند کړى، هغۀ خپلې جامې شلولې وې او په سر باندې يې خاورې اچولې وې. کله چې داؤد له راغلو نو د عزت نه ټيټ شو او پړمخې په زمکه پريوتو.

³داؤد ترې نه تپوس وکړو، ”تۀ د کوم ځائ نه راغلے يې؟“ هغۀ ورته ووئيل، ”زۀ د بنى اِسرائيلو د کېمپ نه راتښتېدلے يم.“

⁴داؤد ورته ووئيل، ”ما ته ووايه چې څۀ شوى دى.“ هغۀ جواب ورکړو، ”زمونږ فوجيان د جنګ نه راتښتېدلى دى او زمونږ ډېر سړى وژلے شوى دى. ساول او د هغۀ زوئ يُونتن هم وژلے شوے وو.“

⁵داؤد ترې نه تپوس وکړو، ”تا ته څۀ پته ده چې ساول او يُونتن مړۀ شوى دى؟“

⁶هغۀ جواب ورکړو، ”د جِلبوعه په غرۀ باندې داسې وشول او ما وليدل چې ساول په خپله نېزه باندې تکيه لګولے وه او د دشمن جنګى ګاډۍ او په اسونو سوارۀ فوجيان ورنزدې کېدل.

⁷بيا هغه راوګرځېدو او زۀ يې وليدم او راويې غوښتم. ما ورته ووئيل چې زۀ حاضر يم.

⁸هغۀ زما نه تپوس وکړو چې تۀ څوک يې، نو ما ورته ووئيل چې زۀ د عماليقى قبيلې يم.

⁹بيا هغۀ ووئيل چې دلته راشه او ما ووژنه! ځکه چې زما ځنکدن دے خو زۀ تر اوسه پورې ژوندې يم.

¹⁰نو زۀ هغۀ له ورغلم او ومې وژلو، ځکه چې ما ته پته وه چې څنګه وغورزېږى نو هغه به مړ شى. بيا ما د هغۀ د سر نه تاج او د هغۀ د لاس نه بنګړے واخستلو او صاحِبه! تا له مې راوړل.“

¹¹داؤد د غم نه خپلې جامې وشلولې او د هغۀ ټولو سړو هم دغه شان وکړل.

¹²هغوئ په غم غمژن شول او تر ماښامه پورې يې د ساول، يُونتن او بنى اِسرائيلو دپاره روژه ونيوله کوم چې د مالِک خُدائ د لښکر خلق وُو، ځکه چې دا خلق په جنګ کښې مړۀ شوى وُو.

¹³داؤد د هغه ځلمى نه تپوس وکړو کوم چې هغۀ له دا خبر راوړے وو چې تۀ د کوم ځائ يې؟ هغۀ ورته ووئيل، ”زۀ يو عماليقے مسافر يم، خو زۀ ستا په مُلک کښې اوسېږم.“

¹⁴داؤد ترې نه تپوس وکړو، ”تا دا جرأت څنګه وکړو چې د مالِک خُدائ خوښ کړے شوے بادشاه دې ووژلو؟“

¹⁵بيا داؤد خپل يو سړے راوغوښتلو او ورته يې ووئيل، ”هغه ووژنه!“ نو هغه سړى عماليقے ووهلو او هغه په ټکى مړ شو،

¹⁶او داؤد هغه عماليقى ته ووئيل، ”خُون دې د خپلې غاړې دے. تا په خپله د ځان سره دا بد وکړل چې تا دا خبره وکړه چې تا د مالِک خُدائ خوښ کړے شوے بادشاه ووژلو.“ د حضرت داؤد د ساول او د يُونتن دپاره د غم سندره وئيل

¹⁷داؤد د ساول او د هغۀ زوئ يُونتن دپاره دا د غم سندره ووئيله،

¹⁸او حُکم يې وکړو چې دا د يهوداه خلقو ته وښودلے شى. هغۀ په دې باندې د ليندې سندرې نوم کېښودو، دا د يشير په کِتاب کښې ليکلے شوې ده:

¹⁹”په غرونو باندې د بنى اِسرائيلو عزتمند خلق مړۀ شوى دى! زمونږ تکړه فوجيان غورزېدلى دى!

²⁰په جات کښې دا اِعلان مۀ کوه او د اسقلون په کُوڅو کښې هم دا اِعلان مۀ کوه. د فلستيانو ښځې مۀ خوشحالوه، د غېرو قومونو لوڼه مۀ خوشحالوه.

²¹د جِلبوعه په غرونو باندې دې پرخه او باران نۀ ورېږى، د دې ځائ پټى دې همېشه شنډ وى! ځکه چې د تکړه کسانو ډالونه هلته په بې‌عزتۍ کښې پراتۀ دى، د ساول ډال دې نور د تېلو سره نۀ شى ځلولے.

²²د يُونتن لينده د مرګ وه، د ساول تُوره بې رحمه وه، طاقتور يې غورزول او دشمن يې وژلو.

²³ساول او يُونتن ډېر ښۀ او خواږۀ وُو، په ژوند کښې هم يو ځائ او په مرګ کښې هم يو ځائ، د باز نه تېز وُو او د زمرو نه تکړه وُو.

²⁴د بنى اِسرائيل ښځې د ساول دپاره غم ژړا کوى! هغۀ تا ته سرې ښې جامې درواغوستلې او په کالو او سرو زرو يې ښائسته کړې.

²⁵تکړه فوجيان غورزېدلى دى، هغوئ په جنګ کښې وژلے شوى دى. يُونتن په غرونو کښې مړ پروت دے.

²⁶زما وروره يُونتنه! زۀ ستا په غم غمژن يم، تۀ په ما باندې څومره ګران وې! ستا مينه زما دپاره څومره ښۀ وه، د ښځو د مينې نه هم ښۀ وه.

²⁷تکړه فوجيان غورزېدلى دى، د هغوئ وسلحې تباه شوې دى.“