Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب اول پادشاهان 2 Bible Online

اول پادشاهان 2 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول پادشاهان 2

¹کله چې داؤد د مرګ په حالت کښې وو، نو هغۀ خپل زوئ سليمان راوغوښتلو او وصيت يې ورته وکړو،

²”زما وخت پوره دے، تکړه سړے شه او حوصله مضبوطه کړه.

³او هغه څۀ کوه چې مالِک خُدائ ستا خُدائ پاک يې حُکم درکوى. او د هغۀ ټول قانون او حُکمونه منه، لکه څنګه چې د موسىٰ په شريعت کښې ليکلى شوى دى، بيا چې چرته هم ځې نو په هر کار کښې به کامياب يې.

⁴که تۀ د هغۀ فرمانبردارى کوې نو مالِک خُدائ به هغه لوظ پوره کړى چې ما ته يې وئيلى وُو چې زما اولاد به تر هغې پورې په بنى اِسرائيلو بادشاهى کوى چې هغوئ په وفادارۍ سره د زړۀ د اِخلاصه د هغۀ حُکمونه منى.

⁵د دې نه علاوه تا ته پته ده چې يوآب زما سره څۀ وکړل چې د بنى اِسرائيلو د لښکر دوه مشران يې ووژل، يعنې د نير زوئ ابنير او د يتر زوئ عماسا. تا ته ياد دى چې هغوئ يې د آمن په وخت کښې د بدل اخستلو دپاره ووژل. يوآب بې ګناه سړى ووژل او چې څۀ يې کړى وُو نو ذِمه وارى يې په خپل سر ده.

⁶د خپل عقل نه کار واخله، هغه مۀ پريږده چې سپين ګيرې شى او په خپل مرګ مړ شى.

⁷خو د جِلعاد د برزلى زامنو ته خپله مِهربانى وښايه او د هغوئ خيال وساته، ځکه چې زۀ کله ستا ورور ابى‌سلوم نه تښتېدم نو هغوئ په ما مهربان وُو.

⁸په بنيامين کښې د بحوريم ښار د جيرا زوئ سِمعى هم دے. کله چې زۀ محنايم ته تلم نو هغۀ ما ته سختې ښېرې کولې، خو چې کله هغه د اُردن سيند سره زما سره مِلاو شو، نو ما د مالِک خُدائ په نوم د سِمعى سره پوخ لوظ وکړو چې زۀ به هغه نۀ وژنم.

⁹خو هغه چې پرې نۀ ږدې چې سزا دې نۀ وى ورکړې. ځکه چې تۀ د حِکمت خاوند يې او تا ته به پته ولګى چې څۀ کول په کار دى او تۀ به دا خبره يقينى کوې چې هغه په سخت مرګ مړ شى.“

¹⁰نو داؤد وفات شو او د داؤد په ښار کښې ښخ شو.

¹¹څلوېښت کاله هغه د بنى اِسرائيلو بادشاه وو، اووۀ کاله يې په حبرون کښې او درې دېرش کاله يې په يروشلم کښې بادشاهى وکړه.

¹²سليمان د خپل پلار داؤد نه پس بادشاه شو او د هغۀ بادشاهى مضبوطه قائمه شوه. د ادونياه مرګ

¹³بيا ادونياه چې د هغۀ مور حجيت وه، بت‌سبع ته لاړو چې هغه د سليمان مور وه. هغې ترې نه تپوس وکړو، ”تۀ د خېر دپاره راغلې؟“ هغۀ ورته ووئيل، ”او!“

¹⁴هغۀ بيا دا هم ووئيل، ”زۀ تا ته يو عرض کوم.“ هغې ورته ووئيل، ”څۀ دى ووايه؟“

¹⁵هغۀ ورته ووئيل، ”تا ته پته ده چې بادشاهى زما حق وو او ټولو بنى اِسرائيلو غوښتل چې زۀ بادشاه جوړ شم. خو خبره بدله شوه او زما ورور بادشاه شو، ځکه چې دا د مالِک خُدائ مرضى وه.

¹⁶او اوس زۀ يو عرض کول غواړم، مِهربانى وکړه چې اِنکار ونۀ کړې.“ بت‌سبع ورته ووئيل، ”ووايه.“

¹⁷هغۀ ورته ووئيل، ”مِهربانى وکړه چې سليمان بادشاه ته ووايه، ما ته پته ده چې هغه به تا ته اِنکار نۀ کوى، چې هغه ما پرېږدى چې شونيمى ښځه ابى‌شاګ وادۀ کړم.“

¹⁸هغې ورته ووئيل، ”ټيک ده، زۀ به د بادشاه سره ستا دپاره خبره وکړم.“

¹⁹نو بت‌سبع بادشاه له لاړه چې د هغۀ سره د ادونياه دپاره خبره وکړى. بادشاه پاڅېدو چې خپلې مور ته ستړى مشى وکړى او د هغې په مخکښې ټيټ شو. بيا هغه په خپل تخت باندې کښېناستو او د هغې دپاره يې بل تخت راوړو چې د هغۀ په ښى طرف باندې پرې هغه کښېنى.

²⁰هغې ورته ووئيل، ”زۀ غواړم چې تۀ زما سره يوه معمولى شان نيکى وکړې، مِهربانى وکړه چې ما ته اِنکار ونۀ کړې.“ هغۀ ورته ووئيل، ”زما مورې، څۀ وئيل غواړې، زۀ به تا ته اِنکار نۀ کوم.“

²¹هغې ورته ووئيل، ”خپل ورور ادونياه پرېږده چې د ابى‌شاګ سره وادۀ وکړى.“

²²بادشاه ترې نه تپوس وکړو، ”تۀ ما ته دا څنګه وايې چې ابى‌شاګ ادونياه له ورکړم؟ کېدے شى دا هم راته ووايې چې هغۀ له تخت هم ورکړه، ځکه چې هغه خو زما مشر ورور دے او ابياتار اِمام او يوآب د هغۀ په طرف دى!“

²³بيا سليمان د مالِک خُدائ په نوم يو پوخ لوظ وکړو، ”که ما ادونياه ژوندې پرېښودو نو خُدائ پاک دې ما ووژنى!

²⁴مالِک خُدائ زۀ د خپل پلار داؤد په تخت باندې کښېنولے يم، هغۀ خپله وعده پوره کړې ده او ما او زما اولاد له يې بادشاهى راکړې ده. زۀ په مالِک خُدائ قسم کوم چې نن به ادونياه وژلے شى!“

²⁵نو سليمان بناياه له حُکم ورکړو، هغه لاړو او ادونياه يې ووژلو.

²⁶بيا سليمان ابياتار اِمام ته ووئيل، ”تۀ په عنتوت کښې خپل مُلک ته لاړ شه. تۀ د مرګ حقدار يې، خو زۀ به تا اوس نۀ وژنم، ځکه چې تۀ کله زما د پلار داؤد سره وې نو د مالِک خُدائ د لوظ صندوق ذِمه وار وې او تۀ د هغۀ سره په ټولو تکليفُونو کښې شريک وې.“

²⁷بيا سليمان ابياتار د مالِک خُدائ د اِمامت د خِدمت نه لرې کړو، نو داسې چې مالِک خُدائ په شيلو کښې د عيلى اِمام او د هغۀ د اولاد په باره کښې څۀ وئيلى وُو هغه يې رښتيا کړل.

²⁸يوآب په مخکښينى بغاوت کښې د ابى‌سلوم ملګرتيا نۀ وه کړې، خو د ادونياه د بغاوت ملګرتيا يې کړې وه. کله چې يوآب د ادونياه د مرګ نه خبر شو، نو يوآب د مالِک خُدائ د حضُور خېمې ته وتښتېدو او د قربان‌ګاه ښکر يې ونيول.

²⁹کله چې سليمان خبر شو چې يوآب قربان‌ګاه تښتېدلے دے نو سليمان يو پېغام‌وړُونکے ورولېږلو چې تپوس ترې نه وکړى چې قربان‌ګاه ته ولې تښتېدلے يې، يوآب ورته ووئيل چې زۀ مالِک خُدائ له ځکه راتښتېدلے يم چې زۀ د سليمان نه يرېدم. نو سليمان بادشاه بناياه ورولېږلو چې يوآب ووژنى.

³⁰بناياه د مالِک خُدائ د حضُور خېمې ته لاړو او يوآب ته يې ووئيل، ”بادشاه تا ته حُکم کوى چې بهر راووځه.“ يوآب ورته ووئيل، ”نۀ، زۀ به دلته مرم.“ بناياه واپس بادشاه له لاړو او چې يوآب څۀ وئيلى وُو هغه يې ورته ووئيل.

³¹”هم هغه شان وکړه چې څنګه هغه وائى. هغه ووژنه او ښخ يې کړه، نو داسې ما او زما د پلار کور د هغه ګناه نه پاک کړه چې کومه بې ګناه وينه يوآب توئ کړې وه

³²او مالِک خُدائ به د دې قتلونو په وجه يوآب له سزا ورکړى، کوم يې چې زما د پلار په ناخبرۍ کښې کړى وُو. يوآب دوه بې ګناه سړى ووژل چې د هغۀ نه ښۀ وُو: ابنير چې د بنى اِسرائيلو د لښکر مشر وو او عماسا چې د يهوداه د لښکر مشر وو.

³³د هغوئ د قتل ټوله سزا به په يوآب او د هغۀ د اولاد په غاړه د همېشه دپاره وى. خو مالِک خُدائ به داؤد، د هغۀ اولاد، کورنۍ او د هغۀ بادشاهۍ له همېشه خېر ورکوى.“

³⁴نو بناياه د مالِک خُدائ د حضُور خېمې له لاړو او يوآب يې ووژلو او هغه په صحرا کښې د خپل کور سره ښخ کړے شو.

³⁵نو بادشاه د يوآب په ځائ بناياه د فوج مشر جوړ کړو او صدوق يې د ابياتار په ځائ مشر جوړ کړو.

³⁶نو بادشاه سِمعى راوغوښتو او ورته يې ووئيل، ”دلته په يروشلم کښې د ځان دپاره کور جوړ کړه. په هغې کښې اوسېږه او د دې ښار نه هم چرته مۀ ځه.

³⁷که تۀ کله هم لاړ شې او د قِدرون ولې نه واوړې نو دا پخه خبره ده چې تۀ به خامخا مړ شې او خُون به ستا په خپله غاړه وى.“

³⁸سِمعى ورته ووئيل، ”بادشاه سلامت! تا ډېره ښۀ خبره وکړه، تۀ چې څۀ غواړې نو زۀ به هم هغه کوم.“ نو هغه تر ډېر وخت پورې په يروشلم کښې اوسېدو.

³⁹درې کاله وروستو، د سِمعى دوه غلامان د جات بادشاه د معکه زوئ اکيس له وتښتېدل. نو چې سِمعى خبر شو چې هغوئ په جات کښې دى،

⁴⁰نو هغۀ خپل خر کته کړو او په جات کښې اکيس بادشاه له لاړو، چې خپل غلامان ولټوى. هغوئ يې پېدا کړل او واپس يې خپل کور ته راوستل.

⁴¹کله چې سليمان خبر شو چې سِمعى څۀ کړى وُو،

⁴²نو سِمعى يې راوغوښتو او ورته يې ووئيل، ”ستا نه ما د مالِک خُدائ په نوم لوظ نۀ وو اخستے چې تۀ به د يروشلم نه نۀ ووځې؟ او ما خبردارے درکړو که تا کله هم داسې وکړل نو خامخا به مړ شې. ولې تۀ په دې باندې زما سره راضى شوے نۀ وې څۀ چې زما حُکم به منې؟

⁴³نو بيا تا ولې د مالِک خُدائ سره خپله وعده ماته کړې ده او زما د حُکم نافرمانى دې کړې ده؟

⁴⁴تا ته د هغه ټولو بدو عملونو ډېره ښۀ پته ده چې تا زما پلار داؤد سره کړې دى. مالِک خُدائ به د دې په بدل کښې سزا درکړى.

⁴⁵خو هغه به ما له برکت راکړى او د داؤد بادشاهى به د همېشه دپاره په آمن کښې کړى.“

⁴⁶بيا بادشاه بناياه له حُکم ورکړو او بناياه لاړو او سِمعى يې ووژلو. بادشاهى اوس په پوره توګه د سليمان په قابو کښې وه.