Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب اول پادشاهان 19 Bible Online

اول پادشاهان 19 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول پادشاهان 19

¹الياس چې څۀ کړى وُو او چې ټول پېغمبران يې وژلى وُو نو اخى‌اب بادشاه خپلې ښځې ايزبل ته هغه هر څۀ ووئيل.

²نو هغې الياس له پېغام ورولېږلو، ”خپل خُدايان دې ما ووژنى چې سبا په دې وخت زۀ تا سره هغه کار ونۀ کړم کوم چې تا د هغه پېغمبرانو سره کړے دے.“

³الياس ويرېدو او د خپل ژوند بچ کولو دپاره وتښتېدو، هغۀ خپل نوکر ځان سره بوتلو او په يهوداه کښې بيرسبع ته لاړو او خپل نوکر يې هلته پرېښودو،

⁴الياس په بيابان کښې ټوله ورځ مزل وکړو. هغۀ مزل بس کړو او د جارو د ونې د سورى لاندې کښېناستو او هغۀ غوښتل چې مړ شى. هغۀ ووئيل، ”مالِکه خُدايه! بس دے، ما ووژنه، زۀ د خپل پلار نيکۀ نه ښۀ نۀ يم.“

⁵هغه د جارو د ونې لاندې څملاستو او اُودۀ شو. ناڅاپه يوې فرِښتې هغۀ له لاس وروړو او ورته يې ووئيل، ”پاڅه او وخوره.“

⁶هغۀ ګېرچاپېره وکتل او يوه روټۍ يې وليده چې په ګرمو سکارو باندې پخه شوې وه او د خپل سر سره نزدې د اوبو يو منګے يې وليدو. هغۀ خوراک څښاک وکړو او بيا څملاستو.

⁷د مالِک خُدائ فرِښته بيا راغله او په دويم ځل يې هغه پاڅولو، ورته يې ووئيل، ”پاڅه او وخوره، ګنى ستا دپاره به سفر ډېر ګران وى.“

⁸الياس پاڅېدو، خوراک څښاک يې وکړو او دې خوراک هغۀ له دومره طاقت ورکړو چې سينا ته څلوېښت ورځې مزل وکړى، کوم چې د خُدائ پاک غر دے.

⁹هلته هغه يو غار ته ورننوتلو او شپه يې په کښې تېره کړه. او مالِک خُدائ ورته ووئيل، ”الياس! تۀ دلته څۀ کوې؟“

¹⁰هغۀ ورته ووئيل، ”مالِکه خُدايه! ما په شوق سره ستا خِدمت کړے دے، صِرف تۀ مالِک خُدائ رب‌الافواج يې. خو بنى اِسرائيلو تا سره خپل تړون مات کړے دے، ستا قربان‌ګاه يې ماتې کړى دى او ستا پېغمبران يې وژلى دى. صِرف زۀ پاتې يم او هغوئ زما په ژوند پسې لګېدلى دى!“

¹¹مالِک خُدائ هغۀ ته ووئيل، ”بهر لاړ شه او د غر په سر باندې زما په وړاندې ودرېږه.“ بيا مالِک خُدائ تېر شو او يوه زبردسته هوا يې راولېږله چې هغې غرونه وشلول او کاڼى يې دړې وړې کړل، خو مالِک خُدائ په هوا کښې نۀ وو. هوا بنده شوه او بيا زلزله راغله، خو مالِک خُدائ په زلزله کښې هم نۀ وو.

¹²د زلزلې نه پس اور راغلو، خو مالِک خُدائ په اور کښې هم نۀ وو. او د اور نه پس، يو نرے آواز راغلو.

¹³کله چې الياس آواز واورېدو، نو هغۀ خپل مخ په چُوغه کښې پټ کړو، بهر لاړو او د غار په خولهٔ کښې ودرېدو. او هغۀ ته يو آواز وشو چې، ”الياس! تۀ دلته څۀ کوې؟“

¹⁴هغه ورته ووئيل، ”مالِکه خُدايه، رب‌الافواجه! ما په تا باندې غېرت کړے دے! خو بنى اِسرائيلو تا سره خپل تړون مات کړے دے، ستا قربان‌ګاه يې ماتې کړى دى او ستا پېغمبران يې وژلى دى. صِرف زۀ پاتې يم او هغوئ زما د وژلو کوشش هم کوى!“

¹⁵مالِک خُدائ ووئيل، ”دمشق ته نزدې بيابان ته واپس شه، بيا ښار ته ورننوځه او حِزائيل د شام بادشاه مقرر کړه،

¹⁶د نِمسى زوئ ياهُو د بنى اِسرائيلو بادشاه مقرر کړه او هابيل محوله د سافط زوئ اليشع ستا نه پس پېغمبر مقرر کړه.

¹⁷هر څوک چې د حِزائيل نه ژوندې خلاص شى نو د ياهُو په ذريعه به ووژلے شى او هر څوک چې د ياهُو نه وتښتى نو اليشع به هغه ووژنى.

¹⁸خو زۀ به بيا هم په بنى اِسرائيلو کښې اووۀ زره کسان ژوندى پرېږدم، هغه ټول چې زما وفادار وى او بعل ته يې سجده نۀ وى کړې او هغه ټول چې د هغوئ خُلو هغه بُت ښُکل کړے نۀ وى.“

¹⁹الياس لاړو او وې وليدل چې اليشع د غوَيو په يوه قُلبه باندې يوه کوله، د هغۀ نه مخکښې يولس سړى د قُلبو سره وُو او هر يو سړى په يوه قُلبه باندې يوه کوله. نو الياس خپله پېغمبرى چُوغه وويستله او اليشع ته يې ورواغوستله.

²⁰نو اليشع خپل غوَيان پرېښودل، په الياس پسې يې منډه کړه او ورته يې ووئيل، ”زۀ به خپل مور پلار په مخه ښه وئيلو دپاره ښُکل کړم، نو بيا به تا سره لاړ شم.“ الياس ورته ووئيل، ”ټيک ده، لاړ شه. خو چې ما ستا دپاره څۀ کړى دى نو هغه مۀ هېروه!“

²¹بيا اليشع د خپلې قُلبې غوَيو له لاړو او حلال يې کړل او د دې غوښه يې پخه کړه، د جغ نه يې د خشاک کار واخستو. هغۀ غوښه خلقو له ورکړه او هغوئ وخوړله. بيا هغه په الياس پسې د هغۀ د نوکر په شان لاړو.