Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب اول پادشاهان 22 Bible Online

اول پادشاهان 22 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول پادشاهان 22

¹د بنى اِسرائيلو او د شام په مينځ کښې درې کاله آمن وو،

²خو په دريم کال د يهوداه بادشاه يهوسفط د بنى اِسرائيلو بادشاه اخى‌اب سره مِلاوېدو دپاره لاړو.

³اخى‌اب د خپلو آفسرانو نه تپوس وکړو، ”مونږ د شام د بادشاه نۀ د رامات جلعاد ښار واپس ولې وانۀ خستلو؟ دا خو زمونږ دے!“

⁴او اخى‌اب د يهوسفط نه تپوس وکړو، ”تۀ به زما سره لاړ شې څۀ چې په رامات حمله وکړُو؟“ يهوسفط ورته ووئيل، ”لکه څنګه چې زۀ ستا ملګرے يم، نو داسې زما فوجيان ستا خپل فوجيان دى او زما اسونه ستا خپل اسونه دى.“

⁵او يهوسفط دا هم ووئيل، ”خو راځه چې اول د مالِک خُدائ سره مشوره وکړُو.“

⁶نو اخى‌اب تقريباً څلور سوه پېغمبران راغونډ کړل، او تپوس يې ترې نه وکړو، ”ما له په رامات باندې حمله کول په کار دى او که نه؟“ هغوئ ورته ووئيل، ”او، حمله پرې وکړه، مالِک خُدائ به فتح درکړى.“

⁷خو يهوسفط ترې نه تپوس وکړو، ”داسې يو بل پېغمبر نشته څۀ چې د هغۀ په ذريعه مونږ د مالِک خُدائ سره مشوره وکړو؟“

⁸اخى‌اب ورته ووئيل، ”يو بل پېغمبر هم شته چې د اِمله زوئ ميکاياه دے. خو زۀ د هغۀ نه نفرت کوم، ځکه چې هغۀ زما دپاره هيڅ کله هم ښۀ پېشګوئې نۀ ده کړې، همېشه بده پېشګوئې راکوى.“ يهوسفط ورته ووئيل، ”بادشاه سلامت! داسې مۀ وايه.“

⁹نو اخى‌اب د دربار يو آفسر راوغوښتلو او ورته يې ووئيل چې لاړ شه او ميکاياه فوراً راوله.

¹⁰د بنى اِسرائيلو بادشاه اخى‌اب او د يهوداه بادشاه يهوسفط خپلې شاهى چُوغې اغوستې وې او د سامريه د دروازې نه بهر په درمند کښې په خپلو تختُونو باندې ناست وُو او ټولو پېغمبرانو د هغوئ په حضُور کښې پېشګويۍ ورکولې.

¹¹په هغوئ کښې د کنعانه زوئ صدقياه د اوسپنې ښکر جوړ کړل او اخى‌اب ته يې ووئيل، ”مالِک خُدائ داسې وائى: د دې سره به تۀ د شاميانو خِلاف جنګ وکړې او تباه به يې کړې.“

¹²هغه نورو ټولو پېغمبرانو هم دغه شان ووئيل، ”رامات ته روان شه او تۀ به کامياب شې، مالِک خُدائ به تا له فتح درکړى.“

¹³په دې دوران کښې چې کوم آفسر د ميکاياه راوستو له تلے وو نو هغۀ ميکاياه ته ووئيل، ”ګوره، نورو ټولو پېغمبرانو د بادشاه د کاميابۍ پېشګوئې ورکړې ده، نو لاړ شه او هم هغه خبرې ورته وکړه.“

¹⁴خو ميکاياه ورته ووئيل، ”زۀ د ژوندى مالِک خُدائ په نوم دا لوظ کوم چې هغه ما ته څۀ وائى نو زۀ به هم هغه ووايم!“

¹⁵کله چې هغه د بادشاه په مخکښې حاضر شو، نو بادشاه ترې نه تپوس وکړو، ”ميکاياه! ما او يهوسفط له په رامات باندې حمله کول په کار دى او که نه؟“ ميکاياه ورته د چل سره ووئيل، ”او، حمله ورباندې وکړئ، بې شکه تاسو به بريالى شئ. مالِک خُدائ به تاسو له فتح درکړى.“

¹⁶خو اخى‌اب ووئيل، ”ما درته څو ځلې وئيلى دى؟ چې کله تۀ ما ته د مالِک خُدائ په نوم خبرې کوې، نو رښتيا وايه!“

¹⁷ميکاياه ورته ووئيل، ”ما په خوب کښې د بنى اِسرائيلو لښکر په غرونو باندې داسې خور وور وکتلو لکه چې د شپون نه بغېر ګډې خورې ورې وى. او مالِک خُدائ ووئيل چې د دې سړو مشر نشته، نو پرېږده چې هغوئ په خېر سره کورونو ته لاړ شى.“

¹⁸اخى‌اب يهوسفط ته ووئيل، ”ما تا ته نۀ دى وئيلى څۀ چې هغه زما دپاره ښۀ پېشګوئې نۀ اوروى؟ د هغۀ پېشګوئې همېشه بده وى!“

¹⁹ميکاياه دا هم ووئيل چې، ”مالِک خُدائ ته غوږ ونيسه چې هغه څۀ وائى! ما په آسمان کښې مالِک خُدائ وليدو چې په خپل تخت باندې ناست وو او خپلې ټولې فرِښتې يې ښى او ګڅ طرف ولاړې وې.

²⁰مالِک خُدائ تپوس وکړو چې اخى‌اب به څوک دوکه کړى چې لاړ شى او په رامات کښې ووژلے شى؟ نو څۀ فرښتو يو څۀ ووئيل او نورو بل څۀ ووئيل،

²¹نو يوه ترې نه راوړاندې شوه، مالِک خُدائ ته ورنزدې شو او وې وئيل، زۀ به هغه دوکه کړم.

²²مالِک خُدائ ترې نه تپوس وکړو، څنګه؟ نو هغه روح ورته ووئيل چې، زۀ به لاړ شم او د اخى‌اب په ټولو پېغمبرانو به دروغ ووايم. نو مالِک خُدائ ورته ووئيل چې، لاړ شه او هغه دوکه کړه. تۀ به کامياب شې.

²³مالِک خُدائ ستا پېغمبران دې ته جوړ کړى دى چې دروغ ووائى ځکه هغۀ په خپله دا فېصله کړې ده چې په تا تباهى راشى!“

²⁴بيا صدقياه پېغمبر ميکاياه له ورنزدې شو، په مخ يې څپېړه ورکړه او تپوس يې ترې نه وکړو، ”ستا خيال دا دے څۀ چې د مالِک خُدائ روح زما نه تلے دے او ستا سره يې خبرې کړې دى؟“

²⁵ميکاياه ورته ووئيل، ”تا ته به پته ولګى چې کله تۀ د پټېدو دپاره يوې شاتنۍ کوټې ته لاړ شې.“

²⁶بيا اخى‌اب خپل يو آفسر له حُکم ورکړو، ”ميکاياه ګرفتار کړه او د ښار حُکمران امون او يوآس شهزاده له يې بوځه.

²⁷هغوئ ته ووايه چې دې په قېدخانه کښې واچوى او لږ شان روټۍ او اوبو نه بغېر دې هيڅ هم نۀ ورکوى تر څو پورې چې زۀ په خېر سره واپس نۀ يم راغلے.“

²⁸ميکاياه ووئيل، ”که تۀ په خېر سره واپس راشې، نو مالِک خُدائ به زما په ذريعه کلام نۀ وى کړے! او ميکاياه دا هم ووئيل چې زۀ څۀ وايم نو دا به ياد ساتئ!“

²⁹بيا د بنى اِسرائيلو بادشاه اخى‌اب او د يهوداه بادشاه يهوسفط لاړل چې په رامات جلعاد ښار حمله وکړى.

³⁰اخى‌اب يهوسفط ته ووئيل، ”څنګه چې مونږ جنګ له لاړ شو، نو زۀ به خپل ځان بدل کړم، خو تۀ خپل شاهى لِباس واغونده.“ نو د بنى اِسرائيلو بادشاه په بدل لِباس کښې جنګ له لاړو.

³¹د شام بادشاه د خپلو دوه دېرشو جنګى ګاډو فوجى مشرانو له حُکم ورکړے وو چې د بنى اِسرائيلو د بادشاه نه بغېر به په هيچا باندې حمله نۀ کوئ.

³²نو چې کله هغوئ يهوسفط بادشاه وليدو، نو د هغوئ ټولو خيال دا وو چې ګنى هغه د بنى اِسرائيلو بادشاه دے، نو هغوئ په هغۀ باندې د حملې کولو دپاره راوګرځېدل. خو چې کله هغۀ چغه کړه،

³³نو هغوئ ته پته لګېده چې هغه د بنى اِسرائيلو بادشاه نۀ دے، نو هغوئ ترې نه راواپس شول.

³⁴خو يو شامى فوجى يو غشے هسې وويشتلو او په دې باندې اخى‌اب د خپلې زغرې د جوړ په مينځ کښې ولګېدو. نو اخى‌اب د خپلې جنګى ګاډۍ چلوُونکى ته آواز وکړو، ”زۀ زخمى شوم، واپس شه او د جنګ نه ووځه!“

³⁵جنګ ټوله ورځ سخت وو، او اخى‌اب بادشاه په خپله جنګى ګاډۍ کښې ايسار وو، تکيه يې وهلې وه او شاميانو ته يې مخ وو. د هغۀ د زخم نه وينه بهېدله او وينې د جنګى ګاډۍ تخت پټ کړو او په ماښام کښې هغه مړ شو.

³⁶د نمر پرېواتو په وخت کښې د بنى اِسرائيلو په لښکر کښې چغې جوړې شوې چې، ”تباه شوُو، هر سړے دې خپل ځان کور ته ورسى!“

³⁷نو اخى‌اب مړ شو. د هغۀ لاش سامريه ته يوړلے شو او ښخ کړے شو.

³⁸د هغۀ جنګى ګاډۍ د سامريه ډنډ سره صفا کړے شوه، چرته کنجرو لامبل نو هلته سپو د هغۀ وينې وڅټلې، لکه څنګه چې مالِک خُدائ وئيلى وُو چې داسې به کېږى.

³⁹اخى‌اب بادشاه چې نور هر څۀ هم کړى وُو، سره د هغه حِساب کِتاب چې د هغۀ محل د هاتى په غاښُونو ښائسته کړے شوے وو او چې کوم ټول ښارونه يې جوړ کړى وُو، دا هر څۀ د بنى اِسرائيلو د بادشاهانو په تاريخ کښې ليکلے شوى دى.

⁴⁰نو د هغۀ د مرګ نه پس د هغۀ په ځائ د هغۀ زوئ اخزياه بادشاه شو.

⁴¹د بنى اِسرائيلو د بادشاه اخى‌اب د بادشاهۍ په څلورم کال، د آسا زوئ يهوسفط د يهوداه بادشاه جوړ شو.

⁴²په دې وخت کښې هغه د پينځو دېرشو کالو وو او پينځۀ‌ويشت کاله يې په يروشلم باندې بادشاهى وکړه. د هغۀ مور عزوبه د سِلحى لور وه.

⁴³د خپل پلار آسا په شان، هغۀ هم هغه کار کولو چې کوم د مالِک خُدائ په نظر کښې صحيح وو، خو د غېرو قومونو د عِبادت ځايُونه تباه شوى نۀ وُو او خلقو هلته نذرانې پېش کولې او خوشبوئى يې سوزوله.

⁴⁴يهوسفط د بنى اِسرائيلو د بادشاه سره هم صُلح وکړه.

⁴⁵يهوسفط چې نور هر څۀ هم کړى دى، د هغۀ ټولې بهادرۍ او جنګونه، دا هر څۀ د يهوداه د بادشاهانو په تاريخ کښې ليکلے شوى دى.

⁴⁶هغۀ د مُلک نه هغه نران کنجران وشړل کومو چې د غېرو قومونو په قربان‌ګاه باندې خِدمت کولو چې هغوئ د هغۀ د پلار آسا د وخت نه دا کار نۀ وو پرېښے.

⁴⁷د ادوم په مُلک کښې بادشاه نۀ وو، په دې باندې يو خليفه حکومت کولو کوم چې د يهوداه بادشاه مقرر کړے وو.

⁴⁸يهوسفط بادشاه تجارتى سمندرى جهازُونه جوړ کړل چې د اوفير مُلک نه سرۀ زر راوړى، خو دا په عصيون جابر کښې مات شول او هيڅ کله لانۀ ړل.

⁴⁹نو په هغه وخت د اخى‌اب زوئ اخزياه يهوسفط ته ووئيل چې زما سړى دې ستاسو د سړو سره سمندرى جهازُونه چلوى، خو يهوسفط دې ته راضى نۀ شو.

⁵⁰يهوسفط مړ شو او د داؤد په ښار کښې په شاهى اديره کښې ښخ شو او د هغۀ زوئ يهورام د هغۀ نه پس بادشاه شو.

⁵¹د يهوداه بادشاه يهوسفط د بادشاهۍ په اوولسم کال، د اخى‌اب زوئ اخزياه د بنى اِسرائيلو بادشاه جوړ شو او هغۀ په سامريه باندې دوه کاله بادشاهى وکړه.

⁵²هغۀ مالِک خُدائ نارضا کړو او د خپل پلار اخى‌اب، د خپلې مور ايزبل او د يربعام بادشاه په بد مثال باندې يې عمل وکړو، چا چې بنى اِسرائيليان د ګناه طرف ته بوتلى وُو.

⁵³هغۀ د بعل عِبادت او خِدمت وکړو، لکه څنګه چې مخکښې د هغۀ پلار کړې وو. هغۀ د مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک غصه راوپاروله.