Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب دوهم سموئيل 19 Bible Online

دوهم سموئيل 19 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

دوهم سموئيل 19

¹يوآب خبر شو چې داؤد بادشاه ژاړى او د ابى‌سلوم په غم غمژن دے.

²نو په هغه ورځ د داؤد د ټولو فوجيانو د فتحې خوشحالى په غم بدله شوه، ځکه چې هغوئ خبر شول چې بادشاه په خپل زوئ باندې غم کوى.

³هغوئ پټ پټ ښار ته واپس لاړل، لکه څنګه چې هغه فوجيان شرمېږى چې کوم د جنګ نه تښتى.

⁴بادشاه خپل مخ پټ کړے وو او په چغو چغو يې ژړل، ”اے زما زويه! زما زويه ابى‌سلومه! ابى‌سلومه، زما زويه!“

⁵يوآب د بادشاه کور ته لاړو او ورته يې ووئيل، ”تا نن خپل هغه سړى سپک کړى دى چا چې ستا، ستا د زامنو، لوڼو، ستا د ښځو او ستا د نورو ښځو ژوند بچ کړے وو.

⁶تۀ د هغه چا مخالفت کوې چې څوک درسره مينه کوى او چې څوک درنه نفرت کوى نو د هغوئ ملګرتيا کوې! تا دا خبره صفا کړې ده چې ستا سره د خپلو آفسرانو او سړو هيڅ قدر نشته. ما ته پته ده چې تۀ به نن ښۀ خوشحاله وې چې ابى‌سلوم ژوندې وے او مونږ ټول مړۀ وے.

⁷اوس لاړ شه او د خپلو سړو حوصله افزائى وکړه خو که تا داسې ونۀ کړل نو زۀ د مالِک خُدائ په نوم قسم خورم چې تر سبا سحر پورې به د هغوئ يو کس هم ستا سره نۀ وى. دا به دومره لوئ مصيبت وى چې په ټول ژوند کښې به داسې مصيبت درباندې نۀ وى تېر شوے.“

⁸نو بادشاه پاڅېدو، لاړو او د ښار د دروازې سره نزدې کښېناستو. د هغۀ سړى خبر شول چې هغه هلته دے او ټول ترې نه ګېرچاپېره راټول شول. <h>د حضرت داؤد يروشلم ته واپس روانېدل</h> په دې دوران کښې ټول بنى اِسرائيليان خپلو کورونو ته تښتېدلى وُو.

⁹په ټول مُلک کښې هغوئ په خپلو کښې په لانجه شول. هغوئ يو بل ته ووئيل، ”داؤد بادشاه مونږ د خپلو دشمنانو نه بچ کړُو. هغۀ مونږ د فلستيانو نه بچ کړُو، خو هغه اوس د ابى‌سلوم نه وتښتېدو او مُلک يې پرېښودو.

¹⁰مونږ ابى‌سلوم خپل بادشاه مقرر کړو، خو هغه په جنګ کښې وژلے شوے دے. نو څوک داؤد بادشاه واپس ولې نۀ راولى؟“

¹¹بنى اِسرائيلو چې څۀ وئيل نو هغه خبر داؤد بادشاه ته ورسېدو. نو هغۀ صدوق او ابياتار اِمامان ولېږل چې د يهوداه د مشرانو نه تپوس وکړى، ”تاسو دې ولې هغه آخرى قبيله يئ چې د داؤد بادشاه محل ته د واپس راوستلو خيال لرئ؟

¹²تاسو زما خپلوان يئ او زما خپله وينه يئ، تاسو دې ولې هغه آخرى قبيله يئ چې ما واپس بوځئ؟“

¹³داؤد هغوئ ته دا هم ووئيل چې عماسا ته ووائى، ”تۀ زما رِشته دار يې. د نن نه زۀ تا د يوآب په ځائ د لښکر مشر مقرروم. خو که ما داسې ونۀ کړل نو خُدائ پاک دې ما هلاک کړى!“

¹⁴د داؤد په خبرو باندې د يهوداه ټول سړى د هغۀ ملګرى شول او هغوئ هغۀ له خبر ولېږلو چې د خپلو ټولو آفسرانو سره واپس راشى.

¹⁵نو بادشاه راواپس شو او د اُردن سيند ته ورسېدو. نو د يهوداه خلق جِلجال ته راغلى وُو چې د بادشاه سره مِلاو شى او د اُردن سيند نه يې پورې کړى.

¹⁶هم په هغه وخت د بحوريم د علاقې د جيرا زوئ سِمعى بنيامينے د اُردن سيند له تېز لاړو چې د داؤد بادشاه سره مِلاو شى.

¹⁷د هغۀ سره د بنيامين د قبيلې زر سړى وُو. او د ساول د کورنۍ نوکر ضيبا هم د خپلو پينځلسو زامنو او شلو نوکرانو سره راغلو او هغوئ د بادشاه نه مخکښې د اُردن سيند نه پورې وتل.

¹⁸هغوئ د سيند نه د دې دپاره پورېوتل چې د شاهى ډلې په پورې کېدلو کښې ملګرتيا وکړى او چې هغه څۀ وکړى چې څۀ بادشاه غوښتل. <h>د حضرت داؤد په سِمعى باندې ترس کول</h> کله چې بادشاه د سيند نه پورې کېدو ته تيارېدو، نو سِمعى د هغۀ په مخکښې پړمخې پرېوتو

¹⁹او وې وئيل، ”بادشاه سلامت! زما هغه غلطى معاف کړه چې په کومه ورځ تۀ د يروشلم نه تلې او ما کړې وه. او هغه د زړۀ نه وباسه.

²⁰صاحِبه! ما ته پته ده چې ما ګناه کړې ده، نو دا ځکه زۀ د شمالى قبيلو نه وړومبے کس يم چې نن تا سره بادشاه سلامت مِلاوېدو له راغلے يم.“

²¹د ضروياه زوئ ابيشى وئيل، ”سِمعى دې ووژلے شى ځکه چې هغۀ هغه چا ته کنځل کړى دى څوک چې مالِک خُدائ خوښ کړے دے چې بادشاه شى.“

²²خو داؤد ابيشى او د هغۀ ورور يوآب ته ووئيل، ”ستاسو نه چا مشوره غوښتې ده؟ تاسو نن زما دشمنان شوى يئ؟ زۀ اوس هغه څوک يم چې د بنى اِسرائيلو بادشاه يم او نن به يو بنى اِسرائيلے هم نۀ شى وژلے.“

²³او هغۀ سِمعى ته ووئيل، ”زۀ تا سره وعده کوم چې تۀ به نۀ شې وژلے.“ د حضرت داؤد په مفيبوست باندې ترس کول

²⁴بيا د ساول نمسے مفيبوست راغلو چې د بادشاه سره مِلاو شى. د هغه وخت نه واخله چې بادشاه د يروشلم نه تلے وو تر هغې پورې چې هغه کامياب راواپس شو مفيبوست نۀ خپلې پښې وينځلې وې، نۀ يې خپله ږيره سمه کړې وه او نۀ يې خپلې جامې وينځلې وې.

²⁵کله چې مفيبوست د يروشلم نه راورسېدو چې د بادشاه سره مِلاو شى، نو بادشاه هغۀ ته ووئيل، ”مفيبوسته! تۀ زما سره ولې نۀ وې تلے؟“

²⁶هغۀ ورته ووئيل، ”بادشاه سلامت! لکه څنګه چې تا ته پته ده چې زۀ ګوډ يم. ما خپل نوکر ته ووئيل چې زما خر کته کړى نو چې زۀ تا سره لاړ شم، خو هغۀ زما سره دوکه وکړه.

²⁷بادشاه سلامت! هغۀ زما په باره کښې تا ته دروغ وئيلى دى، خو تۀ د خُدائ پاک د فرِښتې په شان يې او چې تا ته څۀ ټيک ښکارى نو هغه وکړه.

²⁸بادشاه سلامت! زما د پلار ټوله کورنۍ د دې حقداره ده چې ووژلے شى، خو تا زۀ د دې حقدار کړم چې ستا د دسترخوان روټۍ وخورم. بادشاه سلامت! زۀ هيڅ حق نۀ لرم چې تا ته د رحم فرياد وکړم.“

²⁹بادشاه ورته ووئيل، ”تۀ به نور هيڅ نۀ وايې. ما دا فېصله کړې ده چې تۀ او ضيبا به د ساول جائيداد په خپلو کښې تقسيم کړئ.“

³⁰مفيبوست ورته ووئيل، ”پرېږده چې دا ټول د ضيبا شى. بادشاه سلامت! زما دپاره دا کافى ده چې تۀ په خېر سره کور ته راغلے يې.“

³¹د جِلعاد برزلى هم د راجليم نه راغلے وو چې د بادشاه د اُردن سيند پورې کېدو کښې ملګرتيا وکړى.

³²برزلى ډېر بوډا سړے وو چې د اتياو کالو وو. هغه ډېر مالداره وو او کله چې بادشاه په محنايم کښې اوسېدو نو برزلى به خوراک ورلېږلو.

³³بادشاه هغۀ ته ووئيل، ”زما سره يروشلم ته لاړ شه، چې کله تۀ زما سره يې نو زۀ به ستا خيال ساتم.“

³⁴خو برزلى ورته ووئيل، ”بادشاه سلامت! زۀ به نور څومره ژوندې يم، چې زۀ ستا سره يروشلم ته لاړ شم؟

³⁵زۀ د اتياو کالو يم، او يو څيز هم ما له مزه نۀ راکوى. زۀ چې خوراک څښاک کوم نو د هغې په خوند نۀ پوهېږم او زۀ د سندرغاړو آوازونه نۀ اورم. بادشاه سلامت! زۀ به تاسو باندې صِرف بوج يم.

³⁶زۀ د داسې يو لوئ اِنعام حقدار نۀ يم، خو زۀ به د اُردن نه اخوا لږ غوندې ستا سره لاړ شم.

³⁷بيا به زۀ واپس کور ته راشم چې په خپل ښار کښې د خپل مور پلار د اديرې سره نزدې مړ شم. زما زوئ کِمهام دا دے حاضر دے، دے به ستا خِدمت کوى، هغه د ځان سره بوځه، بادشاه سلامت! د هغۀ دپاره هغه څۀ کوه چې تا ته ښۀ ښکارى.“

³⁸بادشاه ورته ووئيل، ”زۀ به هغه د ځان سره بوځم او چې تۀ څۀ غواړې نو زۀ به يې د هغۀ دپاره وکړم. او ستا دپاره به هغه څۀ وکړم چې تۀ څۀ غواړې.“

³⁹بيا داؤد او د هغۀ ټول سړى د اُردن سيند نه پورې وتل. هغۀ برزلے ښُکل کړو او د هغۀ دپاره يې خپل برکت وغوښتلو او برزلے واپس کور ته لاړو.

⁴⁰کله چې بادشاه پورې وتلو او د يهوداه ټول فوجيان او د بنى اِسرائيل نيم فوجيان ورسره ملګرى وُو، نو هغه جِلجال ته لاړو او کِمهام هم ورسره وو.

⁴¹بيا ټول بنى اِسرائيليان بادشاه له لاړل او هغۀ ته يې ووئيل، ”بادشاه سلامت! زمونږ وروڼه يعنې د يهوداه سړى دا خيال ولې کوى چې هغوئ دا حق لرلو چې تا بوځى او چې ستا، ستا د کورنۍ او ستا د سړو د اُردن نه پورې کېدو کښې ملګرتيا وکړى؟“

⁴²د يهوداه سړو ورته ووئيل، ”دا مونږ ځکه وکړل چې بادشاه زمونږ خپلوان دے. نو په دې باندې تاسو ولې غصه يئ؟ مونږ د هغۀ په پېسو نۀ خوراک کړے دے او نۀ هغۀ مونږ له څۀ راکړى دى.“

⁴³بنى اِسرائيلو ورته ووئيل، ”تاسو چې څومره دعوىٰ کوئ نو مونږ د هغې يو په لس دعوىٰ کوُو چې داؤد زمونږ نه دے، اګر که هغه ستاسو د نسل نه هم وى. تاسو مونږ ته ولې سپک ګورئ؟ تاسو دا مۀ هېروئ چې مونږ هغه وړومبى خلق وُو چې د بادشاه واپس راوستلو خبره مو کړې وه!“ خو د يهوداه سړى د بنى اِسرائيلو د سړو نه په خپلو دعوو کولو کښې ډېر سخت وُو.