Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب بادشاهانو دويم 19 Bible Online

بادشاهانو دويم 19 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

بادشاهانو دويم 19

¹څنګه چې حزقياه بادشاه د هغوئ بيان واورېدو، نو هغۀ د خفګان نه خپلې جامې وشلولې، د ټاټ جامې يې واغوستلې او د مالِک خُدائ کور ته ننوتو.

²هغۀ د محل مشر آفسر اِلياقيم، د دربار منشى شبناه او مشران اِمامان، د آموص زوئ يشعياه پېغمبر له ولېږل، دې ټولو د ټاټ جامې يې اغوستې وې.

³هغوئ ته يې ووئيل چې يشعياه له دا پېغام ورسوئ، ”نن د خفګان، ملامتيا او د شرم ورځ ده. مونږ د هغه ښځې په شان يُو چې ماشوم يې پېدا کېږى، خو د پېدا کېدو طاقت نۀ لرى.

⁴د اسور بادشاه خپل مشر آفسر د ژوندى خُدائ د بې‌عزتۍ کولو دپاره رالېږلے دے. مالِک خُدائ ستاسو خُدائ پاک دې د دې بې‌عزتۍ نه خبر شى او چې چا دا بې‌عزتى کړې وى نو هغوئ له دې سزا ورکړى. زمونږ د ژوندو پاتې خلقو دپاره خُدائ پاک ته سوال وکړئ.“

⁵کله چې يشعياه ته د حزقياه بادشاه پېغام مِلاو شو،

⁶نو يشعياه هغوئ ته ووئيل، ”خپل نېک ته ووايئ چې مالِک خُدائ داسې وائى چې کومې خبرې تا اورېدلې دى د هغې په وجه مۀ يرېږه، چې د اسور بادشاه نوکرانو په هغې کښې زما ګستاخى کړې ده.

⁷غوږ ونيسه! مالِک خُدائ به په بادشاه باندې يوه افواه واورى نو هغه به واپس خپل مُلک ته لاړ شى او مالِک خُدائ به يې هلته په چا ووژنى.“

⁸د اسور آفسر خبر شو چې بادشاه د لکيس نه تلے دے او د نزدې ښار لِبناه خِلاف جنګ کوى، نو هغه ورَغلو چې مشوره ورسره وکړى.

⁹اسوريانو له دا خبر ورورسېدو چې د ايتهوپيا بادشاه ترهاقه د مشرۍ لاندې مِصرے لښکر په هغوئ باندې د حملې دپاره راروان دے. کله چې بادشاه د دې نه خبر شو، نو هغۀ د يهوداه بادشاه حزقياه له دا پېغام ولېږلو

¹⁰چې هغۀ ته داسې ووائى، ”په کوم خُدائ چې تاسو يقين کوئ هغۀ تاسو ته وئيلى دى چې تاسو به زما په قبضه کښې نۀ راځئ، خو چې په هغۀ باندې دوکه نۀ شئ.

¹¹ګورئ چې د اسور بادشاه د کوم مُلک تباه کولو فېصله وکړى نو په هغې باندې څۀ کوى، ستاسو خيال دے چې خلاص به شئ؟

¹²زما پلار نيکۀ د جوزان، حاران او رصف ښارونه تباه کړل، د بيت عدن خلق يې ووژل چې کوم په تلسار کښې اوسېدل او د هغوئ يو خُدائ هم هغوئ بچ نۀ کړل.

¹³د حمات، ارفاد، سفروائم، هينع او د عِواه ښارونو بادشاهان چرته دى؟“

¹⁴حزقياه بادشاه د پېغام‌وړُونکو نه خط واخستلو او وې ولوستلو. بيا هغه د مالِک خُدائ کور ته لاړو او خط يې هلته د مالِک خُدائ په حضُور کښې کېښودو،

¹⁵او دعا يې وکړه، ”اے مالِکه خُدايه، د بنى اِسرائيلو خُدايه پاکه، تۀ د وزرو والا مخلوق په مينځ کښې په تخت ناست يې، يواځې تۀ خُدائ پاک يې، چې د دنيا په ټولو بادشاهانو باندې حکومت کوې. تا زمکه او آسمان پېدا کړى دى.

¹⁶نو مالِکه خُدايه، چې په مونږ څۀ کېږى هغې ته وګوره. هغه ټولې خبرې واوره چې سينحرب يې تا يعنې ژوندى خُدائ پاک ته د بې‌ عزتۍ دپاره کوى.

¹⁷مالِکه خُدايه، دا رښتيا دى چې د اسور بادشاهانو ډېر قومونه تباه کړى دى او د هغوئ زمکې يې شاړې کړې دى.

¹⁸او د هغوئ خُدايان يې اور ته اچولى دى او سوزولى يې دى، اسوريانو دا ځکه تباه کړے شول، چې په حقيقت کښې دا خُدايان نۀ وُو او تش د لرګو او کاڼو نه انسانانو جوړ کړى وُو.

¹⁹نو زمونږ مالِکه خُدايه پاکه، مونږ د اسوريانو نه بچ کړه او اے مالِکه خُدايه، د دنيا ټولو قومونو ته به پته ولګى چې صرف تۀ رښتونے خُدائ پاک يې.“

²⁰بيا د آموص زوئ يشعياه حزقياه له دا پېغام ولېږلو، ”مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک وائى چې ما د اسوريانو بادشاه سينحرب په باره کښې ستا دعا اورېدلې ده.

²¹مالِک خُدائ وئيلى وُو: سينحربه، د يروشلم ښار په تا پورې خاندى او تا ته سپک ګورى.

²²دا تۀ په چا پورې خندا کوې او د چا بې‌عزتى کوې؟ تۀ زما يعنې د بنى اِسرائيلو مقدس خُدائ پاک بې‌عزتى کوې.

²³تا ما له ستا پېغام وړُونکى راولېږل چې ما ته دا لافې ووهى چې تا د خپلو ټولو جنګى ګاډو سره د لبنان اُوچت غرونه فتح کړى دى، هلته دې د دِيار لوړې ونې او د سبر ښې ونې راوغورزولې او چې تۀ د ځنګلو هغه ګڼو برخو ته ورسېدلې.

²⁴تا لافې وهلې چې تا کُوهى وکنستل او په پردو مُلکونو کښې دې اوبۀ وڅښلې او ستا فوجيانو د پښو سره د نيل درياب اوچ کړو.

²⁵تۀ خبر نۀ وې چې ما د دې هر څۀ ډېر د مخکښې نه منصُوبه جوړه کړې وه؟ او اوس مې داسې وکړل او تا له مې دا طاقت درکړو چې د پَخو دېوالونو ښارونه د خاورو په ډېرو بدل کړې.

²⁶د هغه ځائ خلق کمزورى وُو، هغوئ يرېدلى او شرمېدلى وُو. هغوئ په پټى کښې د بوټو په شان وُو يا لکه چې په چت باندې واښۀ شوى وى چې د نَمرخاتۀ ګرمې هوا وهلې وى.

²⁷خو ما ته پته ده چې تۀ څۀ کوې او چرته ځې او چې تۀ ما ته څومره غصه يې.

²⁸ما ته ستا د غضب او غرور خبر رارسېدلے دے، نو زۀ به ستا په پوزه کښې کونډه او ستا په خولهٔ کښې يو واګے اچوم او چې په کومه لار راغلے يې نو په هغې به دې واپس ولېږم.“

²⁹نو يشعياه حزقياه بادشاه ته ووئيل، ”څۀ چې کېدونکى دى نو د هغې په باره کښې به درته ووايم. په دې کال او په بل کال به تۀ قُدرتى راشوے خوراک خورې، خو په ورپسې کال به غله وکرې او وبه يې رېبې او د انګورو باغونه به وکرې او انګور به وخورې.

³⁰په يهوداه کښې چې کوم کسان ژوندى پاتې دى، نو هغوئ به د هغه بوټو په شان آباد شى چې جرړې يې په زمکه کښې ژورې ځى او مېوه کوى.

³¹په يروشلم کښې او د صِيون په غرۀ باندې به خلق ژوندى پاتې شى، ځکه چې د مالِک خُدائ رب‌الافواج غېرت به داسې وکړى.

³²مالِک خُدائ د اسور بادشاه په باره کښې وئيلى دى: هغه به دې ښار ته نۀ ننوځى او نۀ به د دې خِلاف يو غشے وولى. يو فوجى به هم د ډال سره دې ښار ته نزدې رانۀ شى او د دې محاصرې دپاره به د خاورو ډېرې جوړ نۀ کړے شى.

³³هغه چې په کومه لار راغلے وى نو په هغې به واپس لاړ شى او ښار ته به دننه لاړ نۀ شى. ما، يعنې مالِک خُدائ داسې وئيلى دى.

³⁴د خپل عزت او د خپل خِدمت کوُونکى داؤد د خاطره به زۀ د دې ښار ساتنه او حِفاظت کوم.“

³⁵په هغه شپه د اسوريانو خېمو ته د مالِک خُدائ يوه فرِښته ننوتله او يو لاکھ پينځۀ اتيا زره فوجيان يې ووژل. په ورپسې سحر وختى هغوئ ټول هلته مړۀ پراتۀ وُو!

³⁶بيا د اسور بادشاه سينحرب راواپس شو او نينيوه ته لاړو!

³⁷يوه ورځ چې هغۀ د خپل معبود نسروک په عِبادتخانه کښې عِبادت کولو، نو د هغۀ دوو زامنو ادرم مُلک او شراضر هغه د خپلو تُورو سره ووژلو او بيا هغوئ د اراراط مُلک ته وتښتېدل. د هغۀ يو بل زوئ اسرحدون د هغۀ نه پس بادشاه جوړ شو.