Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب اول پادشاهان 21 Bible Online

اول پادشاهان 21 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول پادشاهان 21

¹نو په يزرعيل کښې د اخى‌اب بادشاه د محل سره نزدې د انګورو يو باغ وو چې د نبوت نومې سړى وو.

²يوه ورځ اخى‌اب نبوت ته ووئيل، ”د انګورو باغ دې ما له راکړه، دا زما د محل سره نزدې دے او زۀ د دې زمکې نه د سبزۍ باغ جوړول غواړم. زۀ به تا له د دې نه ښۀ د انګورو باغ درکړم، يا که تۀ وايې نو زۀ به د دې قيمت درکړم.“

³نبوت ورته ووئيل، ”د انګورو دا باغ ما ته د پلار نيکۀ نه په ميراث کښې مِلاو شوے دے، مالِک خُدائ دې ونۀ کړى چې زۀ دا تا له درکړم!“

⁴اخى‌اب کور ته لاړو او چې نبوت ورته څۀ وئيلى وُو په هغې باندې خفه او غصه وو. هغه په خپل کټ کښې څملاستو، ځان يې مرَور کړو او خوراک يې نۀ کولو.

⁵د هغۀ ښځه ايزبل ورغله او تپوس يې ترې نه وکړو، ”تۀ ولې دومره خفه يې؟ او خوراک ولې نۀ کوې؟“

⁶نو هغۀ ورته ووئيل، ”دا ځکه چې نبوت يزرعيلى ته ما ووئيل چې زۀ به درنه د انګورو باغ په پېسو واخلم، يا که غواړې نو زۀ به د دې باغ په ځائ بل باغ درکړم، خو هغۀ راته ووئيل، چې باغ تا له نۀ درکوم!“

⁷ايزبل ورته ووئيل، ”نو تۀ د بنى اِسرائيلو بادشاه يې که نه؟“ د کټ نه پاڅه، ”خپل زړۀ خوشحال کړه او خوراک وکړه. زۀ به تا له د نبوت د انګورو باغ واخلم!“

⁸بيا هغې يو څو خطُونه وليکل، د اخى‌اب دستخط يې ورباندې وکړو، د هغۀ مهر يې ورباندې ولګولو او د هغه ښار آفسرانو او مشرانو ته يې ولېږل چرته چې نبوت اوسېدو.

⁹په خطُونو کښې ليکلى شوى وُو: ”اعلان وکړئ چې خلق روژه ونيسى، خلق دې راغونډ شى او نبوت له د عزت ځائ ورکړئ.

¹⁰دوه بدمعاشان د هغۀ مخامخ کښېنوئ چې اِلزام ورباندې ولګوى چې هغۀ د خُدائ پاک او بادشاه ګستاخى کړې ده. بيا هغه د ښار نه بهر بوځئ او سنګسار يې کړئ چې مړ شى.“

¹¹نو د نبوت ښار اوسېدونکو مشرانو او آفسرانو هم هغه شان وکړل لکه څنګه چې ورته ايزبل په هغه خطُونو کښې ليکلى وُو.

¹²هغوئ اعلان وکړو چې نن روژه ونيسئ، خلق راغونډ شول او نبوت له يې د عزت ځائ ورکړو.

¹³هغه دوو بدمعاشانو د خلقو په مينځ کښې په هغۀ اِلزام ولګولو چې هغۀ د خُدائ پاک او د بادشاه ګستاخى کړې ده، نو هغه د ښار نه بهر بوتلے شو او سنګسار يې کړو.

¹⁴نو ايزبل ته دا پېغام ولېږلے شو چې، ”نبوت سنګسار شوے دے او مړ دے.“

¹⁵څنګه چې ايزبل ته دا پېغام مِلاو شو، نو هغې اخى‌اب ته ووئيل، ”نبوت مړ شوے دے نو لاړ شه او د انګورو هغه باغ قبضه کړه، چې کوم يې په تا باندې نۀ خرڅولو.“

¹⁶نو اخى‌اب فوراً د انګورو باغ ته لاړو او قبضه يې کړو.

¹⁷بيا مالِک خُدائ د تِشبى پېغمبر الياس ته ووئيل،

¹⁸”د سامريه بادشاه اخى‌اب له لاړ شه. هغه به تۀ د نبوت د انګورو په باغ کښې ووينې، چې په کوم باندې قبضه کوى.

¹⁹هغۀ ته ووايه چې زۀ مالِک خُدائ هغۀ ته وايم چې د هغه سړى د وژلو نه پس، د هغۀ په جائيداد قبضه هم کوې څۀ؟ هغۀ ته ووايه چې زۀ داسې وايم: په کوم ځائ کښې چې سپو د نبوت وينه وڅټله نو سپى به هلته ستا وينه هم وڅټى!“

²⁰کله چې اخى‌اب الياس وليدو، نو هغۀ ورته ووئيل، ”زما دشمنه! زۀ دې پېدا کړم؟“ الياس ورته ووئيل، ”او، تۀ مې پېدا کړې، تا خپل ځان هغه څۀ ته حواله کړے دے چې د مالِک خُدائ په نظر کښې غلط دى.

²¹نو مالِک خُدائ تا ته وائى چې زۀ په تا تباهى راولم. زۀ به تا لرې کړم او ستا د کورنۍ هر يو نر کس به ختم کړم، که هغه بوډا وى او که ځوان وى.

²²ستا کورنۍ به د نباط زوئ يربعام بادشاه په شان او د اخياه د زوئ بعشا د کورنۍ په شان شى، بنى اِسرائيليان دې د ګناه طرف ته بوتلى دى نو تا زما غصه راپارولې ده.

²³او مالِک خُدائ د ايزبل په باره کښې وائى چې د يزرعيل په ښار کښې به سپى د هغې لاش وخورى.

²⁴ستا هر يو خپلوان چې په ښار کښې مړ شى نو سپى به هغه وخورى او څوک چې په مېدان کښې مړۀ شى نو هغه به مارغان وخورى.“

²⁵د اخى‌اب په شان داسې هيڅ څوک هم نۀ وُو چې د مالِک خُدائ په نظر کښې يې دومره بد عمل کړې وى او خپلې ښځې ايزبل ورباندې دا کار کړے دے.

²⁶هغۀ ډېر د بې شرمۍ ګناهُونه وکړل چې د بُتانو عِبادت يې وکړو، لکه څنګه چې اموريانو کړى وُو، کوم چې مالِک خُدائ په هغه وخت کښې د هغه مُلک نه شړلى وُو چې بنى اِسرائيل مخ په وړاندې تلل.

²⁷کله چې اخى‌اب د الياس دا خبرې واورېدې، نو اخى‌اب خپلې جامې وشلولې او وې ويستلې او د ټاټ جامې يې واغوستلې. هغۀ خوراک نۀ کولو، د ټاټ په جامو کښې اُودۀ کېدو او خفه او بې سره ګرځېدو.

²⁸مالِک خُدائ الياس پېغمبر ته ووئيل،

²⁹”تا ته پته لګېدلې ده څۀ چې اخى‌اب ما ته خپل ځان څومره عاجز کړے دے؟ نو چې تر څو پورې هغه ژوندې وى نو زۀ به په هغۀ تباهى نۀ راولم، خو د هغۀ د خپل زوئ په ژوند کښې به زۀ د اخى‌اب په کورنۍ باندې تباهى راولم.“