Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب دوهم سموئيل 14 Bible Online

دوهم سموئيل 14 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

دوهم سموئيل 14

¹يوآب ته پته ولګېده چې د داؤد بادشاه ابى‌سلوم ډېر زيات يادېږى،

²نو هغۀ يوه هوښياره ښځه راوغوښتله چې په تقوع کښې اوسېده. کله چې هغه راورسېده، نو هغۀ ورته ووئيل، ”داسې ښکاره کړه چې تۀ په غم غمژنه يې، د غم جامې واغونده او تېل مۀ لګوه. داسې کار کوه لکه چې يوه ښځه د ډېر وخت نه په غم غمژنه وى.

³بيا بادشاه له لاړه شه او چې زۀ درته څۀ وايم نو هغه ورته ووايه.“ نو يوآب ورته هغه څۀ وښودل چې هغې له څۀ وئيل په کار وُو.

⁴ښځه بادشاه له ورغله، د عزت نه ورته په زمکه ټيټه شوه او ورته يې ووئيل، ”بادشاه سلامت! زما مدد وکړه.“

⁵هغۀ ترې نه تپوس وکړو، ”تا ته څۀ تکليف دے؟“ هغې ورته ووئيل، ”بادشاه سلامت! زۀ يوه غريبه کُنډه يم، خاوند زما مړ دے.

⁶بادشاه سلامت! زما دوه زامن وُو او يوه ورځ په پټو کښې په خپلو کښې په جګړه شول، هلته هيڅ څوک هم نۀ وُو چې هغوئ يې خلاص کړى وے، نو يو هغه بل ووژلو.

⁷او اوس بادشاه سلامت! زما ټول خپلوان زما خِلاف شوى دى او ما ته وائى چې زۀ خپل زوئ هغوئ ته حواله کړم، نو چې هغوئ يې د خپل ورور په وجه ووژنى. که هغوئ داسې وکړى نو زۀ به بې زويه پاتې شم. هغوئ به زما آخرى اُميد هم ختم کړى او زما يو زوئ به هم نۀ وى چې د هغې په وجه زما د خاوند نوم د زمکې په مخ باقى پاتې شى.“

⁸بادشاه ورته ووئيل، ”واپس کور ته لاړه شه، زۀ به دا مسئله حل کړم.“

⁹هغې ووئيل، ”بادشاه سلامت! تۀ چې څۀ هم کوې، زۀ او زما کورنۍ به د هغې اِلزام اخلو، تۀ او ستا شاهى کورنۍ بې ګناه يئ.“

¹⁰بادشاه ورته ووئيل، ”که څوک تا له دهمکى درکړى نو ما له يې راوله او هغه به هيڅ کله هم بيا تا له تکليف نۀ درکوى.“

¹¹هغې ورته ووئيل، ”بادشاه سلامت! مالِک خُدائ خپل خُدائ پاک ته سوال وکړه چې تۀ به هيڅ څوک نۀ پرېږدې چې زما د زوئ نه د مرګ بدل واخلى، زۀ نۀ غواړم چې نوره وينه توئ شى.“ نو داؤد ورته وئيل، ”زۀ د ژوندى مالِک خُدائ په نوم قسم کوم چې ستا د زوئ يو وېښتۀ به هم نۀ ضائع کېږى.“

¹²هغې ورته ووئيل، ”بادشاه سلامت! ما له اِجازت راکړه چې يوه بله مسئله بيان کړم.“ هغۀ ورته ووئيل، ”ټيک ده ووايه.“

¹³هغې ورته ووئيل، ”تا د خُدائ پاک د خلقو سره دومره بد ولې کړى دى؟ تۀ خپل زوئ له اِجازت نۀ ورکوې چې د جلاوطنۍ نه راواپس شى، اوس اوس چې تا څۀ ووئيل نو تا په خپله خپل ځان مجرم کړے دے.

¹⁴مونږ به ټول مرو، مونږ په زمکه د تويو شوو اوبو په شان يُو، چې هغه بيا نۀ شى راغونډېدلے. خو خُدائ پاک ژوند نۀ اخلى او هغه داسې منصُوبې جوړوى چې يو شړلے کس واپس ځان ته راولى.

¹⁵اوس بادشاه سلامت! زما تا سره د خبرو کولو دپاره د راتلو وجه دا ده چې خلقو زۀ يرولم، نو ما د خپل ځان سره ووئيل چې زۀ په دې اُميد ستا سره خبره وکړم چې زۀ څۀ غواړم نو هغه به وکړې.

¹⁶زما خيال دا وو چې تۀ به زما خبره واورې او د هغه کس نه به مې بچ کړې څوک چې زما او زما د زوئ د وژلو کوشش کوى او چې داسې مونږ د هغه مُلک نه لرې کړى چې خُدائ پاک خپلو خلقو له ورکړے دے.

¹⁷ما د خپل ځان سره ووئيل چې بادشاه سلامت! ستا خبرې دې ما له تسلى راکړى، ځکه چې بادشاه د خُدائ پاک د فرِښتې په شان وى او ښۀ د بد نه جدا کوى. مالِک خُدائ ستا خُدائ پاک دې مل شه!“

¹⁸بادشاه جواب ورکړو، ”زۀ ستا نه يو تپوس کوم او تۀ به ما ته رښتيا رښتيا وايې.“ هغې جواب ورکړو، ”بادشاه سلامت! څۀ چې وئيل غواړې نو هغه ووايه.“

¹⁹هغۀ ترې نه تپوس وکړو، ”دا هر څۀ په تا باندې يوآب وکړل څۀ؟“ هغې ورته ووئيل، ”بادشاه سلامت! زۀ تا ته قسم خورم چې بله لاره نشته چې جواب درنۀ کړم. په حقيقت سره هغه ستا آفسر يوآب وو چې هغۀ ما ته ووئيل چې څۀ به کوم او څۀ به وايم.

²⁰خو هغۀ دا د دې دپاره وکړل چې ستا اراده بدله شى. بادشاه سلامت! تۀ د خُدائ پاک د فرِښتې په شان هوښيار يې او چې څۀ کېږى په هغې باندې پوهېږې.“

²¹وروستو بادشاه يوآب ته ووئيل، ”تۀ چې څۀ غواړې نو ما د هغې د کولو فېصله کړې ده. لاړ شه او هغه ځلمے ابى‌سلوم ولټوه او واپس يې دلته راوله.“

²²يوآب د عزت نه د داؤد په مخکښې پړمخې پرېوتلو او وې وئيل، ”بادشاه سلامت! مالِک خُدائ دې تا له برکت درکړى! اوس ما ته پته ولګېده چې تۀ زما نه خوشحاله يې، ځکه چې تا زما عرض منلے دے.“

²³بيا يوآب پاڅېدو او جسور ته لاړو او ابى‌سلوم يې واپس يروشلم ته راوستو.

²⁴خو بادشاه حُکم وکړو چې ابى‌سلوم دې په محل کښې نۀ اوسېږى. بادشاه ووئيل، ”زۀ د هغۀ ليدل نۀ غواړم.“ نو ابى‌سلوم په خپل کور کښې اوسېدو او د بادشاه مخې له به نۀ راتلو.

²⁵په بنى اِسرائيلو کښې په ښائست کښې د ابى‌سلوم په شان مشهُور هيڅ څوک هم نۀ وو، د سر نه تر پښو پورې په هغۀ کښې هيڅ عېب هم نۀ وو.

²⁶د هغۀ وېښتۀ ګڼ وُو او هغۀ به دا په کال کښې يو ځل واړۀ کول، کله به چې دا اُوږدۀ او درانۀ شول. دا د بادشاه د وزن د معيار په مطابق دوه کيلو درانۀ وُو.

²⁷د ابى‌سلوم درې زامن او يوه يې لور تامار وه چې هغه ډېره ښائسته جينۍ وه.

²⁸ابى‌سلوم په يروشلم کښې دوه کاله اوسېدو او د بادشاه په مخکښې نۀ حاضرېدو.

²⁹بيا هغۀ يوآب راوغوښتو چې ورته ووائى چې د هغۀ دپاره بادشاه له لاړ شى، خو يوآب به نۀ راتلو. ابى‌سلوم هغه بيا راوغوښتو او يوآب بيا د راتلو نه اِنکار وکړو.

³⁰نو ابى‌سلوم خپلو نوکرانو ته ووئيل، ”ګورئ! د يوآب پټے زما سره نزدې دے او وربشې په کښې شوې دى. لاړ شئ او اور پرې ولګوئ.“ نو هغوئ لاړل او په پټى يې اور بل کړو.

³¹يوآب د ابى‌سلوم کور ته لاړو او ورته يې ووئيل، ”ستا نوکرانو زما پټى باندې اور ولې بل کړے دے؟“

³²ابى‌سلوم ورته ووئيل، ”دا ځکه چې کله ما تۀ راغوښتلې نو تۀ به نۀ راتلې. ما غوښتل چې بادشاه له لاړ شې او هغۀ ته زما دپاره ووايې چې زۀ د جسور نه دلته ولې راغلم؟ ښۀ به دا وے چې زۀ هلته ايسار وے.“ او ابى‌سلوم وئيل، ”زۀ غواړم چې تۀ زما دپاره د بادشاه سره د مِلاوېدو بندوبست وکړې او که زۀ په غلطه يم، نو هغه دې ما ووژنى.“

³³نو يوآب داؤد بادشاه له لاړو او چې ابى‌سلوم څۀ وئيلى وُو هغه يې ورته ووئيل. بادشاه ابى‌سلوم راوغوښتو، هغه ورله راغلو او د هغۀ په مخکښې زمکې ته ټيټ شو. نو بادشاه ابى‌سلوم له غاړه ورکړه.